Na een hele korte nachtrust zijn we al vroeg op weg naar Geraardsbergen voor de Manneke Pistocht. Omdat we iets later zijn dan voorzien en ook omdat ik me nog niet al te fit voel komen we terug op onze beslissing om de langste afstand te bewandelen en we schrijven ons in voor de op één na langste afstand : een goeie 23 km. Ik bestel nog snel een pakketje Geraardsbergse Mattentaarten (één van de drie Ms van Geraardsbergen - Mattentaarten, Muur en Manneke Pis). De Geraardsbergse Mattentaarten zijn een erkend Europees streekprodukt. Buiten de grenzen van Geraardsbergen mag de naam niet gebruikt worden
Als het gebruikelijke kopje koffie met versgebakken appelcake binnengespeeld is gaan we van start. We verlaten de stad en bewandelen soms spekgladde asfaltwegen afgewisseld met sompige , modderige veldwegels. We mogen zelfs een maïsveld dwarsen.
Kurt , de parcoursmeester van de Padstappers is wereldberoemd in de wandelwereld in het (her) ontdekken van wandelpaden. Daarbij wordt een beetje modder zeker niet geweerd. Er dient echter bijgezegd te worden dat er meestal voor alternatieven gezorgd wordt zodat ook de minder mobiele mens hier kan wandelen. Chapeau!
Na de eerste controle in een zaaltje in Goefferdinge stappen we viaeen hobbelig kasseipad voorbij het dorpskerkje. We volgen een wegje naast het riviertje Mark. We gaan even later dwars door een drassige weide en volgen dan opnieuw een beekje. Na nog enkele leuke paadjes komen we aan in Overboelare voor de volgende controle. We stappen voorbij de kerk van Overboelare en gaan door Overboelarebos. Zo komen we inhet centrum van Geraardsbergen. Via enkele smalle straatjes komen we aan de tweede M : Manneke Pis. Dit Manneke hier in Geraardsbergen is liefst 160 jaar ouder dan zijn minder bescheiden Brusselse broertje.
We verpozen even in de Presse, het stamlokaalvan de Padstappers. Meteen daarna krijgen we de de Oudenberg voorgeschoteld, een stevige klim. Maar eens boven hebben we wel een mooi uitzicht over de stad.
We maken via diverse paadjes nog een omweg naar Onkerzele en bij wijlen mogen we stevig klimmen. We komen ook voorbij de Wambashoeve, een groot melkveebedrijf waar je ook kan logeren in één van hun mooie gastenkamers.
Met een brede boog stappen we nog rondom een weide en even later komtGeraardsbergen weer in zicht.We wandelen doorheen het stadspark rondom een vijver en vergissen ons even bij het interpreteren van de bepijling. Dan dalen we af naar de Dender toe. Vlakbij ligt de aankomst. Zoals steeds was het fijn wandelen bij de Padstappers.
Na onze wandeling deze morgen in Oosteeklo besluit ik nog even door te gaan. In de namiddag begeef ik mij naar Ede-Haaltert om er de tweede en de derde lus te doen van de Eurodaxwandeling aldaar. Iedere lus is 25 km. Nadat ik een babbeltje geslagen heb met Marleen komen de andere wandelaars de zaal binnen voor hun rustpauze en kleine lunch. Zij hebben er reeds 25 km , één vierde dus van de totale afstand van 100km opzitten. Voor de derde lus gaat het richting Aalst. We stappen via enkele binnenwegen langs en rondom Nieuwerkerken. Langsheen het stadspark dat we jammer genoeg niet doorkruisen bereiken we de parking van het Electrabel gebouw. Daar staan Marleen en Charel ons op te wachten met een versnapering en een drankje. Enkele minuten later blaast Paul zijn troepen weer samen en we gaan weer verder. Deze keer doorkruisen we de belangrijkste centrumstraten van Aalst. We stappen een stukje langs de Dender en komen even later voorbij de werkhallen waar diverse carnaval-groepen hun wagens voorbereiden voor het nakende carnaval. Eén van de werkmannen vertelt ons dat zijn groep reeds vanaf oktober aan de slag is aan hun wagen. Vanaf 22 februari barst het feestgedruis in Aalst weer los en zal drie dagen lang standhouden. Velen zullen op zondag afzakken naar de Keizerlijke Stede om er de prachtigste stoet van het land te kunnen bekijken. We gaan langs de pendelparking van het station van Aalst en gaan zo onderdoor de sporen om vervolgens het Starionsplein te bereiken. Via nog een omwegje gaan we als gebruikelijk door de Kattestraat waar Pauleke met ons de afspraak maakt dat we over een klein halfuurke kunnen beschikken om onze grote dorst te lessen. Samen met enkele Kadees nuttigen Helga en ikzelf ons respectievelijk lievelingsbiertje. Het is een kort maar heel gezellig samenzijn maar we moeten wel op tijd op het punt des afspraaks zijn , nl aan het standbeeld van Dirk Martens, die al eeuwenlang zwart staat te worden op de Grote Markt onder de schaduw van den Tettentoeren (belfort) en de Bezze (Beurs). Alle Aalstenaars kennen de voormalige drukker dan ook beter onder de naam van De Zwette Maan. We verlaten de prachtigste stad van Vlaanderen en gaan terug op weg naar Haaltert via Nieuwerkerken via vele binnenwegen. In de startzaal wordt ons een lekker soepje voorgeschoteld. Gelukkig maar, want de hoofdschotel is van laag culinair niveau. Vele borden worden dan ook nauwelijks aangeroerd. Het dessert laat zich dan weer wel smaken : lekkere chocomoes.
Omstreeks half tien gaan we terug op stap voor de volgende lus. Via Edixvelde gaat het dan naar Gotegem waar zich het hoogste punt van Erpe-Mere bevindt. Deze smalle onverlichte kasseistrook dwingt ons dikwijls in de berm als er ons achter- of voorliggende autos tegemoet komen. We komen voorbij café Caberée, een eeuwenoud staminee. Er vlakbij is een watermolen. In deze streek zij en waren er trouwens meerdere watermolens. We zijn op de wijk Landries als mijn schat me beldt. Hij meldt me dat zijn basketploeg deze avond weer de sterkste was en zal ons op het dorp in Aaigem waar de volgende wagenrust is nog even komen goeiendag zeggen. Aaigem is de grootste gemeente van Erpe-Mere. Het is voornamelijk een landbouwgemeente. Op Aaigemdorp is er dus weer een wagenrust en ik krijg even aangenaam gezelschap. Tot Pauleke weer appèl fluit. Gedurende bijna twee uur volgen we lange rechte stukken supersaaie wegen. We stappen langs Woubrechtegem, Sint-Lievens-Esse en Sint-Antelinks, allemaal deelgemeenten van Herzele. In Aspelare bereiken we de heel drukke steenweg tussen Aalst en Geraardsbergen. We lopen zoveel mogelijk achter elkaar op het fietspad want deze bochtige steenweg is geducht om zijn vele ongevallen. We klimmen op naar Nederhasselt en bereiken uiteindelijk de wagenrust in Heldergem aan een voormalig frituur. Erna gaat het via Landelede, doorheen Kerksken. Het is ondertussen behoorlijk beginnen vriezen en het wegdek ligt er bij wijlen spekglad bij. Het is dus uitkijken voor uitschuivers. We bestijgen de Keiberg en komen eens voorbij de Gravenkerselaar aan de plaats waar ooit de Topmolen stond op de grens van Mere en Haaltert. Hier is het hoogste punt van Haaltert. We zijn nu vlakbij de startplaats waar deze wandeling voor mij eindigt. Het is bijna twee uur in de ochtend en ik verlang na bijna 75 km toch naar mijn bedje nu. Deze 50 km in Haaltert heeft mij toch wat teleurgesteld zowel wat het parcours als wat de warme maaltijd betreft
Ik neem afscheid van mijn vrienden en rijd heel behoedzaam naar huis want het is glad.
Straks trek ik terug de wandelschoenen aan voor de Manneken Pis tocht bij de Padstappers
Het wandelaanbod is niet zo groot vandaag. We kiezen voor Oosteeklo, een organisatie van de Kwartels van Assenede. Start is in de plaatselijke parochiezaal vlakbij het kerkje H Kruis en . De maximumafstand is ongeveer 23 km, afstand voor de welke wij dan ook kiezen. Oosteeklo is gelegen in Het Meetjesland. Deze streek ligt in het noorden van Oost-Vl aanderen. We wandelen langs lange betonwegen. Ernaast liggen grachten, vaak nog wat ijs erop. De rechterkant ligt de drukke lawaaierige expresweg van Antwerpen naar Knokke . We komen langs Bassevelde, één van de deelgemeenten van Assenede. Assenede is vooral een landbouwgemeente met vele akkers die nu natuurlijk braak liggen. De eerste controle is terug in de startzaal. Daarna gaan we verder voor de volgende lus. De pijltjes sturen ons eerst langs een de drukke weg. Gelukkig mogen we daarna rustiger wegen bewandelen. We gaan nu richting Ertvelde. Onderweg komen we langs vele varkenskwekerijen. In tegenstelling tot de eerste lus, krijgen we nu wel wat veldwegen onder onze voetjes geschoven. Sommigen liggen er zelfs nogal drassig bij. Vaak zijn deze wegen of dreven afgezoomd met populieren. Hier en daar zien we ook serres met oa azaleateelt. In één van die serres is er tweemaal controle. Daarbij is er een stukje van het parcours dat we tweemaal aandoen, maar dan wel in tegenovergestelde richting. Het is een vrij rustige wandeling maar soms wel wat ééntonig.
Wandelclub Kadees Aalst organiseert haar eerste tocht van het nieuwe jaar in Gijzegem: de Sint Antoniustocht. St Antonius, de patroonheilige met het varken(dus niet die van de verloren voorwerpen)
De start is in de Sint Vincentiusschool, die thans herschapen is tot een grote bouwwerf. We schrijven in voor de 21 km en gaan na een koffietje van start.
We dwarsen de drukke Steenweg op Aalst en volgen een pad om even later de dijk naast de Dender op te draaien. Een tijd lang volgen we de rivier. Voor ons zien we over een brug andere wandelaars de rivier dwarsen. Vervolgens draaien we af op een modderig wegje om zo op onze beurt op te klimmen naar de brug over de Dender. Langs de rand van Wieze wandelen we zo dan naar Herdersem. Daar is een controle maar blijkbaar (nog) niet voor ons. Blijkbaar is het enkel nu al voor de 10 km wandelaars. Wij dienden eerst nog een lusje te doen doch dat ontdekken we pas nadat we al aan een kop koffie zitten. De verwarring is echter algemeen want alle wandelaars komen nu al de controlepost binnen. Het euvel wordt snel opgelost door enkele aanpassingen te doen aan de splitsingsborden. Wij dus weer op weg. We maken nog een lusje rondom Herdersem via de Harding en de Boskant. Daarbij worden we niet gespaard van glibberige, modderige landwegen. De dooi is ingetreden maar de onderste grondlagen zijn nog niet volledig ontdooid. Daardoor kan het water afkomstig van de laatste regenbuien niet geheel in de bodem trekken.. We krijgen ook nog een ferme kasseiweg te verduren. Op een beekje langsheen één van die modderwegjes zien we het laatste ijs . Eens terug in Herdersem stappen we nu de controlepost voorbij. We doen er nog een lusje bij en passeren een aantal kapelletjes zoals de OLV Ten Beeldekenkapel die zijn oorsprong vindt in de 13de eeuw.
Terug op weg naar de controlepost in Herdersem is het heviger beginnen regenen. We zijn dan ook blij dat we bij een warme tas chocolademelk even kunnen opdrogen.
Als we de derde en laatste lus aanvatten is het nog steeds aan het regenen. De laatste lus gaat richting Wieze. Wieze ligt aan de rand van de Dendervallei tussen Aalst en Dendermonde. Het dorpsplein met mooie Sint Salvatorkerk oogt heel pittoresk. We verlaten de bebouwde kom en betreden het natuurdomein Wiestermeersch. Dit natuurgebied grenst aan de oude Denderarm en aan de Grote Beek, een zijarm van de Dender. Het gebied is hier zeer nat, en dat kunnen we aan de lijve ondervinden. Na heel wat geploeter bereiken we uiteindelijk terug de Wiezebrug en steken opnieuw de Dender over. We doorkruisen nog een aantal woonwijken en bereiken zo kletsnat en bemodderd terug de startzaal in Gijzegem. En alweer zit er een (nat) wandelweekend op.
Voor onze zaterdagwandeling trekken we naar het buitenland. Wandelclub Zelden Rust uit Terneuzen organiseert vandaag de Winterneuzentocht in Terneuzen. We vinden makkelijk gratis parkeerplaats vlakbij de inschrijfplaats. Van de Nederlandse club krijgen we bij de inschrijving een pleisterboekje. Het weer is tegenstelling tot vorige week nogal druilerig en mistig. Het prachtige berijmde landschap is verdwenen. We wandelen langs nieuwe verkavelingen met vaak ganse rijen dezelfde eentonige woningbouw. Rondom zijn er wel veel waterpartijen. We wandelen langs de Otheense kerk en de Otheense wijk. Controle is er tweemaal in Bachten Dijke in een verzorgingstehuis. Vlakbij merken we een monument ter ere van de helden van de vroegere Nederlandse kolonies. Een volgende lus gaat doorheen het oude stadscentrum van Terneuzen langs typische Hollandse huisjes.
We volgen ook lange tijd de oevers van de Westerschelde. We passeren een kleine jachthaven Op de Westerschelde zien we nier veel schepen voorbijvaren op hun weg richting Antwerpen. Hiervoor is het weer veel te mistig. Langsheen de dijk aan de overkant van de straat zien we de zogenaamde koffieshops. Inzittenden van autos met Franse nummerplaten wachten tevergeefs voor de gesloten winkeldeuren. Ze zullen zonder koopwaar verder moeten reizen. Hier en daar zien we ook kunstwerken op de dijk staan. Ondertussen wordt de lucht alsmaar dreigender en het duurt niet lang vooraleer een stevige regenbui neerplenst. We wandelen nog langs een aantal waterpartijen langs de Oude Vaart, langs het Sportcentrum en het Zuiderpark. Niet veel later komen we weer aan ons vertrekpunt. Dit Nederlands uitstapje viel best mee. Vriendelijke mensen, verzorgde controleposten en een goed uitgepeild parcours.
Ik ben annemie sterck, en gebruik soms ook wel de schuilnaam daisy walker.
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 28/08/1960 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, reizen, computeren,.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek