Ik ben Walter Smeekens
Ik ben een man en woon in Rucphen (Nederland) en mijn beroep is Gepensioneerd agoog.
Ik ben geboren op 21/05/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen; verhalen schrijven; foto's maken.
Ik ben gehuwd en heb 4 kinderen en elf kleinkinderen.
Toevluchtsoord van Maria voor allen die in nood verkeren.
In afwachting van de nieuwe Rucphense dorpskern: De jeu des boulesbanen.
De Rucphense wandelroute "Klavere Vrouwke"
Heideven in onze Heemtuin.
Lieve moeder Maria, zegen alle moeders die uw hulp zo hard nodig hebben.
Zomer 2009
Bloemencorso in Zundert Ieder jaar op de eerste zondag in september
De gedachtenisplaats, op de Belgisch-Nederlandse grens, aan het overlijden van een van Neerlandse beruchtste smokkelaars, tijdens de Eerste Wereld Oorlog [1914-1918]: "Klaver vrouwtje".
Rucphen, juweel in de Westhoek
Wat interessant is
14-03-2010
LENTE 2010
Het is vandaag 14 maart 2010 en we zijn bezig de winter 2009-2010 te vergeten. Weken lang zaten we tot over onze oren in de sneeuw. Dat we daarna vlot de lente in zouden schieten, was meer wens dan werkelijkheid. Onze winterspullen kwamen ons nog weken lang van pas en de verwarming draaide soms op volle toeren. Dachten jullie mensjes eens heel even de natuur naar jullie polletjes te gaan zetten? Lekker van een warme lente te gaan genieten? Haha! Dat was natuurlijk om te lachten, niet dan? Meenden jullie dat nu echt? Je kunt wel in aantal willen toenemen. Dat hebben jullie mensen zelf in de hand. Maar de natuur verplichten is ander koek. Nee! Nee! Voorlopig is het buiten nog niet aangenaam toeven. Hou de kachel nog maar even aan! Het blijft nog wel even koud en nat.
En ook al besloten enkele mensen elders mooier weer aan te treffen; het merendeel bleef ter plaatse en wachtte geduldig af. Heel juist! Want eens moet toch die lente komen. En de geduldigen werden beloond. Verscholen in 't groen-brons tuintjes hout voltrok zich 'n wonder. De struiken liepen uit. En achter 't slapende beukenhaagje sprong de lente plotsklaps met z'n schitterend kleurenpallet te voorschijn. De kinderen konden hun speelgoed opbergen, want de lente was daar. Aan het maanden lange binnen spelen kwam 'n eind, want de maartse buien wilden bedui'en, dat de zomer er aan kwam kruien. Hiep, hiep hoera!
Omdat de lente opkomst is, offereer ik jullie een kindergedichtje van Annie M. G. Schmidt.
De Bril
Er lag zo maar 'n bril in 't gras en niemand wist van wie hij was. Was hij van Jan? Was hij van Piet? Weet jij het ? Nee, ik weet het niet. Een bril! riep Floepertje de kat ik heb nog nooit een bril gehad! Nou kan ik dus voortaan misschien de muizen duidelijker zien.
Daar loopt dan Floepertje, de kat. Ze heeft de bril op, zie je dat? Maar plotseling wordt ze zo bang er zit een monster in de gang. Een heel groot monster met een staart, een monster met een snorrebaard. En wat doet Floepertje? Ze rent! O, dom klein poesje dat je bent, het is een muis, jij idioot! Maar ja, die bril maakt alles groot.
En wie kreeg de bril toen?
Kijk, zegt de kip, een bril in 't gras, die komt me nog eens goed van pas! 'k Ga even van mijn eitjes weg en wormen zoeken bij de heg. Die worm daar is zo dik en lang
het lijkt warempel wel een slang. O ja, die bril bevalt me best, nu ga ik weer eens naar mijn nest Maar wat is dat? Ik ben abuis. dit zijn de eieren van een struis!! Ze zijn veel groter dan normaal, het is een ongehoord schandaal! Help, help! Mijn eitjes zijn geruild! De kip is woedend en ze huilt totdat de haan zegt: Wees toch stil, 't komt enkel door die malle bril.
En wie kreeg de bril toen?
Zo'n bril is echt de moeite waard, ik ben opeens een deftig paard. Wat nou, moet ik weer voor de kar? Nee baas, nee baas, dat is te bar. Die wagen is me veel te groot, nee, stel je voor, ik trek me dood.
Tja, zei de boer, dat doet die bril, maar 't is mij best, als jij niet wil, blijf dan maar thuis hoor, zei de boer. Maar denk eraan: dan ook geen voer. O baas... daar kom ik al ... in draf en 'k zet mijn bril meteen weer af.
En wie kreeg de bril toen?
Kom, zei de koe, ik heb een bril, dat maakt meteen een groot verschil. Ik ben heel knap, ik weet heel veel ik ben een intellektueel. Kom kind, ik geef jou rekenles, zeg op: Hoeveel is drie en zes? Dat is heel makkelijk, zei 't kalf nou, drie en zes is anderhalf! Is dat het goede antwoord, moe? Uitstekend, zei de knappe koe. De rekenles is weer voorbij ik gooi de bril weer in de wei.
En wie kreeg de bril toen?
Wel, wel, een bril, zei Prik de hond Die lag daar zo maar op de grond. Wat is de wereld nu reusachtig wat zijn de bomen dik en machtig wat is mijn baas ontzettend groot Mijn drinkbakje lijkt wel een sloot Wat is mijn kluif nu lekker dik wat zijn de katten groot, zei Prik Ik durf ze zelfs niet meer op te jagen Ik durf ze zelfs niet meer te plagen het zijn net tijgers, oei... ik ril. Weg met die bril... weg met die bril...
En wie kreeg de bril toen? Kijk, daar nou, riep meneer Van Til, daar ligt mijn eigen lieve bril. Ik was hem kwijt sinds het ontbijt een hele tijd, een hele tijd! Hij is nog heel, hij is niet stuk. wat een geluk, wat een geluk. Dit is wel iets om blij te wezen nu kan ik eindelijk weer lezen!
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Gemeentehuis Rucphen
Ik weet niet hoe ik moet bidden; Ik weet niet wat te zeggen; Ik heb niet veel tijd. Wat dan?
Het lichtje dat ik offer is: 'n beetje van mijn bezit, 'n beetje van mijn tijd, 'n beetje van mijzelf, dat ik achterlaat voor Maria.
Dat stralende lichtje stelt mijn gebed voor, dat ik voortzet terwijl ik wegga. -.-.-.-.-.-.- Muurgebedje uit Mariakapel Horendonk
Ginds ver aan de einder, Daagt ' t Mariaoord, St. Willebrord; Met in zijn schaduw De Vlegter & de Kim.
Een restantje Paradijs. [om 't nooit te vergeten!]
Mijn lief sprak en zei tot mij: "Sta op, liefste, mijn schoonheid, En kom naar mij. Want voor jou is de winter voorbij, De regen is opgehouden en verdwenen De bloemen ontluiken uit de aarde De tijd dat de vogels zingen is gekomen. Dus ... Sta op mijn liefste en kom naar mij."
Dit nooit meer. Dodenherdenking 4 mei 2009
Zij gaven hun leven voor onze vrijheid. Vloeiweide Rijsbergen
Ik ben Walter Smeekens
