Onze 2de dag in Frisco beloofde heel belovend te worden. We hadden allemaal zeer goed geslapen, alhoewel de buurt toch niet de stilste was en er af en toe een politie- of ziekenwagen kwam voorbij gesuisd met hun typisch Amerikaans kabaal en om zeven uur scheen de zon al goed. Diane was zoals meestal weer als eerste opgestaan voor haar krullen in de juiste vorm te plooien voor het bezoek aan de grote stad. Tijdens het ontbijt kwam nog een koppel uit België naast ons zitten. Zij waren juist aangekomen voor nog eens een kort verblijf van 9 dagen aan de westkust, in februari waren ze hier ook al geweest voor een rondrit. Er zijn toch rijke mensen in België, hé ! Op ons gemakske hebben we de auto ingeladen en reden we naar ons ander hotel iets dichter bij de oceaan, het Wharf's Inn hotel, waar we onze mini-Van op de privé parking konden zetten. Eerst daalden we Lombardstreet af, 8 haarspeldbochten met een helling van 40°, een ware attractie voor alle toeristen ! In het nieuwe hotel was onze vriendelijke dame van gisteren weer op post en vertelde ons wat we allemaal konden doen in de stad en waar we alles konden vinden. Ook lieten we ons restaurant voor vanavond maar al vastleggen. Neptune Palace vond zij een zeer goed restaurant op Pier 39, een tafeltje aan het raam met zicht op Alcatraz, OK, ook goed voor ons, we lieten het reserveren ! De trein naar het centrum, dit is de zeer oude elektrische tram, namen we iets verder van het hotel. Onze dame had gezegd dat we maar moesten zeggen dat we seniors waren, zet een bril op en met jullie beetje grijs haar, zal dat wel lukken, zei ze, dan is de prijs maar 50 cent i.p.v. 1,5 $. En inderdaad we stapten op de tram, en een dik negerinnetje met rode tulband rond haar haar, zij was de "machinist", riep "cash please, ... seniors OK, 50 cent each" en wij weg richting winkelcentrum ! Ze leidde de tram als een echte met rinkellende bel voorbij alle verkeerslichten en nam haar voorrang waar ze mocht terwijl ze met haar hoge stemmetje de haltenamen opnoemde. In het centrum vonden we in de grote stores niet echt onze goesting en we besloten de "trektram" terug te nemen, de typische San Francisco tram die met gemak de steilste straatjes aankan. De begeleiders, uiteraard grote negers, zijn een plezier om ze bezig te horen, ze entertainen eigenlijk heel het trammetje, één man staat vooraan en één achteraan, deze moet de handrem bedienen en tegelijk de ontvangsten op zich nemen (5$/p/p of 11$ voor een dagticket). Iedere halte riep hij op zijn typische negermanier de straatnaam met de nodige zin voor humor. De tram zat eivol en nog mochten er mensen opspringen en natuurlijk ook betalen, niemand ontsnapte aan zijn gelddrang, het geld werd van hand naar hand doorgegeven en het ticket kwam terecht. Dergelijke gasten moest men op onze trams zetten, iedereen zal betalen en aan herrie schoppen zou zeker niet gedacht worden, men zou niet durven ! Fishermans Wharf was de laatste halte en iedereen moest eruit, de tram reed op een draaischijf en met mankracht draaide men de tram in de andere richting, duwde hem terug op het spoor en pikte hem aan de kabel en hij was terug weg, dit stamt nog uit desekes tijd ... en wordt gretig gebruikt door de toeristen ! Onze wandeling ging verder langs de pittoreske winkeltjes van Pier 39 en de Fishermans Wharf. Natuurlijk, vermits het zaterdag was, was er enorm veel volk en veel kinderen. Het weer viel zeer goed mee, ondanks de nog steeds frisse zeewind, het was warmer dan gisteren, er was ook minder nevel en dus gaf de zon meer warmte. Overal was er wel iets te beleven, van levende standbeelden tot tekenaars, muziekgroepjes tot zelfs een hele kindershow aan de Pier 39. Eten, drinken en lachen, iedereen was tevreden ! De attractie van Pier 39 blijft toch zeker de 10-tallen zeeleeuwen, die er languit liggen te zonnen op de voor hen speciaal voorziene pontons en precies afgericht, mekaar in het water proberen te duwen. Een zeer mooi zicht en plezant om naar te kijken, de reuk van de beesten moet ge er maar bijnemen. Frisco is een zeer levende stad die veel aangenamer is dan de grote zakelijke stad Los Angeles, toch zeker het gedeelte dat wij er tot hiertoe hebben van gezien. 18h45 tijd om te gaan eten in ons verrassingsrestaurant; Neptune Palace. Vermits onze madame had gereserveerd wisten we niet onder welke naam we waren ingeschreven. We gingen binnen en vroegen naar de tafel voor Westyn. Op de ganse lijst stond geen Westyn genoteerd, maar Hugo kenden ze wel ! We kregen onze tafel en zoals beloofd aan het raam met zicht op Alcatraz en de Golden Gate Bridge, enig ! Onze dienster raadde ons de menu aan, die ons wel beviel, en een heerlijke Californische wijn uit de Nappe vallei, wij gingen volledig in op haar voorstel. Tot grote verrasiing kregen we ineens een appetiser aangeboden door het huis, omdat onze hotelhoudster ons had ingeschreven, oesters met scampi's op een bedje van sla, is dat geen mooie attentie !! We hebben hier heerlijk gegeten van onze krab-, kreeft- en scampi-schotel opgeluisterd door de ondergaande zon, de duikende zeeleeuwen naast ons raam en een prahtig cruiseschip dat juist de haven verliet richting Golden Gate Bridge naar de verre oceaan. Het was al koud toen we het restaurant verlieten en gelukkig was de weg naar het hotel niet al te ver.
Reis USA 2008