De nacht heeft niet veel afkoeling opgeleverd want met de raam volledig open was het nog warm om te slapen, volgende nacht de airco toch maar op !

Om 8 uur gingen we ontbijten en het was al een heel gedoe. Om pancakes te bakken stond men al in de rij, dan maar de rest al nemen en rustig aanschuiven. 

Aan de balie bestelden we de boottrip op het stuwmeer, de 1,5 uur uitstap begon pas om 2u30, dus hadden we de morgen nog tijd om Horse Shoe Bend te ontdekken. Dit is van Page slechts enkele miles verwijderd en eigenlijk niet door het grote publiek gekend en toch zeker de moeite waard. Diane had hiervoor niet veel zin in zoals vorig jaar, te warm en teveel los zand, dus gingen wij met drie maar op pad. Enkele minuten later waren we al ter plaatse en begonnen we aan deze wandeling van een kwartiertje door het mulle rode zand. Horse Shoe Bend is een diepe meander van de Coloradorivier in de vorm van een hoefijzer. Onbeschrijfelijk mooi en prachtig om zien maar om het op één beeld te krijgen is het niet zo gemakkelijk. Voorzichtigheid is geboden want de ravijn in zeer diep en de rotsen door het losse zand nogal glibberig.

We geraken niet uitgekeken op deze plaats en er worden langs alle kanten fototoestellen uitgewisseld om toch maar op de foto te staan met de diepte op de achtergrond. De terugweg was iets moeilijker in het losse zand in deze verschroeiende hitte (> 30°C) en het was nog maar morgen. In het hotel zat Diane aan het zwembad wat te lezen en wij verfristen ons in het kleine maar heerlijke zwembad. We gingen vroeg genoeg naar het meer voor onze bootuitstap om nog wat te genieten van het uitzicht daar. Het werd steeds warmer en om 2u30 stapten we op de boot. De kapitein en zijn assistente verwelkomde ons en slechts een kleine 15 man stapte aan boord van deze mooie dubbeldeks boot. Op het upperdeck was er geen schaduw maar we riskeerden het toch om in de zon te zitten. Eens de boot op volle vaart was de wind een goede verfrissing. De trip was zoals verwacht fantastisch en we konden in de smalle spleten bijna de rotsen aanraken. Op een smal gedeelte draaide de boot, waar hij amper kon draaien, en vervolgde zijn terugweg, slingerend tussen de steile rotswanden van rode gegroefde kalksteen; schitterend van kleur in de blakende zon.

Weer een mooie ervaring meer en opgetogen keerden we terug naar het hotel met een klein ommetje door het moderne Page, met de ene kerk naast de andere !

’s Avonds gingen we eten in een ander steakhouse aan de overkant van de straat. Het was wel een gesloten restaurant maar het eten was er heel goed en de muziek, op de achtergrond, aangenaam. We vroegen of we de koffie in de bar, waar de muziek vandaan kwam, mochten opdrinken, het was namelijk een live player.

We moesten eerst betalen en dan kregen we de hele koffiekan mee naar de bar. Met een extra borrel bij de koffie genoten we van deze goede pianospeler (eigenlijk een elektronisch orgel) die Jackson Browne en de Eagles zomaar uit zijn handen toverde. Weer laat in de nacht naar ons bedje. 

Morgen rijden we naar de Grand Canyon want Jeannineke heeft die nog niet gezien !