Oei, ... wordt dit een off-day vandaag ! Het is al 8h00 en de zon schijnt nog niet, maar geen nood we vertrekken vandaag terug naar het zuiden en hoop doet leven ! In de bakkerij zijn we gaan ontbijten. Een eigenaardige bedoening, eerst bestellen en betalen en je naam opgeven en dan maar aanschuiven tot het klaar is. Ze hadden lekkere pistolets maar samen met eieren en bacon, neen dat ging niet, dan moest het toast zijn. Begrijpen wie begrijpen kan ! De pistolets die werden doorgesneden, uitgehold en vol soep gegoten ? Op internet hadden we deze morgen nog een sportwinkel opgezocht in Frisco, nu maar hopen dat hij op zondag open was. Probleemloos reden we met de GPS naar de winkel en gelukkig, hij was open. Zeker zo groot als de Decathlon en ook hier had men voor alle sporten alles. Met een heel pak dollars minder op onze rekening reden we verder richting Monterey, ons eindpunt voor vandaag. Vermits we het Sequoia National Park niet hebben kunnen bezoeken, we zaten immers aan de verkeerde kant van de Sierra Nevada, hadden we thuis al opgezocht waar er nog van die giants voorkwamen. Juist onder Frisco konden we van highway 1 afrijden en de Portola State Park doorrijden, een kleiner redwood park met eveneens deze enorme bomen. Aan San Gregorio draaiden we af en langs de kleine bochtige weg kwamen we ze al tegen. In het park staat de hoogste Sequoia boom en meet 68,5 m en is al 1600 jaar oud ! Impressionant, men ziet eigenlijk de top niet. Zijn andere broeders moesten eigenlijk niet onderdoen voor deze reus. Een 10 miles verder zaten we al terug op de kustweg. Het weer zag er nog steeds somber uit met steeds die frisse zeewind, maar hoe meer we zuidwaarts reden hoe blauwer de lucht toch werd. De golven op de oceaan waren volgens onze normen al serieus hoog, maar de surfers en zij die wilden kiten, voor hen was het wachten op die bepaalde golf die hun de kick zou geven ! De highway 1 is aangenamer om te rijden dan de autostrade, zeker met dit weinig verkeer,en heeft veel meer wisselende landschappen. Zeer grote aarbeienvelden wisselden zich af met artichokkenvelden en dan weer mooi met bloemen begroeide duinen. We besloten om in Monterey een Best Western hotel te nemen, dat ligt op 3 miles van Carmel, een niet te missen bestemming volgens de boekjes. In de baai van Monterey zouden alle mogelijke grote zeezoogdieren voorkomen door het overvloeidige voedsel in de oceaan en de grote diepte die daar vlak voor de kust al is. Dat belooft voor morgen als we de kust verder afrijden. Volgens onze informatie en documentatie die we over Carmel hadden ingewonnen, was het een must om daar te gaan eten, speciaal al voor zijn eigenheid en de vele restaurants die door hun grote aantal mekaar beconcurreren ! We hadden in het hotel ook eens geïnformeerd en hij wees ook enkele interessante plekjes aan. Wat bleek nu, we liepen daar rond van de ene antiekzaak naar de andere kunstgalerij op zoek naar een eettent. Een vrouw met een Jaguar zag ons sukkelen met onze kaart en vroeg wat we zochten. "The Forge" zeiden we, een grill restaurant in de buurt, aja zei ze dat is zeer goed, hier op de hoek. Een beetje verder zat een mooie jongere vrouw met haar hond op de stoep en ook zij vroeg wat we zochten. The Forge, neen dat is hondeneten zei ze, de "Casanova that's the best", van snobisme gesproken !! Wat moesten we nu doen, we riskeerden de Casanova dan maar ! Een rustiek kader met open patio waar elke tafel verwarmd werd met een elektrische straalkachel. Het zat er goed vol. De menu was telkens een drie-gangen menu met aangenaam klinkende plats. Tot de wijnkaart werd gepresenteerd ! Dit was niet meer normaal , het huis had een voorraad van 1600 verschillende wijnen van over de ganse wereld en de gemiddelde prijs schommelde zo ruw geschat rond de 200 $ (per fles !), er waren er ook bij van meer dan 1500 $. We zochten en vonden uiteindelijk een voor ons betaalbare Californische rode wijn. Onze wijnbestelling werd zeker niet met zoveel dank aanvaard als onze naburige tafel met 2, die voor een halve fles waarschijnlijk 3 keer meer hadden betaald en er later nog een hele bestelden ! Om eerlijk te zijn, het was het beste dat we tot hiertoe al hebben gegeten, maar dat mocht ook wel ! We zijn dan nog door heel Carmel gereden, misschien dat we de beste plekjes hadden gemist, maar alles was donker en verder niks speciaals. Op de terugweg naar het hotel passeerden we nog Fishermans Wharf, maar ook daar was alles donker en leek alles doods. Vlug naar onze hotelkamer en we hopen nog steeds op warmer weer morgen, anders gaan we alternatieven zoeken voor de volgende dagen.
Reis USA 2008