Oei … het is vrijdag de 13^de.

Onze laatste dag in Bryce en die begon niet zo goed, het regende een beetje voor we gingen ontbijten en de lucht was bewolkt. Na het ontbijt was alles al bijna opgedroogd en konden we vertrekken naar Zion National Park. De 60 miles verliepen rustig en het zag er naar uit dat het misschien nog niet zo slecht zou worden, we reden in ieder geval in de goede richting. Nog even tanken en de ruiten kuisen aan een goedkoop tankstation (3,56$/gallon) aan Mount Carmel Junction en in het winkeltje wat rondneuzen en we reden het park binnen. Er was weinig volk dus moesten we niet aanschuiven. De oost-ingang is de meest spectaculaire met de hoogste rotsen, waar de weg afdaalt naar het lager gelegen ‘Visitor Center’ aan de Virgin River. Twee tunnels moet men passeren, waarvan één afwisselend wordt opengesteld, hier moesten we even wachten. Spijtig dat de zon er niet volledig doorkwam om de kleuren ten volle te laten zien, maar daar kunnen we natuurlijk niks aan doen. In deze afdaling zijn er weinig uitwijkzones om eens uit te stappen, dus werden er maar foto’s genomen vanuit de rijdende auto. De asfaltweg is hier speciaal in de roodbruine kleur van de bergen gelegd, zodat hij niet opvalt in de weidse en imposante natuur. Zion is totaal verschillend van Bryce; hier zijn het vooral de hoge, steile en grillige rotsflanken die de aandacht trekken. Wat voelt men zich hier klein !

Na een aantal haarspeldbochten daalt men snel af en kwamen we op de parking bij het Visitor Center. Hier parkeerden we de auto en gingen na een sanitaire stop naar de shuttlebus, die ons gratis door heel het park leidt. Men kan hiermee op- en afstappen zoveel men wil; wij reden mee, zoals de meesten, tot het einde, de ‘Temple of Sinawana’. Hier was veel volk en niet van de stilsten, alle talen werd dooreen geroepen door kinderen en volwassenen zodat van rust hier geen sprake was. De Zion kalkoenen die we 4 jaar geleden wel hadden gezien, hadden zich waarschijnlijk op een veilige plaats verstopt. De eekhoorntjes waren de drukte wel gewoon en zochten rustig tussen de benen van de mensen naar iets lekkers tussen het mulle zand; dit was gemakkelijk om foto’s te nemen ! Eten geven aan de ‘wilde’ dieren is verboden en kan u $100 kosten. Na een fikse wandeling hoorden we het onweer naderen en begon het dan toch stilletjes te druppelen, niet veel maar we besloten toch maar terug te gaan naar de bushalte.

Met de bus reden we 3 halten verder tot aan de Zion Lodge, waar we zelfs een hamburger hebben gegeten … en die viel nog mee ook !

De terugrit met de bus was veel rustiger en een veel ouder Amerikaans koppel zat over ons. Ze waren beiden niet meer zo goed te been en onze meisjes hielpen ze van de bus. Ze vroegen uiteraard vanwaar we kwamen en België vonden ze fantastisch, ze waren er vroeger ook eens geweest in Brussel … tijdens de wereldtentoonstelling in 1958 !! en ze hielden van de Belgen !

Nog vlug een pitstop en met de auto reden we dezelfde weg terug naar Bryce. Onderweg stopten we, niet zo ver van ons hotel, aan een restaurant ‘Fosters Steakhouse’ waar we, jaja …  nog maar eens een lekkere Pepper Steak bestelden met gratis ‘soup or salade’; geen super salade !

Normaal hadden we vanavond de rodeo, aan de overkant van de weg,  meegepikt maar gezien het bewolkte weer met af en toe regen en veel wind , zagen we daar maar van af, een andere keer misschien !

Nog een kopje koffie met een snoepje op de kamer en zoals altijd vroeg naar bed.

Morgen vertrekken we vroeg terug via het Zion park, misschien met beter weer, naar Las Vegas onze 3 laatste nachten. Hier gaat ge nog van horen !