Flink uitgeslapen, alhoewel ik maar om 1u30 klaar was met de blog,  stonden we om 8u30 al op.

Een hotel zonder ontbijt heeft voor en nadelen, maar nu moesten we op zoek naar een lekker ontbijt. Zouden we eens in Parijs gaan eten ? We namen de monorail en reden tot Bally’s dan kamen we direct op de Strip niet zover van de Paris. Er waren nog veel mensen die hetzelfde idee hadden en ze stonden in rijen te wachten om een plaatsje te krijgen. Hier hadden we helemaal geen zin in en we zochten maar een andere oplossing. Bij Billy’s, in het Victoriacafé een zijstraat van de strip, konden we zo binnen en in een aangename sfeer en een mooi interieur hebben we lekker gegeten en deze keer met vers geperst sinaasappelsap. Deze kleine zoektocht heeft wel een tijdje geduurd en we kwamen buiten om 11u30 !

De tuinen van de Bellagio was onze volgende bestemming. Dit was juist aan de overkant, dus via de roltrap over de Strip en dan het Gucci-Prada-Chanel-Louis Vuitton …  paleis door en we komen in de Bellagio. Indrukwekkend die lounche, prachtig versierd en een drukte van jewelste om in en uit te schrijven. Rechts stapten we de tuinen in, waar alle planten en bloemen om drie uur ’s nachts worden ververst. Juweeltjes van bloemsierkunst staan hier opgesteld, allemaal in de beste omstandigheden van temperatuur en vochtigheid. Buiten onder de luifel van het hotel stonden de vakantiegangers in rijen te wachten voor een ‘extra large’ limousine of een normale taxi om hen naar de luchthaven te brengen. We waren weeral een uur verder. De klok van de Bellagio sloeg enkele malen en in de onmetelijk waterpartij voor het hotel begon weeral de watershow. Men kan zich hier niet voorstellen dat we in de woestijn beland zijn, hoe hier met water wordt gemorst, een oppervlakte van 8500m² water met dansende fonteinen bij 40°C !

Nu naar, volgens ons, het mooiste hotel de ‘Venitian’. Buiten varen de gondels onder bruggetjes en met de roltrap glijden we binnen over de ‘Rialto’-brug. Natuurlijk eerst even door de speellokalen om dan uit te komen in de pittoreske straatjes van Venetië, met langs alle kanten klasse winkeltjes van bekende Italiaanse ontwerpers. Diane was al direct verleid door de handtassen en werd ingepalmd door een zeer bekwaam verkoopstertje, en wat denkt ge … een handtas en een geldbeugel rijker ! (of armer).

In één van de straatjes kwamen de gondeliers met hun bootje, zeer romantisch voor de inzittenden, aangevaren terwijl ze klassiekers zongen zoals ‘O Solo Mio’. We gingen verder naar het San Marcoplein op de eerste verdieping, dat volledig identiek nagebootst is met prachtige blauwe hemel met enkele wolkjes. De typische Italiaanse terrasjes nodigden ons uit om even te verpozen met een drankje en de voorbijgangers te observeren. Voor vanavond kunnen we eens een uitspatting veroorloven, het is toch onze voorlaatste dag in de USA, dus reserveerden we al een tafeltje op het San Marcoplein om 21 uur. In dit zelfde restaurant kan men bijna alle lekkere Belgische bieren drinken aan de bar, Leffe, Karmeliet, Chimey, Hoegaarden, … ja zelfs de gewone Stella.

Met al serieus verhitte voeten trokken we terug naar het hotel en namen een zogezegde binnenweg. Hierdoor misten we de monorail en moesten we nog eens de hele weg te voet afleggen, dat was niet te doen en vanavond beklimmen nog de Nidel, 350m hoog !

Om 18 uur terug met de monorail naar de Nidel, een vriendelijke chinese dame aan de kassa gaf ons nog seniorenreductie, alhoewel ze eerst niet geloofde dat we al senioren waren en we namen de snelle lift naar het eerste platform.

Een prachtig 360° panorama over heel Las Vegas vanop bijna 350 meter, toch een grote stad !

Het vliegveld was zeer goed zichtbaar en niet ver van ons hotel. Nog een verdiep hoger kwamen we op het openlucht platform waar de foor-attracties staan. Echt bangelijk om daarin te gaan : een draaimolen die naast de toren draait; een draagstoel die in de hoogte schiet en dan in vrije val naar beneden valt; een slee die de afgrond induikt en dan plots stopt en dan de allernieuwste attractie, u via een kabel naar beneden laten vallen …  te gek om te geloven en zeker om het te doen !! en toch is daar publiek voor ?

We wachten tot na zonsondergang om de laatste foto’s hier te nemen en we moesten ons dan haasten naar de monorail voor onze afspraak in de Venetian om 21 uur.

Vijf minuutjes te laat konden we aanzitten aan onze tafel. De keuze was moeilijk maar was zeer goed, we hebben hier zeer lekker gegeten op het San Marcoplein en voor de gelegenheid dit keer met een biertje … de Karmeliet en Jeannine een Leffe !

Al redelijk laat, voor onze normen, liepen we dan de hele weg terug naar de monorail en kwamen vermoeid en met verhitte voeten in ons hotel aan. Het duurde niet lang of iedereen viel in slaap. Morgen weer uitslapen en nog een dagje in de gokstad !