Ik ben Walter Smeekens
Ik ben een man en woon in Rucphen (Nederland) en mijn beroep is Gepensioneerd agoog.
Ik ben geboren op 21/05/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen; verhalen schrijven; foto's maken.
Ik ben gehuwd en heb 4 kinderen en elf kleinkinderen.
Toevluchtsoord van Maria voor allen die in nood verkeren.
In afwachting van de nieuwe Rucphense dorpskern: De jeu des boulesbanen.
De Rucphense wandelroute "Klavere Vrouwke"
Heideven in onze Heemtuin.
Lieve moeder Maria, zegen alle moeders die uw hulp zo hard nodig hebben.
Zomer 2009
Bloemencorso in Zundert Ieder jaar op de eerste zondag in september
De gedachtenisplaats, op de Belgisch-Nederlandse grens, aan het overlijden van een van Neerlandse beruchtste smokkelaars, tijdens de Eerste Wereld Oorlog [1914-1918]: "Klaver vrouwtje".
Rucphen, juweel in de Westhoek
Wat interessant is
07-02-2010
Carnaval deel 4
Vaste onderdelen van het Rucphense narrenfeest - geïnd op Bourgondische leest - zijn: * Het "elfde van het elfde" bal. De opening van Carnaval met de installatie van de Prins en gevolg; de jeugdprins en zijn gevolg; bekendmaking van het moto en de verkiezing van het Carnavalslied.
Installatie Jeugdprins
Statiefoto
*De Kraaiemauwaovond. Tonpraten, waarbij dorpsgenoten, diverse voorvallen uit 't voorbije jaar, op ludieke wijze de revue laten passeren en markante dorpsgenoten lief-spottend op de hak nemen.
Toontje paraplu
* De Sleuteloverdracht. Op zaterdag vóór Carnavalszondag dragen - om 11 uur 11 - B&W symbolisch de bestuursmacht over aan de Prins en zijn gevolg, door het overreiken van de stads(dorps)sleutel.
Hijsen Carnavalssymbool
Als uiterlijk teken voor de gehele gemeenschap wordt daarna 't Carnavalssymbool met moto gehesen en worden de naamborden, aan het begin der bebouwde kom, verwisseld voor de Caranavalsbenaming : HET KRAAIENRIJK.
*De Carnavalsmis.
Met aansluitend de dweilavond, langs de diverse eet- & drankgelegenheden.
* Zondag: DE OPTOCHT. Door het dorp trekt dan één bonte stoet van praalwagens, muziek- en spelgroepen, die een uren durende straattoneel verzorgen.
Praalwagen
Speelgroep
Het kegelspel
Dweilband "De Klapblaosers"
* Maandag: Verschillende bals- en showmiddagen en avonden in diverse etablisementen voor kinderen, jeugd, volwassenen en senioren, die allen door de Prins en zijn gevolg bezocht worden, waarbij hij vergezeld wordt door 'n "Hofkapel", dan wel een "Dweilband".
Klaarmaken voor 'n optreden
Vol sjas de muziek in
Zonder drank, geen klank!
* Dinsdagmiddag: JEUGDOPTOCHT.
's Avonds: Sluiting. Om 23 uur 11 wordt het Carnavalssymbool verbrand en brengt men de dorpssleutel terug naar het gemeentehuis. 't Definitieve eind van Carnaval is dan om uiterlijk 24.00 uur. Het is dan immers Aswoensdag, de eerste dag van de veertigdagen tijd voor Pasen. (=Tijd van versobering)
Dinsdagavond: 24.00 uur.
* Aswoensdag. Eerst wordt 's morgens in de kerk 't askruisje gehaald, waarna de prins en zijn gevolg incognito met een schaal haring de diverse eet- en drankgelegenheden gaan bezoeken, om hen te danken voor hun medewerking aan 't voorbije feest. Het zogenaamde "Haringhappen".
Wanneer wordt het Carnavalfeest precies gevierd? Datum bepalend is 't Rooms Katholieke Paasfeest. De begindatum van het feest ligt 40 dagen voor Eerste Paasdag. Doch daar Pasen jaarlijks op 'n andere dag valt, wisselt de aanvang van Carnaval ook. Bij 't eerste Concilie van Nicea [ 325 na Chr.] werd bepaald, dat de eerste zondag na de eerste volle maan na het begin der lente (= 21 maart) Paaszondag is. De zondag die 40 dagen voor deze Paaszondag valt, is dus de eerste Carnavalsdag Het bleek dat Pasen op z'n vroegst op 22 maart viel en op z'n laatst op 25 april, zodat Carnaval nooit gevierd kon worden
vóór 1 februari.
'n Heel gedoe! Maar er moest nu eenmaal een "heidensfeest" omgezet worden in een christelijke contextuur en dus werd het met Rooms katholieke degelijke regelgeving vastgelegd. Niet zo maar bepaald, maar overdacht en passend binnen de kerkelijke wetgeving. Het gelovige feestvierders volk kreeg vanuit Rome wel de datum voorgelegd en daar hield men zich aan. Oude Carnavalssteden vieren tot op heden nog steeds geen Carnaval, maar "Vastenavond". {Bergen op Zoom bijv.}
Maar vanaf de jaren zestig uit de vorige eeuw kwam er een omslag in het opvolgen van de kerkelijke wetten door de 'goe gelovigen'. Men liet de vastgestelde Carnavalsdatum niet schieten, maar stelde wel het begin der Zottigheden zelf vast. Elf {11} namelijk was het getal der zotheid. Dus wat kon er mooier zijn dan het feest der Zotheid [ = Narrenfeest/Carnaval] te starten op de elfde van de elfde maand om elf minuten over elf. Zie zelf: 11/11 om 11 over elf!!! of te wel 11/11 - 11.11
En ter genoegdoening aan Rome: Elf november (feest van St. Martinus, weldoender der armen = 't klootjes volk) valt 40 dagen vóór de donkere periode voor kerstmis (= tijd van voorbereiding in onthouding op de geboorte van Godszoon; feesten is dan uit den boze!) en deze donkere tijd eindigt op 2 februari (=Maria Lichtmis) exact 40 dagen na kerst, waarmee de vroegst mogelijke datum voor Carnaval op 2 februari ligt!
Dus NOOIT ÓP of VÓÓR 1 februari!!
Heidenen en Rooms Katholieken (Christenen) hadden elkaar gevonden en 't leven kon met beider acceptatie doorgang vinden.
Bron: The Catholic Encyclopedia Carnavalsmuseum Den Bosch & Wikipedia
Personen van gewicht in het Carnavalfeest zijn op de eerste plaats de 'gangmakers'; d.w.z. de spottenderwijs hoogste gezagdrager: de Prins. Deze wordt onafscheidelijk bijgestaan door de Nar. Een uit de Middel Eeuwen stammende figuur aan de hoven van vorsten, hertogen en graven. 'n Nar, of hofnar, was een officiële funktie, om de hoflieden te vermaken. Hetzij door zijn uiterlijk - vaak was het een zwakzinnige, of dwerg - hetzij door zijn scherpzinnige opmerkingen - omdat er een hoogst inteligente edelman in het narrenpak stak. De nar kon om zijn uitspraken - zelfs tegen de gangbare hofideeën in - niet vervolgd worden. Om duidelijk te maken dat men met een uitzonderlijk figuur te maken had - een officiëel gerechtigde spotter - hulde men hem in een speciaal kostuum, voorzien van de nodige bellen, zotkap en een marot (=staf), naar analogie van de vaak overdadige vorstenkledij, met kroon en machtstaf, zodat men wist met wie men van doen had. Het is naar het voorbeeld van deze narren dat Carnaval (= feest der spotters) een Prins met Nar kent.
Een derde onmisbare Carnavals hoogwaardige is: "De Heerboer of Grootste Boer" Deze figuur zou men kunnen zien als des vorstens rentmeester. Dit hoofse drietal wordt dan nog terzijde gestaan door een "beheerraad", de zogenaamde "Raad van Elf" Kortom: Carnaval drijft drie dagen lang de spot met het alledaagse leven, in traditie de gangbare levensspiegel uit het feodale tijdperk volgend, voor wat betreft de hoogwaardigheids bekleders.Vandaar dat men in alle Spotfeesten deze figuren tegenkomt. Doch daarmee houden de overeenkomsten op. Want in de loop der tijden zijn er in Nederland twee duidelijk verschillende Carnavalfeesten ontstaan, n.l. Het Rijnlandse en Het Bourgondische. Het Rijnlandse Carnaval vindt men in het aan 't Duitse Rijnland - met steden als Keulen, Aken, Dormund en Mainz -grenzende Limburg en Oost Brabant. Het Bourgondisch Carnaval treft men meer in Midden en West Brabant en 't katholieke Zeeuws Vlaanderen. Van oorsprong komt 't Bougondische Narrenfeest dan ook voort uit de welvarende steden van 't Hertogdom Brabant en 't Graafschap Vlaanderen.
Bron: Carnaval museum Den Bosch Wikipedia Grote historische schoolatlas
Is wellicht een van de oudste eet- en drank- volksfeesten die er bestaan.
Huishouden van Jan Steen
Feest der monniken
Waar de naam vandaan komt is giswerk. 't Oudst is de verklaring, dat 't afgeleid zou zijn van 't Latijnse "carus navalis" wat 'scheepswagen' betekent en verwijst naar de oudheid waarin rondtrekkende groepen een als 'n schip ogende wagen, 't zogenaamde 'narrenschip' , meevoerden, waarmee de zeegod van de Kelten/Germanen uit 't noorden kwam, om deel te nemen aan de winterfeesten.
Narrenschip van Jheronimus Bosch
Nadat de katholieke kerk z'n invloed op de samenleving had verstevigd, werd het heidense winterfeest verchristelijkt en zou de naam afgeleid kunnen zijn van 't Lantijnse "carne vale" wat vertaalt 'vaarwel aan 't vlees' betekent. Dit omdat Carnaval aan de vooravond van de vastentijd [-tijd van vasten en onthouding van vleesgerechten-] gevierd werd. Hoe dan ook: 't heidense carnaval werd en wordt in heel Europa gevierd. Maar zelfs de oude Romeinen uit de tijden van de vóór Christelijke jaartelling kenden de 'saturnaliën' [= 'n drink- en eetfestijn met 'n soort verklede prins als voorganger, vermomde feestvierders en optochten door de straten. Men denke hier bijv. aan de Venetiaanse maskers.] Al mee al dus voldoende historische aanwijzingen voor 'n al oud feest, waarbij nog steeds oude tradities (zoals 'n Prins Carnaval, verkleed partijen, optochten e.d.) gehandhaafd zijn. Bovendien was spotten met hoogwaardigheid bekleders ook van oudsher 'n geliefde bezigheid.
N.a.v. 't Consilie van Trente ± 1580 Munten met de afbeelding van 'n duivel en 'n nar. De andere zijde heeft de beeltenis van 'n paus en 'n kadinaal.
'n Grote groep mensen vertelt dan het al oude volksverhaal, van de wat oudere man en z'n jonge bruid die, zwervend door 'n stad, nergens onderdak kunnen vinden, om tenslotte hun intrek te nemen in een oude gammele schaapstal, waar zij bevalt van hun zoontje en als eerste kraamvisite 'n stel povere herders ontvangt.
Voor 'n andere groep mensen, die de tijd van geloven in volksverhalen wel gehad heeft, is 25 december de dag van hun eigen 'modern' sprookje.
Tekening van mijn kleinkind: Meike Smeekens
Het verhaal over de wat korpulente man met 'n witte baard, gestoken in 'n rood kostuum, wonend op - of nabij - de noordpool, die met 'n arreslee, getrokken door 'n stel rendieren, de nodige cadeaux uitstrooit onder hun kerstboom.
Doch voor duizenden is Kerstmis het feest van de herdenking van de geboorte van God als mens, die onder ons kwam, om de dood te overwinnen en ons zo het eeuwig leven schonk, in eenvoud en stille rust.
Het is het herinneren aan die stille heilige nacht, uit 'n oud grijs verleden, die hen nog steeds aanspoort om begrip op te brengen voor elkaar en om te proberen vrede op aarde te bewerkstelligen tussen alle mensen van goede wil.
Kindergedachten Het regent - O wat regent het! Ik hoor het in mijn warme bed. Ik hoor de regen zingen, - Het regent, regent dat het giet Dat niemand daar nou iets van ziet Van al die donk're dingen.
Het ruist en regent en het spat Nou worden alle bomen nat En plast het in de sloten. Het regent over- overal! O hé! Daar loopt het zeker al Bij straaltjes uit de goten!
Wat is dat gek en leuk geluid! Wat is het lekker om dat uit Je donkere bed te horen; 't Is of de regen samen praat, Of dat een kerel buiten staat Te fluisteren aan je oren.
Nou druipt het in het open gras Nou zal er wel een grote plas Op alle wegen komen. Nou lopen nergens mensen meer, Verbeeld je eens in zo een weer! Daar wou ik wel van dromen.
En vroeg, morge' in de zonneschijn Als dan de blaadjes zilver zijn, Met druppeltjes bepereld, Dan doe ik toch mijn eigen zin; Dan loop ik héél en héél ver in Die schoon geworden wereld. van: Adama van Scheltema
De natuur trok zich terug in z'n schulp Toverde ons nog even z'n overdonderende kleurenpalet
En liet vervolgens de eind-afbraak over aan de schimmels.
Het jaar 2009 sjokt naar zijn eind. 't Was 'n mooi jaar, waarin we volop buitenshuis konden genieten. Het begon met de lente, weliswaar winderig en wat koeltjes, maar we konden buiten genieten.
De tuin kreeg een schitterend bloemenkleed aangemeten.
De Mariamaand is bij uitstek de maand om zoveel mogelijk kapellen van Maria te bezoeken. Vandaar dat ik u mee wil nemen op een rondleiding langs de Maria huisjes binnen onze gemeente en in de onmiddellijke omgeving daarvan.
Op een bidprentje voor meisjes, uit het jaar 1954, stond het volgende gebed tot Maria in de meimaand te lezen. Wij willen U danken voor al wat Gij deed bij Elisabeth. Want Gij hebt ons zo'n prachtig voorbeeld gegeven. Gij, in Uw hoge uitverkiezing, hielp zo nederig en zo blij de oudere vrouw die Moeder ging worden. Terwijl Ge toch zelf ook de ongemaaken en lasten van Uw eigen Moederschap al te dragen had. Maar Ge hebt U zelf vergeten om, de andere die ge dienen wilde. Wij danken U om dit voorbeeld. En wij vragen U: Maak ons dienstbaar, zo vol eenvoud als Gij. Geef ons eerbied voor het dienende werk in het huisgezin. Zegen alle moeders, die zo hard hulp nodige hebben. Geef hun elke nieuwe dag weer blije moed en nieuwe kracht. Geef ons grote eerbied voor het Moederschap. O.Lieve Vrouw, Wees Gij de oorzaak van onze blijdschap en de roem en eer van alle meisjes en vrouwen.
Reintje de vos Grimbaard de wolf Reintje sprak aldus den Grimbaard aan: "Lieve vriend, zo'n oude haan, of taaie kip te kraken, wil ik niet langer maken.
Gij immers weet altijd eenvoudig weg U 'n buit te pakken, zeg. Want terwijl ik moeizaam rondzwerf Op 't een of andere boeren erf, Stroopt gij, vrank en vrij de malste vleespartij. Leer mij, o Wolf, uw edel handwerk, Zodat ik als eerste vosje, slim en sterk, mij kan laven aan 'n schapenvlerk."
"Welaan dan," sprak de wolf. "Zo juist stierf m'n broer, Dus neem zijn buiten kolf En vermom u, dapper en stoer. Dan gaan wij getwee opweg Zodat gij kunt doen, wat ik u zeg."
Na 'n korte wijle waken zagen ze 'n groep schapen naken. Eén liep er achteraan Meer te slapen dan te gaan. "Kijk," zei de wolf - vol jagers zin - "Die pak je nu wel heel eenvoudig in."
De vos sloop wolfig naderbij En juist toen hij Verpletterend toe wilde slaan Kraaide er een haan. Zonder er nog een seconde bij stil te staan Stortte ons vosje zich op de haan.
Moraal: Het is al duizend maal gebleken Ondanks gestoken achter 'n mom De oude gang en streken Keren altoos en immer weerom.
Wat de Nazareëner zijn volgelingen te leven voor hield: "Bemin God {= de Scheppende kracht in de kosmos, die 't menselijk verstand ver te boven gaat} met heel uw hart, geheel uw ziel en al uw verstand en bemin vervolgens uw naasten als uzelf. (Mattheüs 22, 37-40) Want de Scheppende kracht in de kosmos kan alleen maar liefde zijn; het allerbeste wat voor handen is, in al het bestaande. Het is de mens, die vanaf het moment dat hij zich kennis verschaft van goed en kwaad, deze tegenstelling - in steeds groter wordende mate - creëerde, totaal vergetend, dat ieder individuele mens zorg voor zichzelf - en in gelijke maten - voor de ander had. Het gevolg hiervan was: onmin, achterdocht, haat en strijd, zodat de Christelijke Bijbel voor het overgrote deel gevuld is met verhalen over de onderlinge meningsverschillen der mensen en hun oorlogsvoering, om 't gelijk van de sterkste te bevestigen. Het aller kleinste deel van die Bijbel bevat 't "Boek der Liefde", door Jezus ter kennis der mensheid gebracht en voor geleefd, zodat allen die er voor kiezen zijn volgelingen te worden, in vrede en geluk met elkaar kunnen samenleven, om uiteindelijk 't hele mensdom vreedzaam te maken. Want dan kan daadwerkelijk de wens waar gemaakt worden: "DIT NOOIT MEER!"
Laten we daarom hun offers voor onze vrede en vrijheid, tot op het einde der dagen, blijven herinneren. Een van de velen oorlogsbegraafplaatsen,
waar bovenstaande mensen hun laatste rustplaats vonden.
Laat wij ons hun namen voor altijd blijven herhinneren.
Zelfs de onbekenden.
Over dit pad voerde hun laatste gang. Zij waren elf in getal, Die men hier hun leven stal.
Hun rest slechts deze steen naast het pad.
Ongeveer 20 km. oostwaarts, in hun dorp Baarle Nassau, staat als herinnering dit monument.
Sta even stil, wie hier passeert.
En lees de plakette. Want 'n mens is eerst dood als niemand zijn naam nog noemt.
Jaarlijks, op 4 mei, staan wij - als Rucphense gemeenschap - in alle vrijheid en rust, stil bij deze marmeren tegel en lezen er hun namen.
Er ontstonden aparte leefgroepen[volkeren], die totaal van elkaar vervreemden, maar die wel iets gemeenschappelijks behielden: 't Geloof in na-aards leven, dat iedere groep voor zichzelf vorm gaf. Maar bij allen werd 't echter wel een afspiegeling van 't aardse bestaan; met opperhoofden {Oppergoden}, maagden{godinnen}, dienaren{halfgoden} en dienaressen{menselijke bijzitten der goden}. Iedere leefgroep maakte ook in bouwwerken hun afspiegeling van het hiernamaalse duidelijk.
Egyptenaren
Grieken
Hindoestanen
Maya's
Kelten
In de tussen tijd ontstonden er bij de diverse leefgroepen ook bijzondere verhalen. Ergens langs de oevers van de Nijl in 't Oude Egypte - zo ongeveer 3000 jaar voor Chr. - ontstond 't verhaal van 'n kind-koning, die door onbevlekte ontvangenis was geboren. Hij leerde zijn volk de wetenschap over de zon, die men aanbad als de God van de Vruchtbaarheid; deed wonderen en toen hij stierf, zei men, dat hij was opgestegen naar de sterren. Men noemde hem de gevederde slang. In Zuid Amerika, meer precies in Mexico, werd rond 1300 voor Chr. - aldus de overlevering - in 't oerwoud 'n kind-koning geboren, middels een onbevlekte ontvangenis, die zijn volk de wetenschap over de zon leerde en deze aanbad, als de God van de vruchtbaarheid. Hij deed wonderen en toen hij stierf, zei men, dat hij opsteeg naar de sterren. En men noemde hem de gevederde slangengod. In Palestina leerde [in 't jaar 30 na Chr] 'n kind-koning - geboren via een onbevlekte ontvangenis - zijn volk de naaste liefde en noemde God zijn Vader. Bovendien overschaduwde hij z'n volgelingen met de Geest Gods. Hij deed wonderen. En toen hij stierf, zei men, dat hij opsteeg naar de hemel [sterren] en men noemde hem: Jezus zoon van God.
Maar hoe zit 't dan met die goden, halfgoden, engelen en duivels? Hier komen we in 't gebied van de volksverhalen, de overlevering. De eerste mensen zagen dingen rond zich, waarvoor een verklaring moest zijn! Er was een oorzaak en dat had een gevolg. De zon, maan en sterren waren fasinerende zaken. 't Zonlicht dat deed groeien en zorgden voor het ontstaan van de dag en bij afwezigheid voor de nacht. Maar in die nacht vielen roofdieren aan. De nacht werd als kwaad ervaren. Bovendien vermoedde de mens iets van 'n bestaan elders. Het zonlicht kwam en verdween niet uit zichzelf. Er was iets dat die zaak regelde. En omdat er goede en minder goede mensen waren - precies als [tamme] dieren en rovers - zo zou 't in dat andere bestaan ook wel zijn. Men praatte er met elkaar over en net als met de uitleg omtrent de jacht:
tekende de mens ook over dat andere bestaan.
Hierna leerde de mens afbeeldingen in stenen muren beitelen, waarmee bijzondere gebeurtenissen werden vastgelegd.
Het maken van boten en er mee varen.
Aanlegsteigers bouwen in vreemde oorden.
Jachttafrelen vast leggen, waarbij hulpmiddelen als paard en wagen gebruikt werden.
Nog weer later leerde de mens schrifttekens en werden verhalen opgetekend in kleitafels. 't Zijn deze tafels die ons de oudste verhalen hebben overgeleverd. Zoals het Gilgamesj epos met het verhaal van een zondvloed.
Na deze schrijvende mensen, ontstond er een cultuur, waarin de astrologie [= wetenschap over de zon, sterren en planeten] een voorname rol ging spelen. Men bouwden graftomben voor de eeuwigheid en versierden die met beelden EN schrifttekens.
Hemel en aarde; goed en kwaad; scheppingsverhaal uit de bijbel; evolutietheorie van Darwin; waren de goden astronauten? van von Denicken; UFO's en goden en half goden uit de oudheid. Hoe zit het allemaal? Misschien is de volgende denkwijze min of meer 'n verklaring voor een en ander. Laten we uitgaan van: "In 't begin was er niets, alleen God [= de scheppende kracht; energie]" Volgens Einsteins theorie kan energie omgezet worden in massa. {E = mc2} Als nu 'n deeltje van God {= energie} omgezet is in massa, zou dat de verklaring kunnen zijn voor de "big bang"[= de oerknal] {Volgens de Bijbel: [Gen.I, 1] 'In het begin schiep God de hemel en de aarde.'}
De oerknal
De energie werd massa en het tastbare [=fysieke] heelal begon. Een deeltje van deze uiteengespatte massa koelde langzaam af en er vormde zich een gaslaag [= de atmosfeer] rond dat deel. Vanuit 't binnenste van dit afkoelende brok massa brak - bij tijd en wijle - 't inwendige vurige deel nog naar buiten. Met dit alles was ook het fenomeen "tijd" ontstaan. Er gebeurde iets, nadat iets anders had plaats gehad. En gedurende de verstrijkende tijd ontstond er land en water. In 't water ontlook leven, dat in 'n later stadium aan land kroop en er vervolgens evolueerde tot mens. In de massa was immers ook energie besloten. De scheppende kracht in de kosmos [= God, aldus Teilhard de Chardin] was z'n werk begonnen.
Zittend op mijn bankje in de heemtuin met uitzicht op:
het heide ven, kun je soms zowel eens wegdromen. Waar komt al dat moois toch eigenlijk vandaan? Als je de bijbel moet geloven, heeft God dit alles in zeven dagen geschapen. Maar Darwin zette daar grote vraagtekens bij. Volgens hem is alles een kwestie van evolutie. Maar hoe is die dan begonnen? Terugvallend op het evangelie van Johannes lees je daar: "In den beginne was het woord en het woord was God." Men zou dan kunnen stellen: in het begin was er helmaal niets dan God. [= de scheppende kracht in de Kosmos, aldus Teilhard de Chardin] En die kracht ontwikkelde 'betaan' {= leven} De hemel met de engelen, bijvoorbeeld. Want oude volksverhalen en overleveringen uit allerhande vroegere culturen, hebben allemaal iets over individuen, die meer hebben dan de mens.
Neem de Griekse beschaving. Die kende een Olympus vol met goden en half goden en lieten ons de mooiste verhalen [Ilias; de Giganten] en bouwwerken na, die aan dat geloof gewijd waren.
De Egyptische cultuur, die de Griekse vooraf ging, kende ook zijn Goden en heilige dieren en bouwden zelfs graftombes voor de eeuwigheid. Want er was een leven na de aardse dood.
De Chinese cultuur - aan het andere eind van Europa - kende zijn Boedha en het geloof in het uiteindelijke heiligste, na vele wedergeboorten te bereiken.
En wat te denken van de Mayacultuur in Zuid Amerika? Zij bouwden voor hun goden de prachtigste tempels, die we slechts sinds enkele jaren aan het oerwoud onttrokken hebben.
Maar ook in Ethiopië staan kerkgebouwen uit lang vervlogen tijden, die fresco's bezitten over engelen en heiligen en gewijd zijn aan de opstanding van Jezus uit de dode.
Kortom, er moet dus iets meer zijn dan ons aardbolletje met alles erop en eraan. Want als zovele generaties mensen, door alle tijden heen, er mee bezig zijn geweest en er majestueuze bouwwerken voor hebben opgericht, dan moet er buiten dit aardse leven nog iets anders bestaan. Maar wat heeft het een met het ander van doen? Vondel schreef er het drama: "Lucifer" over, in 1654, en gaf daarbij als uitgangspunt aan: '" Hoovaerdy is een liefde tot zijn eigen grootsheit, maar de Nydigheit een haetster van eens anders geluk." Of met andere woorden: de hoogmoedige benijdt zijn gelijke, omdat deze hem gelijk is en benijdt zijn mindere, omdat hij vreest dat deze hem gelijk wordt en zijn meerdere omdat die boven hem staat. Ergo: aards bestaan en het hiernamaals hebben kennelijk iets van doen met goed en kwaad. Maar hoe verbindt je dan de evolutieleer met dit na-aards bestaan? Wat hebben hemel en aarde met elkaar vandoen?
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Gemeentehuis Rucphen
Ik weet niet hoe ik moet bidden; Ik weet niet wat te zeggen; Ik heb niet veel tijd. Wat dan?
Het lichtje dat ik offer is: 'n beetje van mijn bezit, 'n beetje van mijn tijd, 'n beetje van mijzelf, dat ik achterlaat voor Maria.
Dat stralende lichtje stelt mijn gebed voor, dat ik voortzet terwijl ik wegga. -.-.-.-.-.-.- Muurgebedje uit Mariakapel Horendonk
Ginds ver aan de einder, Daagt ' t Mariaoord, St. Willebrord; Met in zijn schaduw De Vlegter & de Kim.
Een restantje Paradijs. [om 't nooit te vergeten!]
Mijn lief sprak en zei tot mij: "Sta op, liefste, mijn schoonheid, En kom naar mij. Want voor jou is de winter voorbij, De regen is opgehouden en verdwenen De bloemen ontluiken uit de aarde De tijd dat de vogels zingen is gekomen. Dus ... Sta op mijn liefste en kom naar mij."
Dit nooit meer. Dodenherdenking 4 mei 2009
Zij gaven hun leven voor onze vrijheid. Vloeiweide Rijsbergen
Ik ben Walter Smeekens
