Op de foto: de meidoorn
Een beetje laat: maar hier komt mijn (of beter gezegd van Guido Gezelle) meigedicht.
De Meiboom
De meiboom voor
De deure staat,
Zoo zoet is hij
Als honinkraat,
Die, lekende uit
De korven, laat
Zijn zoetigheid mij troosten;
De mei is daar,
Met gers en groen,
Met t kouten, zoo
De veugels doen,
Van nesten en
Van eiers broeên:
De mei zit in den oosten
De meiboom, voor
De deure, en is
Zoo jong niet meer
Als loof en lisch,
Ontloken in
De lavenis
Der zoete zonnestralen;
De mei is half
Voorbij, voortaan,
De bruilofte en
t gedans gedaan,
het orgel-, t harpe-
en t trommelslaan
der nuchtere nachtegalen.
De meiboom voor
de deure is weg,
de vogels zijn,
in hage en heg,
Nu neerstig aan
Den eierleg;
Het groen is al bestoven
!
Ach, mochte t mij
Hier onbekend,
Eens meie zijn,
Die nooit en endt,
De Moeder en
De Maagd omtrent,
Die land en lieden loven!
Guido Gezelle
Tot ziens, beste lezer.
|
