Als afsluitertje voor vandaag gaan we nog eens op bezoek bij onze Sportvrienden in Welle.

Immers,  deze wandelclub houdt hun jaarlijkse Heksensabbat.

Het is al een tijdje donker als we omstreeks 19 u aankomen. De startzaal is mooi versierd en overal lopen heksen druk over en weer. We schrijven ons in voor de 12 km die meteen ook de maximum afstand is. In de zaal ontmoeten Chris en Annie van de Everbeekse Wandelclub en met ons vier gaan we op stap. Meteen al worden we de donkere paadjes opgestuurd waar af en toe enkele griezels en heksen ons aan het schrikken trachten te brengen.

Voor deze tocht zijn trouwens ook heel wat gelegenheidswandelaars en gezinnen met kleinere kinderen op pad. Eens een ander tijdverdrijf, een beter alternatief dan voor de buis te zitten op zaterdagavond. De kleintjes hebben er duidelijk schik in. En wij hebben tijd. Geduldig schuiven we achter de kroostrijke gezinnen aan. Voor één keertje hoeft het niet zo snel te gaan.

Via Erembodegem-Terjoden gaat het dan naar Haaltert waar we controle hebben in een tent achter een wereldberoemd (allez in Haaltert en omstreken toch) cafeetje. Ook hier weer stemmige versiering en lieve heksen die ons op onze wenken bedienen.

We blijven er een tijdje plakken en nuttigen een drankje.

Terug op pad wordt er heel wat afgelachen. Chris is dan ook een echte moppentapper.

Voor deze twaalf kilometer zijn we drie en een half uur onderweg. Omstreeks elf uur zijn we terug in de startzaal waar het tot onze verwondering nog heel druk is. Het ruikt hier overheerlijk naar vers gebakken pannenkoeken maar het is al wat laat nu.

Hier en daar is een dreumes, moe van het wandelen ingeslapen. Ook ik verlang naar mijn bedje. Het was eens een ander soort wandeling dan datgene wat we gewoon zijn maar we hebben ons toch goed geamuseerd.

Kijk ook maar eens naar de fotoreportage van chris en annie
http://picasaweb.google.be/anny.chris.everbeek