Voor onze zaterdagwandeling trekken we naar het buitenland. Wandelclub Zelden Rust uit Terneuzen organiseert vandaag de Winterneuzentocht in Terneuzen. We vinden makkelijk gratis parkeerplaats vlakbij de inschrijfplaats. Van de Nederlandse club krijgen we bij de inschrijving een pleisterboekje. Het weer is tegenstelling tot vorige week nogal druilerig en mistig. Het prachtige berijmde landschap is verdwenen. We wandelen langs nieuwe verkavelingen met vaak ganse rijen dezelfde eentonige woningbouw. Rondom zijn er wel veel waterpartijen. We wandelen langs de Otheense kerk en de Otheense wijk. Controle is er tweemaal in Bachten Dijke in een verzorgingstehuis. Vlakbij merken we een monument ter ere van de helden van de vroegere Nederlandse kolonies. Een volgende lus gaat doorheen het oude stadscentrum van Terneuzen langs typische Hollandse huisjes.
We volgen ook lange tijd de oevers van de Westerschelde. We passeren een kleine jachthaven Op de Westerschelde zien we nier veel schepen voorbijvaren op hun weg richting Antwerpen. Hiervoor is het weer veel te mistig. Langsheen de dijk aan de overkant van de straat zien we de zogenaamde koffieshops. Inzittenden van autos met Franse nummerplaten wachten tevergeefs voor de gesloten winkeldeuren. Ze zullen zonder koopwaar verder moeten reizen. Hier en daar zien we ook kunstwerken op de dijk staan. Ondertussen wordt de lucht alsmaar dreigender en het duurt niet lang vooraleer een stevige regenbui neerplenst. We wandelen nog langs een aantal waterpartijen langs de Oude Vaart, langs het Sportcentrum en het Zuiderpark. Niet veel later komen we weer aan ons vertrekpunt. Dit Nederlands uitstapje viel best mee. Vriendelijke mensen, verzorgde controleposten en een goed uitgepeild parcours.
Het is deze ochtend 4 en dus veel minder koud dan gisterenochtend. Vandaag gaan we naar Kastel / Moerzeke om er deel te nemen aan de Glazendorptocht. Start en inschrijving zijn vlakbij het centrum in het OC Ter Muncken. Na een korte doortocht door het centrum gaan we al snel naar het Natuurgebied Vlassenbroek. Wij lopen over besneeuwde wegen maar hier is het niet glad. En in tegenstelling tot gisteren is nu alle rijm van de bomen verdwenen.
Kastel behoort tot Moerzeke en ligt in een Scheldebocht. Nergens zijn er bruggen in het dorp
Er zijn enkel wegverbindingen richting Noorden, richting Moerzeke dus.
Vroeger was Kastel een laag gelegen moerassig gebied dat regelmatig overstroomde. Later werd het ingedijkt. Zo onstonden er schorren. Het zijn buitendijkse landaanwassen die door hun begroeiïng bij hoogwaterstand toch niet meer onderlopen
Onder een stralend zonnetje lopen we langs de kronkelende dijk. Dan gaan we rechtsaf langs de Roggeman. Dit is een oude Scheldearm. Het is een mooi recreatiegebied voor wandelaars en vissers. We verlaten de Roggeman en na een ommetje rond het centrum van Moerzeke belanden we in de controlepost.
Na het koffietje maken we een wel heel kort plaatselijk lusje rond Moerzeke. Omdat de landbouw hier niet veel meer voorstelde werd overgeschakeld op groententeelt, vooral onder glas dan. Vandaar dus de naam Glazen dorp! De meeste van die serres zijn echter in Kastel te vinden en de Moesse petatten zijn goed gekend omdat ze van de beste kwaliteit zijn.
De laatste lus gaat natuurlijk terug naar Kastel. We maken een grote bocht rondom de vele Putten die thans dichtgevroren zijn. Door de sneeuw en de ijzel ziet het er allemaal magnifiek uit. Aan de overkant ligt Mariekerke, ons wel bekend van een lange afstandstocht in augustus
Hier en daar zijn de paadjes waarover we wandelen spekglad. Waar mogelijk proberen we in de sneeuw te lopen. Maar het is hier zo mooi en ik geef mijn ogen dan ook volop de kost maar een onoplettendheid later ga ik toch onderuit. Dan zien we voor ons tussen de bomen het kerkje van Kastel dus deze tocht zit er alweer op. Ondanks we niet de grootste afstand deden heb ik van deze tocht genoten. Het was mooi!
Voor onze zondagse wandeling trekken we nog eens naar het Pajottenland. Omstreeks half acht komen we aan in Kester. We schrijven in voor de 33KM afstand.
Het is nog duister als we van start gaan. De eerrste lus is er eentje van 6,5 km naar Pepingen toe. We starten langs de grote baan maar dan mogen we een donker pad op. Gelukkig heeft mijn schat een zaklampje mee. Modder is er niet maar het pad is door de bevroren mountainbikesporen toch soms moeilijk begaanbaar. Heuvelachtig is het hier ook. We hebben vaak heel mooie uitzichten. Ook de zendmast van St Pieters Leeuw komt regelmatig in ons vizier. Via de Mierenberg en plaatsjes als Gelling en Hoesnake komen we aan in Pepingen voor de eerste controle.
Na een koffietje maken we van hieruit een eerste lus van 10,5 km richting Halle. Aan de splitsing gaan we eerst rechtdoor. Opnieuw worden ons vele paadjes aangeboden en ook holle wegen. In een aantal populieren bemerken we maretakken. Parasieten zijn het al ogen ze mooi, vaak de ene bol na de andere in hoge bomen.
Aan het kerkje van St Augustinus te Beert leren we één en ander bij dankzij het bordje aangebracht door de organiserende wandelclub. Het kerkje dateert uit de tweede helft van de 18de eeuw. Op het kerkhof eromheen is volgende tekst op de zuilen te lezen Hodie mihi cras tibi (vandaag ik morgen jij ..)
Van hieruit is het niet zo heel ver meer naar het centrum van Pepingen. Voor de tweede maal komen we in het zaaltje voor controle. We spreken er onze boterhammetjes aan en ik kan niet nalaten de heerlijk ruikende ajuinensoep te proeven.
Het eerste stukje van de derde lus is idem aan de tweede. Daarna mogen we afslaan en gaan we doorheen een mooi natuurgebied langs de Schamelbeek en de Geynsberg . Het is hier moerassig maar nu zijn de waterplassen bevroren. Er zijn in deze streek ook heel wat fruitkwekerijen en de laatste controle is in de opslagplaats van zo een fruitbedrijf.
We zetten de laatste lus in naar Kester toe. De pijltjes sturen ons tussen de vele appelen en perenplantages en later langsheen een fitnessparcours. Via het Kestergat komen we in de wijk Brandwacht op het grondgebied van Sint-Kwintens-Lennik komen we voorbij een prachtige oude witte maar enorm grote hoeve. Deze vierkantshoeve met dubbele binnenkoer is de grootste in zijn soort in heel de streek. De oudste bron (1172) vermeldt Bree-Eik als roversnest. De hoeve behoorde tot het domein van de familie van Heetvelde en hun nazaten. In 1680 wordt de familie de Pape eigenaar met als pachter Pieter van der Elst en vervolgens Gillis De Smet en zijn nakomelingen. Sinds 1837 is de hoeve in het bezit van de familie 't Serstevens-Claes. Het monument geniet bescherming sinds 1981. Erna worden we nog even weg van Kester gestuurd en maken we een stevige klim. Via een aantal paadjes komen we dan uiteindelijk in de zaal waar we afscheid nemen van Kester na een koffietje
Niet voor lang echter, eens op de parking waar ik mijn auto achterliet en tientallen km verderop, merk ik dat ik mijn heuptas vergeten ben in de startzaal. De paniek slaat toe maar mijn ventje rijdt het hele eind terug. In eerste instantie heeft niemand het kleinood gezien maar uiteindelijk komt alles terecht. Met dank aan de eerlijke vinder!
Het is al dagenlang barkoud. Toch besluiten we naar buiten te trekken. Vandaag is er oa een tocht in Hanbsbeke, een deelgemeente van Nevele,en daar gaan we dus heen. Als we vertrekken voor onze tocht van 20km begint het stilaan te dagen maar er hangt een hardnekkige mist. Goed ingeduffeld trekken we over het dorpsplein richting Landegem. We stappen langs lange dreven afgezoomd met knotwilgen. Van het wandelen warmen we wel wat op maar het blijft koud aanvoelen in het aangezicht en de mist zorgt ervoor dat er een laagje rijm op onze haren komt. Ik ben zowaar als bij toverslag grijs geworden. We steken het Schipdonkkanaal over en bereiken zo de eerste controle in Landegem. Tussen de metalen brugconstructie bemerken we talloze bevroren spinnenwebben. Héééél mooi!
Na de controle in Landegemtrekken we verder door het Meetjesland. Over de oorsprong van deze naam vond ik op internet het volgende : De oorsprong van de naam Meetjesland is voor heemkundigen al een mooie kluif geweest. De benaming werd voor het eerst teruggevonden in een achttiende-eeuws document. Rond de afstamming of etymologie ervan circuleren verschillende legendes en mogelijke verklaringen. Pastoor Duvillers schrijft de herkomst van het woord toe aan Keizer Karel die op doorreis de oude, spinnende vrouwen uit Zomergem meetjes noemde. De twee meest voorkomende verklaringen gaan enerzijds terug naar de Middeleeuwse turfgraverij (waar de blokken land voor ontginning ingedeeld werden in maten of meten) en anderzijds naar de achttiende eeuw, toen de streek gekend was voor zijn lijnwaad (métiers-land: het land der weefgetouwen)
Als snel volgen we het Schipdonkkanaal (of het Afleidingskanaal van de Leie). Dit kanaal loopt vanaf Deinze tot Zeebrugge en mondt uit in de Noordzee? Af en toe duikt vanuit de mist een schip op. Heel feeëriek, zeker als na een tijdje het zonnetje stilaan doorbreekt.
Dit levert zeker een paar mooie fotos op.
Aan de overkant van het kanaal zien we wandelaars de andere richting uitgaan. Dit is ons parcours voor straks
We komen terug in de bebouwde kom van een andere deelgemeente van Nevele : Merendree. Controle is in de kantine naast de het plaatselijk voetbalveld.
Ik geniet er van een heerlijk soepje.
We vatten de laatste lus aan. Terug naar Hansbeke dus. Even na de controle steken we terug het kanaal over en wandelen nu de andere richting uit naast het water. Het zonnetje is ondertussen volledig doorgebroken en de lucht is prachtig blauw. In een weide bemerken we een wel heel vreemd soort ras van paarden. Het doet een beetje denken aan het Brabantse trekpaard maar deze soort lijkt kleiner in formaat. We eindigen zoals we begonnen zijn, langs dreven met knotwilgen. Voor ons is reeds de ajuinvormige spits van de kerk van Hansbeke zichtbaar. Alhoewel dit een betonwandeling was kon ik deze toch best smaken.
We verlaten het zonnige Meetjesland. Hoe meer we het thuisfront naderen, hoe dichter de mist en deze zal hier de ganse dag blijven hangen ..
Kerstverlof! Het wandelaanbod is niet zo groot omtrent deze tijd van het jaar maar vandaag is er eentje in Michelbeke. We kiezen voor de langste afstand die een goeie 21 km is. De tocht bestaat uit drie verschillende lussen , telkens vanuit de startzaal. Het parcours is vrij heuvelachtig in deze streek, de Vlaamse Ardennen. We kunnen dus aleer de grote schranspartij begint nog gauw wat calorietjes verbranden. Er wordt langs mooie dorpjes gewandeld zoals Elst, ons welbekend voor zijn "geutelingen", een lekkernij die in de loop van februari weer zal kunnen geproefd worden. We wandelen ook lange stukken langs het Mijnwerkerspad. Het is de vroegere spoorlijn Zottegem-Brakel. Het "Fosttreintje" bracht ooit de mijnwerkers vanuit Zottegem en omstreken naar de Borinage. Het is een aangename wandeling langs vele rustige paadjes en veldwegels. Op de controlepost is het telkens een blij weerzien met bekenden en het is dan ook al een flink eind in de namiddag als we Michelbeke achter ons laten.
Vlakbij het dorp van mijn jeugd, Mere, ligt Kerksken. Ik twijfel dan ook niet om deel te nemen aan de wandeltocht die de Sportvrienden er vandaag organiseren. Ik raak mijn karretje kwijt vlakbij de kerk van Kerksken. Een kleine doorsteek en ik ben direct aan de startzaal. We schrijven ons in voor de maximum afstand. De eerste lus gaat rondom Kerksken. Kerksken is een deelgemeente van Haaltert. De St Martinuskerk stortte in april 1990 in en werd nadien heropgebouwd. Voor de kerk prijkt het standbeeld van de Jeneverdrinker. Dit is ook de spotnaam voor de inwoners van Kerksken. We dwarsen de steenweg en gaan via het Kerkskenveld en de Watervoor naar de wijk Boekent. Kerksken heeft zelf zijn eigen berg : de Keienberg, en die mogen we op. Haaltert komt in zicht. In deze tijd dat ons allen op het hart gedrukt wordt energiezuinig te zijn, wordt hier op het dorpsplein alles behalve zuinig met energie omgesprongen.Vanaf valavond tot het weer licht wordt is het ganse dorpsplein en de kerk schandalig overvloedig verlicht. Mooi dorpsplein, volledig heraangelegd maar die spotlights is voor niks nodig.
Controle is er in een plaatselijk jeugdlokaal.
Na een koffie en een babbel hier en daar vatten we de tweede lus aan. Deze gaat dwars door Haaltert zelf. Ongelofelijk hoeveel wegeltjes, al dan niet verhard deze streek rijk is. Ik ben hier al heel dikwijls komen wandelen maar iedere keer opnieuw krijg ik er weer nieuwe voorgeschoteld. Het is bijna Kerst en overal zijn de huizen versierd, het ene al meer dan het andere. Langs de gevels ziet men her en der Kerstmannen langs een touw naar de nok op klauteren dewelke ze nooit zullen bereiken. In Haaltert en deelgemeenten zijn er ook nog veel kapelletjes, de meeste goed onderhouden.
Voor de derde lus gaan we via het Eiland naar Denderhoutem. Het gaat bergop via een lang betonpad en zo komen we in de wijk Vondelen. Vervolgens slaan we rechtsaf op een aarden weg en gaan we dan via den Daal en de Stichelen terug naar Kerksken. Eens terug in de startzaal is het een drukte van jewelste en het kost ons heel wat moeite een plaatsje te bemachtigen. We drinken er nog een tas koffie met mijn vriendin, secretaris en webmaster van de organiserende wandelclub. En met een voldaan gevoel keren we dan weer huiswaarts na deze geslaagde wandeltocht.
Vandaag nemen we deel aan de Eindejaarstocht van de Lokerse Durmetrotters
Een koffie en een opkikkertje later gaan we van start voor de maximum afstand. We dwarsen de drukke baan en gaan meteen een parkje door om zo de oever van de Durme te bereiken. Links van ons licht het natuurpark Molsbroek. Het is een natuurreservaat boordevol allerlei soorten watervogels. Het is 80 ha groot en bestaat grotendeels uit moeras en water. Het leuke is dat dit reservaat vlakbij het stadscentrum ligt, dat het steeds vrij toegankelijk is en dat er een mooi verhard wandelpad dwars doorheen loopt. In de lente, de broedtijd is het hier ook zeer aangenaam wandelen. Tal van fotografen met indrukwekkende cameras maken hier dan hun opwachting op het gebroed van op afstand in de gaten te houden of op de gevoelige plaat vast te leggen. We gaan vervolgens een park door.
Na een aantal km verlaten we het gebied en wandelen doorheen enkele woonwijken om uiteindelijk aan de eerste controle aan te belanden.
Erna trekken we door een saaie woonwijk die overgaat in een sjiekere villabuurt. We wandelen langsheen prachtige brede dreven. Dan draaien we af op de Canteclaerroute. Iedereen weet natuurlijk dat Canteclaer de naam was van de haan uit het dierenepos Reynaert De Vos is die hier volgens de legende in het Waasland zou vertoefd hebben.
We komen op een oude hogergelegen spoorwegberm die thans dienst doet als fiets- en wandelpad en die je kan volgen vanaf Daknam tot Moerbeke. Ooit bolde op hier een stoomtrein die 100 jaar dienst deed. Even verderop gaan we over de Spletterenbrug. Deze brug over de Moervaart, werd tijdens de twee oorlogen tweemaal opgeblazen maar werd door de bezetter nadien hersteld. Tot op vandaag is ze onveranderd gebleven. De naam Spletteren zou verwijzen naar de oude benaming van de omliggende velden.
Zo komen we in Daknam centrum voor de tweede controle in een mooie taverne die toevalligerwijs dan nog De Wandelaar noemt. Ze serveren er heel lekkere koffie en als die op is gaan we op weg voor de laatste vijf km. We volgen terug even het treinpad, gaan door de bebouwde kom en draaien vervolgens af en volgen de Moervaart. Deze strook hebben we al meermaals bewandeld. Langsheen de Moervaart zien we lange stroken, soms smalle meersen .
Lokeren komt terug in zicht. We gaan door het domein Hof ter Beuken. Het is een oude geklasseerde villa, zoals er trouwens in Lokeren nog wel meerdere zijn. Eens we het park rond de villa doorkruist hebben komen we algauw terug aan het stedelijk zwemdok en meteen is deze tocht ook afgelopen.
Het was een rustige wintertocht doorheen prachtige natuurgebieden.
Omdat ik wegens niet zo prettige gebeurtenissen verlof heb besluiten we te wandelen om de zinnen wat te verzetten. Wandelclub Egmont organiseert vandaag haar maandelijkse midweek in Leeuwergem
We schrijven in voor de 21 km, die er iets meer blijkt te zijn.
Na de koffie met cake gaan we van start, goed ingeduffeld want het is vrij koud, miezerig en duister weer. Dit weer maakt me nog triestiger als ik al ben maar ik ben in aangenaam gezelschap en ik wil er het beste van maken
We stappen langs een lange dreef op het Kasteel van Leeuwergem af.
Dit kasteel, eigenlijk op grondgebied van Elene werd al bewoond van in de 15de eeuw, is vierhoekig en staat op een verhoogd stuk land . Het is vrij evenwichtig van vorm en lijn.
In het park en de tuinen errond bevinden zich vijvers, mooie bloemenperken en prachtige wandeldreven. Volgens de site is er hier een enorm openluchttheater in haagbeuk : het Lovertheater; het biedt plaats aan 800 personen.
We verlaten het domein, en stappen langs een fruitkwekerij. In de bosjes liggen massas weggegooide peren. De geelblauwe pijltjes sturen onslangs een erg modderig pad. De parcoursmeester heeft hier voor de tweede maal op rij zijn best gedaan op een erg zomers parcours uit te tekenen.
Misschien is het een goed idee om de tochten van de zomermaanden, die ware betonwandelingen zijn om te ruilen met deze van november en december.
Niemand zal het de parcoursmeester kwalijk nemen en het uitpijlen zal ook makkelijker zijn.
Uiteindelijk bereiken we weer de verharde wegen.We komen voorbij een vervallen molen We gaan door Dassegem, dwarsen de steenweg naar Aalst, doorkruisen Walsegem engaan zo naar De Vos toe.Op anderhalve km van de eerste controle komen we voorbij een jeneverstokerij. Nee, niet voorbij want we gaan even binnen om ons bonnetje die we bij de start kregen om te ruilen voor een lekker citroenjeneverke. Daarna gaan we via enkele smalle paadjes en een kerkwegel, waar het heel traag vordert naar de controle toe in Oombergen, vlakbij de kerk.
Daar zitten onze vrienden Chris en Annieke die uitkijken naar vrijdag maar aleer het zo ver is hebben ze nog vanalles te doen.
Een andere kennis licht ons in over het feit dat ons wat te wachten staat op de volgende lus.
We besluiten het meteen aan den lijve te ondervinden. En of hij gelijk had. Eerst volgen we een oude tramroute. En dan gaan we rechtsaf richting Cotthem. Al gauw zakken we tot over onze enkels in het slijk. Ondoenbaar! Noodzakelijkerwijs klimmen we hogerop op een braak maïsveld. Hier is het toch iets beter te doen. Nochtans wordt dezewijk die tot St Lievens Houtem behoort het groene hart van deze gemeente genoemd. Het is er inderdaad prachtig en men kan er heerlijk wandelen in de zomer!
Via de Espenhoek stappen we richting Balegem en komen voorbij de steengroeve.waar de Balegemse Steen ontgonnen wordt of werd (want het ziet er allemaal vrij verlaten uit).
We komen op de superdrukke N42 maar worden op het hoger gelegen wandelpad gestuurd dat evenwel parallel loopt met de steenweg. Ook hier alweer veel modder. Verderop komen we terug op het parcours van de eerste lus. We zien alweer de kerk van Oombergen voor ons.
De laatste lus gaat eerst weer over de tramroute alvorens we aan de splitsing komen.
Weer even de richting van Cotthem uit , dus weer heel veel geploeter en dan even naar Hillegem op. Dan dwarsen we andermaal de N42. Via den Dries en voor de rest propere wegels bereiken we gans bemodderd weer Leeuwergem.
De Parel Van het Pajottenland organiseert vandaag de Decembertocht. De start is dit jaar in een ander zaaltje, evenwel slechts een halve km van de traditionele startplaats.
Nadat we ons hebben ingeschreven gaan we bij ochtendgloren op stap voor een tocht van iets meer dan 32 km. Via een betonpad gaan we over op een asfaltweg die er erg glad bijligt. We klimmen dan ook een berm op om via een akker een veiliger (parallel) parcours te volgen. We hebben een wijds uitzicht over de velden waar de ochtendnevel langzaam optrekt. Het zonnetje kleurt oranje en klimt stilaan hoger. Het belooft een mooie dag te worden.
Voor de eerste lus trekken we zuidwaarts weg van Vollezele. Vele veldwegen volgen elkaar op richting Galmaarden. Eigenaardig genoeg behoorde Galmaarden ooit tot het graafschap Henegouwen. Thans vormt Galmaarden een gemeente in fusie met Vollezele en Tollembeek.
Vele grote pachthoven vallen ons op onderweg zoals bv Hof Ter Haeghen. Sommige van deze hoven zouden dateren uit de 12de eeuw.
Het parcours is hier glooiend en zo krijgen we oa de Spieringenberg onder onze voeten geschoven. De eerste controle is in de vroegere startzaal in Vollezele.
De Vollezelenaren kregen niet voor niets hun spotnaam "de Hengstenaars". Immers, ooit was Vollezele bekend om zijn vele stoeterijen en voor het fokken van Het Brabantse Trekpaard.
We blijven even plakken in het mooie nieuwe zaaltje maar gaan dan op weg voor de tweede lus.
We trekken het nu noordwaarts naar Denderwindeke. In de verte zien we een regenboog, daar heeft het dus geregend. Hier is het nog lekker droog en schijnt het zonnetje, al is het wat koud.
We dalen de Congoberg af. "Congo" verwijst naar de vroegere mijnwerkers die vanuit deze streek ongewassen per trein naar de Waalse mijnen trokken en zoniet nog zwarter 's avonds terugkeerden.
Onderweg stuift ons plots een wandelaar voorbij net op het moment dat we een foto maken van een nogal raar monument, iets wat op een totempaal gelijkt. Als hij ziet dat we ook een foto van hem nemen, is hij plots niet meer gehaast en haalt zijn mondharmonika boven om een airke te spelen voor ons.
We gaan even de richting van Waarbeke en Nieuwenhove uit op dan uiteindelijk in Denderwindeke te belanden.De mondharmonika-virtuoos is er ook en hij komt vlak aan mijn oor spelen...... Vanaf deze welbekende controlepost maken we twee lussen alvorens terug te keren naar Vollezele. De eerste lus is verkeerdelijk aangegeven als zijnde slechts 4,25 km ipv 8,5 km.
Langs soms heel modderige paadjes en venijnige stenige wegjes gaan we via Liefferinge naar Neigem. Op de grens met Neigem en Meerbeke zien we een prachtig kasteel. Dit zou dateren uit de 13de eeuw. Voor ons zien we ook Neigembos. Via Meerbeke en de Varenberg komen we terug in Denderwindeke
Tijd voor onze boterhammenkes met een lekkere pot verse tomatensoep met ballekes. En dan op weg voor een kort stukje : slechts 4,25 km. We gaan niet ver uit de buurt want we hebben voortdurend de kerk van "Winnik" in het vizier.
Ooit waren er in Denderwindeke vijf windmolens en een watermolen. Op onze weg zien we één van deze windmolens : de molen "ter Zeven Wegen". Het is een korenmolen die in 1986 beschermd monument werd. Vlakbij deze molen zien we de kapel OLV van 7 weeën (7 maar???). Deze kapel maakt deel uit van de "Wegom". Dit is een bedevaartsweg. Oorspronkelijk waren er een twaalftal kapelletjes, allemaal opgericht ter bescherming tegen cholera en waarlangs jaarlijks een ommegang georganiseerd werd. Langs de modderige landweg die we volgen merken we nog een aantal van deze kapelletjes. Terug in Denderwindeke blijven we na deze korte lus toch lange tijd plakken.
Uiteindelijk vatten we toch de laatste lus aan terug richting Vollezele. Veel modder langs deze lus. Alhoewel de organiserende wandelclub voor alternatieve verharde wegen gezorgd heeft, kiezen we toch voor geploeter. En spijt hebben we daar niet van want het parcours leidt ons langs een prachtig domein met kasteel. Het kasteel van de familie Steenhoudt dateert uit de 17 de eeuw en oogt mooi gerestaureerd. Het ligt midden in het groen, omgeven door weiden en een prachtig bos met eeuwenoude bomen. Rondom zien we mooie vijvers.
We doorkruisen het bos en bemerken in het het struikgewas een kooi. Deze dient om oa fazanten te voederen om hun aantal op peil te houden. Rond deze tijd van het jaar is er weinig voedsel te vinden in de natuur en vandaar dat er wat bijgevoederd wordt.
Dan zien we aan de rechterkant een bordje met "laatste km" en tien minuutjes later zijn we terug in de startzaal. Het is er erg druk. Een lange rij wandelaars schuift aan voor de verse heerlijk ruikende wafels. Ik hou het bij een frisse schuimende Hoegaarden. Wafels bak ik zelf wel eens en iedereen mag dan komen aanschuiven.
Deze tocht was echt een Parel in het Pajottenland.
Ik ben annemie sterck, en gebruik soms ook wel de schuilnaam daisy walker.
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 28/08/1960 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, reizen, computeren,.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
een gezond en gelukkig 2009 aan allen
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
 "Idea"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
){kind=link}