Vandaag weer een prachtige wolkenloze dag als we opstonden en zeker niet te warm (68°F of 20°C). We gingen ontbijten in het Best Western restaurant naast het hotel, waar eigenlijk iedereen mag komen eten; het ontbijt was niet inclusief. Wij waren zowat de enige blanken tussen allemaal Navajo indianen, mannen, vrouwen en kinderen, heel typerende grote dikke gezichten, donkerbruin geblakerd met zeer lang zwart haar, dikwijls in een paardenstaart geknoopt, ook de mannen … en dik, ge houdt het niet voor mogelijk !

Vandaag stond de Canyon de Chelly National Monument op het programma, wordt uitgesproken als d’SHAY en behelst Canyon de Chelly en de Canyon del Muerto. Dit is zeker een miskende Canyon, alhoewel het impressionante en de stilte hier ons toch overdonderde. Buiten vele hagedisvariëteiten hebben we bijna geen andere dieren gezien. In de rode rotsen heeft het water zich in duizenden jaren een weg gebaand en prachtige rotsformaties gevormd, een kleine Grand Canyon is de beste vergelijking. De platte dalen zijn rijkelijk begroeid met bomen, struiken en landbouw voor deze indianen, daar waar het water in regenachtige seizoenen stroomt of overstroomt. De Canyon beslaat bijna 84000 ha binnen het Navajo Reservaat, de vroegere Hopi indianen.

Enkele toeristen auto’s zijn we tegengekomen, voor de rest eindeloze stilte en enkele Navajo indianen die proberen aan de kost te komen met de verkoop van kleine juwelen of met indianen tekens beschilderde stenen. De juweeltjes waren natuurlijk interessant voor de meisjes, een vriendelijke indiaanse maakte de oorbelletjes zelfs terwijl ze erop wachten !

We waren begonnen met de South Rim, die de mooiste bleek ook voor de lichtinval van de zon en in de namiddag de North Rim, waar we toch nog één toerist zijn tegengekomen, Fransen.

Rond 17u30, temperatuur al 26°C, reden we terug naar het hotel en nog even langs de enige lokale supermarkt voor nieuwe proviand en apero hapjes, ook hier waren wij de enige blanken in de winkel. In het magazijn en in heel de omgeving geen alcohol te krijgen, dat was vervelend, … aan de overkant stond wel een kerkje voor de Getuigen van Jehova, dat verklaart misschien veel !

Gelukkig hadden we nog een lekkere fles “Sweat Petit” in de kamer, een soort dessertwijn die we gekocht hadden in de Napa Valley, zodat alles nog niet verloren was.

Morgen trekken we weer wat noordwaarts, richting onze eindbestemming, en boeken we voor drie dagen in Cortez, waar weer een heel programma af te werken is.