Verleden jaar op op 17 november 2004 kreeg ik thuis een hartaanval,en werd door de MUG en door een dokter naar het Serruysziekenhuis in Oostende gebracht,waar men mij na enkele uren overbracht naar AZ st Jan in Brugge waar men met een zogezegd ballonnetje door mijn aders ging om mijn aders te ontstoppen .Tegelijkertijd stak men een stamp om mijn ader open te houden.Na 24 uur mocht ik terug naar Oostende,om enkele uren later,na een tweede hartaanval terug naar Brugge gebracht te worden.Dit herhaalde zich nog eens 3 maal,waarna de chirurgen besloten,om een openhart operatie uit te voeren op aanraden van mijn cardioloog dokter Tamaseb,omdat ik noch te jong was om er het bijltje bij neer te leggen.Na 4 stamps en 3 bijpassen bleef ik 3 weken in een kunstmatige coma,en na bijna 8 weken,mocht ik de kliniek verlaten,en 2 maanden later na het wegnemen van mijn galblaas, kon eindelijk het definitieve genezingsproces starten. Uiteraard ben ik mijn chirurgen en cardioloog dokter Tamaseb uitermate dankbaar!Wat mij er toe brengt om dit stukje uit mijn leven openbaar te maken is mijn dankbaarheid ten overstaan van de heren dokters en ook een beetje na een voorval in mijn naaste kennissenkring,mijn medemensen aan te sporen om het niet te rap op te geven,omdat met de huidige medische kennis en de degelijkheid van onze dokters er op geen mirakels moet gerekend worden,maar enkel op hun kennis om je erdoor te halen! Nu, ongeveer 6 maanden later en na een uitermate gunstig genezingsproces heb ik mij aangemeld als vrijwilliger bij mobilitas,om mensen die vervoer nodig hebben,bij hen thuis op te halen,en hen op hun bestemming te brengen met mijn wagen.Tot mijn laatste levensjaren,ik ben er noch maar 55 blijf ik hartpatient,en kan ik mijn vorige job niet meer uitvoeren,maar zolang ik kan zal ik proberen mijn zieke medemens te helpen op mijn manier.Ik moest dit eens op papier zetten,en hopelijk heb ik met dit kattebelletje bij enkele mensen hoop gebracht en de wil om het niet op te geven . GROETJES
