Zojuist zijn Willy’s werkzaamheden als vrijwilliger bij het dierenasiel in Dolores (5 minuten van ons huis) begonnen. Een aantal gelijkgestemde mannen en vrouwen (allen Brits en dus nu ook een Nederlander) komen om 9 uur bij elkaar en gaan dan de honden van het asiel uitlaten. Van alles wat. Aanhankelijke, schuwe, vrolijke, wilde, kortom van alles wat aan honden. Ook mishandelde honden die bij het eerste de beste commando in elkaar krimpen. Het personeel is nagenoeg Brits, en de voertaal ook. Geen wonder dat als ik “Vlokkie af” roep, er geen reactie komt. Mosteren met potverdorie, alee doorlopen en rechts! geeft ook geen reactie. Voor mij is het niets anders dan ergens bij te willen horen, zoals ieder mens dat wil. De essentie van vrijwilligerswerk. Als dat dan ook nog kan met werkzaamheden die je leuk vindt, is het helemaal oke. De honden vinden het meer dan prima. Het is de bedoeling dat ik dat 2 a 3 keer in de week doe. In plaats van mijn ochtendwandeling kan ik nu mooi dit doen. Zo snijdt het mes aan twee kanten.

De zon schijnt nu onafgebroken, dit is het weer waar we eigenlijk voor gekomen zijn. Jammer dat het niet dichter bij de deur is. We hebben gehoord dat jullie ook aardig verwend worden met mooi weer. Geen winter zoals voorgaande jaren, guur en koud. Geniet er van!

We hebben een paellapan gekocht op een Spaanse ochtendmarkt. Bij de kruidenboer de beste paellakruiden gekocht, in de supermarkt paella rijst en dan koken maar. Het eerste resultaat, een heerlijke paella met vis en garnalen, mocht er wezen. Beter dan in sommige restaurants waar we gegeten hebben. Het internet helpt je een heel eind op weg en de rest verzin je zelf. Visstukjes aanbraden, visbouillon, kruiden, knoflook en wat losse groente erbij en dan de rijst. Blijven scheppen tot na ongeveer 20 minuten de rijst alle bouillon opgenomen heeft. Zo nu en dan de bouillon bijschenken en laten inkoken/bakken. Laat het niet te droog worden, regelmatig ook olijfolie bijschenken. Hmmmm.

De zwarte ibissen vliegen hier samen met de koe-reigers, zoals de meeuwen bij ons vliegen. Daar waar insecten te scoren zijn, kun je ze vinden. Als een volleerd amateur fotograaf heb ik geprobeerd een paar fotografisch te verschalken, wat mij met mijn nieuw gekochte telelens toestel best goed gelukt is. Die beesten vertonen de prachtigste kleuren in de ondergaande zon.

Als we in de tuin zitten horen we de flamingo’s regelmatig roepen vanuit het naburig moerasgebied. We hebben dan steeds het idee dat we bij een dierentuin zitten. Grote groepen van al deze beesten vliegen regelmatig over ons huis, pendelend tussen bouwland en het natuurgebied.

Aan de overzijde van de straat staat een villacomplex, gelijk aan de onze. De helft is bewoond de andere helftstaat na 3 jaar al te verpauperen. Wij weten nog niet waarom daar niemand woont. Verwilderde tuinen., mooie huizen waar nog geen lamp aan hangt en geen toezicht. We denken dat deze huizen zonder vergunning gebouwd zijn en daarom niet verkocht of bewoond kunnen worden. Jammer, jammer, jammer.