Kopstukken gemeente in obscuur gezelschap? Welk (kans)spel wordt hier eigenlijk gespeeld?
Obscuur = donker, duister, dubieus, geheimzinnig, louche, minder of niet gunstig bekend, je weet niet meer wat je ervan moet denken
Kennen jullie Napoleon Games, Fico en … Willy Michiels? Willy Michiels, geboren in Kerksken, nu deelgemeente van Haaltert, startte zijn carrière als kersenplukker in het landbouwbedrijf van zijn vader. Na de Tweede Wereldoorlog speelden vader en zoon op de lokale markt het spel “anker en zon”. Omwille van de talloze corrupte praktijken, was dat een verboden spel. Enkele jaren later begon Willy Michiels voorzichtig te ondernemen. Als jongeman was hij gefascineerd door Amerikaanse juxeboxen. Al snel importeerde hij de toestellen en plaatste ze in cafés. De basis was gelegd. Michiels ruilde daarna de muziekkasten voor de meer lucratieve jackpots en bingo-toestellen. In 1958 richtte hij ‘Wimi Games’ op, een toonaangevend Belgisch bedrijf gespecialiseerd in het verdelen van elektronische speelautomaten en bingo’s. Hij werd daarmee een belangrijke speler, zelfs marktleider, in de Vlaamse markt van caféspelen, vooral toen hij ook nog ‘Napoleon Games’ oprichtte. Maar Michiels deed nog meer. Hij bouwde niet alleen enkele lucratieve bedrijfjes uit. Hij maakte handig gebruik van zijn introductie in de caféwereld om een eigen vastgoedimperium op te bouwen. Hij stampte zijn eigen kredietmaatschappij uit de grond, financierde volop startende cafébazen en wanneer die het niet haalden, nam hij het vastgoed over tegen zeer voordelige prijzen. Het succes bleef niet uit en in Kerksken deden al snel geruchten de ronde dat “den chipper”, zijn bijnaam naar een oud caféspel uit de buurt, zijn eerste miljard Belgische frank had gevierd. Willy Michiels bezat onder méér toplocaties in Brugge en andere steden, gebouwen waarvan de waarde in de miljoenen ligt.
Michiels verankerde zijn succes ook politiek. In 1970 werd hij burgemeester voor de CVP in Kerksken om na de fusie van de gemeenten over te stappen naar de Open VLD in de fusiegemeente Haaltert. Iedere verkiezing opnieuw veegde de multimiljonair de vloer aan met zijn tegenstanders, door alles te sponsoren wat er maar te sponseren viel. Een ‘Willy Michiels Stadion’, een ‘Willy Michiels Orkest’,… noem maar op. Als het bestond, dan sponsorde hij het.
Michiels schatrijk, maar ook corrupt? Schijnbaar kleurde Michiels, zacht uitgedrukt, ook regelmatig buiten de lijntjes. De gerechtsdiensten werden het op zeker ogenblik beu dat, telkens ze een café of restaurant binnenvielen ter controle van bingo-automaten of illegale/verboden gokmachines, het erop leek dat de uitbater getipt was en alle apparatuur verborgen werd. Uiteindelijk werd een inspecteur van de Brusselse politie ontmaskerd als tipgever voor Willy Michiels. Hij vloog in de cel. De zaak? Die verjaarde… Maar bij éénmalige corruptie bleef het niet. In de late jaren negentig waren politici en ambtenaren druk bezig met het schrijven van een nieuwe wet over de casino's en de kansspelen. Die wet werd door insiders de strengste van Europa genoemd. De gokwet of kansspelwet van 7 mei 1999 bepaalde onder meer dat de slotmachines, een soort jackpots, alleen in de casino's mochten staan en niet meer in de cafés. Michiels had er daarvan toen maar liefst 20.000 staan. Bovendien werd het aantal bingo's dat in cafés mocht staan teruggebracht van drie naar twee. Die wet zinde Michiels natuurlijk niet. Een tiental (!) jaar later, enkele weken voor de kansspelwet zou worden gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad, werd Willy ‘Chipper’ Michiels opnieuw gearresteerd. Het onderzoek ging eigenlijk al van start in december 1998 na een klacht van de toenmalige uitbaters van het casino van Dinant, vader en zoon Mantia. De Mantia's vermoedden dat enkele casino-uitbaters en bingokoning Michiels de wet in hun voordeel probeerden te draaien door met geld en cadeaus te zwaaien naar de betrokken politici en ambtenaren. De namen vielen van de toenmalige CVP-senator Johan Weyts en Willy Verdonck, uitbater van het casino van Oostende. Maar het gerechtelijke onderzoek naar de betrokkenheid van de casino-uitbaters en de politici raakte niet van de grond bij gebrek aan bewijzen. Maar toch hadden de Mantia's geen ongelijk. Bij Willy Michiels was het wel raak. Topambtenaar Jean-Pierre W. was in die periode bij financiën verantwoordelijk voor de controle en de inning van taksen op gokautomaten. Hij was ook belast met het opmaken van een wetsontwerp voor de regeling van kansspelen, waaronder ook bingo's en goktoestellen. Willy Michiels was al jaren de belangrijkste verdeler in Vlaanderen van dergelijke toestellen. Via zijn ‘tussenkomst’ wou hij in het wetsontwerp een aantal ‘bingovriendelijke’ bepalingen laten opnemen.
Toen de Brusselse onderzoeksrechter Jean-Claude Van Espen dertig huiszoekingen liet uitvoeren in het milieu van de gokspelen en casino’s, werd bij Jean-Pierre W. een bedrag gevonden van circa 12.500 euro, verborgen in sigarettenpakjes. W. zei dat geld gekregen te hebben van Willy Michiels. Ook deze laatste bekende de feiten. Maar Michiels beweerde dat het enkel een betaling voor gepresteerde diensten gold. Volgens hem kwam daar geen corruptie bij kijken. Toch bleef hij enkele weken in de cel. Michiels werd door de correctionele rechtbank veroordeeld tot achttien maanden met uitstel, maar op 18 oktober 2010 veroordeelde het Brusselse hof van beroep hem daarvoor tot een ‘zwaardere’ voorwaardelijke celstraf van drie jaar wegens omkoping. Het hof achtte het namelijk bewezen dat Michiels, midden jaren negentig, een ambtenaar omkocht. Volgens het hof betaalde Michiels de toenmalige gokexpert bij Financiën om zijn spelautomaten in casino's en speelhallen als behendigheidsspelen te registreren. Die zijn niet verboden, kansspelen wel. Uit het onderzoek bleek dat de hoge ambtenaar naast de geldsom ook beloond werd met 21 peperdure flessen ‘Chateau Petrus’ en ook logeerde in de villa van Michiels aan de Azurenkust. Michiels ontkende niet eens. “Tijdens die periode was het de gewoonte om je vrienden nu en dan eens een cadeautje te geven” verdedigde hij zich. “Ik heb indertijd méér dan 400 personen beladen met geschenken. Ook de gouverneur, belastingcontroleur en andere ambtenaren.” En toen hij enkele weken later de eerste Kansspelwet onder de loep nam, was Michiels niet mild met commentaar: “Het lijkt erop dat de casino-exploitanten méér hebben betaald dan ik.”
Op zeker ogenblik vloog Michiels ook voor enkele maanden in de nor op verdenking van verduistering van gestolen cheques met behulp van een netwerk zwendelaars. Hij werd zelfs vervolgd voor een eventuele betrokkenheid bij drugstrafiek, maar hiervoor werd hij echter nooit veroordeeld.
Michiels politiek geschorst Net als bij zijn veroordeling in eerste aanleg, stapte Michiels niet zelf op uit zijn politieke functies. Eind december 2010 nog werd een motie van wantrouwen verworpen, ingediend door de CD&V/N-VA-fractie in de gemeenteraad.
Op basis van een tuchtverslag van Oost-Vlaams gouverneur André Denys, startte Vlaams voogdijminister Geert Bourgeois een tuchtprocedure op. Nadat Michiels’ veroordeling wegens corruptie door het hof van beroep werd bevestigd, schorste Bourgeois hem op 11 april 2011 met onmiddellijke ingang en tot 31 december 2012. Michiels vond de schorsing onterecht, omdat zijn veroordeling niets te maken had met het gemeentebeleid. De minister kon de schepen schorsen of afzetten, maar koos niet voor de zwaarste tuchtmaatregel. “In het zeer uitvoerig gemotiveerd besluit hield de minister rekening met het arrest van het hof van beroep en het tuchtverslag na onderzoek door de gouverneur", aldus kabinetschef Mark Andries. "De feiten die aan het licht kwamen zijn niet verenigbaar met de waardigheid van het ambt van een gemeentelijk mandataris. Zijn argumenten om niet tot een tuchtsanctie over te gaan, werden weerlegd."
Het was de eerste keer in tien jaar, sinds Vlaanderen daarvoor bevoegd is, dat een Vlaams minister voor Bestuurszaken een mandataris een tuchtstraf oplegde. Ofwel leidden de procedures niet tot een sanctie, ofwel stapten de mandatarissen zelf op.
Maar … Michiels had zijn les nog niet geleerd Michiels slaagde er ook wonderwel in zijn gokgroep in te schakelen in de nieuwe online gokindustrie en ook daar in stilte de belangrijkste speler te worden op de markt. De website napoleongames.be werd bekend voor haar plezierige reclamefilmpjes op televisie “Napoleon Games: Play when feeling lucky”. Vandaag de dag is het nog steeds één van de meest populaire goksites in België. De groep is sponsor van de voetbalclub AA Gent en van de wielerploeg Marlux-Napoleon Games. De laatste jaren legde de groep een indrukwekkend groeiparcours af.
Ondertussen was Willy Michiels ook verder actief in de lokale politiek. In Haaltert was hij gemeenteraadsvoorzitter en schepen voor de Open VLD (eerste schepen of schepen van Financiën en Personeelszaken, al naar gelang de bron) onder zijn vriend en partijgenoot Roger Coppens, die hem als burgemeester verving omdat hij zelf de hoogste functie niet wilde opnemen.
De garage ‘Omnia’ in Middelkerke De 'Garage Omnia Automobile' werd gebouwd in 1924 langs de Leopoldlaan, toen al één van de belangrijkste verkeersassen in de badplaats, op de hoek met de Denis Verhaeghe-Baelestraat. Het gebouw, 1.155 m² groot, waarvan de gevel bekleed is met opvallend gele en bruine geglazuurde tegeltjes, werd ontworpen door de plaatselijke architect Eugène Deleye (1877-1941). Oorspronkelijk had het verschillende functies, zoals benzinestation, garagebedrijf voor onderhoud en herstelling van auto's en parkeergarage. In 1928 werd het uitgebreid met een reeks afzonderlijke parkeerboxen die verhuurd werden aan toeristen die niet over een privé-garage beschikten.
Vanaf 1986 werd de garage enkel nog gebruikt als parkeergarage en werd er gezocht naar een nieuwe bestemming.Vandaag staat enkel nog de voorgevel recht.
Eindelijk krijgt het gebouw een andere bestemming! Maar wat voor één? Ik ontleen hiervoor gegevens uit de partijkrant 'Uze Gazette' van de Lijst Dedecker en uit de website van LDD http://www.lddmiddelkerke.be/ "Op 11 april 2014 contacteerde Peter Germonprez, directeur Toerisme Middelkerke, Willy Michiels om in opdracht van de gemeentesecretaris Pierre Ryckewaert en in naam van de burgemeester Janna Rommel-Opstaele, een onderhoud met hem te beleggen. Willy Michiels was toen eigenaar en zaakvoerder van NAPOLEON GAMES NV en FICO NV (Flanders Investment Company NV). Deze ontmoeting tussen bovenvermelde personen greep nadien plaats in restaurant “ De Weinebrugge” te Brugge. Burgemeester Janna Rommel-Opstaele bood op deze ontmoeting merkwaardig genoeg zelf aan Michiels de uitbating en de bouw van het nieuwe casinoproject aan, en in functie daarvan de aankoop van het geklasseerde gebouw “Garage Omnia” om later, tijdens de bouw van het nieuwe casino, als tijdelijk casino te fungeren. Burgemeester Janna Rommel-Opstaele heeft op een onbewaakt moment tijdens een gemeenteraadszitting het onderhoud met Willy Michiels formeel toegegeven. Het verscheen echter nooit in het verslag van de gemeenteraad. Willy Michiels ging in op het voorstel en de akte van de aankoop werd op 2 april 2015 door FICO NV verleden voor een bedrag van 2,5 miljoen euro. Het gebouw is nochtans een definitief beschermd monument sedert 10.10.2002 wegens zijn industrieel-archeologische waarde. Het was ook opgenomen in het gemeentelijk leegstandsregister, waaruit het op 02.09.2014 (na het koopaanbod) geschrapt werd zodat geen leegstandtaks meer moest betaald worden." Op de gemeenteraadszitting van 11 december 2014 kreeg de firma ‘fun2play rumes bvba’ een convenant klasse II * voor garage Omnia. Toen was Michiels' dochter Mieke daar nog de zaakvoerder van. *Klasse = soort kansspelinrichting: I = casino, II = speelhalle Convenant = bewijs dat moet voorgelegd worden door de gemeente waar een nieuwe inrichting gevestigd wordt die verplaatst wordt vanuit een andere gemeente (hier vanuit La Glanerie in Wallonië); is nodig om een vergunning aan te vragen aan de kansspelcommissie Verzaakte Willy Michiels of werd hij buitengewerkt? De NV Napoleon Games Sports verhoogde in oktober 2015 zijn kapitaal met 32,5 miljoen euro. Die verhoging werd via een tussenstap onderschreven door de Nederlandse holding Betco, een onderdeel van het investeringsfonds Waterland dat op die manier de controle overnam van de groep Napoleon met daarbij onder meer de exploitatie van het Knokse casino. De operatie betekende meteen de exit van Willy Michiels. Sinds eind 2015 is deze enkel nog houder van 20% aandelen. Die overname was geen evidentie. Willy Michiels bouwde een weinig transparante groep uit die bestond uit een groot aantal van vennootschappen, waarvan sommigen zeer klein waren, en bijvoorbeeld één café bevatten, en andere dan weer zeer groot. De belangrijkste is wel die rond Napoleon Games. De verkoop van Napoleon Games heeft de familie Michiels overigens geen windeieren gelegd. Daar zouden 35 miljoen euro mee gemoeid geweest zijn. Hun vermogen werd door de website “De Rijkste Belg” geschat op een honderddertigtal miljoenen euro’s. Naast kastelen, huizen en een compleet centrum voor paarden, bezit/bezat Willy Michiels ook een collectie oldtimers en sportwagens zoals Ferrari, Lamborghini en Mercedes.
Dochter Mieke neemt het roer over In de weinige perscontacten benadrukte Mieke Michiels steeds weer dat haar vader niet langer actief was in de groep. Willy Michiels heeft ondertussen inderdaad aan de meeste van zijn bestuurdersmandaten verzaakt. Mieke schijnt minder gedreven te zijn dan haar vader in de gokindustrie, een sector die lang werd overheerst door brutaal geldgewin en nu met het online gokken een iets meer geciviliseerd kleedje lijkt aan te trekken. Mieke was wel nog zaakvoerder van Fun2Play tot 3 september 2015. Fun2Play maakt nu voor 100% deel uit van Napoleon Games dat nu gerund wordt door de in 2015 opgerichte moederfirma NGG, met maatschappelijke zetel in Erembodegem, waar alle dochterfirma’s hun zetel hebben. Ooit gehuwd met en gescheiden van vastgoedondernemer Marnix Galle, kan ze zich nu toeleggen op het verder beheer en de uitbouw van het vastgoedimperium dat haar vader heeft opgebouwd. Centraal staat daarbij de holding Fico (Flanders Investment Company NV), die recent nog een kapitaalverhoging doorvoerde van 3,5 miljoen euro om te komen op 50 miljoen euro. Op 24 november 2016 heeft het schepencollege voor het pand een bouwvergunning afgeleverd. Fico mag van de ex-garage Omnia een klasse II instelling maken "voor uitbating van horeca en kansspelen". Welk spelletje wordt hier nu eigenlijk gespeeld? Fico is dus eigenaar van het gebouw waarin het een klasse II uitbating mag onder brengen, maar ... Napoleon Games heeft daarvoor het convenant in handen!
Besluit Zeer zacht uitgedrukt, kan zeker gezegd worden dat Michiels verre van onbesproken is en dat eerlijkheid en integriteit niet tot zijn kwaliteiten kunnen gerekend worden. Het feit dat de Middelkerkse burgemeester en haar secretaris zouden bemiddeld hebben bij de verkoop van een onroerend goed aan wat men een obscure firma zou kunnen noemen en dat zij dat in het geheim zouden gedaan hebben in een restaurant in Brugge, kan bezwaarlijk veel vertrouwen inboezemen. Je kan toch haast niet anders dan zoiets verdacht vinden? Iedereen weet ondertussen ook dat Napoleon Games, ambitieuze speler in de gokindustrie, zijn oog heeft laten vallen op het casino van Middelkerke en dat ons schepencollege het project van de groep BCS Investissement nv (bouwheer Willemen, architectenbureau BURO II & ARCHI+I en speelzaaluitbater Napoleon Games) in een eerste ronde en ook in een tweede ronde uitverkoren heeft. Meer daarover in een volgend artikel!! In theorie zou de familie Michiels met het casino niets meer te zien moeten hebben, maar je weet maar nooit!
Middelkerke zoals elk jaar de mooiste, de gezelligste kortom de beste kerstmarkt?
Ons gemeentebestuur heeft elk jaar bij het naderen van de kerstperiode de ambitie om de andere kustplaatsen te overtreffen bij het inrichten van de kerstmarkt. Ze hanteert daarvoor uitdrukkingen zoals ‘de langste ijsglijbaan’, ‘stijlvol eindejaarevenement’, ‘kwaliteitsvolle animatie’, ‘feeërieke verlichting’, ‘mysterieuze gloed’…
Toen ik deze keer las ‘Magisch Middelkerke’ voor de komende kerst- en eindejaarevenementen, wilde ik wel eens weten of ze dat adjectief wel verdienden.
Beschrijving van de markt De spiegeltent moest het ‘paradepaardje’ van de kerstmarkt worden. Toegegeven, het was er gezellig, warm, niet te duur en deze tent leent zich veel beter dan die van de voorbije jaren, tot eender welk optreden of dansparty. Men kan zich wel de vraag stellen: levert ze een bijdrage tot het creëren van een aangename kerstsfeer? Of hoort ze meer thuis op een kermis? Van het podium kan min of meer hetzelfde gezegd worden: mooi, maar past zoiets wel op een kerstmarkt?
De twee maal vier ‘Kraampjes’ plus twee voor de kinderen, die ook meer op een kermis thuishoorden en nogal afgezonderd stonden van de rest, moesten het dan maar doen. Niets aan te merken op het uitzicht maar eentje was gesloten, drie onbemand en hooguit 5 klanten. Ook de kerstbomen en de verlichting droegen natuurlijk bij tot de sfeer, alleen hadden het er wel wat meer mogen zijn.
Na twee opeenvolgende mislukkingen: een (onbruikbare) synthetische schaatspiste in 2015 en een ijsglijbaan van 35 meter lang en 4 meter breed in 2014, die weinig succes kende, ook al omdat het stormweer voor een rot kerstweertje zorgde, had Middelkerke dit jaar gekozen voor ‘geen ijspiste’. Zij die er altijd naar streven om ‘uniek’ te zijn, waren daar bijna in geslaagd. Van alle kustplaatsen, voor één keer Veurne daarbij gerekend, werd er ook in Bredene niet geschaatst. Het opvallendste aan de kerstmarkt was … te weinig bezoekers. Dit oordeel berust op slechts één bezoek, maar een ingewijde die er elke dag aanwezig was, sprak mij tegen toen ik dacht dat mijn ogenblik slecht gekozen was. Neen, het was nooit veel beter!!!
Programma van de eindejaarevenementen
Ik heb helaas geen enkel optreden of voorstelling kunnen bijwonen. Ik had ook niet de bedoeling een afzonderlijke activiteit te beoordelen. ‘Over smaak valt trouwens niet te twisten’. Het succes van de bijeenkomst interesseert me wel, maar ik moet dus afgaan op wat ik op ‘Facebook’ lees. Een fakkeltocht met slechts 50 fakkels is natuurlijk al te mager. Een boze tong gaat nog verder: “is dat alles wat nog aan VLD’ers overblijft?” Anderzijds geeft de video https://www.facebook.com/vanhee.mario/videos/10211140154643612/ wel een leuk beeld van de overstap van 2016 naar 2017 bij een vuurwerk.
Vergelijking met Nieuwpoort Beide kunnen moeilijk vergeleken worden … omdat Nieuwpoort te hoog boven Middelkerke uitstak. Volgens hun burgemeester “een lust voor het oog”. Hij beweerde ook een ‘magisch’ kerstlandschap aan te bieden. Is dat enkel omdat het zijn eerste jaar met de sjerp is en hij zich absoluut wil profileren? In elk geval, proficiat! Wie de echte kerstsfeer opzocht, vond in Nieuwpoort alvast zijn gading.
De organisatie was wel in handen van de shoppinghandelaars, de Handelaarsbond Verenigd Nieuwpoort-Bad, het bedrijventerrein de Noordvaart en natuurlijk ook van de stad Nieuwpoort. Zij mochten zich in 2015 verheugen in 70.000 deelnemers voor hun eindejaaracties waarbij prachtige prijzen te winnen waren. Dit jaar hadden die een waarde van 16.000 euro. Een toeristentreintje reed over en weer naar de badplaats. Ziehier wat zich namelijk allemaal op ’t Bad afspeelde ... en in de stad.
Het evenement 'Vrolijk Nieuwpoort' was gecentraliseerd rond het Nieuwpoorts marktplein. Ziehier het programma: vrijdag 16 december 2016 vanaf 14 u. — Dixieland Duo Pack & Roll laat Vrolijk Nieuwpoort swingen met hun dixiemuziek. zaterdag 17 december 2016 vanaf 14 u. — Het wandelende poppentheater in Dickensiaanse stijl geeft korte voorstellingen waarin zij een verhaal vertellen onder muzikale begeleiding. zondag 18 december 2016 vanaf 14 u. Zing mee met de bekendste en meest betoverende kerstliederen, gebracht door de Christmas Carol Singers, vier professionele zangers uitgedost in authenthieke Engelse kostuums. Deze vierstemmige muziekgroep zingt bovendien volledig a capella. vrijdag 23 december 2016 vanaf 14 u. — 'The X-mas DixieMates' brengen kerstnummers geheel in dixieland-stijl. Uiteraard vullen ze hun kerstrepertoire aan met enkele klassieke Dixieland- songs. zaterdag 24 december 2016 vanaf 14 u. — Het verhaal van Stuffy de schoorsteenveger zal ieders hart vervullen met warmte. Het verhaal over het ontstaan van de sneeuwpop is visueel, kleurrijk, op rijm en zal iedereen weten te boeien. zondag 25 december 2016 vanaf 17 u. — 'Poppie Power' speelt vrolijke deuntjes op haar viool. Wie haar tegenkomt mag een melodie grijpen uit haar prachtige kostuum. maandag 26 december 2016 vanaf 14 u. —Deze pinguïns zijn zeldzame en unieke dieren die verrassend genoeg ook muzikaal aangelegd zijn. Zij brengen lichtvoetige dixielandmuziek met een kwinkslag op het juiste moment. dinsdag 27 december 2016 vanaf 14 u. — Deze sneeuwmannen leuken het Nieuwpoortse marktplein op met sfeervolle jazzmuziek. woensdag 28 december 2016 vanaf 14 u. — IJsberen zie je normaal alleen in de dierentuin of op tv, maar deze kerst komt daar verandering in. Wil je graag eens met de ijsbeer op de foto of geef jij hem liever een knuffel? Bibber kijkt er al naar uit! donderdag 29 december 2016 vanaf 14 u. — De 'Dixieland Streetband' neemt je mee naar New Orleans in het begin van de 20ste eeuw. Veel nummers zullen je zeker bekend in de oren klinken. Denk maar aan 'When the Saints Go Marching in', 'Basin Street Blues', of 'Black and blue'. vrijdag 30 december 2016 vanaf 14 u. — Verkleed als sneeuwmannen weten deze muzikanten als geen ander om de juiste kerstsfeer naar het marktplein te brengen. Zij brengen meeslepende muziek in afwisseling met gezellige kerstdeuntjes. zaterdag 31 december 2016 vanaf 17 u. — De pinguïns brengen een betoverend mooie muziekshow.
Tijdens de overgang van oud naar nieuw kan je genieten van een prachtig vuurwerk met muzikale omlijsting.
zondag 1 januari 2017 vanaf 17 u. — Ritm Stix brengt jullie favoriete songs live op het marktplein. Aansluitend om 19 u. drinken we een glas aangeboden door het Stadsbestuur Nieuwpoort, met een hapje aangeboden door Promovis. Tijdens de speech wordt ook de winnaar van de kerstkransenwedstrijd bekend gemaakt.
Ik bezocht ook nog een andere kerstmarkt In Oostende zag ik een bijna volledig overdekt Wapenplein, zeer veel volk, veel schaatsers, veel kraampjes en dus uiteraard een goede sfeer. Op het Vissersplein stond er nog een tweede kerstmarkt, niet overdekt, met veel kraampjes en een tamelijk goede sfeer.
Een facebooker vond de kerstmarkt op de Korenmarkt in Gent zeer mooi. ‘Je kon er op de koppen lopen’ en ‘daar was er tenminste kerstsfeer’. Een andere bevestigt dat met ‘het was super’. Gent is een grote stad en organiseerde ‘Winterse feesten’ met kerstgedoe verspreid over heel de stad. Daarmee moet je Middelkerke natuurlijk niet vergelijken.
Aantal +, aantal – op Facebook over de Middelkerkse kerstmarkt
+
-
Het was wel de moeite, een uniek gegeven met de spiegeltent
Het was de moeite niet!
Die klagers zijn nooit content
Magisch Middelkerke is zijn naam niet waard, geen ambiance, niet meer gezellig zoals in de beginjaren
Het was super
Als jeugd kan je er niets doen! Vergelijk dat maar eens met Nieuwpoort!
Heel mooi!
Toeristen die jaarlijks terugkomen, zeggen dat de kerstmarkt echt niet meer gezellig is.
Is leuk, beter dan de ijspiste van vorig jaar...(2x)
Triestig gesteld! ‘k Heb daar juist een kerstman zien lopen… de sfeer is zoek.
Ik geniet van de kleine dingen in het leven
Niet veel raars, trekt op niets!
Jammer da je ’t niet positief ziet!
Een spiegeltent heeft niets met kerstsfeer te maken of ben ik verkeerd?
Ik vind de spiegeltent supergezellig!
Ik dacht eerst dat het kermis was.
Ik ook, samen genoten van de warmte rond kerst.
Vond Brugge en Gent toch heel stuk gezelliger. Inderdaad, spiegeltent is niets voor kerst maar circus of kermis
De spiegeltent is wel prachtig, maar daar konden ze bijna niet volgen met de gluhwein al was het daar ook geen overrompeling
De sfeer is ver te zoeken
Er was sprake van een magisch bos, maar dat heb ik niet gezien!
Spiegeltent niet toegankelijk voor scootmobiele personen om maar te zwijgen van de planken hier en daar, gevaarlijk om te vallen
Kvient toch mo e triestig martje wi
Martje heel triest
Middelkerke is op zich al triestig
Dat trekt op niets, de moeite niet
E spiegeltente???? heel design!!!! en da wilt tonne e super-modern design-casino zetten, mo op de kerstmarkt .....allee marktJE ....zetten ze tonne e tente van vo den oarlog!!!!!
Weinig kerstsfeer, weinig volk, weinig kraampjes, kortom wij rijden achteruit en dat al vijf jaar lang
Zijn die meningen voldoende om een definitief oordeel te vellen? Ik heb er ook mijn mening aan toegevoegd en verder laat ik de lezer oordelen.
Besparingen Heeft het gemeentebestuur willen besparen? Laat ons daar maar geen illusies over maken. Dat hebben ze niet in zich. Of besteden ze dat spaargeld liever aan nog meer prestigeprojecten?
De Middelkerkse handicap Elders wordt een kerstmarkt gebouwd door en voor de inwoners, minder voor de toeristen. Het Epernayplein heeft weinig weg van een marktplein en de lokale horecazaken en de omringende straten sluiten wat kerstsfeer en verlichting betreft, helemaal niet aan bij de kerstmarkt. Je kunt zelfs beweren dat de omgeving van het plein in een doodse sfeer gehuld is. Er is ook geen enkele andere plaats in de gemeente, op de nogal schaarse kleinere pogingen na (in het park??) met een bezienswaardige verlichting, noch op het openbaar domein, noch op de gevel van een handelszaak. Vergelijk dat maar eens met de ‘Moulin Rouge’ en 'de Beer' op de kaai van Nieuwpoort!
Waaraan moet een kerstmarkt eigenlijk voldoen? Het antwoord op die vraag is niet zo eenvoudig. In elk geval mag de markt niet ontworpen worden door een onervaren schepen maar door mensen die de moeite nemen om eens navraag te doen bij de inwoners, de potentiële bezoekers van de markt. Eens ‘gluren bij de buren’ kan zeker ook nooit kwaad. De diverse onderdelen moeten bijdragen tot een heuse kerstsfeer en in geen geval tot een zuivere kermissfeer. Ook aangepaste muziek behoort daarbij, zonder daarom standvastig ‘Jingle Bells’ of ‘Stille Nacht, Heilige Nacht’ of ‘Oh dennenboom’ of ‘De herdertjes lagen bij nacht’ of ‘I am dreaming of a white Christmas’ te laten horen. Om de jeugd naar de markt te lokken, volstaat een viskraampje niet! Om slechts enkele mogelijke attracties te vermelden: een Kerstcarroussel (zie hieronder), een geanimeerde kerststal, een huis van de kerstman, een kerstmannenlooporkest, een arrenslee met rendieren, een kersttrein, een kerstpoppenkast, een poffertjeskraam en dat alles omgeven door felverlichte blokhutten en kerstbomen.
Elk artiestenbureau kan daarvoor raad geven en sommige ingrediënten leveren. Moet er echt een ijspiste staan? Dat betekent natuurlijk een grote uitgave! Wij konden vroeger bijna elke winter schaatsen op de kanalen, kreken, beken en vijvers. Daar is tegenwoordig veel minder kans toe. Een ijspiste kan die leemte natuurlijk gedeeltelijk opvullen. Rijm en/of sneeuw creëren sowieso een kerstsfeer. Twee ‘Facebookers’ schrijven dat de vrieskou de planten en bomen in het Normandpark plus de lichtjes mooi deed uitkomen. Spijtig genoeg hebben organisatoren dat niet in de hand.
Besluit Ik stelde op 30 december 2016 om 14 uur vast dat de Middelkerkse kerstmarkt nauwelijks bezocht werd. Zoals hierboven reeds gezegd zou het op de andere dagen of tijdstippen nauwelijks drukker geweest zijn. Na de ervaringen van de voorbije jaren, kom ik tot het besluit dat onze gemeente niet in staat is een sfeervolle kerstmarkt aan te bieden. Het is dus hoog tijd dat eens een specialist onder de arm genomen wordt die de behoeften van de bevolking (autochtone en toeristen) op dat gebied kent of peilt en daarop inspeelt, zonder daarom de allerbeste te willen zijn.
De Dorpplaats (Westendelaan) in Westende heeft, met een beetje vertraging, een enig mooi kerstgeschenk gekregen. Na zoveel maanden (ik zou het ook in jaren kunnen omzetten) heeft de automobilist (en de fietser), weliswaar nog steeds enkel maar het lokaal verkeer, weer toegang tot de lokale handelszaken. Het zal maar van korte duur geweest zijn, maar de regelmatige gebruiker van de Lombardsijdelaan voelde zich de koning te rijk (en dat zegt toch heel wat!) toen hij/zij weer kon genieten van een brede macadambaan, zonder opgehouden te worden door een drietal verkeerslichten en/of een kraan of een camion van de aannemer of door iemand die zich van die lichten niets aantrok (!).
Wat een verademing!
Via http://wegenenverkeer.be/werken/herinrichting-doortocht-westende van het ‘Agentschap Wegen en Verkeer’ en overgenomen op Facebook, worden we op de hoogte gehouden van de juiste toestand en van wat ons in de komende maanden nog allemaal te wachten staat. Laat ons dat maar eens overlopen. We kunnen er maar liefst de moed inhouden. Klagen en zuchten helpt trouwens niet. Behalve eventuele persoonlijke klachten, waar ik niet van op de hoogte ben, moeten we eerlijkheidshalve erkennen dat we goed geïnformeerd worden en dat we kunnen vaststellen dat er inspanningen geleverd worden om het leven zo draaglijk mogelijk te maken, met andere woorden om de hinder zo licht mogelijk te houden. Zelfs al doet men er alles aan om de lokale handelaars zoveel mogelijk te sparen, toch veroorzaakt de moeilijke bereikbaarheid van hun winkel, voor hen belangrijke verliezen. (zie verder) Veel klanten zoeken immers hun heil bij beter bereikbare handelszaken. En we troosten ons allemaal nog maar eens met ‘en het zal nadien zoveel mooier zijn’!
De geplande Fasering Rond 15 maart 2010 werd gestart met de eerste fase van de Henri Jasparlaan. Die duurde tot aan het majestueus inhuldigingsfeest op 26.10.2010. Toen volgde een rustpauze tot aan de start van de werken aan de Essex Scottishlaan op 17.11.2004, daarna gevolgd vanaf 5.1.2015 door de tweede fase van de Henri Jasparlaan. Ik behoor niet tot de grote slachtoffers, maar Westende zal zeker een blijvende herinnering bewaren aan die bouwwerven die de gemeente ‘geteisterd’ hebben en nog een hele tijd de inwoners tot wanhoop zullen drijven. Wat nu de doortocht van Westende betreft: om de hinder te spreiden en de bereikbaarheid tijdens de werken te verbeteren, werkt de aannemer in verschillende fases. We hebben ondertussen gezien en dus geleerd dat elke fase bestaat uit twee onderfases: enerzijds, het uitgraven van de grachten langs de huizen en het installeren van de nutswerken en anderzijds de renovatie van de bovenbouw.
De eerste fase startte ter hoogte van het pompstation van Aquafin aan het begin van de bebouwde kom (kant Middelkerke) en liep tot aan de Essex Scottishlaan. De nutswerken voor deze fase begonnen in 2015 en werden afgerond eind januari 2016. Op 1 februari 2016 startte dan de renovatie van de bovenbouw, (*) van dit traject. Hiervoor waren maximaal 160 werkdagen vastgelegd. Dat was dus tot 7 oktober 2016. Het is dus wel wat later geworden. Bovendien mag de dorpsdoortocht alleen gebruikt worden door ‘plaatselijk verkeer’ omdat enkel de onderlaag asfalt aangebracht werd.
Asfalt bestaat uit mineraalaggregaat (zand en grind) en een bindmiddel, de bitumen. Voor verschillende toepassingen zijn verschillende mengsels mogelijk. Een asfaltweg bestaat uit meerdere lagen. Er wordt bij wegtoepassingen onderscheid gemaakt tussen onder-, tussen- en toplagen. De onderlaag (BASE) is de eerste laag. Ze ligt op de onderbaan en verzorgt de krachtoverdracht op de ondergrond. De tussenlaag (BIND) is uiteraard de laag tussen de onderlaag en de bovenlaag. De toplaag of bovenlaag (SURF) is deze waar je met de auto of fiets overheen rijdt. Ze heeft als belangrijkste functie het leveren van de juiste rijeigenschappen, zoals vlakheid, stroefheid, zichtbaarheid en waterafvoer. Een duurzame waterdichtheid is een belangrijke eigenschap van asfalt voor dergelijke toepassingen. Dergelijk asfalt kenmerkt zich door een hoog percentage bindmiddel (mastiek).
De automobilist(e) wordt dus aangeraden zijn/haar snelheid aan te passen. De toplaag wordt aangelegd na de winterperiode, zodat een optimale kwaliteit kan verzekerd worden.
De tweede fase betreft de Lombardsijdelaan vanaf de Essex Scottishlaan en loopt tot en met de Baronstraat. Hierin is ook het opnieuw aanleggen van de Baronstraat en van de Beukenweg inbegrepen. De nutswerken voor deze fase zijn gestart op 1 februari 2016 en zullen beëindigd zijn tegen het begin van de renovatie van de bovenbouw. Er was gepland dat het stuk tussen de Essex Scottishlaan en de Steenstraat tegen 1 januari 2017 zou worden vrijgegeven en dat is ook gebeurd. Na nieuwjaar werkt men verder in het deel tussen de Steenstraat en de Baronstraat. Na het beëindigen van de nutswerken in de Lombardsijdelaan verplaatsen de werken zich naar de Baronstraat.
De renovatie van de bovenbouw begint op 23 januari 2017. De totale duur van fase 2 is vastgelegd op 270 werkdagen. Dat betekent 430 dagen tot het einde van de werken tot aan de Baronstraat, met andere woorden tot 1 februari 2018. De weg wordt over de volledige breedte vanaf de fundering opnieuw opgebouwd. Zowel de rijweg, fietspaden als voetpaden zullen dus volledig vernieuwd worden. Gespreid over de volledige zone die heraangelegd wordt komen er groenvoorzieningen en nieuw straatmeubilair om het geheel een aangenaam karakter te geven. In eerste instantie zal de aannemer enkele voorbereidingen treffen, om dan vervolgens de soilmix in te schakelen. Net als in de eerste fase zal deze indrukwekkende machine een ondergrondse waterdichte wand creëren. Deze wand van enkele meters diep houdt het grondwater tegen. De soilmix start aan de Scottishlaan en gaat stilaan verder richting Lombardsijde. Ondertussen start de aannemer met het opbreken van de weg, niet het volledig traject ineens maar in kortere delen. Vervolgens wordt de oude riolering verwijderd en komt een nieuw, gescheiden stelsel in de plaats. Het regenwater en vuilwater zullen in dit gescheiden stelsel afzonderlijk worden afgevoerd.
Omleidingen Vanaf 23 januari 2017 zullen de volgende omleidingen moeten gevolgd worden Doorgaand verkeer (beide richtingen) en verkeer met bestemming Westende-Dorp vanuit Nieuwpoort: Zeelaan Kustweg - Koninklijke Baan – Paul Grossettilaan Henri Jasparlaan Het vak Baronstraat-Essex Scottishlaan zal dan enkel toegankelijk zijn voor plaatselijk verkeer. De kruispunten met de Heidestraat en de Steenstraat blijven dus open. Het kruispunt met de Essex Scottishlaan zal volledig afgesloten worden.
Werken Hofstraat De aannemer zal ook werken in de Hofstraat. Hij zal er een overstort plaatsen zodat het overtollig regenwater gemakkelijker kan afgevoerd worden. De straat is tijdens deze werken afgesloten. Het verkeer kan via de Langestraat haar bestemming bereiken. Er zal later een startdatum bepaald en gecommuniceerd worden via de gekende kanalen. De datum zal bepaald worden in functie van een zo goed mogelijke bereikbaarheid.
Mijn vraag aan de gemeente De bermen van de omleidingsweg Steenstraat – Bamburgstraat naar Nieuwpoort werden al eens wat bijgevuld omdat de kans op bandenpech zeer groot is, wegens schade aan de randen van de weg. Ondertussen zijn er weer heel wat plaatsen waar een opvulling welkom zou zijn. (zie mijn artikel op 7.3.2016)
Recht op vergoeding? Kennen jullie ‘de wet Dedecker’? Ja-Ja, van Jean-Marie!! Dat is een wet uit 2005 die handelaars, die inkomensverlies lijden door werken op het openbaar domein, te beschermen. Zo’n handelaar, heeft u onder bepaalde voorwaarden recht op een eventuele vergoeding via de rentetoelage of de inkomenscompensatievergoeding. Om een tijdelijk cashflow-probleem op te vangen kan de handelaar een krediet afsluiten, maar overbruggingkrediet is meestal duur. Met een rechtstreekse tussenkomst in de rentelast maakt de Vlaamse overheid het afsluiten van een dergelijk krediet goedkoper. http://www.vlaio.be/artikel/wat-de-rentetoelage-hinder-openbare-werken http://www.vlaio.be/themas/hinder-bij-openbare-werken-rentetoelage
De compensatieregeling voorziet in een vergoeding van 77,69 €/dag (cijfer 2016), maar dat kan alleen als de zaak minstens 8 dagen naeen sluit. Op 1 januari 2017 zal die vergoeding geïndexeerd worden. De vergoeding wordt voor ten hoogste 30 dagen toegekend. Voor langere sluitingsperiodes kan een aanvraag tot verlenging ingediend worden. Bij het begin van de werkzaamheden heeft Jean-Marie Dedecker de Westendse handelaars persoonlijk bezocht en hen een aanvraagbundel overhandigd. De wet ‘Dedecker’ onderging al enkele aanpassingen en werd door de 6e staatshervorming op 1 juli 2014 een Vlaamse bevoegdheid. Op 1 juli 2017 volgt een grondige en voor de handelaars gunstige wijziging. De sluitverplichting wordt afgeschaft De Vlaamse hinderpremie zal bestaan uit twee delen. Enerzijds zal er een vast bedrag van 2.000 euro zijn. Die wordt gegeven aan de detailhandelaars met een zaak in de werfzone. Daarnaast is er een bijkomende vergoeding van 80 euro per dag voorzien vanaf de 22e sluitingsdag. Zelfstandigen met een zaak buiten de werfzone of zelfstandigen die het minder moeten hebben van toevallige passanten, hebben geen recht op de vaste vergoeding.
Mijn vorige artikels over dit onderwerp In de map ‘Pleinen en Straten’ kunnen jullie mijn opeenvolgende artikels over de werken lezen: 07.04.2014 ‘Westende/Middelkerke Belangrijke verbindingswegen in het nieuw’ (over Essex Scottishlaan en Henri Jasparlaan) 29.12.2015 ‘Westende krijgt langzamerhand een modern wegennet’ (over verschil gewestweg-gemeenteweg, nutsvoorzieningen, gescheiden rioleringsstelsel, fasering) 04.05.2015 ‘Westende, één grote bouwwerf! Plezant is anders, maar de toekomst lacht ons toe’ (over fasering) 07.03.2016 ‘Het grootste bouwproject ooit in Westende-dorp’ (aantal werkdagen, fasering, slechte bermen op omleidingen)
Middelkerke Krokodil: Een uitkijktoren van zeer hoge waarde in euro’s
De idee van de watermaatschappij Farys, krachtig gesteund door ons gemeentebestuur, om de watertoren in de Logierlaan van de wijk Krokodiel af te breken en te vervangen door een kleinere broer onder de vorm van een uitkijktoren, is bij veel Middelkerkenaars niet in de allerbeste aarde gevallen. Maar Michel Landuyt, die niets liever doet dan onmiddellijk op een nieuw ‘paradepaardje’ te springen, zag al direct een ‘unieke’ attractie waarmee Middelkerke zich nog eens kon proberen te profileren. Heel wat mensen hebben inderdaad op Facebook hun spijt uitgedrukt over het verdwijnen van de watertoren van 51 meter hoogte. De graad van ontgoocheling ging van ‘Het zal even wennen zijn’’, 'Zal raar doen', ‘Jammer’, ‘Zeer jammer’, over ‘Heel spijtig’ of ‘Erg’ naar ‘Een monument gaat neer’ en ‘Onze verrekijker is weg want je kon je de lichtjes al vanop grote afstand zien!' Dan dachten we ‘We zijn bijna thuis!’ Sommige troosten zich met het alternatief, een uitkijktoren met een hoogte van in totaal 20 meter en vragen zich af of het kunstwerk met de lichtjes ook op de uitkijktoren zal geplaatst worden. We kunnen gerust zeggen dat het niet zo vaak gebeurt dat een gebouw/watertoren zoveel aandacht krijgt en dat er zoveel foto’s van genomen worden, in alle fasen van de afbraak. Zou daarmee soms heimwee gemoeid zijn?
Was die afbraak noodzakelijk? Betonrot was de oorzaak De toren was 45 jaar oud en zou zwaar aangetast geweest zijn door corrosie (= scheikundige aantasting van materialen) en door betonrot. Dat is de schade die ontstaat doordat de in het beton aanwezige wapening begint te roesten, waardoor het beton begint te barsten, wat dus de veiligheid in het gedrang kan brengen. De gewone inwoner van deze gemeente, zoals ikzelf, kent daar natuurlijk weinig van maar ik heb ook daarover een paar reacties genoteerd. Zoals deze: “Betonrot… laat me lachen ... de watertoren van De Haan is ouder en staat er nog fier te pronken.” Of “Naar gelang dat de werkers er al aan gewerkt hebben was de watertoren zo ROT nog niet he !!!!!!!” Ik moet bekennen dat ik me ook vragen stelde toen ik sommige foto’s van de werken bekeek. Er kwamen toen ook wel wat twijfels in me op, omdat de toren me zo stevig gebouwd leek en niet fel onder de indruk bleek van die zwaaiende breekhamer maar eerder nogal wat weerstand bleek te bieden.
Het verloop van de afbraak Op 27 oktober 2016 werd met de afbraak begonnen. Een eerste werfleider van het bouwbedrijf Aclagro: “De werken moeten met de nodige omzichtigheid aangepakt worden want het is niet evident om een dergelijk hoge constructie af te breken. De sloop van het bovenste gedeelte, gebeurt manueel om veiligheidsredenen. Eenmaal we een hoogte bereikt hebben die veilig genoeg is, wordt een kraan met lange arm gebruikt.” Een tweede werfleider: “Het ziet er inderdaad vrij spectaculair uit. We zetten een werfkraan met pneumatische breekhamer in een container en die hijsen we met een kraan in de lucht.
Op die manier hebben we al verschillende gevels gesloopt. Alles is gekeurd door een externe firma. Als het te veel waait, moeten we de werken wel staken. Gelukkig is dat nog niet het geval. Eens het dak afgebroken is, kunnen we de kraan in de toren laten zakken om zo stelselmatig dalend af te breken". Ziehier een voorbeeld van een kraan met pneumatische breekhamer. Misschien is het wel een zwaarder type?
De watertoren mag dan wel verdwijnen, de waterreservoirs en pompen in de bodem blijven. Daarom voorziet de aannemer aan de basis van de toren in een dik zandbed.
Wat wordt het en wanneer zal het klaar zijn? Het gemeentebestuur zal boven op een overblijvende romp van zeven meter hoogte een uitkijktoren van nog eens dertien meter bouwen. Er zullen 72 treden moeten beklommen worden.
De afbraakfirma dacht binnen een dikke maand klaar te zijn. Het schijnt dus wel wat langer te duren. Let wel, ik erken dat dit een bijzonder en moeilijk werk is, maar misschien ligt het ook aan de betonrot die nog niet voldoende toegeslagen heeft. De toren moest afgebroken worden tot op enkele meters boven de grond, namelijk tot waar de gevel op dit moment bekleed is met hout. Hieronder zien jullie een foto van 15 december 2016.
Op het reeds gegoten betonnen platform binnenin komt dan de uitkijktoren. Het hele project zou pas na de zomer van 2017 klaar zijn.
Even vergelijken?
En mijn klassieke vraag: Hoeveel zal het gekost hebben? De provincie West-Vlaanderen en Westtoer investeren in landschapsbeleving in de toeristische regio’s van de provincie. Het programma/project kreeg de naam ‘Horizon 2025’. Het beoogt de realisatie van een netwerk van landschapsobservatie-punten, verspreid over de provincie, om • de regio’s of hun stadjes en dorpen aantrekkelijker te maken • de beleving van de recreatieve routes en netwerken te verhogen. De voorkeur gaat naar het bouwen van nieuwe uitkijktorens en belevingsplatformen, bijvoorbeeld op een natuurlijke heuvel in het landschap of op een kunstmatige hoogte (bijvoorbeeld een oud stort, …). In tweede instantie komt ook het verbouwen/toegankelijk maken van bestaande torens in aanmerking voor ondersteuning, indien de werken een toegevoegde waarde betekenen ten opzichte van de huidige toestand. De totale kost voor het bouwen van ‘onze’ uitkijktoren op de restanten van de watertoren (wordt dat als oud stort gerekend?) bedraagt 651.445,95 euro, onderverdeeld in: architect studiekosten (ereloon 11,5%): 60.529,03 studiekosten stabiliteit dakplaat (via Farys): 3.327,50 kosten waterdichting dakplaat (250 m²): 21.250,00 bouwkosten: 526.339,42 omgevingsaanleg: 30.000,00 duiding/ infoborden: 10.000,00 De provincie draagt 75% van de totale bouwkost bij, maar met een maximum van 225.000 euro. Aangezien de uitkijktoren schijnbaar voldoet aan al de opgelegde voorwaarden, waaronder 'Middelkerke aantrekkelijker maken', kan de gemeente daarvan dus genieten. Telkens de provincie of een andere instantie bijdraagt, probeert ons bestuur ons ervan te overtuigen dat de werken voor een ‘zacht prijsje’ zullen uitgevoerd worden. Onze bestuurders weten nochtans maar al te goed dat wij ook provinciale belastingen betalen en dat de provinciale bijdrage dus ook door ons betaald wordt. Als ze in Middelkerke nog maar het woord ‘subsidie’ horen, dan gaan ze ervan uit dat ze nog slechts een habbekrats moeten bijleggen. Ze worden dan een ‘onweerstaanbare drang’ gewaar. In de krant kon ik lezen dat die ‘habbekrats’ 250.000 euro zou bedragen. Maar … tenzij er nog een andere subsidie mag verwacht worden levert mijn kleine berekening 651.445,95 – 225.000 euro dus een gemeentelijke uitgave op van 426.445,95. Of neemt Farys misschien ook een deel voor zijn rekening? Zij zijn het immers die de watertoren wilden afbreken uit veiligheidsoverwegingen, weliswaar na samenspraak met de gemeente, maar zij zijn toch de eigenaar van de toren.
Besluit Het lijkt erop dat de provincie en de gemeente teveel geld hebben. Dat het misschien een mooie toren wordt en dus een bijkomende attractie voor de gemeente, dat moeten we nog zien. Als dat zo zou zijn, zoveel te beter! Maar … ik viel bijna van mijn stoel toen ik het bedrag van de totale kost onder ogen kreeg. Ik was wel gelukkig dat ik mocht vernemen dat de prijs uitgerekend werd tot op twee cijfers na de komma! In oude Belgische francs klinkt dat nog erger: 26.057.838 francs of 26 miljoen zevenenvijftig duizend achthonderd achtendertig francs. Het zou eens interessant zijn de totale som te vernemen van de studiekosten die de gemeente jaarlijks betaalt. Aan mij zullen ze dat wel niet verklappen! Welk gemeenteraadslid voelt zich aangesproken? Ik stort regelmatig een bijdrage aan een goed doel. Hoeveel goede doelen zouden met de meer dan 650 duizend euro’s niet kunnen gesteund worden? Hoeveel minderbegoeden uit de gemeente zouden daarmee niet uit de nood geholpen kunnen worden? Hoeveel zou er niet kunnen bespaard worden op onze belastingsuitgaven? Ik vind een dergelijke uitgave voor een prestigeproject ongehoord en onaanvaardbaar en ik vraag me af wanneer die blinde bouw- en uitgavewoede van de huidige meerderheid zal ophouden. Wie roept ze een halt toe?
Ik heb het volledig rapport van Middelkerke afgehaald: één herexamen … maar wel een dikke buis
Het Nieuwsblad testte een jaar lang (grondig en uitvoerig, volgens hen, maar ik twijfel daaraan voor sommige gebieden) hoe goed de gemeentebesturen in Vlaanderen zorgen voor hun inwoners. Dat werd gedaan op 10 gebieden: 1. Openbaarheid van bestuur 2. Bibliotheek 3. Burgemeester 4. Kostprijs documenten 5. Website 6. Beltest 7. Ondernemers
8. Groentest 9. Toegankelijkheid 10. Belastingen
De resultaten werden in twee keer bekendgemaakt. In mijn artikel van 12.9.2016 met als titel “Heeft Jean-Marie Dedecker gelijk? Zijn statistieken inderdaad als bikini’s”, heb ik de eerste zeven punten behandeld . Hierna volgen 8-10
Groentest (7 op 10) Het kost de gemeenten “bloed, zweet en tranen” om hun begraafplaatsen netjes te houden, nu geen pesticiden meer mogen gebruikt worden. In vijftig gemeenten stond het onkruid veel te hoog. 29 begraafplaatsen scoorden op zowat alle onderzochte punten ondermaats. De onderzoekers gingen overal op bezoek eind augustus – begin september 2016. Nu had ik op 11 juli 2016 op mijn blog mijn bevindingen neergeschreven over de kerkhoven van Westende en Lombardsijde in een artikel met als titel “Middelkerke: dood maar niet vergeten!? Maar ook dood en verwaarloosd!” Mijn oordeel luidde ‘erg verwaarloosd’. Lezen jullie maar eens mijn artikel in de map ‘Godsdienst’! Weten de gemeenten wanneer de lokale krantenredactie zal komen kijken? Werd in de maand na mijn bezoek toch onderhoud uitgevoerd, zodat onze gemeente een 7 op 10 kreeg? Ik weet het niet, maar had ik bij mijn bezoek punten moeten geven, dan zou ik de kandidaat zeker gebuisd hebben. Overal zegt men dat het ligt aan het pesticidenverbod dat sinds 1.1.2015 van kracht is, omdat de bijen ervan sterven en/of omdat de werkzame stoffen op de duur het oppervlakte- en grondwater verontreinigen, wat de kosten om dat te zuiveren enorm doet oplopen.
Op het TV - nieuws van 18.12.2016 werd nog gezegd dat heel wat gemeenten zich van dat verbod niets aantrekken. Ik lees ook dat er heel wat zijn die een uitzondering aangevraagd hebben op dat verbod. Middelkerke ook? Ik heb er niets over gevonden, maar ik zou niet weten waarom. Personeelstekort zou een tweede reden zijn. Ik las dat in Middelkerke twee personeelsleden 5 kerkhoven zouden moeten onderhouden. Dat zal wel een kwakkel zijn, zeker? Ik lees ook dat nogal wat gemeenten diverse methoden gebruiken om het onkruid toch de baas te kunnen: herinrichting van het kerkhof om onder andere de voedingsbodem (zand) voor het onkruid weg te nemen, kiezelsteentjes vervangen door gras, meer bodembedekkers inplanten, branden en schoffelen, onkruid te lijf gaan met heet water en schuim. Vergeten we ook niet dat het onkruid niet enkel weelderig tiert op kerkhoven maar ook op parkeerplaatsen, in goten, … Met een 7 op 10 vind ik Middelkerke alleszins goed betaald!!!
Toegankelijkheid (10 op 10) Deze controle lijkt mij wel grondig uitgevoerd te zijn, aan de hand van een checklist. Daarvoor werd het expertisecentrum ‘Inter’ ingeschakeld. Aangezien Middelkerke voor dit item het maximum van de punten behaalde, mogen we dus zeggen dat een rolstoelgebruiker (na de bouw van het Mac) vlot in het gemeentehuis binnengeraakt. Mensen met een handicap (op krukken, moeilijk te been) krijgen hier dus niet te maken met trappen of te hoge drempels. Op het parkeerpleintje rechtover de Mac is een voor hen bestemde parkeerplaats. Het Mac is ook vlot bereikbaar voor moeders met een kinderwagen. Op mijn vraag of de deuren in het Mac ook automatisch open- en toegaan en of er ook een verlaagd guichet beschikbaar is, heeft men alweer niet willen antwoorden. Ja, hoe zouden ze anders aan die 0/10 komen voor 'Openbaarheid van bestuur'. Maar goed, ik zal later zelf nog wel eens gaan kijken. In Middelkerke en Westende is er aangepast sanitair voor personen met een handicap.
Belastingen (7,5 op 10) Voor elke gemeente in Vlaanderen werden de gegevens over aanvullende personenbelasting (1) en opcentiemen van de onroerende voorheffing (2) verzameld. Samen vormen zij het grootste deel van de gemeentebelastingen. Elke gemeente kan ook nog een resem andere belastingen heffen. De bepaling van de tarieven is niet volledig vrij. De gemeenten laten hun aanslagvoeten afhangen van het gemiddeld inkomen van de inwoners en het gemiddeld kadastraal inkomen, en dat varieert sterk. Typisch residentiële gemeenten, met zeer vermogende inwoners, kunnen het zich veroorloven om met lagere belastingvoeten te werken of zelfs geen aanvullende personenbelasting te innen. Dat is het geval voor kustgemeenten zoals Knokke-Heist, De Panne en Koksijde. Zoals alle badplaatsen trekken deze gemeenten veel tweedeverblijvers aan. Middelkerke zou dus ook nog een inspanning kunnen doen in die zin. In 2006 bracht de gemeente Middelkerke weliswaar de personenbelasting terug van 7% naar 5%. Daarmee zit het een stuk onder het Vlaamse gemiddelde van 7,28% (2015), wordt beweerd, maar ik vind dat het eerder moet vergeleken worden met het gemiddelde van de kustgemeenten die gelijkaardige inkomsten hebben. De milieubelasting is beperkt tot 50 euro per jaar, wat het laagste is van alle kustgemeenten.
(1) Deze federale belasting op de inkomsten uit arbeid wordt opgelegd en geïnd door de FOD Financiën. De gemeenteraad bepaalt jaarlijks de hoeveelheid gemeentelijke opcentiemen op de personenbelasting. Als u bijvoorbeeld € 10.000 aan federale belastingen moet betalen, zult u ook 6 % of € 600 gemeentelijke opcentiemen moeten betalen. (2) Het gaat hier om een gewestelijke belasting die de eigenaar van een onroerend goed (huis, appartement, terrein, ...) jaarlijks moet betalen. Daarbovenop innen de gemeente en (nog even) de provincie waar het onroerend goed gelegen is een deel. Hoeveel dat is, legt elke gemeente- en provincieraad jaarlijks vast en dat wordt uitgedrukt in opcentiemen. Deze opcentiemen, een toeslag van één procent op een bepaald tarief, bedragen gemiddeld 1.397. In Middelkerke worden 1750 opcentiemen op de onroerende voorheffing geïnd. Dat is vergelijkbaar met andere kustgemeenten maar ligt dus een stuk boven het Vlaams gemiddelde. Als men 10 euro aan het Vlaams Gewest moeten betalen, zal men aan de gemeente 175 euro verschuldigd zijn.
Middelkerke doet het dus relatief goed. Na de beoordeling van de laatste drie punten van het rapport, steekt ze De Panne voorbij en gaat ze daarmee van de vijfde naar de vierde plaats onder de kustgemeenten en ze verbetert ook haar totaalscore van 6,9 naar 7,24
Besluit Ik wil toch nogmaals benadrukken dat dit rapport geen totaalbeeld van de gemeente geeft.
Er werd nog een andere enquête uitgevoerd De federale overheidsdienst Economie verzamelde voor het inkomstenjaar 2014 de gegevens over het jaarlijks netto belastbaar inkomen van de inwoners van de gemeenten. De gegevens geven weer wat op de aangifte in de personenbelastingen staat. Het gaat daarbij telkens om de inkomens van het jaar voorafgaand aan het aanslagjaar. Het gemiddelde voor alle gemeenten bedroeg volgens hen 17.684 euro. Ziehier wat dit als resultaat geeft voor de kustgemeenten:
Gemeente
Gemiddeld inkomen
(in euro)
Knokke-Heist
24.542
Koksijde
24.188
De Haan
20.207
Nieuwpoort
18.880
Bredene
18.512
De Panne
18.415
Middelkerke
17.911
Blankenberge
17.805
Oostende
17.768
Ook hier moet dat resultaat sterk genuanceerd worden. De cijfers geven dus niet het inkomen van de gezinnen weer.
Middelkerke: ‘De Sirene’ – het laatste woord was nog niet gezegd!!
Mijn artikel ‘Middelkerke: Weer ‘De Sirene’ en toch geen gevaar!’ van 21.11.2016 heeft een paar private reacties uitgelokt, die ik jullie niet wil onthouden, met de toestemming van betrokkenen, natuurlijk. De eerste kwam van Georges Keters, die een enorme kennis heeft over de politieke geschiedenis van Middelkerke en beroepshalve ook over het dagelijks leven hier bij ons. Georges was namelijk actief beroepsjournalist bij ‘Het Nieuwsblad / De Standaard’, later bij ‘Het Laatste Nieuws’, ‘De Gazet van Antwerpen’ (regio West-Vlaanderen) en ‘De Zeewacht’). Hij schreef talloze artikels over de burgemeesters Verlinde en Desseyn en over het reilen en zeilen in de Middelkerkse politiek. De gepensioneerde Georges Keters is ook culinair journalist. We mogen hem gerust DE horecaspecialist noemen. Bij hem is er absoluut geen sprake van ‘op rust gesteld’. Hij verzorgt nog steeds horecanieuwtjes uit de regio in ‘De Zeewacht’ en in ‘Het Wekelijks Nieuws’. In 1997 richtte hij ‘Gastronomie & Toerisme’ op. Hij was tevens redacteur, sinds de oprichting, van ‘De Boarebreker’, een magazine met informatie over gastronomie, toerisme, lifestyle en interieur, uitgegeven door Horeca Middelkerke. Toen deze laatste het in 2012 voor bekeken hielden, nam Georges de titel ‘De Boarebreker’ over en fusioneerde het magazine met ‘Gastronomie & Toerisme’. Het ééngemaakt blad is dus nu 20 jaar jong. Georges is er hoofdredacteur en uitgever van. Het verschijnt éénmaal per jaar, in de eerste week van juni. Het telt 124 pagina’s op luxepapier. Het is gratis te bekomen via de toeristische kantoren en de adverteerders. Om de inhoud van ‘De Boarebreker’ te ontdekken, ga naar https://issuu.com/deboarebreker/docs/de_boarebreker-2016
De ‘Boarebreker/ Gastronomie & Toerisme’ kan ook digitaal gelezen worden op http://bloggen.be/gastronomietoerisme/ De digitale versie wordt maandelijks aangevuld en automatisch verstuurd naar het bestand van een ruim netwerk.
Georges verzorgt ook al 21 jaar de rubrieken ‘Toerisme en Gastronomie’ van ‘De Zeeparel’. Dat is een al even verzorgd magazine, dat om de twee maanden verschijnt. Dat blad wordt eveneens gratis verspreid via dezelfde kanalen als ‘De Boarebreker’
Georges schrijft verder nog culinaire stukken in de vakbladen HORECA REVUE, in HOTEL BUSINESS en EURO-TOQUES. Van deze laatste vult hij de Nederlandstalige redactie in.
De idee van een gemeentelijk informatieblad in Middelkerke kreeg stilaan maar zeer … zeer traag vorm Een gemeentelijk blad, dat was eigenlijk een idee van burgemeester Julien Desseyn. Nadat Frank Verlinde in 1991 de sjerp overgenomen (gekregen) had van Julien Desseyn (die daarna gemeentesecretaris werd) wou hij er echt werk van maken. Dat scheen maar niet te lukken want de toenmalige perschef Frans Romeyns, vond dat haast en spoed zelden goed zijn en hij dacht er vier jaar over na … zonder dat er ook maar iets uit de bus kwam. En dat met een burgemeester die de zaak nochtans genegen was!!! Deze wond er zich dan toch op zeker ogenblik over op in het schepencollege. Ik zou zeggen ‘terecht’ maar ‘onbegrijpelijk’ voor de buitenstaander! Waarom toch niet eerder? De perschef uit die tijd moet inderdaad niet zeer actief geweest zijn maar evenmin streng gecontroleerd door de toenmalige bestuurders. Maar nu moest het gebeuren! Wie zou die opdracht wel aankunnen? Toen viel de naam van Georges Keters. Een journalist zou dat klusje wel even snel moeten en kunnen klaren. Na een gesprek tussen Georges en het schepencollege kwam er een akkoord en Georges werd op 16 mei 1992 PR (Public Relations) en zou dat blijven tot 2002. Toen werd een vraag uitgeschreven voor de post van perschef in vaste dienst maar hij kon niet meedingen wegens ‘te oud’. Zijn eerste taak bestond er logischerwijze in een infoblad te maken. Hij kreeg carte blanche. Op 1 juli 1992, minder dan twee maanden later, lag een eerste Info-Nieuwsbrief onder de naam ‘De Sirene' op tafel. De brief telde vier pagina’s. Het was de bedoeling om de maand een Nieuwsbrief te maken, de vierde zou een dik nummer worden. Het allereerste nummer van een echt informatieblad verscheen op 1 oktober1992. Georges was dus de auteur van de eerste uitgaven. Hij koos ook de naam ‘De Sirene’. Dat was vroeger jarenlang het logo van Middelkerke. Ziehier hoe het eruitzag.
Na Julien Desseyn en Frank Verlinde veranderden burgemeesters constant van logo. Georges was dus de aangewezen man om mij de ontbrekende informatie mee te delen over de start van het initiatief, zoals de initiatiefnemer, de oorsprong van de naam en het doel ervan. Hij heeft natuurlijk wel de eerste nummers bewaard en liet me die inzien. Jullie zien hieronder de kaftfoto, links toen het blad nog een nieuwsbrief was en rechts het eerste nummer van het gemeentelijk informatieblad.
En tenslotte nog dit: volgend jaar wordt 25 jaar ‘De Sirene’ gevierd.
Volgens Fred Vandenbussche is niet alles in ‘De Sirene’ van even hoge kwaliteit!
Fred Vandenbussche, nog een ex-journalist, die op mijn blog al meerdere keren zijn (meestal zeer scherpe) mening ventileerde, reageerde ook, maar kritisch.
Waarom altijd de foto’s van gemeentebestuurders op pagina 2? En telkens weer hun bevoegdheden! De Sirene is het enige mij bekende plaatselijke informatieblad dat bij elke editie anderhalve pagina nodig heeft om de "état major" van de gemeente voor te stellen. Nvdr: dat klopt, inderdaad. Ook daarin zijn we een unicum!!
Het sermoen van de burgemeester is zoutloos en pover geschreven. Dat is nergens anders zoals in Middelkerke. Janna houdt op haar foto wel een soort pen vast, maar uit wat daar staat blijkt toch nergens dat ze ook echt kan schrijven.
Kan het niet wat bescheidener? Dat wil zeggen dat de 2 en de 3 van de Sirene gewoon dienen om de politieke meerderheid een beetje exposure te geven, zoals dat tegenwoordig heet. Nu zijn de 2 en de 3, dat zal elke bladenmaker bevestigen, de beste pagina's van elke publicatie (na de cover natuurlijk). Kunnen die burgemeester en schepenen niet met wat minder tevreden zijn, zoals in andere gemeenten, waar de colofon telkens heel bescheiden op zijn plaats zit? Hoe zouden we het vinden als de Knack, Humo of Dag Allemaal elke week weer hun pagina's 2 en 3 opofferen aan bijvoorbeeld de raad van beheer van de uitgevers, met foto's en al? En hoe zou een krant verkopen die op die twee pagina's elke dag weer al haar kopstukken laat zien, denk je? Alsof die raad van beheer en die kopstukken het belangrijkste nieuws vormen. Ook op gemeentelijk vlak zijn de leden van het schepencollege echt niet het allerbelangrijkste wat een informatieblad te melden heeft, zo niet is het blad volkomen overbodig. De enige conclusie die zich opdringt is dat het schepencollege, met de burgemeester op kop, middels de Sirene en op kosten van de gemeentekas zijn (kies)propaganda onderhoudt tussen de verkiezingen door.
De Sirene staat vol triomfbulletins De meerderheid gebruikt deze publicatie bijna uitsluitend om zichzelf te feliciteren. Over "ons" nieuwe casino bijvoorbeeld is nog maar 1 keer iets gepubliceerd: de foto's van het ontwerp dat de blauwe favoriet Napoleon indiende. Voor wie alleen de Sirene leest, lijkt het wel alsof er maar één kandidaat-bouwer en -exploitant opdaagde voor het casino. De andere kandidaturen worden doodgezwegen. Zou zo'n gemeentelijke publicatie eigenlijk niet in de eerste plaats moeten dienen om de bevolking ALLE mogelijkheden voor te stellen, en te vragen dat de belastingbetaler zelf mee bepaalt welk ontwerp het beste is? Maar dan loop je natuurlijk wél het risico dat die bevolking "de verkeerde" kandidaat kiest, de kandidaat namelijk die niet past in de plannetjes van een paar "notabelen".
Au clair de la Dune ‘… of ‘Zoeaven spelen ook toneel tussen de gevechten door in Lombardsijde tijdens de eerste wereldoorlog’
In het huidig kamp van Lombardsijde ligt een duin met de naam ‘Grande Dune’. Waarom heet die zo? Omdat die hoogte tijdens de eerste wereldoorlog voor alle partijen even waardevol was. Wie die kon bezetten beheerste de omgeving door het zicht en het vuur over gans het front. Het werd een sterke troef, in handen van de Duitsers. Een nachtmerrie voor de geallieerden. Van daaruit werd de minste beweging bespied en werd de minste onvoorzichtigheid duur betaald. Daar lieten dan ook onnoemelijk veel militairen het leven.
Wie heeft daar toen strijd gevoerd? Frankrijk en Engeland streden mee met België en bezetten beurtelings Nieuwpoort en de sector waarin de duinen van Lombardsijde gelegen zijn. Frankrijk had toen een aanzienlijk aantal koloniën. Die vochten mee met Frankrijk en er werd of wordt wel eens gefluisterd dat de koloniën van Frankrijk de vuile opdrachten te verwerken kregen.
De zoeaven Zoeaven waren infanteristen, afkomstig uit Noord-Afrika. Ze leverden een belangrijke bijdrage aan de geallieerde oorlogsinspanningen. Na de inlijving van Algerije door Frankrijk werden tussen 1830 en 1854 vier regimenten Zoeaven gevormd. Aanvankelijk waren deze regimenten gemengd met zowel mannen van Franse als van Algerijnse origine. De naam ‘Zouaves’ is afgeleid van ‘Zouaouas’, een stam uit de bergen ten oosten van Algiers, die een belangrijk deel van de rekruten leverde. Toen in de periode 1840-1841 het korps van ‘Tirailleurs Indigènes’ werd opgericht, zouden alle militairen van Algerijnse origine voortaan overgaan naar deze regimenten. De Zoeaven waren voortaan allen van Franse origine. Een groot deel hiervan bleek evenwel in Noord-Afrika te zijn geboren of er te zijn gestationeerd. Net zoals andere koloniale troepen vielen de Zoeaven tussen de westerse legers op dankzij hun kleurrijke kledij met o.m. een rode fez, een blauwe jas bestikt met rode versieringen en een pofbroek. De snit van hun uniformen is bijna volledig gelijk aan die van de pauselijke Zoeaven, die omwille van hun kledij naar de Franse ‘Zouaves’ genoemd zijn.
De strijd om ‘La Grande Dune’
Eind 1914 begin 1915 vonden hier zware gevechten plaats.
Aanval op 22.12.1914 Op 20 december 1914 zijn de Duitsers, na een reeks gevechten, teruggedrongen op de rechteroever van de IJzer. Twee bataljons van het regiment 7de Bde Tirailleurs (*) de Marche uit Marokko en Zouaven worden opgedragen deze vooruitgang verder te zetten en zich met volle macht meester te maken van de Duitse loopgraven op de rechteroever van de IJzer, tussen de zee en het kanaal van Passendale. Zij moeten proberen Westende te bereiken en zelfs verder door te dringen, indien mogelijk. Het noordelijk deel is voor rekening van het Regiment Tirailleurs, van de zee tot aan de baan, 200 meter ten noord-oosten van de ‘Eclusette’ (Geleide), lopende vanaf de Polder (inbegrepen) De zuidelijke sector strekt zich uit van de Boterdijk tot aan de ‘Grote Bamburg’. Links, gelegen aan de zee, lopen de loopgrachten die ze gebruiken langs de voet van de ‘Grande dune’ en daarna verder in de Polder richting Lombardsijde. De loopgrachten, gegraven in duinenzand, waren nauwelijks bewoonbaar en stortten in bij de minste schokken. Het water in “De Polder” stond aan de oppervlakte en de uitbouw van de stellingen werd uitgevoerd met gammel stutwerk en zandzakjes. Alle inspanningen van het regiment worden gericht op het innemen van “La Grande Dune”. Op 21 december wordt toch een gevoelige vooruitgang geboekt in de richting van het doel. Op 22 december 1914 vindt een eerste aanval plaats, die gestopt wordt door vijandelijk vuur. De Duitse artillerie vuurt vernietigend op de Franse loopgrachten die instorten en de bewoners bedelven.
(*)Een tirailleur (Frans: schutter) is van oorsprong de met een boog, of een steenwerper en later met een vuurwapen bewapende lichte infanterist. Van oudsher is de tirailleur onderdeel van een groter verband. Kenmerk van de tiraillerende soldaten is hun gespreide gevechtsopstelling, dus niet in gesloten formaties, zoals de reguliere troepen meestal stonden. Doel van deze meestal lichtbewapende, vóór de troepen uit strijdende soldaten was het verstoren van de vijandelijke linies. Ook werden ze vaak gebruikt voor ondersteunende rollen, zoals munitieaanvoer en gewonden van het slagveld dragen.
Op 22.12 wordt de ‘Brigade de Marche du Maroc' ingezet met een regiment Zoeaven in Nieuwpoort-stad en een regiment ‘Tirailleurs (Frans-Afrikaanse infanteristen) in de sector Nieuwpoort-bad. Ze hielden hun reputatie als wrede barbaarse strijders hoog. Als het er op 23.12 wat rustiger aan toe gaat, worden de loopgraven verbeterd. In de zuidelijke sector krijgen de Fransen te maken met aanvallen gesteund door zware Duitse artillerie vanaf de Grote Bamburg en ze lijden grote verliezen. In de noordelijke sector beschiet de Franse artillerie (15 en 37 cm) met succes de ‘Grande Dune’. Op 24 december wordt Nieuwpoort-stad en -bad en de loopgraven van de tirailleurs in het noorden heel de dag beschoten met Duitse artillerie met kaliber 305. Orders worden ontvangen om in de nacht van 24/25 december (kerstavond!) aan te vallen en de duinen rond de vuurtoren en langs het strand te veroveren samen met de polder en met het dorp Lombardsijde. De vooruitgang blijft alweer minimaal, zelfs al wordt de top van de ‘Grande Dune’ zeer dicht benaderd. Maar de Fransen worden teruggedreven. Zo gaat het nog enkele dagen door en dat alles voor enkele meters terreinwinst die ze kort daarna weer moeten afgeven.
Nacht 4/5 februari 1915: 1ste en 4de Zoeaven nemen posities in. De sector van de ‘Dunes’ werd toegekend aan het 1ste Zoeaven, terwijl het 4de Zoeaven de Polder tussen de Dunes en de weg naar Lombardsijde voor zijn rekening moest nemen. Onder een donkere hemel ziet het 4de Regt vóór zich een monotone vlakte met enkele zeldzame huizen van groenteboeren en bomen. Niets belemmert het zicht tussen ‘les dunes’ en de overstroming veroorzaakt door de Belgen bij hun terugtocht. De grond is als een spons doordrongen van water, men kan niet graven en er bestaat geen enkele loopgracht. De verdedigingen bevinden zich achter een borstwering van zandzakjes, bijna te smal om de kogels tegen te houden en waarachter men gebogen per twee kan lopen. Geen abris, de sector is nieuw, men moet nog organiseren, nog werk voor vele maanden. In dezelfde nacht waarin ze hun positie innemen, maken de Zoeaven kennis met de Duitse mijnen. Hopeloze, onverantwoorde inzet van mensenlevens!
Vooral in 1914, tijdens het eerste oorlogsjaar, leden de Zoeaven en Tirailleurs verschrikkelijk veel verliezen. Het exact aantal doden onder de Noord-Afrikaanse troepen is niet gekend. Vele slachtoffers kregen nooit een graf, anderen werden nooit in de administratie opgenomen. Koloniale gesneuvelden konden wellicht op een minder zorgvuldige behandeling rekenen dan hun Europese collega’s.
De meeste Zoeaven die sneuvelden nabij La Grande Dune liggen begraven te Veurne en op de militaire begraafplaats van Zuydcoote (F).
Gedenkteken in Koksijde De duinen van Koksijde werden voor vele Zoeaven de plaats waar ze eventjes op adem konden komen na enkele zware dagen of weken IJzerfront. Vandaar dat de 'Union des Amicales Réglementaires de Zouaves' voor Koksijde koos, toen ze in 1934 besloot een gedenkteken op te richten voor alle Zoeaven die tijdens de Eerste Wereldoorlog op Belgische bodem omgekomen waren. Het ‘Fransch-Belgisch Bedrijvigheidscomiteit tot het oprichten van een gedenkstuk ter eere der Zouaven’ ontving van het gemeentebestuur de nodige gronden. Vaderlandslievende verenigingen in België en Frankrijk hielden geldinzamelingen tot het bekostigen van het gedenkteken en van de feestelijkheden ingericht bij de inhuldiging.
Op 21 mei 1934 greep de officiële onthulling plaats, in aanwezigheid van een afvaardiging van de Franse Zoeaven. Tegelijk werden 3 gedenkpenningen uitgegeven en werd de straatnaam 'Zoeavenlaan' ingehuldigd. Het plein waar het gedenkteken geplaatst werd, werd het 'Zoeavenplein' genoemd.
Jaarlijks op Pinkstermaandag komt de 'Union des Amicales Réglementaires de Zouaves' nog naar Koksijde voor een plechtigheid.
Het gedenkteken, vervaardigd uit ‘granit bleuté’, werd ontworpen door de Parijse architect René Clozier (1886 - 1965), een oudgediende bij het 1ste Regiment Zoeaven. Het geheel bestaat uit een ovaalvormig terras met geelbakstenen wanden, met 2 gedenkplaten die ter hoogte van de trappen aan de westkant zijn aangebracht. Centraal op het terras staat een gedenkzuil in een cirkelvormig bloemperk. De achthoekige spitszuil is onderaan verdikt en rust op een klokvormig voetstuk. Op elk van de hoeken van de zuil is over de ganse lengte een palmtak uitgehouwen en groen beschilderd.
Links en rechts van de toegangstrappen naar het terras zijn bloembakken en rechthoekige gedenkplaten bestaande uit 3 hardstenen panelen aangebracht. We lezen volgende tekst: links in het NL, rechts in het Frans.
De revue ‘Au clair de la dune’ Tijdens één van de rustperiodes, werd in de verblijfplaats door het 1ste Regiment Zoeaven een revue opgevoerd in 1 akte en 2 taferelen. Waar dat juist plaatsgreep, weet ik niet, maar ik neem aan dat het in Koksijde was. Ziehier de afbeeldingen op het programma/de brochure van de revue.
Auteurs daarvan waren ‘L’écorcheur’ (de stroper) en ‘Le lanceur de fusées’. (iemand die vuurpijlen afschiet). Iedereen speelde inderdaad een rol die in verband stond met wat in het dagelijks leven gebeurde. Ziehier de rollen die, zoals hierboven te zien is, vertolkt werden door 8 acteurs: 1. ‘Le Compère’ (handlanger, medeplichtige, geslepen kerel) 2. ‘La Tranchée’ (loopgraaf), en ‘Miss Dorothée’ (ambulancierster van de eenheid) 3. ‘Un Cuistot’ (kok), , ‘La route pavée’ (geplaveide baan) en ‘le prisonnier Boche’ (Duitse krijgsgevangene) 4. ‘Un Cuistot’ (kok), ’Le Pont Joffre’ (houten Joffre-brug over de IJzer) en ‘Le gendarme belge’ 5. ‘Le Journaliste’ van ‘La Chéchia’ het eenheidsblad van het 1ste Zoeavenregiment. 6. ‘Le Veilleur’ (waarnemer met periscoop), ‘l’Eclaireur volontaire’ (vrijwillige verkenner), ‘La Grande Dune’ 7. ‘Chef Cuistot’ (chef-kok), ‘Le père La Feuillée’ (gebladerte, plaats in de loopgraaf waar men zijn behoefte deed) en ‘Le cheval de Frise’ (Friese ruiter) 8. ‘Le Poilu du 1er’ (naam van de Franse soldaat in WO I met de nadruk op een moedige soldaat), ‘le Zouave Camelot’ en ‘Le Blessé’
Jullie zien ze hieronder in de gedaante van hun vertolkte rol.
Boven, van links naar rechts: Le Compère, La route pavée en Le père La Feuillée Onder, van links naar rechts Le Veilleur en Le pont Joffre
Ook de decors waren uit het slagveld gegrepen. Zo speelde het eerste tafereel zich af in de loopgraven. Bijna elke acteur zong een lied, met eigen tekst maar op de melodie van bekende liedjes, zoals ‘auprès de ma blonde’, ‘au clair de la lune’, ‘la mère Angot’, ‘Miraculi’, ‘la Paimpolaise’ (chant breton), ‘le pendu’, ‘les Gardiens de la Paix’ en aan het slot van de opvoering ‘It’s a long, long way to Tipperary’ Wensen jullie enkele originele liedjes te beluisteren?
Ik schreef al drie artikels over het terrein op de hoek van de Hofstraat en de Voetbalstraat in Westende-dorp. Jullie kunnen die lezen in de map ‘Natuur’. Waarom die extra aandacht? Sinds ik negen jaar geleden begon met het publiceren van blogartikels, heb ik me dunkt toch al voldoende aangetoond dat ik hou van de natuur. Te weinig mensen (Westendenaars in dit geval) zijn daar, spijtig genoeg, voor te vinden!
Over welk terrein gaat het eigenlijk? Misschien is het wel nuttig dat ik nogmaals de (rijke) geschiedenis ervan oprakel. Er zullen toch nog wel wat Westendenaars zijn die zich daar één en ander van herinneren? ‘Heel lang’ geleden (in 1941) was daar het voetbalterrein van Racing Westende, van een ploeg met o.a. wijlen Georges Bloes, Henri Tack, … Daarna diende het terrein, tot ergernis van de omwonenden, tot opslagplaats, ja zelfs tot stort. Weten jullie nog dat daar ooit een voetbalterreintje was met twee minidoelen… en daarna een speelplein voor kinderen? Het is gelegen in de Hofstraat juist voorbij de volkswoningen “d’Yzercloove”.
En toen legde de gemeente er in 2013 een landschapspark aan… Het bestuur wilde daarmee zorgen voor ‘een mooie, maar ook uitdagende en leerrijke overgang’ tussen de woonwijken langs de Hofstraat en het aangrenzende polderlandschap. In een natuurgebied moest op een perceel van 15.000 vierkante meter, met natuurgetrouwe materialen, een park ontstaan met daarin volgende elementen: een groot evenementengazon afgebakend door taluds, picknick- en zitruimtes op verhoogde houten plankenvloeren langs de randen, een uitzichtpost met mooi uitzicht over het park, een amfitheater met daarvoor een kleine arena dat mede een kleurige indruk moest geven dankzij muurbloemen. en het landschap en voorzieningen voor jongeren zoals een heus tienernest. Er werd een boomgaard aangeplant met enkele vergeten fruitrassen zoals appels, peren, mispels en kweeperen. Daar tussendoor moesten zich paadjes slingeren, beschermd tegen onkruid. Janna droomde ervan dat de bezoeker die van een uitdaging houdt, ze op zijn/haar blote voeten zou bewandelen om de verschillende soorten ondergrond letterlijk aan te voelen. De grote zones in het park werden uitsluitend met streekeigen groen uitgerust. Wilde bloemen moesten de volle vrijheid krijgen, kortom alles zou puur natuur worden. Op de hoek van de Sportstraat en de Hofstraat zou een grote zithoek voor minder mobiele mensen ingericht worden. Die zithoek werd mooi geplaveid. Er werd ooit zelfs een fundament gegoten in gewapend beton met de bedoeling er een kaartershuisje op te plaatsen. Aan de omwonenden werd gevraagd wie het chalet gratis wilde uitbaten en koffie maken en serveren, maar er werd misschien uit het oog verloren dat ‘gratis niet bestaat’. Geen vrijwilliger dus en daarom werd maar besloten geen kaartershuisje te plaatsen en het platform weer uit te breken: een langdurig en kostelijk ‘grapje’.
Hoe een goedbedoeld initiatief verwaterde en tenslotte totaal verwaarloosd werd. Niettegenstaande de grote woorden van burgemeester Janna, was ik wel voor de idee te vinden. Ik bracht dus een eerste bezoek aan het park in december 2013. Aangenomen dat er nog enkele onvolkomenheden waren, en dat alleen regelmatig onderhoud het park bezienswaardig zou maken, mocht ik op dat tijdstip nog niet al te veel verwachten van de groei en bloei in het park. Het leek me dus logisch eens terug te gaan in de bloeimaand mei. Op enkele plaatsen begonnen bloemen kleur te geven aan het park vooral dan de boterbloem, het madeliefje en de papaver. Je kon al zien dat er heel veel onkruidbloemen bestaan en dat die mooie kleuren hebben. Je kon ook al een begin van verwaarlozing zien aan de verschillende onderdelen en zeker aan de paadjes, waarvoor het beschermend doek zijn verwachte rol niet vervulde. Omdat ik begin november 2015, bij het voorbijrijden, tekens zag van verdere verwaarlozing, bracht ik een derde bezoek. Ik zag al onmiddellijk dat het ‘park’ helemaal niet onderhouden werd zoals het hoort en dat veel voornemens nog steeds niet tot uitvoering gebracht waren. In mijn besluit stelde ik dan ook voor dat het park maar beter kon opgedoekt worden. Ja, als het toch niet onderhouden werd en als er niemand daarin geïnteresseerd bleek te zijn!!
En toen werd het landschapspark een ‘wilde wijk’ Middelkerke gaat prat op zijn kwalitatief, gestructureerd, doordacht participatiebeleid. In de gemeente bestaan vijf lokale bewonersgroepen, verdeeld over het hinterland: Slijpe, Sint-Pieterskapelle, Schore, Leffinge en Mannekensvere. Lees daarover mijn artikel van 28.12.2015 ‘Is Middelkerke wel degelijk goed bezig?’ (in de map ‘Milieu’) Een voltijdse aangestelde participatie-ambtenaar is het aanstuur- en aanspreekpunt van die bewonersgroepen. Het koepelorgaan voor heel Vlaanderen heet ‘Dorpsbelangen’. Werd Westende-dorp, samen met Lombardsijde en Wilskerke, uit het oog verloren? Of behoren die niet tot het hinterland? Het is inderdaad een feit dat hier in het dorp een nieuw initiatief, op hetzelfde gebied, moest genomen worden door de provincie vooraleer men zich bewust werd van het feit dat Westende-dorp misschien ook wel eens zou willen 'participeren'. Opdracht werd gegeven aan ‘De Batterie’, een sociaal-artistieke organisatie uit Brugge, om een gemeenschapsvormend project op te starten, dat ‘Wilde Wijken’ genoemd werd. De Batterie koos voor een wijk waar de ontmoeting tussen jong en oud nog geen evidentie was. In Westende-dorp werd er dus zo één gevonden. De Batterie besloot hier zijn tenten een jaar lang op te slaan. Het was/is de bedoeling een poging te doen om in de leefwereld van alle buurtbewoners te kruipen om zo de passies, hobby’s of vraagstukken in de wijk bloot te leggen en een echte wisselwerking met de bewoners te creëren. Je zou ook kunnen zeggen dat er geprobeerd wordt om een ‘warme’ wijk te creëren waarin de mensen dichter bij elkaar gebracht worden. Voor zoiets is natuurlijk de hulp van en de samenwerking met de gemeente noodzakelijk en die bekwamen ze ook, logischerwijze eveneens via de participatie-ambtenaar. Is dat nu een concurrent van ‘Dorpsbelangen’? Of een aanvulling ervan? Het gemeentebestuur is alleszins van mening dat ‘Wilde Wijken’ perfect past in haar participatiebeleid. Er wordt hier dus ook een permanente wijkraad opgericht, niet enkel om activiteiten te organiseren, maar – om in het verlengde van andere buurtcomités – in samenspraak met het gemeentebestuur duurzame initiatieven te nemen die het leven in de buurt beter maken.
De start Het project werd opgestart in maart 2016. De Batterie ging toen op pad, samen met de leerlingen van de lokale scholen, om de buurtbewoners te leren kennen. Die studieronde mondde uit in een ‘letterlijk’ portret van de buurt dat nu prijkt naast het voetbalpleintje.
Het buurtfeest op 19 maart was tevens de aanzet tot een nieuwe stap in het project. Eerst en vooral werd een artistieke installatie met grafische portretten, fotografie en subjectieve kaarten voorgesteld. Het is een samenwerking tussen de bewoners van de wijk en de kinderen van de lagere scholen 'Sint Lutgardis' en de 'Duinpieper' en zij kregen de medewerking van de artistieke organisatie De Batterie.
Daarna namen verschillende bewoners, jonge en oude, het initiatief om iedere woensdag enkele projecten uit te werken.
Op die bijeenkomsten werd er origineel pleinmeubilair gemaakt onder de leiding van een kunstenaar. Tevens werden een petanqueplein en een kruidentuintje aangelegd. Er werd ‘buurtsoep’ gemaakt of er werden pizza’s gebakken in de zelfgemaakte outdoor-oven.
De plaats werd een atelier waar vele handen samen de wei ombouwen tot een dynamische ontmoetingsplek. In het najaar 2016 werkte de Batterie samen met de buurtbewoners verder aan de creatie en inrichting van de Wilde Wei en namen de bewoners het heft in eigen handen. De opening van de multifunctionele container vormt het sluitstuk van deze unieke samenwerking.
Het allerbelangrijkste moet natuurlijk blijven dat de buurtbewoners nu eindelijk hun buren leren kennen. Alle initiatieven komen namelijk rechtstreeks van de bewoners zelf. Jong en oud, groot en klein, iedereen is welkom om mee te denken, om mee te werken en om creatieve ideeën in daden om te zetten.
Op 24 juni 2016 had een groot buurtfeest plaats. Dat was het resultaat van wekenlang intens samenwerken tussen de buurtbewoners om van een verlaten pleintje een mooie ontmoetingsplek te maken.
En… tenslotte de afsluitende vergadering op 18 november 2016
Omdat ik nog geen enkele vergadering noch feest bijgewoond had, wilde ik absoluut even polshoogte gaan nemen op het afsluitend feest, waarvoor aardig wat reclame gemaakt was. Bij mijn aankomst meldde ik mij aan bij enkele verantwoordelijken van ‘De Batterie’ en van het Wijkcomité Westende-dorp. Ik werd er zeer hartelijk ontvangen. Ik was zeer aangenaam verrast door het enthousiasme dat die mensen uitstraalden. Ik had in de verste verten nooit kunnen denken dat zij in het voorbije jaar zoiets zouden kunnen realiseren. Ik wil ze daarvoor van harte gelukwensen. Schijnbaar mochten ze voor verschillende verwezenlijkingen rekenen op de steun van het gemeentebestuur en ook dat mag eens eerlijk en luid gezegd worden. In een grote tent, betaald door de gemeente, was alles voorzien om een aangenaam feest te organiseren: een barbecue, broodjes uit de oven, dranken en … muziek met diskjockey want er zou later in de avond ook nog gedanst worden. Een organisator zei mij terloops dat er enkel nog een toilet en een lichtpunt ontbreekt. Dat moet er toch nog wel bijkunnen! Ik bleef daar tot 18u45, net op het ogenblik dat de burgemeester aankwam. Zij steunt het initiatief schijnbaar ten volle, voor welke reden dan ook, maar ze doet het. Ook de voorzitter van de OCMW – raad, die trouwens in de wijk woont, was aanwezig en natuurlijk ook de participatie-ambtenaar. Toen waren er een dertigtal aanwezigen maar op de foto’s zijn er wel wat meer te zien. Er werden trouwens heel wat foto’s genomen. Ik geef er hier enkele weer, een groepsfoto buiten en een overzicht van de aanwezigen binnenin de tent. Jullie kunnen de rest bekijken op het facebookadres dat in mijn ‘Bronnen’ vermeld staat.
Is dat niet wat te hoog gegrepen? Op de website van ‘De Batterie’ las ik wat meer over de organisatie en hun doelstellingen. Op het gevaar af dat ik misschien niet alles exact zou kunnen weergeven, geef ik hieronder de letterlijke tekst.
De Batterie Onderzoekt Kunst gaat uit van onderzoek en laat ruimte voor experiment. Elk project van de Batterie start met een grondige zoektocht . We laten kunstenaars én deelnemers hun context onderzoeken, de werkelijkheid bekijken en antwoorden hierop begrijpen en formuleren. We leggen de fundamenten voor een sterk inhoudelijk en zoekende kunst die een antwoord biedt op en in relatie staat met onze samenleving. De zoektocht die we met kinderen en jongeren voeren, wordt begeleid door professionele kunstenaars. De Batterie kiest voor kunstenaars die voeling hebben met participatieve werking en die met de jongeren starten vanuit inzicht en beleving en tools aanreiken om samen een artistieke creatie te realiseren. Verbindt De Batterie verbindt op een natuurlijke manier. We verbinden kinderen en jongeren met verschillende achtergronden , uit verschillende culturen, maar met hetzelfde doel: Kunst beleven en creëren. De Batterie verbindt ook buurten en steden. Ze brengt generaties samen. De Batterie verkent en verbindt verschillende kunstvormen en werkt over de grenzen van sectoren heen (cultuur,onderwijs en welzijn). Confronteert De Batterie neemt jongeren mee in de kunsten in al zijn facetten en laten hen deze voelen, beleven of begrijpen. We confronteren hen met voor de hand liggende kunst maar ook met controversiële kunstuitingen. Zo willen we bij hen vragen oproepen, de blik openen, toucheren, activeren en stereotypen doorbreken. We laten hen voelen dat kunst een antwoord is van anderen op onze wereld en willen ook hen stimuleren tot kritisch burgerschap. Vanuit dit oogpunt zien we de confrontatie van kinderen en jongeren met kunst als een essentieel onderdeel van de ontwikkeling van elk individu. Verbeeldt We onderzoeken met kinderen en jongeren nieuwe beeldtalen waarmee ze zich kunnen uitdrukken. We gaan met hen op zoek, leren hen écht kijken, anders kijken en helpen hen om vanuit experiment en ervaring een eigen taal te creëren. We reiken hen de tools aan om een eigen taal te ontwikkelen en zo vorm te geven aan hun kijk op de werkelijkheid. De jongeren worden begeleid door professionele kunstenaars die hen expertise en technieken of vaardigheden kunnen bijbrengen en waarbij in co-creatie het resultaat vorm krijgt. Realiseert De visie van de Batterie impliceert onvermijdelijk de keuze om telkens met sterke artistieke creaties naar buiten te komen. Het laat de jongeren de kracht van kunst ervaren en voelen hoe hun werk het publiek beroert, confronteert en inspireert. Het werken van deze jongeren samen met professionele kunstenaars is een weloverwogen keuze. De Batterie neemt in haar projecten jongeren mee, voor wie kunstbeleving geen evidentie is. We vinden het boeiend en essentieel om ook deze jongeren een stem te geven in de samenleving. Door met hen het publiek te overtuigen met een sterke, eigen artistieke creatie die verrast, vernieuwt en hun kijk op de samenleving weergeeft.
Willen ze op die manier de jongeren van Westende de weg wijzen naar het artistieke? Mij goed, als ze daarin slagen … ‘chapeau’. Ik heb echter twijfels en vrees dat dit wat te hoog gegrepen is.
Besluit Jullie mogen mij op mijn woord geloven als ik de hoop uitdruk op een bloeiende toekomst voor het project. Ik sta er namelijk 100% achter. Het is absoluut niet mijn bedoeling ook maar iets negatief erover te beweren. Ik wens dat het wijkcomité er mag in slagen oud en jong verder te blijven overtuigen van de voordelen van deze Westendse ontmoetingsplaats. Dat is niet vanzelfsprekend. Om zoiets in ons dorp in stand te houden is namelijk veel motivatie en overtuigingskracht nodig. Dat geldt evenzeer voor de erkentelijkheid tegenover de gemeente die niet op een man-uur, op materiaal en op een voertuig gekeken heeft om dit provinciaal initiatief tot dergelijk eervol resultaat te brengen. Ik hoop ook dat de rest van de weide nu eveneens een grondige opknapbeurt zal ondergaan en dat enkele elementen ‘in eer’ zullen hersteld worden. Ik hoorde van een verantwoordelijke dat dit reeds gebeurde met het amfitheater en dat er eveneens plannen bestaan voor de uitkijkpost.
Mijn vroegere artikels 09.12.13: Westende heeft ook een park … of het gelijkt er toch op (map Milieu) 07.07.14: Westende: hoe zag het landschapspark er uit … in de maand mei (map Milieu) 02.11.15: Westende landschapspark, een primeur, een speerpunt, een uniek en megalomaan project, dat zijn doel gemist heeft
Middelkerke: Weer ‘De Sirene’ en toch geen gevaar!
In de week vóór Allerheiligen vonden wij Nr 156 november/december van ‘De Sirene’ in de bus. Laat mij vooraf zeggen, om alle misverstanden te vermijden, dat ik het informatieblad van de gemeente een zeer nuttige uitgave vind, goed verzorgd en met mooie foto’s. Omdat ik vaststelde dat het nummer het laatste is van jaargang 24, neem ik dus aan dat het blad in januari 2017 aan zijn 25ste jaargang begint. Dat vond ik een reden om er eens een artikel aan te wijden.
De naam ‘De Sirene’ Misschien staat het in één van de eerste nummers, maar ik heb nergens gevonden waarom men de naam ‘De Sirene’ gekozen heeft. Is het om de lezers te verleiden? Jullie weten natuurlijk ook dat ‘Sirenen’ ons bekend zijn door de Griekse mythologie. Het waren halfgodinnen met het lichaam van een vogel en het hoofd van een vrouw. Ze waren erg knap en zongen zulke mooie liederen, dat de reizigers die hun eiland passeerden de verlokking niet konden weerstaan. Vervolgens liep hun schip dan te pletter tegen de rotsen en werden zij gedood, doordat de sirenen alle levenskracht uit hun slachtoffers wegzogen. Odysseus ontsnapte, volgens het verhaal van Homerus, aan hun gezang door de oren van zijn bemanning te vullen met was en zichzelf vast te laten binden aan de mast van het schip. Hij kon op deze wijze de liederen van de nimfen horen terwijl zijn bemanning door de was in hun oren zich niet liet verleiden te dicht in de buurt van de rotsen te varen.
Het gemeentebestuur is eerst en vooral allesbehalve een halfgodin en mooie liederen heb ik ze nog niet horen zingen, maar ze koesteren, denk ik toch, ook geen wrede plannen met de lezers van hun informatieblad. Ik denk ook niet dat iemand die het blad in de bus krijgt er zou aan denken om was in zijn/haar oren te stoppen om de lokroep van het bestuur niet te moeten horen.
Is er wel nood aan aparte informatiebladen? Heeft het nog zin een informatieblad uit te geven? Een informatieblad van een gemeente krijgt steeds meer concurrenten: (sociale media, online verspreiding van informatie (nieuwsbrieven) en de mogelijkheden die moderne reclamebladen bieden. Bovendien kijkt elk lokaal bestuur met argusogen naar de ontwerp-, druk- en distributiekosten. In vergelijking met bovenstaande communicatiemogelijkheden is een blad tevens een ‘traag medium’. Het is een hele klus, voor een grote groep gemeentepersoneel, om de info die in aanmerking komt voor publicatie te verzamelen. Het duurt weken om de inhoud te plannen en met eindredactie en vormgeving publicatierijp te maken. (zie verder) Het is dus logisch dat er twee grote vragen opduiken. Wordt het informatieblad wel gelezen? Heeft een papieren medium nog zin, nu 92 procent van de Vlaamse gezinnen thuis internet heeft? Het vraagstuk van het informatieblad ligt bij veel gemeenten op tafel. Recent onderzoek van ‘Kortom’, de vereniging voor overheidscommunicatie, bij 20 Vlaamse gemeenten wijst uit dat het informatieblad nog steeds een duidelijke meerwaarde heeft … op voorwaarde dat de bladen meegaan met hun tijd. (zie verder) De gemeentelijke infobladen zouden de meest gelezen publicaties in Vlaanderen zijn, meer dan kranten en tijdschriften. Advertentiebladen worden veel minder gelezen, de gemeentelijke info zit er "verstopt" tussen reclame en de bladen komen bij veel inwoners niet terecht (omwille van de stickers "geen reclame ..."). Het feit dat een eigen publicatie fysiek bij de mensen op de salontafel terechtkomt met het logo en de huisstijl van de gemeente samen met foto’s van eigen mensen en eigen gebeurtenissen, is zeker een groot pluspunt. Het onderzoek toont aan dat iedere editie wordt vastgenomen én doorbladerd door gemiddeld drie inwoners op de vier. Bovendien neemt de interesse toe, wanneer mensen in een andere levensfase komen (zich vestigen in een gemeente, een gezin hebben, deelnemen aan het verenigingsleven, zorgbehoeften krijgen…). Ook jongvolwassenen en mensen van middelbare leeftijd bekijken het blad, al doen ze dat selectiever en oppervlakkiger dan ouderen. Meer dan 95 procent van de Vlaamse gemeenten biedt nog een informatieblad aan. Als je die allemaal bij elkaar telt, zijn ze met een oplage van om en bij de twee miljoen exemplaren het grootste tijdschrift van Vlaanderen.
Wat betekent ‘meegaan met zijn tijd’? Het blad moet van een grote vormkwaliteit zijn, zeer gebruiksvriendelijk of leesvriendelijk, fris, modern, uitnodigend, kortom aantrekkelijk zijn. Dat kan vooral bereikt worden door een mooie lay-out, sterke covers, betere en grotere foto’s, verschillende soorten koppen. Dat zijn alvast punten waarin ze sterker zijn dan de digitale kanalen door een beter overzicht. Middelkerke heeft dat al ingezien. Vanaf de jaargang 20 (2011) wordt het blad gedrukt op glanzend papier. Vanaf het nummer 153 van mar-apr 2016 wordt de agenda van de activiteiten weggelaten. Dat is weliswaar nuttige info, maar eerder saaie. De kalender staat nu in een nieuw evenementenmagazine en zal ook kunnen gedownload worden vanaf de website. Tevens ging dat gepaard met een nieuwe lay-out. Allemaal bijdragen tot die hogere kwaliteit!
Maar ook aan de inhoud van het blad moet uiterste zorg besteed worden. Het volstaat niet zich te beperken tot het verstrekken van informatie over de toegankelijkheid of dienstverlening van de diensten of tot het wijzen op rechten en plichten van de inwoners noch tot het vermelden van het verloop van de gemeenteraad. Zakelijke en beschrijvende teksten spreken de inwoners minder aan. Men moet ook ruimte voorzien voor getuigenissen, interviews, citaten en reportages, ja zelfs voor links met andere kanalen (zoals een Instagramfoto). Volgens Eric Goubin, onderzoeker bij Kortom en docent bij Thomas More Mechelen, is “de gemeentelijke communicatie het succesvolst wanneer digitale, mondelinge en gedrukte kanalen met elkaar verweven zijn. Een voorbeeld: de lokale website is het ‘informatiemoederschip’ bij uitstek. Het informatieblad levert dan weer de informatie die u wilt doen opvallen. Vrijetijdsartikelen in het informatieblad kunt u koppelen aan sociale media door foto’s, filmpjes en getuigenissen over die activiteiten te posten. Want Vlamingen zijn niet alleen digitaler, ze zijn vooral omni-medialer omdat ze gedrukte, digitale en mondelinge kanalen door elkaar gebruiken. Zet dus in op deze bevinding en haal er communicatiegewijs uw voordeel uit.“
Ook op dat gebied blijft ‘De Sirene’ niet achter. In tegenstelling met sommige andere kustgemeenten wordt er geen reclame in opgenomen, zelfs niet op de binnenzijde van de ‘cover’. Een blad is natuurlijk altijd nog voor verbetering vatbaar. Als de bekommernis om kwaliteit af te leveren maar aanwezig blijft!! De gemeente verstuurt ook nieuwsbrieven aan wie dat wenst en er is een deugdelijke website die meestal goed bijgehouden is. Ze worden bovendien ook geholpen door ‘Bruisend Middelkerke’ van Pascal Bolle, die zeer veel ‘facebookers’ bereikt. (2.571 leden op 18.11.16) De gemeente heeft ook zelf nog een Facebookpagina.
Informatiebladen in andere kustgemeenten Niemand zal er verwonderd over zijn dat er ook in andere kustgemeenten een informatieblad uitgegeven wordt. Ze gelijken allemaal nogal op elkaar wat vorm betreft.
Aangezien men al die bladen ook on-line kan lezen, heb ik in de ‘colofon’ al één en ander kunnen vinden. Om ze ook op andere gebieden te kunnen vergelijken heb ik de communicatiediensten van alle kustgemeenten (excl Oostende) gecontacteerd. Het ging dan nog om de kostprijs van lay-out, van drukken en van bedeling, evenals de oplage. Bij het publiceren van huidig artikel hadden enkel Middelkerke (jawel!) en Nieuwpoort geantwoord. Knokke-Heist en Blankenberge kwamen daar later bij. Mochten er nog antwoorden binnenkomen, dan zal ik onderstaande tabel aanvullen.
Gemeente
(1)
(2)
(3)
(4)
(5)
(6)
(7)
(8)
Blankenberge "Ino Blankenberge"
3
56
14.000 jan/oct 16.000 apr/jul
?
N
burgemeester
Bredene "Bredene magazine"
?
20
Lowyck Oostende
Lowyck
?
?
N
college B&S
De Haan "Gemeentelijk Infoblad"
3
32
Maïté Vandenberghe
Lowyck
?
?
J
Schepen Marleen De Soete
De Panne "De Panne leeft"
1
40-60
?
?
?
?
N
burgemeester
Knokke Heist "KH Magazine" (inw+2e verblijvers)
"KH Nieuws" (inwoners)
4
2
100
Head Office Herent Leuven Verdographics
Head Office
Verdograph
62.000 (NL) 5.500(F) 28.000
Publiek Geheim Bpost
J
Head Office
Koksijde 'Tij-dingen'
11 /jr
40
Jan Huyghe
?
?
?
N
schepen communicatie
Middelkerke "De Sirene"
2
32
Gemeente
Lowyck 3000-3900e
15.000
BPost 3.800e/nr
N
secretaris
Nieuwpoort "Nieuwpoort usw Stad
2
30
Lowyck 3.169
?
1.712 e
J
burgemeester
Zuienkerke "PolderMagaZien"
3
60
Gemeente
Lowyck
1.300
BPost + vrijwilligers
J
college B&S
(1) Periodiciteit (om de zoveel maanden) (2) Aantal pagina’s; daarvan wordt wel eens afgeweken (3) Ontwerp door + prijs Incl 21% BTW (4) Gedrukt door + prijs Incl 6% BTW (5) Oplage (6) Bedeeld door + prijs Incl 21% BTW (7) Reclame JA of NEE (8) Verantwoordelijke uitgever
Ik heb niet al die nummers bewaard, enkel die van de laatste 15 jaar. Hoe verzorgd en goed de inhoud ervan ook mag zijn, toch schijnen de uitgevers problemen te hebben met de nummering van de jaargangen. Zo betreffen de jaargangen 13 en 14 allebei het jaar 2005. Een schoonheidsfoutje!
Specifiek voor Middelkerke: hoe verloopt het aanmaken van een nummer van het blad? De redactie Bij de start van iedere ‘Sirenecyclus’ bepaalt een redactieraad (met vertegenwoordigers uit diverse beleidsdomeinen) de aanpak, de belangrijke onderwerpen, en de onderwerpen van enkele vaste rubrieken. Om een zo breed mogelijke informatieweergave mogelijk te maken doet de communicatiedienst, voor de start van de redactiefase, een oproep naar alle gemeentelijke diensten om artikels en onderwerpen te leveren. Die artikels variëren sterk qua stijl, structuur, en lengte. De communicatiedienst brengt daar – als centrale ‘redactie’ – lijn in zodat ze passen in het geheel van het informatieblad. Daarnaast schrijft de communicatiedienst zelf ook artikels (meestal de vaste rubrieken: ‘Nieuws uit de gemeenteraad’, De Straat’, ‘Op pad met/In het spoor van’…) en staat ze in voor de zoektocht naar goede ondersteunende beelden en foto’s. De communicatiedienst bepaalt – in nauw overleg met de grafische ontwerpers - ook de ‘zetting en schikking’: waar verschijnt welk artikel in het infoblad. Het ontwerpen Daarna gaan de ontwerpers aan de slag en maken ze het tijdschrift op: binnen het vaste ontwerp zorgen ze ervoor dat tekst en beeld via grafisch ontwerp een aantrekkelijk geheel wordt. Het drukken Wanneer het ontwerp klaar is, wordt deze kopij opnieuw naar alle betrokken diensten gestuurd ter nazicht. Vervolgens worden alle opmerkingen en correcties verzameld en doorgevoerd, zodat ‘De Sirene’ in correcte vorm gedrukt kan worden. Die laatste correctiefase is ook de verantwoordelijkheid van de communicatiedienst. Als alle correcties zijn doorgevoerd wordt het ontwerp doorgestuurd naar de drukker, na het verlenen van een ‘goed voor druk’. Mijn vragen: Ik zie dat het blad gedrukt wordt door de drukkerij Lowyck, terwijl dat vroeger gedaan werd door Debeuckelaere Middelkerke mei-jun 2003, A&B Graphics Middelkerke jul – aug tot nov - dec 2003, Grafidruk Middelkerke jan-feb 2004 tot mar-apr 2009, Lover (Leffinge) mei-jun 2009 tot maart-april 2010, Debeuckelaere Middelkerke mei-juni 2010 – mar-apr 2015, Lowyck Oostende mei-jun 2015, Debeuckelaere jul-aug 2015, Lowyck sep-oct 2015 – heden. Gebeurden die frequente veranderingen van drukker om kwaliteitsredenen of omwille van de kostprijs?
En het antwoord Ieder jaar organiseert de centrale aankoopdienst een offerte-aanvraag voor gemeentelijk drukwerk waarbij verschillende mededingers kunnen intekenen op de verschillende loten uit de drukopdracht. Deze manier van werken biedt volgens het gemeentebestuur de beste garantie op een goeie prijs/kwaliteitverhouding. In het druklandschap variëren de prijzen heel sterk in de tijd. Dit heeft te maken met sterke schommelingen in papierprijs en technische evoluties bij de drukkerijen zelf. Een jaarlijkse prijsstudie en toewijzing zorgt er dus voor dat er gedrukt kan worden aan marktconforme prijzen. Die veranderingen van drukkerij zijn hoofdzakelijk ingegeven door de kostprijs, maar ook uit kwaliteitsoverwegingen. Naargelang de uitrusting van de drukkerij (aantal drukpersen, type drukpers, welk drukprocédé …) is die beter uitgerust voor een bepaald type drukwerk. Het kan dus gebeuren dat verschillende loten uit de drukopdracht toegewezen worden aan verschillende drukkers. De offerteprijs bestaat vaak uit een prijsvork omdat papierprijzen gedurende een jaar sterk schommelen.
En nu, de klassieke vraag: ‘Hoeveel kost zo’n blad jaarlijks?’ Het is eeen feit, zoals ik hierboven reeds schreef, dat de productiekosten van een informatieblad hoog oplopen. Jaarlijks komen die neer, voor Middelkerke, op 6 x 3.800 euro voor de bedeling plus 6 x 3.500 euro voor het drukken wat jaarlijks een bedrag van 43.800 euro oplevert. Reken daarbij de vele uren die aan het blad besteed worden door gemeentepersoneel en je bekomt een zware last voor de gemeentekas. Ik heb hierboven de voordelen opgesomd en de lof gezwaaid van de kwaliteit van vorm, inhoud en informatiewaarde en dat alles moet dus afgewogen worden tegen die uitgaven. Zou men misschien kunnen besparen? Door reclame in te voeren, wat zou schaden aan de kwaliteit? Door het aantal bladzijden te verminderen? Of is dat niet nodig, aangezien Middelkerke ook nog veel andere folders en blaadjes uitgeeft en dus schijnbaar over een goed gespekte kas kan beschikken?
Besluit Ik denk te mogen schrijven dat Middelkerke op communicatiegebied wel degelijk meegegaan is met zijn tijd en dat de digitale en gedrukte informatiekanalen zeer eng met elkaar verweven zijn. Niemand kan volgens mij nog zeggen ‘Ich habe es nicht gewusst!’.
Vrank en vrij, ongezouten meningen, een zesde boek van Jean-Marie Dedecker
De auteur “Steevast werd hij omschreven als de brulboei van Oostende, de beenveeg van de politiek. Maar sinds hij weg is uit de Wetstraat, wordt hij anders bekeken, ervaart hij. Als een “éminence grise." De Sean Connery van de Noordzee”, merkt (Joost De Bock HLN) op , “zeker nu hij zijn baard laat staan.” Persoonlijk heb ik Jean-Marie ook al laten horen dat hij er nu ouder uitziet. Maar ja, als zijn wederhelft hem zo mooier vindt, wie zijn wij … Oordelen jullie zelf maar.
In een vorig artikel (op 12.9.2016) schreef ik over hem “Je hoeft het daarom niet altijd met hem eens te zijn, maar als hij iets schrijft, dan is dat altijd het lezen waard. Naast zijn boek met de gelijknamige titel drukt hij altijd zijn mening uit ‘Recht(s) voor de raap’. Ik apprecieer dat! Voeg daarbij zijn onnavolgbare stijl, zijn sterk gedocumenteerde teksten, zijn brede kennis voortspruitend uit zijn ervaring en zijn belezenheid en dan moet je niet verwonderd zijn dat hij ook wekelijks een opiniestuk schrijft in ‘Knack’ ” De opeenvolgende opiniestukken die verschenen tot en met 17.7.2016, werden nu in boekvorm gegoten onder de naam ‘Vrank en vrij – ongezouten meningen’.
Hij is daarmee niet aan zijn proefstuk. Misschien hebben jullie de vorige vijf boeken van JMD ook al gelezen? 1999: “Ik, Jean-Marie Dedecker” (samen met Hans Vandeweghe) 2006: “Rechts voor de raap” 2009: “Hoofddoek of blinddoek – de Migratie ontsluierd” 2010: “De aarde warmt op, de geesten verhitten” 2012: “Eén tegen allen – Mémoires”
De inhoud van zijn nieuw boek Omdat ik dat zeker niet beter kan verwoorden, citeer ik de tekst op de kaft van het boek: “Jean-Marie staat er terug met scherpzinnige inzichten en ongezouten meningen. Rad van tong, soms kort door de bocht, hard maar eerlijk. Zoals iedereen Jean-Marie kent, zo spreekt hij ook: vrank en vrij. In dit boek worstelt Dedecker met de politieke correctheid en de hypocrisie in en om de Wetstraat. Hij stelt openlijk de Klimaatkerk in vraag en richt zijn pijlen op de bobo’s van de sport. Hij wil de tollenaars opnieuw de tempel uitjagen, klaagt de sale-en leasebackoperaties en andere financiële vestzak-broekzakoperaties in de politiek aan en pleit consequent voor een flat tax. Links en rechts stampt en slaat hij, waar het nodig is. Gezond verstand en een hart voor de kleine man zijn zijn richtsnoer. Daarbij rukt hij de ene na de andere politicus of Wetstraatbewoner het masker af.”
Niet alle opiniestukken uit ‘Knack’ zijn in het boek opgenomen. Misschien waren ze achterhaald door de actualiteit, of werd de opportuniteit ervan in twijfel getrokken …. of werden ze minder goed bevonden. Er moest in elk geval getriëerd worden om het aantal bladzijden van het boek te beperken. Volgende columns werden geslachtofferd: ‘zweetsporten zijn minder en minder aan de zapgeneratie besteed.’ ‘in Vlaanderen is de dopingweegschaal naar de andere kant doorgeslagen’ ‘de ranzige boerenpsalm van voetballer benito raman’ ‘sterke identificatie tussen n-va en staat kan forza flandria tussen ldd en vb mogelijk maken’ ‘dsk seks en politiek vormen een eeneiige tweeling’ ‘beste baron michel d’hooghe waarom blijf jij kersen eten met zulke louche bobo’s’ ‘de enigen die belang hebben bij werkloosheid zijn eigenlijk de vakbonden’.
Twee stukken, die niet in ‘Knack’ verschenen, werden toegevoegd, namelijk de open brieven aan Karel De Gucht en aan Lode Vereeck.
Sommige titels uit het boek verschillen van die in ‘Knack’. De oorspronkelijke, in het boek, werden door Knack gewijzigd. Onterecht, vind ik, want ze vatten veel beter de inhoud van een column samen. Ziehier een drietal voorbeelden: ‘We verdrinken in politieke correctheid en verslikken ons in de vrijheid van godsdienst' in het boek wordt dat ‘ Nice, de hemelsblauwe Azurenkust kleurt bloedrood’ 'bart-tommelein-verkoopt-een-sprot-voor-een-kabeljauw-en-gebakken-zeelucht- voor-parfum' in het boek: ‘Het Vlaamse energiebeleid is een mestvaalt’ ‘De opgeklopte angst van milieuorganisaties voor ggo’s ondermijnt hun eigen geloofwaardigheid’ in het boek: ‘Greenpeace verslikt zich in genetisch gemanipuleerd voedsel’.
De tabel hieronder bevat de onderwerpen die één of meerdere keren behandeld werden:
Onderwerp Onderwerp Arco 1 Misdaad 1 Pedofilie 1 Begroting 1 Optima 1 Belastingen 5 Parlement 2 Taxshift 3 Commissies 1 Donald Trump 1 Pensioenen 1 Economie 1 Politici Graaicultuur 1 Socialistische kopstukken Ingrid Lieten 1 John Crombez 1 Johan Vande Lanotte 2 Steve Stevaert 1 Latijnse uitspraken 1 LDD Lode Vereeck 1
Ik ben het wel niet steeds 100% eens met de auteur, maar je krijgt toch een andere, bredere kijk op veel van die maatschappelijke, politieke en sociale problemen. In de meeste standpunten kan ik mij terugvinden, tenminste over onderwerpen waarin ik voldoende inzicht heb. Dat heeft JMD in elk geval. Ik bewonder vooral het feit dat hij steeds kan achterhalen welke de relaties zijn tussen personen/organisaties en bedrijven.
Wat ik het interessants vond, zijn de open brieven. Soms zijn dat antwoorden op aanvallen van journalisten of van andere politici, soms zijn dat raadgevingen of opmerkingen, soms ook steun aan benadeelden. Karel De Gucht (mijn belastingsperikelen zijn de schuld van de Dedecker) pagina 13 Lode Vereeck (die de schuld voor zijn overloperij wijt aan LDD) p16 Theo Francken (voor wie hij grote sympathie vertoont) p19 Rudy De Leeuw (socialistische vakbondsman, die hij samen met diens organisatie niet in het hart draagt) p25 Delfine Persoon (die hij wil troosten en raadgeven nadat zij ten onrechte geen ‘Sportvrouw van het jaar' werd) p40 Joël De Ceulaer (die twijfelt of Dedecker zijn boeken wel zelf schrijft) p66 Paul De Grauwe (de ‘gemediatiseerde’ overloper van blauw naar rood, waarmee JMD net als met De Grauwe’s collega’s – economen niet te hoog oploopt) p77 John Crombez (die hij erop wijst dat socialisten verworden zijn tot kapitalisten) p109 Johan Vande Lanotte (zijn ‘beste vriend’ uit zijn Oostendse tijd, die hij verwijt betrokken te zijn in alle mogelijke en onmogelijke financiële transacties) p138 Jacqueline Galant (die hij enkele tips wil geven om de verkeersveiligheid te verhogen) p174 Gwendolyn Rutten (die hij erop wijst dat haar partij, die JM niet meer in het hart draagt (vooral dan Verhofstadt-Dewael-De Gucht), al jaren aan een vrije val bezig is p209
Uitdrukkingen Het boek is doorspekt van leuke of sprekende vergelijkingen en heel wat uitdrukkingen die volledig nieuw zijn voor mij. Ziehier enkele daarvan, de merkwaardigste, maar er zijn er nog veel meer: “Hoe hoger de aap in de boom klimt, hoe beter je zijn kont kan zien” “Een journalist heeft altijd het laatste woord. De drukker van het bidprentje.” “Elk woord over racisme ligt op een bananenschil” “Wie Sinterklaas bekritiseert, belandt zelf in de zak” “Van zijn jas en zijn vest te draaien, heeft nog nooit iemand koud gehad” (over overloperij) “Het gerinkel van de kassa’s klinkt altijd luider dan het geruis van het geweten” “De belastingbetaler is de enige die voor de Staat werkt zonder eerst aan een examen te moeten deelnemen” “De auto, het stinkdier en de melkkoe van de Wetstraat’ “De kusttram is bejaardentransport met de snelheid van een huifkar’
Dat is echte Dedecker-taal!
Boekvoorstelling op 27 september. ‘Doorbraak Boeken’, de recent opgerichte uitgeverij, ontstaan uit het Vlaamsgezinde internettijdschrift ‘Doorbraak.be’, stelde dit eerste boek voor in de Gentse Tinnenpot. Een aanwezige vertelde mij dat de zaal te klein was! Het was de federale Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) die Dedecker, waarmee hij een bijzondere band bezit, inleidde. De voorbije weken werd er geschreven dat de exit van Hendrik Vuye uit de N-VA de zwaarste crisis was in het bestaan van de partij. Maar daar is Francken het niet mee eens. Voor hem vond de grootste crisis plaats net geen tien jaar geleden bij de defenestratie van Dedecker uit de N-VA. Het is ook dezelfde Dedecker die Francken een hart onder de riem stak toen hij bij zijn aantreden als staatssecretaris onder zwaar PS-vuur kwam te liggen. 'Hij heeft mij geholpen en gesterkt'. Francken lauwert het nieuwe boek - 'Vrank en Vrij' - als de 'spiegel van de ziel' van Dedecker. “De auteur koppelt zijn gedegen kennis met heldere eigen inzichten. Dedecker heeft een aversie tegen absolute waarheden. Hij loopt regelmatig storm tegen de parade der deskundigen. Hij is een politiek monster met een onstilbare honger.” Francken roept Jean Marie Dedecker op zijn blik open te houden. En ons nog verder 'te laten genieten' van zijn 'scherpe inzichten'.
Signeersessie
Gelukkig staat het bovenaan juist weergegeven, want op zaterdag 29 oktober en NIET op donderdag 29 oktober, signeerde Jean-Marie zijn boek. Omdat ik hem nog een paar vragen wilde stellen, trok ik naar ‘De Standaard boekhandel’ in Middelkerke. Het was er druk.
Besluit Aangezien Jean-Marie elke week een column schrijft voor Knack en de laatste in dit boek opgenomen column verscheen op 17.7.2016, mogen we ons zeker halverwege 2018 aan een nieuw boek verwachten? Tenzij de gemeenteraadverkiezingen van 14 oktober 2018 roet in het eten zouden gooien!
Vlaamse senioren van Middelkerke – Westende-Lombardsijde, verenigt u!!!
Een tijdje geleden kreeg ik een uitnodiging om op woensdag 19 oktober 2016 aanwezig te zijn op een gezellig samenzijn met koffie en gebak in de ‘Kilt’. Die ging uit van de ‘Vlaamse actieve senioren’, afdeling Middelkerke – Lombardsijde - Westende.
De “Kilt”? Dat is toch de nieuwe feestzaal van Westende-dorp in de Essex Scottishlaan 3!
In vervanging van de zaal van de ‘Calidris’ (nog steeds geen nieuwe bestemming?) huurde de gemeente voor de prijs van 800 euro/maand het gebouw naast de beenhouwerij ‘Bert en Hilde’ op de hoek van de Essex Scottishlaan en de Westendelaan. Voorheen was daar een zonnebank en een verhuurdienst van DVD. Twee lokalen dus, plus een keuken. Het beantwoordt volledig aan de doelstelling, onderdak bieden aan verenigingen voor voordrachten, spelnamiddagen, koffienamiddagen, ….. Het gebouw draagt de naam ‘De Kilt’ om het bij Schotland te” houden (‘Essex Scottish’).
De 'kilt', een bijzonder en ongewoon kledingstuk Een kilt is een Schots kledingstuk voor mannen dat de benen tot de knieën bedekt, een rok specifiek voor mannen.
Traditioneel werd de kilt in de 16e eeuw door mannen en jongens in de Schotse Hooglanden gedragen, maar sinds de 19e eeuw ook in andere delen van Schotland en het Keltische taal- en cultuurgebied. Tegenwoordig wordt de kilt door (hoofdzakelijk Schotse) mannen gedragen bij bijzondere, folkloristische en officiële gelegenheden. Met name bij doedelzakspelers vormt de kilt een onderdeel van de traditionele kleding.
De onderzoom moet zo'n één inch (2,54 cm) boven de grond hangen wanneer men (rechtop) geknield zit. Informeel worden de kousen afgestroopt terwijl ze bij een gala of andere gelegenheid opgetrokken worden. De kilt die voor dagelijks gebruik is bedoeld, is van wol en heeft een soort plissé-plooien opzij en achter, maar niet aan de voorkant.
Bij de kilt hoort ook een tasje en een kleine dolk die men in de kous steekt. De kilt is altijd geruit met een patroon (tartan) dat afhankelijk is van de clan, of met een anoniem of algemeen Schots patroon, maar dit is niet traditioneel.
Ik heb ooit gehoord dat de Schotten niets onder hun kilt dragen. De Schotse whiskyfabrikant "The Famous Grouse" vroeg het aan 800 mannen. Zeven van de tien antwoordden zonder schroom: "Helemaal niets, ook niet als het koud is”. Volgens de onderzoekers heeft dit alles te maken met de Schotse trots. Er gaan echter hier en daar stemmen op om omwille van fatsoen en hygiëne voortaan een onderbroek te dragen. Een andere reden is dat op sommige Schotse hoogvlakten de muggen onaangenaam kunnen verrassen onder een kilt.
Verrassing bij mijn aankomst Natuurlijk was ik geïnteresseerd in de eerste bijeenkomst van ‘De Vlaamse Actieve Senioren afdeling Middelkerke – Westende – Lombardsijde’. Grapje natuurlijk, maar groot was mijn verwondering toen ik zag dat er ook vrouwen aanwezig waren. De ‘Kilt’ is eigenlijk iets voor mannen, ‘echte’ mannen dan nog. Maar wat zou een vereniging waard zijn zonder vrouwen? Ze kunnen natuurlijk ook onderstaande kledij dragen.
Maar nu genoeg gezwansd!
Naast twee gemeenteraadsleden Franky Annys (Open VLD) en Anthony Goethaels (N-VA) en provinciaal voorzitter Pol Devaere, later nog versterkt door de burgemeester Janna Rommel-Opstaele en oppositieleider Jean-Marie Dedecker, mochten de organisatoren een 50-tal aanwezigen begroeten. Deze werden dan ook toegesproken door de voorzitter Marita Vermaesen en de West-Vlaamse voorzitter. Zo vernam ik dat de vereniging een 45-tal leden telt. Om 15 uur werd een ‘persmoment’ ingelast waarop de vereniging zich via de pers kenbaar wilde maken. Een foto van het bestuur mocht natuurlijk niet ontbreken.
De seniorenverenigingen in Middelkerke Aangezien ik mezelf nog moeilijk tot de jongeren kan rekenen, interesseer mij voor het welzijn van alle gemeentelijke ouderen. Vandaar dat ik er ook regelmatig een artikel over schrijf. Zo behandelde ik ook de seniorenverenigingen in mijn artikel van 16.12.2013 ‘Oud worden in Middelkerke. Iedereen wil oud worden maar niemand wil het zijn’. (zie map ‘Die goeie oude tijd’) Ik wil nu niet opnieuw een opsomming geven van alle verenigingen van Middelkerke met hun aantal leden en met hun voorzitter en hun activiteiten. Voor wat deze laatste betreft, die zijn ongeveer gelijklopend voor alle verenigingen. Ze beogen allemaal in eerste instantie het ‘ontmoeten van andere ouderen’ en een ‘zinvolle oude dag beleven’. Ze willen dat bereiken via de organisatie van een brede waaier aan activiteiten: -culturele (voordrachten, optredens, bijwonen concert, filmnamiddagen, debatten, cursussen om iets bij te leren over de gezondheid en Eerste Hulp Bij Ongevallen (EHBO), de computer, mobiliteit, rechten (o.a. erfenis-), vreemde taal, … -sportieve (fiets- of wandeltochten, petanque, bowling, hengelen, aquagym, stoelengymnastiek, yoga, zwemmen, …) …) -gewoon gezellige en ontspannende bijeenkomsten (etentjes, dansen, miss- verkiezingen, kaarten, bakspelen, lotto, reizen of uitstappen met trein, tram of bus, stadsbezoeken, quizzen, feesten, bezoeken van pretpark of kerstmarkt, bingo, rummycub. Soms worden ook clubs gevormd die dan vaker bijeenkomen om te turnen, te dansen, te fietsen of om petanque te spelen. Zij besteden ook aandacht (met geschenk) aan bijzondere verjaardagen (60, 70, 80, 90, 100(?) ) van hun leden, aan huwelijksverjaardagen (50, 60, 70), aan bijzondere feestdagen zoals Pasen en Kerstmis en Nieuwjaar en aan Vader- en Moederdag, Zij vergeten ook hun (ex)-leden niet die nu in een rust- en verzorgingstehuis of in een ziekenhuis verblijven en brengen die een bezoek. Iedereen kan hier dus zijn gading vinden en de verenigingen passen zeker hun programma aan volgens het succes van hun activiteiten. Het zou mij ook verwonderen als ze niet openstaan voor voorstellen of ideeën van hun leden.
Zijn ze politiek geïnspireerd? Ze beweren allemaal pluralistisch te zijn. Dat betekent "wij erkennen een systeem waarbij verschillende principes en overtuigingen naast elkaar bestaan". Het zal jullie wel niet verrassen, maar natuurlijk zijn ze politiek verzuild. KBG of OKRA kleven de CD&V strekking aan, LBG zijn de liberalen, Vl@S zijn de Vlaamsgezinde senioren, S+ zijn de socialisten. Hoor je de naam van een vereniging, dan weet je meteen welke kleur ze heeft. Zelf vind ik die verzuiling jammer, maar waarschijnlijk onvermijdelijk. Natuurlijk wil ik daar nu niet mee beweren dat er politieke toespraken gehouden worden of verkiezingsmeetings, maar meestal treden de ouderen toch toe tot de vereniging waar ze gelijkgezinden terugvinden. Dat moet nu ook weer niet al te letterlijk opgenomen worden want dat betekent nu ook weer niet dat bijvoorbeeld iemand als overtuigde Vlaming geen lid kan worden van de OKRA of dat een katholiek zich niet kan aansluiten bij 'De Lombarde'
Maar ik wilde jullie eigenlijk wat meer vertellen over de Vlaamse actieve senioren vzw Middelkerke – Lombardsijde – Westende. Dat is geen nieuwe vereniging natuurlijk. Daar waar de moedervereniging, toen nog CVO (Centrum voor Ouderenzorg) geheten, gesticht werd in mei 1967 en in 1972 herbenoemd werd tot VVVG (Vlaams Verbond voor Gepensioneerden), ontstonden de lokale afdelingen slechts geleidelijk. In 1989 was dat het geval voor Westende-Lombardsijde. In 2011 veranderde de vereniging opnieuw van naam en werd het ‘Vlaamse actieve senioren’. Dit is vandaag de thuishaven voor meer dan 11.000 dynamische ouderen en jonggepensioneerden in meer dan 110 plaatselijke afdelingen. Er is al langere tijd een afdeling in Leffinge. Waarom dan niet meer in Middelkerke – Lombardsijde – Westende? Die was er wel maar in februari 2016 nam het bestuur ontslag. Een nieuw bestuur heeft nu de taak op zich genomen om de vereniging weer te doen bloeien zoals voorheen. Het wordt geleid door Marita Vermaesen. Zij wordt daarbij gesteund door secretaris André Clarysse en bestuurslid Eddy Clarysse en de echtgenote van deze laatste Monique Landschoot die let op de centen van de vereniging. Er kan eveneens gerekend worden op bestuurslid Andre Van Overstraeten en adviserend lid Maria Keymolen, Wie ‘hoofdlid’ (voor 18 euro) of ‘bijlid’ (voor 12 euro) wordt, kan rekenen op een verzekering Burgerrechtelijke Aansprakelijkheid en lichamelijke ongevallen en ontvangt het driemaandelijks tijdschrift.
Besluit Ik kan ze enkel ‘veel succes’ wensen maar eenvoudig zal hun taak wel niet zijn. Zij moeten immers vooral opbotsen tegen OKRA en ‘De Lombarde’, die al langer de Westendenaars en Lombardsijdenaars aanspreken.
Aanpassing De seniorenbonden van Middelkerke tellen in het totaal 1988 leden. Dat is eigenlijk relatief weinig op een bevolking van bijna 20.000 mensen, waarvan veel ouderen. Voeg daarbij dat er ook dat heel wat lid zijn van twee en zelfs 3 bonden, dus het effectief zal dus nog lager liggen. De voornaamste bonden zijn: OKRA (?), Aangespoelden (goed voor 200 leden), Seniorenbond De Lombarden (goed voor 170 leden), S – Plus (?), de Liberale Bond (?), de Vlaamse Actieve Senioren (50 leden), enz...
Een onderwerp waarover men kan blijven schrijven: Het ‘Kasteel van Middelkerke’, toekomstig (vervang)casino en sporthotel
Als je even opzij kijkt langs de Westendelaan ter hoogte van ‘Het Kasteel’ dan zie je dat er (eindelijk!!!) wat roert in en rond die gebouwen. Ziehier mijn foto’s van deze drukte die we daar sinds lange tijd niet meer mochten meemaken:
Ik was natuurlijk, waarschijnlijk zoals andere passanten die iets afweten van de geschiedenis van dat gebouw, erg verrast. Op 25.10.2016 hingen de rood-witte spandoeken er niet meer ... maar een hotel dat appartementen of kamers verkoopt? Tot op heden dacht ik altijd dat een hotel een dienstverlenend etablissement is met een commercieel oogmerk waar iemand tegen betaling kan overnachten. Op Wikipedia vermelden ze alle soorten hotels en daaronder vinden we ook het verblijfshotel, waarmee het sporthotel kan vergeleken worden. Dat is een hotel bij een bezienswaardigheid (bijvoorbeeld een strand) met veel infrastructuur voor de vrijetijdsinvulling (bijvoorbeeld een zwembad, sauna, tennisbaan). Men verblijft er vaak voor een lang weekend, een week of meer. Dat een hotelgast eigenaar kan worden van zijn verblijfruimte, dat heb ik nergens gevonden. Is het dan niet logisch dat ik mij daar vragen over stel?
Maar dat is nog niet alles. Ik was ook altijd van mening dat het gewestplan Oostende-Middelkerke, dat gold voor ons ‘Sportpark’, enkel dagrecreatie toeliet. Om zeker te zijn dat ik wel het recentste bijgehouden RUP raadpleegde en omdat ik vreesde geen antwoord te krijgen van de gemeente, stelde ik op 3.9.2016 in het kader van ‘openbaarheid van bestuur’ de vraag aan ‘Ruimtelijke ordening Vlaanderen’ … die mijn vraag op 5.9.2016 doorstuurde naar ‘Ruimtelijke Ordening West-Vlaanderen’ … die op hun beurt mijn vraag doorstuurden … naar de gemeente. De technische dienst antwoordde toch (waarvoor dank) dat het sporthotel gelegen is in RUP Sportpark (Nr 43), dat goedgekeurd werd door de Deputatie van de provincie op 19.1.2012 Jullie vinden bij mijn bronnen waar je dat plan kunt raadplegen.
Ruimtelijke Ordening ‘à la tête du client’ Ik heb in de loop van de jaren kunnen vaststellen hoe aanvankelijk goed bedoelde bestemmingen van zones, weliswaar na verloop van tijd, om alle echelons toe te laten hun zegje te doen, zomaar kunnen veranderd worden. Om iemand ter wille te zijn? Om te beantwoorden aan de huidige maatschappelijke toestand? Om vroegere fouten recht te zetten? Om nieuwe bouwmogelijkheden (hotels, …) te scheppen? Om een megalomaan project toe te laten dat één of meerdere politici op het voorplan moet laten treden en zijn/haar paradepaardje moet laten berijden of zijn jongensdroom waar moet maken? Alle redenen zijn goed. In een reactie in ‘Het Nieuwsblad’ had Fred Vandenbussche daar destijds volgende reactie op: “Zo gaat dat dus in Middelkerke: de vriendjes van de blauwe baronnen mogen bouwen wat en waar ze willen, achteraf wordt toch alles 'geregeld'. In normale gemeenten worden gebouwen aangepast aan de stedenbouwkundige plannen. In Middelkerke worden de plannen aangepast aan wat het de bevriende promotoren belieft te bouwen...”
De bestemming van het terrein langs de Westendelaan was inderdaad volgens het gewestplan ‘Oostende – Middenkust’ van 26.01.1977, ‘gebied voor dagrecreatie’. Dagrecreanten zijn mensen die hun activiteiten uitoefenen buiten de onmiddellijke omgeving van hun woning maar die niet overnachten op die plaats. We onderscheidden daarin twee BPA’s: ‘Miami’ en ‘IJzerlaan’. Vooraleer een ruimtelijk uitvoeringsplan kan goedgekeurd worden, moet er volgens het MER – decreet (Milieu Effecten Rapport) eerst een onderzoek gebeuren om na te gaan of het plan al dan niet aanzienlijke effecten kan hebben op de bestaande situatie voor mens en milieu. De eerste stap die daarin moet gezet worden is het opstellen van een document, ‘Verzoek tot raadpleging’ genoemd. Dat werd dan ook opgesteld op 10 maart 2010.
Inhoud van het ‘Verzoek tot raadpleging’ De procedure van de screening bestaat uit drie stappen. Eén van de daarin opgenomen informatiepunten is de beschrijving en verduidelijking van het voorgenomen plan. Willen jullie dat document volledig lezen of bestuderen, dan vinden jullie het bij mijn bronnen, onderaan. Ik wil daaruit slechts enkele punten halen die aantonen hoe de bestemming van zo’n plan kan gemanipuleerd worden. ‘Herzien’ wordt dat dan genoemd! Hier is eigenaardig genoeg voor het eerst sprake van de mogelijkheid om een sporthotel in te richten, in functie van de aanwezige sportinfrastructuur. Ons gemeentebestuur vond eerst nochtans terecht dat de stedenbouwkundige voorschriften op die plaats alleen dagrecreatie en geen verblijfsrecreatie toelieten. Kortom: een fitnesscentrum kon wel, een hotel niet. Maar in oktober 2012, dus twee en een half jaar later, vlak vóór de gemeenteraadsverkiezingen zou aannemer Gryson uit Aartrijke dan toch een vergunning krijgen om zijn installaties uit te breiden met een sporthotel. Het gebied wordt ingedeeld in drie zones, zoals hieronder te zien is.
Ziehier de letterlijk overgenomen tekst uit dat verzoek tot raadpleging. Aan de westzijde is er een hoogdynamische zone met behoud van de bestaande functies (manege, tennisschool, voetbal, basket, nabestemming woning, minigolf) Onder hoog-dynamische toeristisch-recreatieve infrastructuur wordt infrastructuur verstaan die, omwille van haar intrinsieke aard, in haar onmiddellijke omgeving sterke veranderingen en dynamiek teweegbrengt in de wijze van functioneren van de bestaande ruimtelijke en sociaal-economische structuur en daardoor in belangrijke mate het bestaande ruimtegebruik. Daarnaast komt een sporthotel, een indoorrecreatief complex (all weathercomplex met sneeuwdorp, bowling,…) (verplaatsing van een bestaand privaat complex vanuit het bedrijventerrein), een nieuw skatepark/skatebowl, infrastructuren/gebouwen, parking georiënteerd op de Westendelaan). Ten tweede is er een overgangszone waar recreatie nog primeert maar minder bebouwing toegelaten wordt voor o.a. voetbalvelden, in- en outdoor petanquebanen, avontuurlijke speelterreinen (eventueel gebouwd op grondverzet van de skatebowl) en een groene parking. De bestaande mountainbikeroute en deadride kunnen hierin verwerkt worden. De oostelijke zone is een laagdynamische zone voor de bestaande mountainroute, de bestaande volkstuintjes, de hindernissenpiste (eventueel te vervangen of aan te vullen met een hoogteparcours), staande wip en wandel- en fietsdoorsteken. Er worden groenbuffers voorzien aan de zijde van de Westendelaan en ter hoogte van de Warandeduinen.
‘Dagrecreatie’ werd dus zomaar vervangen door ‘verblijfsrecreatie’. In het sporthotel zijn overnachtingsmogelijkheden toegelaten die direct gerelateerd zijn aan de aangeboden sporten. Wat uitvoeriger uitgelegd, betekent dit dat in de hoogdynamische zone een hotel kan ingericht worden, gerelateerd aan specifieke sportvoorziening zodat sporters, in groep of individueel, ter plaatse overnachtingsmogelijkheid kan aangeboden worden bij de aanwezige sportfaciliteiten (vb stages, trainingskampen, en dergelijke). Zuiver hotelaanbod, los van sportfaciliteiten is niet toegelaten. Er wonen ook niet! We herinneren ons nog allemaal dat het asielcentrum 'Zon en Zee' destijds gesloten werd omdat de asielzoekers er woonden wat geen verblijfsrecreatie is. Maar, wie zal controleren of de eigenaars daar soms niet constant verblijven? Dat is een probleem dat zich zowat overal in Vlaanderen stelt, maar waar de overtreders niet wakker van liggen en dat door de overheid vrij gemakkelijk genegeerd wordt.
Welke sporten worden er eigenlijk aangeboden? Volgens de webpagina www.middelkerke.be/sportpark-de-krokodiel zouden dat zijn: basketveld, hindernissenparcours met touwenpiste, teamwork- en moeraspiste, speelweide, vijver met eiland, Finse looppiste (1,4 km), mountainbikeparcours (2 km). Dat verschilt dus van wat in het ‘Verzoek tot raadpleging’ staat.
Een kamer/appartement kopen Hotelkamers verkopen zou een nieuwe trend zijn in het hotelwezen. Na de opening van het vroegere Rustoord in Westende, nu Duinenzicht, zouden alle kamers er op dezelfde manier verkocht geweest zijn. Laat ons die twee maar liever niet vergelijken. ‘Duinenzicht’ in de Vakantiestraat 3, is gelegen in BPA “Westende-Dorp, MB 19-09-1984. Daar zijn volgens het bestemmingsplan woningen voorzien en geen hotel. Na het lezen van het spandoek op het Sporthotel (zie foto’s hierboven) wou ik daar natuurlijk meer over weten. Toch logisch dat ik wilde weten wie daarachter of daaronder zit. Ik surfte dus uiteraard naar www.sportresidentie-acropolis.be . Groot was dan ook mijn verbazing dat die website niets voorstelt en zeker geen informatie bevat over het sporthotel. Ik moest dus elders zoeken, te beginnen met het opsporen van de bouwheer van het pand. Dat blijkt de firma claeys bvba (gebroeders filip en bart claeys), Doornkouterstraat 1a in 8980 in Passendale te zijn. (051/779973). Maar ook op hun website kon ik geen verband vinden met de sportresidentie-acropolis. Ze vermelden wel het ‘sporthotel’ als referentie. En mijn e-mail beantwoordden ze niet. Dan maar eens proberen bij de firma ‘isolteam – slim isoleren van dak tot kelder’ uit Kortemark, sponsor van de wielergroep ‘crelan – vastgoedservice’. Op mijn vraag om wat meer te mogen vernemen over dat verkoopaanbod, beloofden ze mij dat ze een bericht zouden sturen naar de betrokken personen. Geen respons! Spijtig! Waarom toch? Er is toch niets 'louche' aan de hand, zeker? Ik vermoed dat de eigenaar, Eddy Gryson uit Aartrijke, mij meer zo kunnen vertellen. Misschien moet ik af en toe eens gaan eten in het restaurant ‘De Lanteirne’ in Westende-dorp, waar hij een trouwe klant is. Ja, waarom niet, hé? Het is er lekker. De burgemeester en de secretaris weten dat ook want ze gaan daar ook regelmatig, wordt verteld.
Willen jullie meer weten over de gekke, schandalige geschiedenis van ‘Het Kasteel’, en het ‘Sporthotel? Dan kunnen jullie mijn artikels daarover lezen: In de map ‘Monumenten’: ‘Middelkerke heeft nu ook zijn kasteel’ (27.4.2008) In de map ‘Immobiliën’: ‘Middelkerke: dat mag niet volgens het geldend ruimtelijk uitvoeringsplan? Dan veranderen we dat plan toch! Geen probleem!’ (19.11.2012) In de map ‘Allerlei’ Onder ‘Middelkerke en Westende in het nieuw(s), onderdeel ‘Kasteel’ (9.3.2015) Onder ‘Middelkerke: hangende problemen of hete hangijzers… en enkele vraagtekens’, onderdeel ‘Het Kasteel van Middelkerke’ (17.8.2015)
Wat zei Uilenspiegel ook weer? Waar er rook is, is er vuur! Dat is zeker zo in Middelkerke en in Westende
Op zondag 9 oktober 2016 zijn ze weer langs geweest in mijn straat. Ze hebben er zelfs een geurend pakje achtergelaten.
Natuurlijk mogen we niet overdrijven in onze reactie, maar toch blijf ik erop hameren vooral omdat het mij stoort dat de gemeente alle mogelijke middelen inzet tegen al diegene die hun hond(je) toelaten op ‘straat te kakken, maar het niet oppakken’, (tekst geleend van Paul Dewulf in de Duinenlaan) terwijl de paarden …
De geschiedenis van de straatpaarden In de 19e eeuw, toen er nog geen auto’s in de straten reden, was het stedelijke transport van mensen en goederen vrijwel volledig afhankelijk van paardenkracht. Zo transporteerden de handelaren/handelaars hun goederen vaak per wagon en lieten vele burgers en arbeiders zich met paardenbussen en paardentaxi’s naar het werk vervoeren. Je zou kunnen denken dat het verkeer toen heel wat rustiger en veiliger was dan in onze hedendaagse automaatschappij, maar niets is minder waar. De enorme aantallen paarden in de Westerse steden zorgden voor nog veel grotere problemen, waaronder ziektes, verkeersdoden, geluidsoverlast (door paardengehinnik en kletteren van de hoeven op de stenen straten), en het ergste van allemaal: een gigantisch overschot aan mest. Ieder stadspaard liet elke dag minstens 1 liter urine en tussen de 7 en 15 kilo mest achter, wat met een paardenpopulatie van 100.000 in New York resulteerde in een dagelijkse vervuiling van 100.000 liter paardenurine en ongeveer 1.2 miljoen kilo paardenstront. Ziehier een foto uit 1893 van de Bedford Street in New-York, waar schijnbaar zeer veel paarden voorbijgekomen waren. Daarnaast zien jullie dezelfde straat, jaren later.
In zijn nieuw boek ‘Vrank en vrij’ geeft Jean-Marie Dedecker ons de raad, als we ooit eens door New-York flaneren, de statige uit bruine baksteen opgetrokken herenhuizen te bewonderen met hun elegant bordes dat vanaf het straatniveau oprijst tot de woonruimte op de eerste verdieping. Hij legt uit dat die bouwtrant nodig was om boven de paardenmest uit te stijgen. Het stonk verschrikkelijk in de zomer en bij regenweer overspoelde een soepachtige stroom paardenmest de voetgangersplaatsen en lekte de kelders in.
In de vroege dagen van het dierentransport was dit nog niet zo’n groot probleem, want toen konden de steden hun mestoverschot simpelweg doorverkopen aan de boeren. Met de toename van het aantal stadspaarden in de late 19e eeuw was de prijs van mest echter volledig ingestort, met als gevolg dat de stadsschoonmakers hun uitwerpselen niet meer kwijt konden aan de straatstenen. Hetzelfde deed zich voor in London. De meeste Westerse steden zagen zich daarom genoodzaakt de paardenpoep te dumpen op de verlaten kavels in de stad, met als gevolg dat het straatbeeld van Londen al snel werd ontsierd door 9 meter hoge mesthopen. Een journalist van de The Times sprak in 1894 zelfs van de ‘Grote Paardenmestcrisis’ en voorspelde dat, als men op dezelfde manier door zou gaan, alle straten van Londen binnen 50 jaar bedolven zouden zijn onder 3 meter dikke laag paardenmest. Toen verscheen de auto … en toen was tenminste dat probleem opgelost.
Ik heb bovenstaande geschiedenis enkel ingelast omdat ik dat een ‘interessant weetje’ vond en natuurlijk is de toestand van vandaag daarmee niet te vergelijken.
Toch vind ik dat er iets zou moeten aan gedaan worden. Ik vermeld meestal de problemen ‘hondenpoep’ en ‘paardenvijgen’ in één adem. Natuurlijk zijn er enkele belangrijke verschillen. Laat ons die even bekijken. Zoals een lading paardenvijgen wel 30 keer omvangrijker is dan wat een hond(je) produceert, zijn de middelen om onze straten proper te houden van vijgen of drollen ook niet te vergelijken. Zo moet elke hondeneigenaar een poepzakje bij hebben als hij/zij met zijn/haar lieveling op stap gaat; Dat is een klein zakje en overal staan buizen waarin men ze kwijt kan geraken. En de paarden? Ik wil de paardenliefhebber zijn pleziertjes niet ontnemen maar "Waar rook is, is ook vuur," zei Uilenspiegel, en hij tastte met zijn handen in een hoop verse paardenvijgen. Het volstaat schijnbaar niet dat de gemeente voorschrijft dat ‘Begeleiders of ruiters van rijdieren verantwoordelijk zijn voor het opruimen of laten opruimen van de uitwerpselen van deze dieren.’ Voor de paarden hebben verschillende Nederlandse gemeenten het gebruik van de poepzak verplicht gemaakt. Zoals hieronder te zien is, wordt die onder de staart van het dier gehangen, vastgehaakt aan het zadel. Als de staart van het paard omhoog gaat, wordt de zak opengetrokken en valt de mest erin. Het paard wordt soms wel wat onrustig met die zak onder de staart.
De zak is vervaardigd uit nylon en kan drie beurten van het paard bevatten. Is de zak vol, dan volstaan een paar handige bewegingen om hem te ledigen in een gewone plastic zak.
Voor honden zijn er eveneens praktische toiletten voorzien, maar hoe moet je paardentoiletten aanleggen? Moeilijk te doen!
Dan moet de ruiter maar van zijn paard afkomen en het goedje opscheppen. Ziehier een voorbeeld van hoe het kan. Hebben jullie dat al ooit meegemaakt? Ik niet!
Wie niet wil afstappen moet na zijn uitstap maar het parcours opnieuw afleggen met de auto om het karweitje op te knappen. Ofwel kan iemand met de fiets, gewapend met schop en zak, achter het paard rijden (niet te dicht, natuurlijk) en de straat opnieuw proper maken. Een andere maatregel die de gemeente zou kunnen treffen is het voorschrijven van de wegen die door paardrijders mogen gevolgd worden. Om de toeristen niet te mishagen is het toch ’s zomers ook niet toegelaten op het strand paard te rijden. Ik geef toe dat er in onze badplaats weinig wegen geschikt zijn als paardenparcours.
Besluit Paardrijden in Middelkerke moet kunnen, maar ruim het wel even op!
De beste mogelijke maatregel is het verplichten van de poepzak. En natuurlijk het controleren en beboeten van de overtreders. Dus, bestuurders van Middelkerke, jullie zijn toch zo graag de eerste en de beste .... misschien kunnen jullie hier een paradepaardje van maken.
Gaten in de begroting? Daar trekken ze zich in Middelkerke niets van aan!
De federale begroting De federale regering worstelt al een hele tijd met een reusachtig gat in de begroting. De tijd tikte want sinds 2013 moeten de eurolanden jaarlijks tegen 15 oktober een ontwerpbegroting voor volgend jaar indienen. Europa wil namelijk een nieuwe eurocrisis vermijden, zoals met Griekenland. Ze willen daarom veel sneller zicht krijgen op mogelijke budgettaire ontsporingen die zware gevolgen kunnen hebben voor de hele monetaire unie. België is in het stipt naleven van deze regel niet de primus van de klas. Enkele dagen voor het verstrijken van de termijn, moesten de coalitiepartijen het eerst nog eens worden over de grootte van het gat. En dan maar zoeken achter maatregelen! Waar kan er bespaard worden? Hoe kunnen we de onderdanen nog meer uitwringen? Belastingen verhogen? Grote vermogens meer belasten dan kleine? Ze beweren allemaal dat de gewone man niet zal getroffen worden door de maatregelen. Gebeurt dat niet rechtstreeks, dan onrechtstreeks. “En wie gelooft die mensen nog?” is nog steeds actueel.
De Vlaamse begroting Ook de Vlaamse regering, die hardnekkig vasthoudt aan een begroting in evenwicht, ligt onder vuur. Bereikten ze dat (papieren?) evenwicht nu al dan niet met behulp van boekhoudkundige goocheltrucs? Of door de kostprijs van grote projecten, zoals de Oosterweelverbinding, een deel van de ziekenhuisfinanciering en de asieluitgaven buiten de begroting te houden? Er wordt de Vlaamse ministers verweten dat ze daarmee een bom leggen onder de begrotingen van de volgende jaren. Maar ja, misschien is dat dan hun probleem niet meer! Telkens weer worden de gezinnen het slachtoffer van de begrotingsevenwicht - oefening van de regering. Denken jullie maar aan de Turteltaks of Vlaamse energieheffing, de verdubbeling van de zorgpremie, de verhoging van het inschrijvingsgeld voor het hoger onderwijs, de verhoogde waterfactuur, de slechte hervorming van de kinderbijslag, stijgende prijzen van de rusthuizen en een hele reeks andere prijsverhogingen. De Gezinsbond: “De afschaffing van de leeftijdsbijslagen kindergeld kost het gezin 1.283 euro per jaar, de afschaffing van de gratis hoeveelheid water en elektriciteit 300 euro, achttien 'respijtdagen', waarop de kleinste niet naar de crèche gaat, kosten hen 500 euro. Voor een niet-beursstudent betalen ze 270 euro meer en de twintig lijnkaarten die ze jaarlijks gebruiken, kosten hen jaarlijks 120 euro meer. Extra jaarkost voor het gezin: 2.473 euro.” Kortom, onze beide regeringen hebben altijd geld te kort! Maar ze zetten natuurlijk hun postjes niet op het spel en dus geraken ze het tenslotte altijd wel weer eens over de manier om dat gat te vullen. Ze rekenen natuurlijk op ons om bij te passen.
Het Middelkerks beheer van ons geld In Middelkerke schijnt er geen gat in de begroting te zijn. De gemeente heeft wel een enorm hoge schuld, maar schijnbaar hebben zij altijd wel een overschot op de begroting. Zou het daarmee zijn dat zij de huidige en toekomstige beschilderingen van gevels met stripfiguren zullen betalen? Zopas werd op de gevel van de Calidris een eerste kunstwerk met Robbedoes aangebracht. De volgorde is dus gewijzigd want er was eerst gezegd dat ‘De Branding’ als eerste aan de beurt zou komen. Het schilderwerk toont één zijde naar de grote baan zodanig dat de tramreizigers het kunnen bewonderen, de andere zijde is gedraaid naar de strandgangers in de ‘Strandlaan’. De onthulling gebeurde in aanwezigheid van de Nederlandse artiest, Hanco Kolk. Het werk zou Middelkerke een nog grotere uitstraling als stripgemeente moeten geven. Is dat wel zo? Komen daardoor nu weer duizenden toeristen meer naar onze kustgemeente, zoals Janna dat zo goed kan zeggen? Ziehier het werk, bijna klaar en volledig klaar:
Het is mooi, maar … In een vorig artikel ‘Middelkerke wil zich nog veel meer profileren als stripgemeente’ (zie map ‘Uitzicht van de gemeente’ – 18.7.2016) haalde ik reeds de woorden aan van Michel Landuyt: “We willen een kwalitatief verhaal vertellen dat jaren mee gaat. Een stripgevel kost ongeveer evenveel als een stripstandbeeld op de dijk. Voorlopig komen er geen stripstandbeelden bij. Het budget dat zo vrij komt, wordt besteed aan de stripmuren.”Misschien zou een standbeeld nu ook al wat meer kosten, maar ik dacht dat de gemeente daarvoor rond de 25.000 euro per beeld betaalde. Voor de eerste stripmuur bedraagt de prijs 36.000 euro, dus bijna de helft meer. Voor diegene die nog in Belgisch geld rekenen is dat bijna 1.500.000 francs. “Niet min”, zegt Michel zelf “maar er komt heel veel bij kijken. De schildering werd uitgevoerd door professionele kunstenaars en de muur diende eerst bepleisterd te worden. Zowel de muur als het kunstwerk werden ook nog behandeld met een graffitiwerend product.”
Vinden jullie dat nog normaal? En er komen er nog, in november al een tweede.
Besluit Ik vind het onverantwoord dat Middelkerke in tijden waarin iedereen de mond vol heeft over besparingen op de kop van de bevolking, het geld langs deuren en vensters blijft buitensmijten, voor zaken die, hoe mooi ook, eigenlijk niet broodnodig of onontbeerlijk zijn. Misschien zouden ze dat geld beter kunnen besteden, maar dan ten voordele van de eigen bevolking?
Bron http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-middelkerke/eerste-stripgevel-onthuld-a2918642/
Gebruiken ze in Lombardsijde hetzelfde dialect als in Westende?
Ik schrijf en spreek altijd over het ‘Westends' dialekt, maar daarmee doe ik de Lombardsijdenaars onrecht aan. Ze spreken volgens mij namelijk hetzelfde dialect als in Westende. Of is er misschien iemand die verschillen kent? Destijds had ik mij voorgenomen jaarlijks een verhaal te vertellen in onze streektaal, maar misschien is dat wat te weinig en daarom … ben ik hier weer. Omdat ik probeer alle woorden neer te schrijven zoals ze uitgesproken worden, raad ik jullie aan de tekst uit te spreken bij het lezen.
Tjepn e Neetn zien twi rasegtu Lombartsiedunoars, guboorn e gutoogn zegn zu bie uus. Zu zien allutweeë al u bitju va joarn e zoedn allutweeë me geil undrertu va nundur dorp. Zu weetn dur allus van en zu volgn al wa tgumeintubustier en du gumeinturoat buslisn up du voeët. Somtiets zieën zu dommee nie gulukkug en ton moeëtn zu ki undrertu lugtn teegn mukoar. Daan zu doar u goe pientu bie drienkn, da moenk zeekr nie zegn? Luusturt mor u ki wienu daan zu tu vurteln addn du latstu ki.
Tjepn: wienu peisju gie van da vurlegn van du tramroetu? Ik vieng dattook nie op die zesoendurt meeturs go komn dammu moeëtn loopn no da tramkotju up tendu van du sjhoolstroatu? Neetn: gie e gumaklik klapn, ee Tjepn, ju weunt gie in du platsu zeëvu mor ik weun in tpriïnsuvelt das u geil stik verdur, ee? Tjepj: ju go gie doa deugt va nen, Neetn, u bitju buweegiengu ku noois gin kwoat! E zen tog bulooft dan dur veelu meir ottobuuzn gon rieën e stopn in du platsu? Neetn: ot mo woar is? Tjepn: mo ju moe tog toegeevn, Neetn, dat veelu veiligur go zien lanks du groötu boanu! Tgon tog mindur aksiedentn gubeurn, ee? Neetn: ziej zeekr datta an trajekt ligt, Tjepn, of zien du meënsjhn musjhieën nie vorsigtug gunoeg? En peisju gie dattur doa gin aksidenten goan gubeurn? Tjepn: tis doar utwa van woa, mo ju go tog veelu tiet win ee? Ju go vier munuutn rappr in Niepoört zien Neetn: tis noga du moejtu, moeta deiguntlik altiet zo zeiru goan teegnwoördug? Tjepn: Mo ju moe tog toegeevn da Lombardieë dur veelu beetur got uut zieën? Neetn: veelu doodur wil ju zeekr zegn? Gon du kaffees do nie oendr tu lieën en? Tjepn: zen tog nog du navuntmart? Tgot u pluzieër zien da ju zo nie mi moet upletn voe die trams die allu tieën munuutn uut twi rigtieng komn. En du meënshn uut du Zeiloanu gon toen tog in u negtu promunaadu weun, ee, me sjhoönu gubouwn e veelu groeën. En du Niepoörtloanu te! Ju moet u ki peizn, gin tram mi vo ju deuru! Neetn: mu zien goe moats ee, Tjepjn, mo koarn al dattur gin klapn aju is. Witju wienu dangkik peizn? Dat du gumeintu mo juustu drommu tu doeën is om nog u plingsju an tu legn, met groeën en bankn. Ot mo nie geilu daagn vul stoat met ottoos dat meir up u parkieng gliekt dan up u rustug plingsjhu! E wanneir gotta gudoan zien? Go mu wieddur da nog meugn meemaakn? Tjepn: mo be jaamu. Ot zoverru is goan zu roendleijdiengu oedn voe doeddu: no du nuutkiektoorn, tbeeldnpark, du Westenduloanu en du Lombartsieduloanu, tnieeëw kazinoo en du tramroetu natteurlik. Neetn: kun dur nieks an doeën mo kun ik doa nie mee lachn Tjepn: kgo ju toe mo u goeju mop vurteln
In Westendu-dorp stapt ur u maddam up u vullu tram. Feelieks, die nog van du noedu stempul is, wil dupstoan. Zu zegt 'Bluuf mo zitn, bluuf mo zitn, ksie nie moeë wi'. I Lombartsieddu-bat tseëfstu: Feelieks wil dupstoan, mo du maddam duw dem met u zogtu nant weer up zu platsu en zu driengt an dattun zoe bluuvn zitn. Toe datta in tdorp nog u ki gubeurt. Nu wort Feelieks kwoad ‘Stop nu tog u ki met die zeivr. Deur joen zienk nu al twi altus tu verru gureen.'
Neetn: Ken ook intju:
Birtaa weunt in u nuus lanks du tramroetu in Lombartsieddu. Twieëkint durvoorn e zu kassu gukogt in u groöt woarunuus voer in eur slapkaamr. Me veelu moejtu e zu tmeubl togin mukoar kun steekn. Mor iedru ki datru tram passeert; volt ut weeru uut mukoar.
Dorrom vraag zutwieën van du wienkul om ukki tu komn kiekn. Juultju komt u poar daagn loatr en nu got ie u ki toogn datn ie da we kut. Mor ot du volgundu tram vurbiekomt stuukt du kassu weeru in mukoar. Juultju stelt voörn om in du kassu tu wagtn toet dattur weeru u tram passeert en tu kiekn wienu dattur juustu gubeurt. Biïnst da Juultju doa zit, komt Isidoör, Birtaa eur vint, tuus. Mo dun deen is zo jaloeës da Birtaa an Juultju vraagt om in du kassu tu bluuvn zitn. Isidoör wil nu tog wel unandur emdu antrekn, zeekur! Nu trekt die kassu oopn en nu zieët Juultju natteurlik zitn. Mo dundeen is nie up zu toengu guvoln e nu zegt: “Tis nie wa daju peist, wi, kzit nik ier mo juustu agtur du tram tu wagtn."
'Westendse blik op Middelkerke' viert negende verjaardag
Alweer een jaar voorbij … en weer eentje bij op de teller! Wat gaat dat toch rap! Als we maar gezond mogen blijven! En bovendien “de tijd vliegt snel, gebruik hem wel”… Gestart op 7 september 2007, plaats ik daarom nu al negen jaar artikels op mijn blog. Het artikel van deze week, het 470ste in de rij, gelet op de verjaardag, omvat vooral een overzicht van wat ik in het voorbije jaar schreef.
Is het nog steeds een succes? Heel zeker! Facebook is weliswaar een te duchten concurrent voor alle blogs, maar in de rangschikking van de top-200 (op iets minder dan 25.000) behoud ik nog steeds mijn plaats tussen de 40 en 60. Niet dat ik die artikels schrijf om bejubeld of bedankt te worden, want dat doen mijn lezers sowieso niet. Aangezien ik nauwelijks gewezen word op één of andere fout of tekortkoming of dat het uiterst zelden gebeurt dat iemand iets wil rechtzetten, ook (en zeker) het gemeentebestuur niet, mag ik daar zeker uit besluiten dat mijn blog nog van de slechtste niet is? Ik zou er dus wel onderstaande taart voor kunnen aansnijden.
Hoe vat de gemeentelijke meerderheid mijn artikels op? Tegenwoordig ben ik er heel zeker van dat de leden van ons bestuur mijn teksten ook lezen. Dat blijkt uit hun vijandigheid tegenover mijn persoon. Ze proberen mij van alles uit te sluiten: geen persberichten meer, negeren van vragen om informatie (behalve in het kader van ‘openbaarheid van bestuur’, waar ze wel moeten antwoorden). Ze bekoelen daarmee echter geenszins mijn enthousiasme en mijn wil om ermee door te gaan. Ik moet nochtans eerlijk bekennen dat ik van mening was dat ze na het voorbije jaar wel eens van koers zouden mogen veranderen (grapje!). Ik verwachtte dan ook een mailtje, in de zin van: “Beste Stammer, In de voorbije negen jaar heb je ons vaak pijn gedaan. We waren dan ook woest op je: oneerlijk, niet objectief, hatelijk, politiek getint, … Natuurlijk wordt een mandataris niet graag in zijn hemd gezet, noch wordt hij/zij niet graag op de tenen getrapt … ook al verdienen ze dat soms! We hebben nu eindelijk ingezien dat jouw artikels niets anders zijn dan pogingen om Middelkerke in het algemeen en ons politici in het bijzonder, beter te maken. Wij zijn je soms dankbaar als je ons wijst op een mistoestand die om de één of andere reden, aan ons voorbijging. Wij hopen dus dat wij ons eindelijk kunnen verzoenen. Daarom willen wij dan ook enerzijds één en ander bekennen en anderzijds, ook met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen van 2018, via jouw blog enige beloftes de gemeentelijke wereld insturen. Wij erkennen dat wij de gemeentefinancies niet steeds beheren zoals een goede huisvader dat doet. Zonder dat als een verontschuldiging te willen zien, maar als je zoveel jaren ( te veel?) aan de macht bent, dan is het toch logisch dat wij er alles aan doen om de gemeente steeds vaker en meer te profileren, een zekere vorm van megalomanie dus. Natuurlijk staan wij, machthebbers, graag af en toe in het zonnetje (lees krant, televisie). Hoe kunnen wij dat beter doen dan door enkele paradepaardjes los te laten waarmee we vooral de andere badplaatsen willen overtroeven. Om te tonen hoeveel aandacht we aan een bepaald facet van de gemeente willen wijden, houden wij er steeds aan om in dat geval een speerpunt te lanceren. Ja inderdaad, vaak is dat ook gewoon om een jongensdroom van de schepen voor toerisme waar te maken. Jullie mogen zeker niet denken dat wij vanop de geplande uitkijktoren op jullie willen neerkijken. Ja, we weten ook dat aan al onze projecten een prijskaartje hangt. Meestal een overdreven hoog, dat geven wij toe. We hebben wel een torenhoge schuld, maar we kunnen het ons veroorloven. En, welke belastingbetaler neemt ons dat kwalijk? Jij niet meegerekend, natuurlijk! Wij beloven onze secretaris wat in te tomen, vooral als hij alweer hoge subsidies wil losweken om zijn en uiteraard dus ook onze wielergekte te voeden. De organisatie van tennistornooien willen wij voortaan een keurslijf aandoen. Op het gebied van ruimtelijke ordening zullen wij uiterste correctheid nastreven, niet om de haverklap van mening veranderen, zeker niet om een (politieke) vriend ter wille te zijn. Zo zal er een vastere lijn komen in de bepaling van de bestemmingen van zekere onderdelen van ons grondgebied. Bij de organisatie van evenementen (vb icefest, …) zullen wij succes nastreven door goede prospectie en minutieuze voorbereiding. Wij zullen voortaan de drang om de allerbeste te zijn, laten varen. De beste zal ook wel volstaan, zeker? Toegankelijkheid en participatiemogelijkheid, willen wij met al onze krachten bereiken, in goede verstandhouding met de oppositie. In plaats van open brieven te verspreiden of afwezig te blijven op de door de oppositie bijeengeroepen gemeenteraad en aldus de confrontatie op de spits te drijven, zullen wij voortaan de weg van het overleg kiezen, m.a.w. steeds met een luisterend oor en bereidheid om hen (of één of andere wakkere burger) ook soms eens gelijk te geven. We verzekeren jou persoonlijk, met stellige zekerheid, dat wij jouw vrije meningsuiting zullen eerbiedigen en zeker nooit meer te dreigen met het ondernemen van juridische stappen.
Dromen jullie maar verder, ... Natuurlijk heb ik die mail niet gekregen!
Hoe reageert de oppositie op mijn artikels? Het zal wel geen twijfel lijden dat blogs in de aard van de mijne, die de meerderheid vaak op de korrel nemen, sympathie kunnen opwekken bij de oppositie. Nu er weer een echte afgevaardigde van de N-VA in de gemeenteraad zetelt, zal ik ook hem om zijn mening vragen, zoals ik al zo vaak, zonder overdrijven, deed met de LDD en met het Progressief Kartel. Ik ben die twee partijen, die echte oppositie voeren, dan ook dankbaar dat zij in het voorbije jaar steeds bereid waren om op mijn vragen te antwoorden.
Het overzicht van mijn artikels Het gemeentebestuur kwam het meest aan bod, namelijk zeven keer: in het gemeenterapport wat neerkomt op een beoordeling, over de bedgeheimen van de burgemeester die zich blootgaf toen ze de pers inlichtte over het aantal uren slaap ze per dag nodig heeft, over de schepen Ampe-Duron die misbruik maakte van haar functie door via de burgemeester een poging te ondernemen om te beletten dat haar zoon een huis kocht in Lombardsijde, over het gebrek aan aandacht en tegemoetkoming tegenover de oppositie, over het onnodig invoeren van een nieuw gemeentelijk logo en het daarmee gepaard gaande kostenplaatje, over de Goebezigprijs of m.a.w. een beloning die de gemeente kreeg voor haar gestructureerd en doordacht participatiebeleid waarover ik enige twijfel uitdrukte en tenslotte over de geslaagde jaarlijkse eindejaarsreceptie.
Twee onderwerpen stonden vijf keer in mijn belangstelling: Toerisme: over de geschiedenis van onze stranden (1x over het Sint-Laurentiusstrand, 1 x de belevenissen van Nederlands journalist Van Oosterhout en 3 x over het Cristal Palace, zijnde de mémoires van ‘meester’ Jerome Coulier. Sommige gemeentelijke gebouwen of bouwwerken veranderden (of zullen veranderen) van aanschijn en eigenaar, vandaar mijn interesse: de pastorie in Lombardsijde (2 keer omdat het de eerste keer mislukte, met telkens een tekst van ‘scherpe pen' Fred Vandenbussche, ex-journalist) , de watertoren die straks een lagere uitkijktoren wordt, het politiekantoor ex-restaurant Van Biervliet’ dat gesloopt werd, ‘Ons Rustoord’ nu Duinenzicht dat volledig gerenoveerd werd.
Waren drie keer het onderwerp van een artikel: Sport: twee keer drukte ik er mij op positieve wijze over uit en wel over de vinkenzetting en over de mountainbikeomloop die er dan eindelijk na jaren toch kwam. Het derde artikel ging over de Noordzeecross of liever over de discussie of de vzw cyclocrosscomité een extern verzelfstandigd agentschap moest worden of niet. Kunst: de stripgevels die de stripfiguren op de zeedijk moeten vervangen, ‘Olnetop’ (twee keer) enerzijds als aanwinst voor het gemeentelijk beeldenpark, maar anderzijds twijfels over de waarde van het beeld, gezien het mij niet echt uniek meer blijkt te zijn. ‘Gastschrijver’ aan het woord: twee keer Fred Vandenbussche één keer over de kromme taal van de overheid en één keer over hoogbouw en één keer de Nederlandse kinderboekenschrijfster Anneriek van Heugten omdat ze van Westende houdt. Verkeer: de volgens mij niet zeer veilige kleur van de kusttram door reclamepanelen, een soort brochure om te helpen met mensen die problemen hebben met het ingewikkeld gebruik van onze parkeermeters en een toetsing van de toestand van de fietspaden vooral in de omgeving van de scholen.
Ik had het twee keer over: Politiek: over ‘Uze gazette’ van lijst Dedecker en over de gedaantewisseling (in vergelijking met de tijd van ‘Zon en Zee’) van onze politici toen ze vernamen dat er asielzoekers in de kazerne zouden ondergebracht worden. Gemeentebestuur + gemeentediensten: over het onvoldoende onderhoud van onze kerkhoven en over de gebrekkige eindejaarsverlichting, beide weliswaar niet de schuld van het gemeentepersoneel. Amusementsmogelijkheden, namelijk over de nieuwe attractie van X-Treme De Kegel, het Jurassic Park en over het maïsdoolhof dat verhuisde naar Wenduine, dank zij het geklungel van ons gemeentebestuur. Mijn blog: het al dan niet opvolgen van een vroeger behandeld artikel (…… ) en mijn artikel over 8 jaar bloggen. Eindejaarsevenementen: op het einde van het jaar wil Middelkerke altijd de eerste van de klas zijn en een programma en attracties presenteren die door geen enkele andere kustgemeente geëvenaard kunnen worden. Daarom: een vergelijking met Nieuwpoort en een gedetailleerde bespreking van ‘Icefest’ dat grotendeels mislukte door de synthetische ijspiste die allesbehalve de verwachte en aangekondigde kwaliteit bood. ‘Allerlei’ wat ik zo betitel omdat de teksten te kort zijn om een volledig artikel te verdienen en die volgende onderwerpen behandelden: 1 Verkeer op kruispunt Badenlaan – Henri Jasparlaan, dubbelzinnige propagandatekst op een tram en de nieuwe maar reeds gewijzigde MTB – route, toestand strandbars 2 Vuile overgroeide rustbank in de Essex Scottishlaan, het nieuwe gemeentelogo en de zandsuppletie tegen stormen en overstromingen
Volgende onderwerpen kwamen één keer aan bod Criminaliteit: aantal woninginbraken in Middelkerke Erfgoeddag: met als jaarthema ‘rituelen’ Iemands ideetje om Middelkerke en Nieuwpoort te fusioneren Horeca: beoordeling restaurants 2016 door sterrenchefs De natuur, schijnbaar niet zo interessant voor veel lezers: het landschapspark of onkruidpark van Westende-dorp, een zoveelste mislukt speerpunt. Ik kom daar nog op terug aangezien nu een nieuwe bestemming voor de ‘weide’ voorzien werd. Nieuwe woningen: liggen de reeds zeer lang geplande in de Zeelaan in Lombardsijde nu niet meer in overstromingsgebied? Open bedrijvendag: mijn relaas over mijn zeer interessant bezoek aan de gemeentediensten, met vooral het MAC, het gemeentehuis en de archieven, de ongehoord rijkelijk uitgeruste technische dienst en de politie. Oud worden waarmee ik hoopte hulp te bieden bij alle problemen van hulpbehoevende ouderen. Terugblik naar mijn overgang van de lagere naar de middelbare school halfweg de 20ste eeuw Werken in Westende-dorp: ik had het over de eerste fase van het grootste bouwproject ooit in Westende-dorp namelijk de (geslaagde) metamorfose van de Essex Scottishlaan en de Henri Jasparlaan Westends dialekt: jaarlijks artikel
Groeten aan alle trouwe en bevriende … en andere lezers. En nu op naar ’10 jaar bloggen’!
In 2014 vond Middelkerke dat wij, zoals Knokke-Heist, niet langer tevreden mochten zijn met het feit dat alleen in Westende een tennistornooi van de ‘Rising Stars Tour’ plaatsgreep. Ze wilden er twee van de acht voor hun rekening nemen. Het grote en ‘veel belangrijker’ Middelkerke wilde en zou er ook één organiseren. Groot probleem! Ze hadden geen installaties om al die wedstrijden te organiseren en al die toeschouwers op te vangen. Geen nood echter! “Wij hebben toch geld genoeg”. Laat ons dan maar zelf elk jaar zo’n terrein aanleggen en tribunes voor de verwachte 1.700 toeschouwers opbouwen. Het volstaat hiervoor op een beschermend tapijt een ondergrond van 40 ton aarde, zand en keien aan te brengen met daarop een toplaag van 35 ton gravel. En zo ontstond een officieel tennisterrein van 36,88 op 18,9 meter op het Epernayplein in Middelkerke, vlak voor het Casino. Rondom het terrein werden tribunes aangebracht. Ziehier een foto van hoe het er uitzag:
Natuurlijk was het prijskaartje van 85.000 euro geen habbekrats maar daarvoor zijn er toch belastingbetalers. En we konden ook rekenen op een rij sponsors, BNP Paribas op kop. Ja, juist, dat is die bank die absoluut de rente op ons spaargeld nog wil verlagen. En ze willen nog meer want ‘ze kunnen er niet meer aan uit’. Stel u voor: ze zouden anders wel met verlies moeten werken! Daarom zijn ze van plan de dossierkosten en de gebruikskosten te verhogen. Weer is de gewone man het slachtoffer. En dan mochten we op 30.8.2016 vernemen dat ze in de eerste helft van het jaar 1 miljard euro winst gemaakt hebben!!!! Doen ze het om ons te treiteren? Ik vind dat ongehoord en onaanvaardbaar. Ja maar, zal ons gemeentebestuur zeggen “ze leveren toch een belangrijke sponsoringsbijdrage”!!! Ze denken toch niet dat wij niet weten dat al die sponsors het volledig sponsorbedrag mogen aftrekken van hun belastingen? Dat is inderdaad zo indien de sponsorgever in ruil voor het sponsorbedrag publiciteit (in een boekje, op een reclamepaneel, …) of met andere woorden een tegenprestatie krijgt. Zo simpel is dat. Ondertussen maakt BNP Paris Bas volop reclame op onze kosten Ik vind en ik hoop dat vele onder jullie dat ook vinden, dat de gemeente niet langer deze dienst mag bewijzen aan een bank die ons uitzuigt. Ik heb in een vorig artikel “Middelkerke: “Epernayplein wordt voor even tennisterrein. Kan het nog gekker?” daar dan ook al hevig tegen gereageerd. Natuurlijk hou ik ook van tennis maar het gemeentebestuur moet dringend verstand gaan gebruiken.
Maar als dat nog kan, dan wordt het nog gekker In Middelkerke kan het altijd nog gekker! Dit jaar werd de hele nodige infrastructuur niet aangelegd op het Epernayplein, maar op de parking langs de Koninginnelaan (de oude minigolf). Waarom de vorige locatie gekozen werd, daarover beweerde de voorzitter van vzw Tennis Middelkerke Danny Van Den Broucke destijds toch: "Het gaat niet enkel om sport en educatie, maar ook om toerisme. Door het tornooi hier te organiseren en niet op een bestaande tennislocatie in Middelkerke of Westende, willen we de mensen naar een centrale plek in de badplaats brengen. Dit evenement past bij de spreiding van het zomerseizoen." Kunnen we de huidige locatie dan een centrale plek in de badplaats noemen? Natuurlijk niet! Er lopen daar weinig toeristen voorbij, die zoals op de dijk, even bleven staan of even binnensprongen om een match te bekijken. Ik weet dat het geen finale was, maar bij mijn bezoek op dinsdag 30 augustus 2016 om 11u30 waren er 29 toeschouwers. Danny Van Den Broucke is voor de laatste keer tornooidirecteur. Ziehier wat beelden van de installatie (en lege tribunes op een voormiddag!) anno 2016
En van de sponsors:
Besluit Als Middelkerke zijn geld niet opkrijgt, dan kan en wil ik gerust enkele voorstellen doen: gemeentewegen herstellen, meer personeel inzetten voor de zuiverheid van de gemeente, …..
Heb jij al ooit een vrouw (?) gezien in boerkini op het strand van Middelkerke of Westende?
Mannelijke lezers van deze blog zijn gelukkig niet gebonden aan koranvers 24:30 dat gebiedt dat een moslimman zijn blik moet neerslaan telkens hij naar een vrouw kijkt. Dat gebod is nodig om te beletten dat er een brutale of schaamteloze gedachte in zijn hoofd zou opkomen. Daarom wil/mag ik aan alle lezers, mannen en vrouwen, vragen welke onderstaande strandkledij ze het aantrekkelijkst vinden. Niet flauw doen, hé!
Moet de boerkini verboden worden? Natuurlijk hebben jullie ook gezien of gelezen dat het ‘boerkiniverbod’ HET onderwerp van de dag is of geweest is. Misschien hebben jullie destijds ook mijn artikels gelezen waaruit bleek hoe ‘groot’ mijn kennis over dat onderwerp wel is (grapje!) Het waren: ‘Wat verkies jij? Een bikini of een boerkini?’ op 25.4 2010 en ‘Boerkini tweedelig zwempak voor boerinnen?’ op 9.5.2010. Ik schreef die artikels naar aanleiding van het voorstel van het Vlaams Belang in de gemeenteraad om het zwembadreglement aan te vullen met een boerkiniverbod. De meerderheid stemde toen (natuurlijk) tegen alhoewel de toenmalige burgemeester Michel Landuyt en enkele van zijn acolieten-gemeenteraadsleden na de vergadering bekenden dat ze bij de stemming niet eens wisten wat een ‘boerkini’ was. Ernstig werk, dus!! Ik durf het bijna niet te vragen, maar jullie weten toch wel wat 'het' is? Boerkini is een samenvoeging van boerka en bikini. Het is een badpak uit waterafstotende speedostof dat het lichaam vrijwel van top tot teen inpakt, zoals bij een duikerspak. Het laat slechts de handen, de voeten en het gezicht vrij terwijl het hoofd bedekt blijft. Om de vrouwelijke vormen te verhullen heeft het pak rondom de borsten nog een extra stuk stof. Ziehier de argumenten van diegene die vinden dat de boerkini moet toegelaten of verboden worden.
Voorstanders
Tegenstanders
Boerkini’s zijn veilig want ze zijn gemaakt van zwemstof en sluiten perfect bij het lichaam aan.
Boerkini is niet hygiënisch en niet veilig
Vanuit mijn geloof, wil ik niet halfnaakt zwemmen tussen mannen. De koran gebiedt namelijk dat de vrouw haar schaamdelen, dat is alles behalve gezicht, handen en voeten, kuis bedekt moet houden. Zij mag haar schoonheid niet tonen en moet sluiers tot over haar boezems dragen. Vrouwen zijn immers van nature onzedelijk en onrein.
Het maakt deel uit van de islamisering van het Westen. We moeten dus een dam opwerpen tegen de steeds grotere invloed van de islam en het opdringen van de wil door moslims. Vooral Westerse vrouwen, die zich tot de islam bekeerd hebben, staan erop in boerkini te gaan zwemmen. Ze doen het vooral om te provoceren.
Discriminatie: nu kan de moslimvrouw toch ook eens gaan zwemmen
In neutrale omgeving moet neutrale zwemkledij
Als we mensen gaan verplichten om zich naakter te kleden zodat ze zich daar niet langer comfortabel mee voelen, dan zijn we als maatschappij totaal verkeerd bezig.
Individuele vrijheid Godsdienstvrijheid is belangrijker dan gelijkheid man-vrouw
Teken van verslaving van de vrouw/ symbool van onderdrukking; De boerkini is “de belichaming van een politiek project, dat bedoeld is om vrouwen tot slaaf te maken”.
Het verbod op de religieuze badkledij druist in tegen de burgerlijke vrijheden.
Geen uitzonderingen toelaten op religieuze of filosofische grond
Het toelaten van de burkini zou indruisen tegen alle reglementen en het zou kunnen aanmoedigen tot het dragen van de meest excentrieke kledijen wat zou kunnen leiden tot spanningen onder de strandbezoekers.
Door het dragen van de boerkini wordt de moslimvrouw herkend als ‘eerbare vrouw’
Alle vrouwen op het strand, niet in boerkini, worden daardoor ‘oneerbaar’
Het samenleven van autochtone en allochtone vrouwen wordt er alleen maar door bemoeilijkt.
Ik wil jullie niet vragen een standpunt in te nemen of partij te kiezen. Ik wil jullie het gevaar niet laten lopen om als ‘racist’ bestempeld te worden? Bijna de helft (45,1%) van de Vlamingen (of dat al dan niet moslims zijn, weet ik niet), vindt dat een boerkini moet kunnen op het strand. Een boerkini in het zwembad krijgt dan weer minder begrip (van 68%) omwille van hygiënische redenen. Dat blijkt uit een enquête van iVOX en VTM. Vele vinden dat de argumenten van voor- en tegenstanders zelfs niet met elkaar moeten geconfronteerd worden: “we leven in Vlaanderen en wij bepalen de regels. Als men zegt dat onze waarden en normen moeten gerespecteerd worden, dan moet men de daad bij het woord voegen”.
Besluit Hoe jullie ook tegenover de islam en/of de moslims staan, zelfs op mijn leeftijd kom ik er voor uit dat een goedgevormd vrouwelijk lichaam in een wat onthullende bikini, gebruind door de zon, mij best kan bekoren. Waarom zou je het bedekken? Al moet ik eerlijk bekennen dat sommige lichamen beter kunnen bedekt blijven …. Maar daarom niet door een boerkini!
Heeft Jean-Marie Dedecker gelijk? Zijn statistieken inderdaad als bikini’s?
In een column in ‘Het Nieuwsblad” waarin hij een blik werpt op de Olympische Spelen in Rio, beweert Jean-Marie dat alleszins. Tussen haakjes: Je hoeft het daarom uiteraard niet steeds met hem eens te zijn, maar als hij iets schrijft, dan is dat altijd het lezen waard. Naast zijn boek met de gelijknamige titel drukt hij altijd zijn mening uit ‘Recht(s) voor de raap’. Ik apprecieer dat! Voeg daar bij zijn onnavolgbare stijl, zijn sterk gedocumenteerde teksten, zijn brede kennis voortspruitend uit zijn ervaring en zijn belezenheid en dan moet je niet verwonderd zijn dat hij ook een opiniestuk schrijft in ‘Knack’. Geen enkele andere politieke mandataris in Middelkerke reikt daarin nog maar aan zijn hielen. Maar ik wilde het eigenlijk hebben over ‘statistieken’
Kunnen ze echt vergeleken worden met bikini’s? Ze suggereren inderdaad veel en verbergen dikwijls de waarheid, beweert JMD. ‘Het Nieuwsblad’ is weer bezig aan een ‘gemeentetest’. Ik begin het stilaan op mijn heupen te krijgen als ik de resultaten lees van hun bevraging. Het gaat in dit artikel voorlopig over een zevenvoudige test, met volgende onderwerpen:
Test 1: Openbaarheid van bestuur: Hoe geheim zijn de openbare documenten in jouw gemeente? Test 2: Bibliotheken - Hoe goed scoort jouw plaatselijke bibliotheek? Test 3: Burgemeester - Hoe bereikbaar is jouw burgemeester? Test 4: Kost - Hoeveel kosten de documenten in jouw gemeente? Test 5: Website - Hoe gebruiksvriendelijk is de website van jouw gemeente? Test 6: Beltest - Hoe snel word je geholpen in jouw gemeente? Test 7: Ondernemers - Wat doet de gemeente voor ondernemers?
Ziehier de resultaten voor de kustgemeenten en enkele aangrenzende gemeenten
Op 10
Plaats
Gemeente
Totaal
Test1
Test2
Test3
Test4
Test5
Test6
Test7
1
Waregem
8,5
8
8
10
7
7,6
10
9
2
Kortrijk
8,4
8
6
10
7
9,2
9
10
3
Gent
8,2
8
8
9
7
7,9
9
10
3
Dendermonde
8,2
10
7
9
6
8,2
8
9
10
Koksijde
7,5
4
7
9
7
7,9
10
10
18
Veurne
7,3
6
7
8
7
8,7
7
10
81
Knokke-Heist
7
8
8
0
8
7,1
9
9
93
Oostende
6,9
4
7
9
5
7,4
9
7
93
De Panne
6,9
4
6
8
7
7,6
9
7
111
Diksmuide
6,8
4
6
8
6
8,9
9
6
111
Middelkerke
6,8
0
7
9
7
8,9
9
7
137
De Haan
6,7
0
6
10
7
3,7
10
10
154
Bredene
6,5
4
6
9
7
6,8
9
4
154
Blankenberge
6,5
4
7
10
7
4,7
8,5
4
294
Nieuwpoort
49
4
5
7
8
4,2
3
3
305
Gistel
4,3
0
5
0
5
5,8
8
6
Laten we eens test per test overlopen
Test 1: Openbaarheid van bestuur: Hoe geheim zijn de openbare documenten in jouw gemeente? 0/10 is natuurlijk zeer slecht, maar voor mij is dat geen verrassing. Ik heb op dat gebied al meerdere negatieve ervaringen; De secretaris heerst! Ik weet niet of de ambtenaren zo onder druk gezet worden. Durven ze niet antwoorden? Of stuurt de secretaris de vragen niet door? Als je een beroep doet op het decreet ‘Openbaarheid van bestuur’, dan kan je wel nog op een antwoord rekenen ... als het maar niet over al te delicate onderwerpen gaat, bijvoorbeeld inzage vragen in de ‘geheimen’ van de Noordzeecross.
Test 2: Bibliotheken - Hoe goed scoort jouw plaatselijke bibliotheek? Eigenlijk zou ik een betere score verwachten dan 7/10. Ik bezoek de Bib wel niet veelvuldig, maar bij elk bezoek aan die van Westende of Lombardsijde werd ik correct behandeld en kon ik de gevraagde boeken ook lenen en lezen.
Test 3: Burgemeester - Hoe bereikbaar/toegankelijk is jouw burgemeester? Hoe dicht staat zij bij de burger? Met uitzondering van Lippens van Knokke-Heist en die van Gistel, scoren alle burgemeesters goed. Ze moeten hun kiezers natuurlijk ter wille zijn. Toch kan ik me best voorstellen dat die 9/10 verdiend is voor Janna. Eind februari kregen alle 308 Vlaamse burgemeesters eenzelfde e-mail van de krant, met de vraag van een inwoner om een afspraak te maken met zijn burgemeester, om een aanslepend probleem in de straat te bespreken. De burgemeesters werden getest op hun reactiesnelheid. Het gaat hier natuurlijk over een doodgewoon probleem en wie zal zeggen dat zij op alle problemen op dezelfde manier zou reageren, bijvoorbeeld als gevraagd zou worden naar haar standpunt in een twistpunt met de oppositie of welke haar reactie zou zijn als een inwoner de hoge uitgaven voor een bepaald project in vraag zou stellen. Bovendien gaat het hier slechts over één facet van haar bestuur. Ik vind ook dat test 1 en 3 wel een beetje samenhangen. Hoe kan een burgemeester van een gemeente die NUL OP TIEN krijgt voor openbaarheid van bestuur beloond worden met een NEGEN OP TIEN voor toegankelijkheid? Zij zou daar toch haar invloed moeten op uitoefenen. Toegankelijk zijn is trouwens niet hetzelfde als dicht bij de burger staan.
Test 4: Kost - Hoeveel kosten de documenten in jouw gemeente? De behaalde 7 op 10 lijkt mij een gemiddelde score. Of dat een kenmerk is van een goed bestuur? Hoeveel keer per jaar heeft een doorsnee inwoner eigenlijk één van de hieronder vermelde documenten nodig? Ziehier hoe de score tot stand kwam:
Document
Prijs in euro
Score op 10
Rijbewijs
25
4
Reispas
72,5
6
Reispas spoedprocedure
250
6
Reispas mider dan 18-jarige
35
8
Reispas - 18j spoedprocedure
210
8
e-ID
15,9
7
e-ID spoedprocedure
119,1
8
e-ID extreme spoedprocedure
184,5
7
Kids-ID
6,2
8
Kids-ID spoedprocedure
111,5
8
Kids-ID extreme spoedprocedure
176
8
Test 5: : Website - Hoe gebruiksvriendelijk is de website van jouw gemeente? Hier wordt een hoge score gehaald, namelijk 8,9. Daarmee behoort de gemeente tot de top-60. Die uitslag werd toegewezen aan de hand van 32 criteria die kunnen bekeken worden op http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160622_02351627 Hier heb ik toch twee vragen: 1. Aangezien een website volgens mij de waarde heeft van de stiptheid en juistheid van het bijhouden ervan, zou ik wel eens willen weten hoe de krant zoiets kan nagaan. 2. Wie is de webmaster? Zijn/haar naam vond ik niet terug op de website. Die werd toch wel gemaakt door een tewerkgestelde bij de gemeente en niet tegen een forse prijs door een gespecialiseerde firma, hé? Anders is het geen verdienste van de gemeente!
Test 6: Beltest - Hoe snel word je geholpen in jouw gemeente? Het gaat hier over wegwijs maken in de dienstverlening. De krant belde naar het onthaalnummer van de gemeente met de vraag. “Ik ben van plan om te verbouwen en wil een container laten plaatsen voor het bouwafval. Welke vergunning heb ik daarvoor nodig en hoeveel kost die?” Middelkerke werd voor zijn reactie/antwoord beloond met een 9 op 10. Dat betekent dat er een vriendelijk en helder antwoord gegeven werd. Proficiat aan de betrokken ambtenaar!!
Test 7: Ondernemers - Wat doet de gemeente voor ondernemers? 1 op 4 Vlaamse gemeenten zou te weinig doen voor zijn ondernemers. Een gemeente bloeit pas echt als de winkels en ondernemingen goed draaien. Er werd nagegaan hoe ondernemingsgezind onze gemeenten zijn. Samen met ondernemersorganisatie Unizo stelde de krant een vragenlijst op, die ze voorlegden aan elke gemeente: is er een schepen bevoegd voor Lokale Economie, is er een gespecialiseerde ambtenaar en dienst, is er een specifiek ondernemersloket, overlegt de gemeente structureel met ondernemers en zijn er plannen om de lokale economie te stimuleren? Maar wat als er andere afdelingen zijn die het werk opknappen? Zoals het 'Economisch huis' in Oostende. Middelkerke doet het dus niet slecht, hoewel het nog veel beter kan (zie Koksijde en De Haan). Verwonderlijk is de slechte uitslag van Nieuwpoort, dat door iedereen geprezen wordt voor zijn prachtige winkels. Onbegrijpelijk zonder meer gegevens!!! Misschien ligt de reden in het feit dat Nieuwpoort 'ondernemen' onderbrengt bij 'toerisme' wat enigszins logisch is voor een badplaats. Maar er is toch ook een stad!
Besluit We kunnen (alweer) niet zeggen dat Middelkerke een zeer goed resultaat behaalt voor deze testen. Dat is wel voor een groot deel te wijten aan die (terechte) 0/10 voor openbaarheid van bestuur. Zal er nu iets veranderen? Ik vrees van niet! Er was eens een piot die kwaad was op de koning ... en die trok het hem niet aan. Deze keer gaat het dus niet enkel over een statistiek, gebaseerd op een klein aantal antwoorden van inwoners, maar er werden ook rechtstreekse vragen gesteld aan de gemeente, met een beoordeling van het antwoord of de reactie door de krant tot gevolg.
College of RMS, een keuze voor jongens en meisjes uit Westende, Lombardsijde en Middelkerke halfweg de 20ste eeuw
Bij de start van alweer een nieuw schooljaar ... Als geboren Westendenaar en er wonende had ik zes jaar lang de lessen gevolgd aan de gemeentelijke jongensschool van mijn dorp, bij de meesters Albert en Georges Bloes en August Dewulf. In september 1949 stond ik voor de keuze: het college of de rijksmiddelbare school in Nieuwpoort. Ja, Westendenaars zochten het niet te ver van huis … een school waar ze met de fiets naartoe konden. Dat er drie jaar later opnieuw zou moeten gekozen worden tussen Oostende en Veurne, dat waren zorgen voor later. Ik koos dus voor Nieuwpoort en voor de Rijksmiddelbare School. Ik beweer nu wel niet dat mijn ouders zich daar niet van aantrokken, maar ze lieten de keus aan mij over. Ik herinner me niet dat iemand van de lagere school mij toen advies zou gegeven hebben over de afdeling die mij de beste vooruitzichten bood voor later (algemene vorming of Grieks-Latijn), maar wat ik wel nog weet is dat mijn keuze voor de (liberale) Rijksmiddelbare School mij niet in dank afgenomen werd in het uiterst katholieke Westende, niet door de ‘meesters’ maar ook niet door mijn katholieke familie. Voor zover ik me dat herinner, moet er een conflict ontstaan zijn met de pastoor van Westende. Eerlijkheidshalve moet ik er aan toevoegen dat onze tak van de familie zich nooit onderscheiden heeft op het gebied van vroomheid en kerkbezoek. Ik ben wel misdienaar geweest, maar dat was een familietraditie! Ik koos voor een algemene vorming en dat zou later een grote denkfout blijken te zijn. Inderdaad, toen ik drie jaar later in het Koninklijk Atheneum in Oostende aankwam, kon ik daar helaas enkel nog kiezen tussen de Wetenschappelijke (7 uren wiskunde per week) en de Economische afdeling. De Grieks-Latijnse, de Latijns-Wiskundige en de Latijns-Wetenschappelijke afdeling bleken niet meer voor mij weggelegd gezien mijn voorafgaande vorming. Ik koos dus maar voor de Wetenschappelijke afdeling. Daardoor werden een aantal hogere studiemogelijkheden voor mij onbereikbaar: dokter, apotheker, advocaat, Germaanse, Romaanse …. Ik kon dus enkel nog kiezen voor burgerlijk ingenieur, licentiaat natuurkunde of scheikunde (?), maar dat lag niet zozeer in mijn interessesfeer. Mijn sociale toestand heeft mij toen de weg gewezen.
Het ontstaan van de Rijksmiddelbare School van Nieuwpoort in 1855 De stichting van de ‘Neekol majin’ zoals wij dat hier in schoon Vlaams noemden, had plaats onder impuls van de liberale partij van de stad. Kopman van die partij, geneesheer en Nieuwpoorts burgemeester van 1854 tot 1863 (voorheen 1ste schepen) was Petrus Jacobus Lefevere, geboren in Westende op 20 februari 1801. Hij was de zoon van molenaar Jacobus Bernardus en van Maria Theresia Degraeve, die tot in 1854 de molen uitbaatten in de Essex Scottishlaan, toen nog Molenstraat. Petrus huwde in 1827 in Nieuwpoort met Ludovica Hendrika Coppieters, kleindochter van Lodewijk, eveneens burgemeester van de stad naar wie de huidige Coppietersstraat genoemd werd. Mijn overgrootvader Jacobus Baptiste Lefevere was de broer van Petrus Jacobus.
Van de gemeenteschool naar de ‘grote school’ Dat de overgang voor een jongen van 11 van een lagere gemeenteschool naar een stedelijke middelbare jongensschool, een hele gebeurtenis was, hoef ik jullie waarschijnlijk niet te vertellen. Het imposante gebouw alleen al!
Jongens langs de ene poort (hierboven) in de Schoolstraat, meisjes langs de andere in de Arsenaalstraat, want gemengde klassen bestonden nog niet. Maar ik moest me nog aan veel meer aanpassen: ’s middags op school eten, een heuse turnzaal maar ook turnlessen, op de koer niet spelen en zeker niet lopen maar al wandelend rondjes draaien rond de koer onder het toeziend oog van meester Karel Godderis waarvan iedereen een heilige schrik had. Hij hield ook toezicht in de studie na de lesuren en zijn inspecties van onze handen werden erg gevreesd. Vroeger had ik slechts één enkele meester, nu een leraar per vak. De concierge of huisbewaarster, waarlangs je voorbij moest als je te laat kwam, luidde de klok voor het einde van de speeltijd. En … natuurlijk de kennismaking met al die onbekende klasgenoten. Ze kwamen een beetje van overal, uiteraard uit Nieuwpoort maar ook uit de omtrek: Oostduinkerke, Koksijde, Lombardsijde, Westende, Sint-Joris, Ramskapelle, Mannekensvere en uit Middelkerke. Ze hadden voor deze school gekozen of moeten kiezen omwille van de geloofsovertuiging maar ook door de bereikbaarheid van de school: tram van Koksijde naar Nieuwpoort of van Middelkerke naar Nieuwpoort. Vele kwamen met de fiets. Mijn klasgenoten in ‘ ’t eerste moyenne’ waren toen: Pierre Beschuyt (+), Jean Deplanter, Walter Van Huele, Emmanuel Buysse (+), Etienne Deconinck (Lombardsijde), Willy Blomme (+), André Coulier, Maurits Vandamme, Freddy Vantroyen, Raoul Verburgh, François Deley, Marcel Lepère, Kilian Tourlousse, Arthur Declerck, x Deruytter, en nog een paar waarvan ik me de namen niet herinner. In het tweede leerjaar waren er enkele andere: Victor (Fikken) Depoorter, Roger Dalle (+), (beide Middelkerke), Marcel Titeca (Krokodille), Roland Legein, x Coolsaet, Raf Lambrechts, Jacques Woestyn, Roland Therssen.
Om met een anekdote duidelijk te maken hoe speciaal die omschakeling wel was: wij hadden ook een muziekleraar, violist Oscar Devriendt. Bij de start van de eerste les speelde hij iets op zijn viool en de leerlingen moesten noteren welke noten ze gehoord hadden. Noten kende men echter niet in Westende en dus werd er mij nooit één aangeleerd. Ik keek dus met bewondering, maar met een leeg blaadje, naar sommige klasgenoten. Daar waren er zelfs een paar bij die muzikant waren in een lokale fanfare. Oscar, die graag pinten dronk, kon ook de tucht niet handhaven en hij heeft ook nooit een poging gedaan om mijn muzikaal gevoel op te krikken.
De leraars in de jongensschool Ik heb dat wel niet meer meegemaakt, maar in 1955 werd het honderdjarig bestaan van de school gevierd. De viering werd bijgewoond door de toenmalige socialistische minister van onderwijs, Leo Collard, die op dat moment in volle ‘schoolstrijd’ naar Nieuwpoort kwam spreken. Die oorlog ontstond omdat Collard onder andere de toename van de subsidies aan het vrij middelaar-, technisch- en normaalonderwijs, gestemd door de vorige homogeen-katholieke regering, wilde terugdraaien. De leerkrachten werden door hem verplicht in het bezit te zijn van een diploma zodat talrijke niet gediplomeerde priesters niet meer in aanmerking kwamen. Het vrij onderwijs, gesteund door de CVP en de katholieke kerk, reageerde hevig. Dat was ook het geval voor de Nieuwpoortse collegejongens die de minister tijdens zijn spreekbeurt trakteerden op stinkbommetjes. Ze wilden van Collard niet meer weten en schilderden dan ook ‘weg met Collard’ op de muren. De toenmalige leerlingen van de RMS hieven daartegen hun strijdlied aan, dat wij ook al zongen in onze tijd (1949-1952). Ziehier de tekst:
Waar 't verstand in vree kan groeien Waar 't gemoed kan openbloeien Waar bij 't leren als bij 't stoeien 't leven lokt en lacht
Waar men ons de macht zal geven Om te kampen voor het leven Waar de wil wordt opgedreven tot zijn hoogste dracht
Waar de vrijheid van gedachten in de geesten leeft Waar men met vereende krachten Immer opwaarts streeft
Daar is de school die wij beminnen met gloed Met een kracht die wondren doet Daar zij verrijst uit diep gemoed
De middelbare school (werd later de ‘officiële’ school) Is ons een symbool Van waarheidsdrang en zucht naar het schoon en het goed Van waarheidsdrang en zucht naar het schoon en het goed.
Bij die gelegenheid werd een foto genomen van het voltallig lerarenkorps.
We zien op de foto, zittend: Maurice Lombaert, Oscar Devriendt, Walter Toortelboom, E.H. Alfred Staelens, Lucien Rappelet, x Wolbers, Raymond Fremaut, Robert Herman. Op de middelste rij: Fernand Leroy, Roger Pieters, Karel Goderis, John Symoens, Daniël Defloor, Jozef Missinne, x Kobia, Edmond, Roger Minne, Julien Bouve, Robert Cauwelier, André Titeca, André Vanden Bussche, Albert D'Everlange, Albert Claeys, Jozef De Cock. En bovenaan: Pieter Dumon, Willy Vermote, André Hilderson, Alfred Cathelyn, Ghislain Blanckaert. Enkel mannelijke leerkrachten dus!!
Alhoewel ik de RMS vaarwel zegde in juni 1952, stel ik vast dat bijna al mijn toenmalige leraars erop te zien zijn: Maurice Lombaert (tekenen en handenarbeid), Oscar Devriendt (muziek 1906 - 1983), Walter Toortelboom (wiskunde), EH Alfred Staelens (uiteraard godsdienst), Lucien Rappelet (directeur 1900 - 1975), Raymond Fremaut (nederlands), Robert Herman (geschiedenis 1920-1969), Karel Goderis (studiemeester), André Titeca (turnen 1923-2001), Albert Claeys (wetenschappen: scheikunde, natuurkunde en biologie), Pierre Dumon (Frans), Ghislain Blanckaert (Engels 1922-1965) Op een andere foto zien we ook nog Camiel Van Huele die tijdens mijn verblijf in de school vervangen werd door Pierre Dumon. Hij staat bovenaan als derde van links.
Jozef De Cock deed op zeker ogenblik ook zijn intrede maar ik herinner me niet meer voor welk vak of wie hij verving.
Jean-Marie Dedecker Iedereen weet nu wel dat hij afkomstig was uit Lombardsijde. Ik denk te mogen zeggen dat Jean-Marie niet in een volledig katholieke familie opgroeide. De mannen waren zeker geen pilaarbijters in tegenstelling met zijn grootmoeder. Zijn moeder had met haar kroostrijk gezin meestal wel andere zorgen. Net als ik was hij ook geen rijkeluiskindje. Jean-Marie dweepte met Che Guevara (‘alle macht aan de arbeiders’) en je zou dus kunnen verwachten dat hij, op zijn twaalfde, niet zou kiezen voor het college maar voor de rijksschool. Om dat in te zien, volstaat het Jean-Marie’s boek ‘Eén tegen allen – Memoires’ te lezen. Hij wijdt er een hoofdstuk ‘Nieuwpoort en Veurne’ aan.
