Om 8h00 weeral "debout", hier gaat dat vanzelf ! Ons ontbijt was zoals altijd inbegrepen in de prijs, maar hier hadden we toch wat problemen met het kiezen. Wel toost, maar ook eieren en dit en dat ... we moesten nog ongeveer 30 $ bij betalen, maar goed het had weeral gesmaakt ! De uitbaatster hier was een Griekse die al 33 jaar was uitgeweken naar haar "heaven" zoals ze zei. Onze toch vandaag was naar Yosemeti, omdat we gisteren goed hadden doorgereden was de route niet zo lang en de weg ernaar toe zeer mooi. Vermits de passen allemaal gesloten waren, dit wisten we pas gisteren, konden en moesten we niet teveel verwachten van dit park. Het is allemaal knap en imposant maar we zijn al zo verwend dat alles maar vanzelfsprekend begint te worden. Onze betrachting was wel wildlife tegen te komen, omdat er zoveel wordt over geschreven wilden wij dat toch ook zien. En inderdaad we waren de park-ingang nog maar pas voorbij en ja ... een eekhoorntje en nog één ! Het was toch al dat ! Omdat de hoofdweg eigenlijk gesloten was, was de keuze niet erg groot, we namen eerst de pas naar Hetch Hetchy. Een prachtige nog oude weg door bossen van alle soorten dennen en sparren, waaronder ook de befaamde Sequoya bomen, niet zo hoog maar toch al indrukwekkend. We hebben trouwens al een dennenappel van zo een mini mastodont gevonden en meegepakt, een kleine meloen groot ! Aan een verbreding van de weg, in een grachtje, zagen we plots een das liggen, een dier hé. We stapten uit, maar hij ging niet eens lopen, hij bewoog nog wel maar het waren meer stuiptrekkingen, waarschijnlijk was hij spijtig genoeg pas aangereden door een auto, lopen kon hij niet meer. Zielig zoals hij daar lag, maar ja dat is de natuur zeker ! Verderop nog wildlife, weer enkele prairie-hondjes en dan waren we aan de Hetch Hetchy dam, waar we aan de overkant de grote waterval, de Tueeulala Falls (de naam is niet door ons verzonnen, waarschijnlijk door een zatte indiaan), zagen neerstorten in het gevormde meer. Al deze meren worden gebruikt voor drinkwatervoorziening van de grote naburige steden. Deze weg moesten we helemaal terugdoen want die liep dood. Onderweg nog eens naar onze das gekeken en jawel hij was al dood. Dan de ingang van het Yosemeti park zelf, naar de vallei. De wachters aan de ingang, meestal jonge meisjes, waren zeer vriendelijk, en als ze horen dat we van België zijn, nog verwonderd ook, ze kennen België ! Alhoewel er relatief weinig verkeer door het park rijdt, verwachten we hier toch geen beren te zien, alhoewel Diane er zich al op had ingesteld (braaf zijn en de deur dicht laten), maar tevergeefs geen enkele beer gezien, die zitten waarschijnlijk allemaal van plezier op hun billen te kletsen op die gesloten pas ! De Yosemite Falls, de hoogste van de wereld en El Capitan, de enorme steile rots van 1000 meter hoog, hadden het meeste aanzien, en de Japanese of zijn het nu Chinesen, maar foto's maken, wij ook trouwens. Door de wegeniswerken die er nu aan de gang zijn, liep het verkeer een beetje in het honderd, en one-ways werden ineens two-ways en andersom ?? Ondertussen was het 17h00 geworden en inderdaad we moesten nog een hotel gaan zoeken op de terugweg. Geraken we tot in Maripoza, natuurlijk, gisteren was er ook geen probleem, dus op weg. Om 17h50 in het Best Western hotel in Maripoza en er was nog een kamer vrij voor de senioren(Carine hoort dat niet graag natuurlijk, maar ze geniet toch mee van de kortingen) !
Reis USA 2008