Vier jaar geleden kreeg ik iets aan mijn hart. Sindsdien werd ik door pijn en verdriet getart. Heel even stapte ik uit mijn leven. Doktoren en verpleegsters vochten om het mij terug te geven. Een moeilijke weg moest ik toen gaan. Ook ik bleef vechten voor mijn bestaan. Moe verdrietig bang en gefrustreerd. Heb ik het toch geprobeerd. Twee stapjes vooruit en een terug. Ik kwam niet ver het ging niet zo vlug. Langzaam kwam ik uit een diep dal. Met soms een harde val. Na vier jaar vechten om door te gaan. Zie ik de zon schijnen. Er is weer licht in mijn bestaan. Dankbaar voor dit nieuwe leven. Dat eens aan mij gegeven. Vind ik de kracht , om nog vele keren. Al het mooie in het leven te waarderen.