Sorry, internet was deze avond uitgevallen !!

 Na het onweer van gisteren was de hemel weer mooi blauw, de temperatuur nog redelijk, allé …  zoals het hier moet zijn. 

Rond 8 uur gingen we eten in het pancake house aan de overkant. Het was er behoorlijk druk en we moesten even wachten voor een tafeltje. De keuze was weer moeilijk en rond 9 uur hadden we lekker gegeten en waren we klaar voor onze volgende doorvoerdag naar Page.

Het landschap verandert hier continu en eens buiten Moab was het al helemaal anders met vooral bruin-rode rotsen en veel minder struiken.

Tot Monticello was het niet zo speciaal maar de vallei werd breder en het gekende Monument Valley kwam in zicht. Dit State Park kan men gemakkelijk negeren omdat men vanop de highway deze fantastische rotsformaties even gemakkelijk kan zien. Een onmetelijk landschap met hier en daar enorme overblijfselen van hardere rotsen die grillig opduiken uit de vlakte; onbeschrijflijk mooi zoals in de cowboyfilms !

Ondertussen was de temperatuur al behoorlijk opgelopen >30°C en met de witte wolken staken de rotsen prachtig af.

In de verschillende cowboydorpen die we passeerden, zagen we de ‘echte’ Navajo indianen, die nu niet meer in tipi’s wonen maar bijna allemaal verspreid in gelijkaardige houten huisjes leven. Meestal staat bij hun huisje nog een authentieke indianenwoning, een rond hutje met meestal in het midden van het puntdak en kleine lichtkoepel. De originele hutjes waren van klei maar in dezelfde ronde vorm, tegenwoordig zijn ze ook van hout.

We naderden Page en Lake Powell en we konden in de verte de kolencentrale al zien roken, dit is de backup voor de centrale in de stuwdam. Op de hoek van de highway reden we het Marriott hotel met zijn 18 holes golfbaan voorbij, golf in het midden van de woestijn ?!, en zagen links ons hotel, het Best Western Lake Powell al liggen. Gelukkig hadden we dit via internet thuis al gereserveerd want de toeristen stroomden toe en tegen de avond was ook dit hotel volzet.

Wij kenden het hotel want we hadden hier enkele jaren geleden ook al verbleven. Jeannineke had al vlug een wasje gepleegd en op een kunstige fantasierijke manier opgehangen tussen de poten van het bureel en de stoelen. Het uur in Arizona is nu weer één uur vroeger, dus 17 uur was nog maar 16 uur, dus konden we nog gerust nog wat gaan vertoeven aan het zwembad. Ons restaurant stond al vast, het Steakhouse aan de overkant. Eerst nog een fris aperitiefje in onze kamer en we maakten ons klaar om te gaan eten. Met gezellige cowboy ‘live’ muziek hebben we buiten op het terras bij een aangename temperatuur, enkele honderden gram steak verorberd en tot laat in de nacht naar de heerlijke muziek geluisterd met een prachtige zonsondergang en zicht op de dam. Morgen zien we wel wat we gaan doen, Lake Powell of Antilope Valley, of nog iets anders … we blijven hier toch 5 nachten, dus relax … het is vakantie !