Bryce day !! Vandaag is het de beurt aan het Bryce national Park, een 70 miles van ons hotel. Dit wordt een "one-way" want we moeten langs dezelfde weg terugkeren. Onze biologische klok is blijkbaar niet meer mee, want we zijn maar iets voor 8h00 opgestaan ! Het was zeer koud geweest want er lag ijs op de velden waar er gesproeid werd. Maar de zon was paraat en de immer blauwe hemel beloofde weer veel goeds ! Vermits het ontbijt niet inclusief was deze keer, gingen we toch maar nood gedwongen in ons hotel, er was trouwens niet veel anders in de omgeving. We meldden ons aan en een oud vrouwtje, zo zag ze er toch uit, misschien was ze jonger dan wij, bracht ons naar een tafeltje voor vier, maar eigenlijk konden we kiezen zoveel we wilden, maar ja, dit is Amerika ! Ieder koos voor zichzelf op de kaart, maar de broertjes namen natuurlijk weer herzelfde. Zeer uitgebreid, lekker en zeker voldoende, voor de meisjes zelfs wat teveel. We hadden vandaag tijd genoeg, eigenlijk een ingehaalde dag, zodat we ons niet moesten haasten om naar Bryce te rijden; 10h30 vertrokken we. Volgens de documentatie die we langs alle kanten hadden vergaard, zou Bryce het mooiste park van de westkust worden ? Afwachten maar want we zijn al goed verwend de vorige dagen. De weg ernaar toe was wisselend en langs de weg zagen we veel groene, besproeide velden, waarop paarden en koeien graasden. Er lag overal nog sneeuw langs de weg waar de zon niet de ganse dag op scheen. Via cowboy-dorpen, o.a. Ruby's Inn, rijden we het park binnen. We besloten het park eerst tot het einde in te rijden om dan op de terugweg in de vele viewpoints te stoppen, omdat de zon dan al hoger staat. Het hoogste punt in het park ligt op 9115 ft (> 3000 meter hoog) en toch was de temperatuur nog altijd aangenaam (in de zon natuurlijk) (15-16°C). Langs de weg en in de bossen lag nog veel sneeuw, hetgeen nog mooie effecten met de rode rotsen en de blauwe lucht gaf. Het panorama was zoals verwacht weer indrukwekkend, maar misschien omdat we al zoveel moois hebben gezien, niet zo spectaculair zoals men beschrijft. We hadden alle vier dezelfde indruk, Antilope is veel knapper en specialer !! Op alle viewpoints kon men de uitgesleten rotsformaties vanuit alle hoeken bewonderen. Als afwisseling kregen we ook wat wildlife te zien : een franke raaf, die bij ons al uitgestorven zijn, kon men echt tot op handafstand benaderen; eekhoorntjes, die zo tam zijn dat ze uit de hand zouden eten, werden gretig op de foto en film gezet. Eerst dachten we dat het kleine eekhoorntjes waren maar later bleken dit "prairi-hondjes" te zijn, schattige diertjes die de mens helemaal niet schuwen. Op de terugweg hebben we nog een meute herten zien grazen in het park. Rond 16h00 verlieten we het park en stopten we nog even in het cowboy-dorp van Ruby's dat langs de weg lag. Winkels met allerlei cowboy en indianen spullen. Hier hebben we enkele speciale foto's gemaakt (zie blogfoto). Vermits het nog te vroeg was om naar het hotel weer te keren, wou Carine nog langs de "Corel Pink dunes". Hier waren we gisteren voor Kanab al gepasseerd maar niet gestopt en ze staan bijna nergens beschreven.12 miles voorbij het hotel kwamen we inderdaad in een echt duinenlandschap, met meer oranje dan pink gekleurd zeer fijn zand. Uiteindelijk liepen we allemaal op blote voeten door het warme zand met zeer steile wanden, precies de Sahara ! Zeker de moeite waard om dit ommetje te maken. Het avondeten zullen we maar eens in het andere restaurant nemen. Het eten was veel en lekker, maar vermits dit uitgebaat wordt door mormonen, kregen we geen alcoholische dranken, dus geen wijn vanavond en de bediening was het laagste dat men mag verwachten in een restaurant, zelfs een tip was niet nodig stond op de kaart, we hebben de rekening dan toch maar naar boven afgerond ?? Terug naar het hotel om onze 2de nacht door te brengen en morgen naar Vegas !!! Here we come !!!
Reis USA 2008