Ik durf niets raken want het is zo fragiel ik durf het niet te naderen zo'n breekbaar projectiel ik durf er zelfs niet over te schrijven uit angst dat het beetje vrede in mij niet langer wil blijven ik durf niet te denken en dromen nog minder bevreesd dat het beetje licht dat ik vandaag vond verdwijnen zal alsof het nooit bestond
daarom houd ik mijn armen om me heen en mijn lippen opeen mijn ogen gesloten mijn hart op een kier heel even laat ik het open zodat de warmte die ik voelde er stilletjes in kan stromen.
©Marie-Gabrielle2012
|