Neenee .. het was een Italiaan gisteren, dus geen steak maar pasta’s !

Deze morgen na soberder ontbijt vertrokken we al om 9 uur naar Sequoia National Forest. Vanuit Clovis kan men doorsteken naar het National Park via de 180 en komt men direct in het Park langs de noordkant binnen. Tot in Dinuba liep alles prima, maar dan verdween plots de aanduiding van de weg en waren we de 180 kwijt. De GPS boven gehaald en Tree Waters ingegeven al eindbestemming. We volgden getrouw onze lieftallige vrouwenstem en dat hadden we niet mogen doen. We kwamen onderaan het park hetgeen niet de bedoeling was. We wilden door het park rijden en niet er heen en dezelfde weg terug, dus even de kaart erbij genomen en via Badger zouden we terug op de goede weg zitten. Op de kaart was het een recht weggetje dus dit ging vlot gaan. In werkelijkheid was dat de prachtigste asfaltweg die we al hadden gehad, maar bochtig … niet te doen. Heel deze fout heeft ons 2 uur gekost voor we eindelijk aan het park aankwamen. Ook hier weer problemen, ¾ uur hebben we stapvoets aangeschoven om binnen te geraken, enkel om onze inkompas te laten zien, met voor ons Harley Davidsons in groepjes van 5-10 man.

Onze planning liep duidelijk in het donder. Eens in het park was er geen probleem meer en stopten we bij de eerste reuzen bomen om foto’s te nemen. Op de drukke parking plaatsten we de auto en dan moesten al wandelend 700 meter afdalen tot aan de General Shermanboom, een mammoetboom van 11 meter diameter … meer dan 30 meter omtrek ! Enorm veel mensen die toch allemaal de nodige foto’s wilden maken omringden de boom. We besloten om te voet terug te keren want er was ook mogelijkheid om de shuttle te nemen. Op deze hoogte van 2140 m en een temperatuur van boven de 25°C is stappen ook al niet zo evident, maar voor ons geen probleem natuurlijk.

We daalden verder door het park en ik herinnerde nog van een vorig bezoek dat er een parking was waar we de reuzenbomen nog beter konden zien in den meer open ruimte. En jawel we parkeerden even langs de weg, want de parking was enkel voor gehandicapten en we liepen zo tot aan de machtige bomen met zelfs een omgevallen boom die aan het wegkwijnen was. Hier kon men de afmetingen beter vergelijken.

Vermits we zeer veel tijd verloren hadden moesten we voortmaken en bereikten zo de baan naar Porterville om nog vele miles af te leggen tot ons volgend hotel in Richcrest. Voor 20 uur zouden we niet in het hotel zijn, gelukkig was het al geboekt !

Richcrest is al een grote stad dus geen probleem om hier een restaurant te vinden voor deze avond, het werd het Caseys steak and BBQ house !

Vandaag viel de temperatuur nog goed mee, nooit boven de 101°F, maar morgen in Death Valley zal het wel warmer zijn !