|
Dit schilderij heb ik altijd heel leuk gevonden omdat het ingaat tegen de verheerlijking van het Jezuskind. De zoete plaatjes van de kleine Jezus die wij vroeger te zien kregen waren toch vooral een voorafschaduwing van zijn goddelijkheid.
Maria petst er lustig op los en het kindje zal het op dat moment worst geweest zijn of je bille(n)koek met of zonder tussen-n schijft. Intussen is wel zijn mooie aureooltje op de grond gevallen. Gelukkig gemaakt van onbreekbaar fiberglas.
De vraag komt wel op wat het knaapje misdaan zou kunnen hebben. Gejokt? Vieze woordjes gezegd? Misschien wel brutaal geweest tegen mama.
Dat er drie heren door een raampje gluren wekt de indruk dat Maria zich in een isoleercel bevindt, maar de hakblok waar ze op zit en de blauwe lucht weerspreken die gedachte.
Maria kijkt helemaal niet boos of verbeten. Ze lijkt er met haar gedachten niet bij; ze telt de klappen niet. Haar blik wijst er eerder op dat haar iets te binnen schiet: had ik de melk nou wel of niet opgezet? Of mijmert ze: in Egypte was mijn drolleke nog lief, maar hier in dat gat Nazareth heeft hij slechte vriendjes gekregen. Of: wat moet ik doen als hij straks de kindertelefoon belt?
Het schilderij is van Max Ernst: Madonna slaat Jezuskind (1926)
Dankzij de computer is het tegenwoordig mogelijk oneindig veel afbeeldingen met elkaar te vergelijken.
|
welbeschouwd
Ik ben .... , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Pitter.