Het was de voorbije nacht verschrikkelijk warm in de tent, ik lag op m’n slaapzak in plaats van erin. Ik heb zelfs overwogen om buiten te gaan liggen, maar de muggen zouden waarschijnlijk spelbrekers geworden zijn!
We zaten vanmorgen op de fiets om 7.15u en we begonnen aan de rit zonder ontbijt, dus spraken we onze voorraad aan. Die mueslikoeken zijn een bijna volwaardig alternatief voor het ontbijt, mits je niet te lang wacht om bij te tanken.
Vanaf de camping was het gewoon de weg op en zaten we al op de route. Na een paar kilometer gingen we van het fietspad naast de weg af om alweer een rustig fietspaadje aan te doen tussen hoge rietbegroeiïng. Zalig fietsen, we maakten hier ook menig foto omdat de natuur prachtig was.
In Grötsingen, het eerste dorp dat we tegenkwamen na een tiental kilometer, vonden we een bakker. Twee krentenkoeken, croissants en een paar belegde broodjes. Om de voormiddag door te komen moest dit voldoende zijn, samen met een frisse cola om de suikers aan te vullen.
De rit van vandaag verliep normaal langs de Nagold en de Würm. Tot in Pforzheim volgden we de Nagold, vanaf Pforzheim besloten we om de alternatieve route te volgen omdat het vandaag weer warm beloofde te worden. Een foute beslissing bleek achteraf, want het was misschien iets korter maar we hadden meer beklimmingen, geen grote maar in de hitte kan je de minste beklimming beter vermijden. De gewone route liep langs de Wurm, weliswaar kronkelend maar in de luwte van de bomen en… over een aangelegd fietspad!
De stad Pforzheim is het Duitse centrum van de sieraad- en de uurwerknijverheid, de stad heeft een grote goudsmidschool en het Schmuckmuseum herbert sieraden van Grieken, Etrusken en Romeinen. De Schlosskirche is een van de weinige monumenten die de stad rijk is.
Even voor Weil der Stadt in Merklingen, gaan we terug op de route en fietsen we weer naast de Wurm. Ik vond het Würmtal ongelooflijk mooi, prachtige uitzichten met een afwisselende vegetatie. In de alpengarten , bij het dorpje Würms, zijn zo’n 5000 verschillende soorten alpenvegetatie samengebracht.
De rit van vandaag verloopt eigenlijk rustig, we nemen ruim de tijd om onze maag te vullen.
Vanaf Hildrizhausen fietsen we door een natuurpark dat zijn gelijken niet kent. Twee hekken moesten we zelf opendoen en sluiten, waarschijnlijk om het wild dat hier zit, niet naar de bewoonde wereld te laten ontsnappen. We fietsen weer door oneindige dreven, onder loofbomen met een dik gebladerte dat onze tocht alweer lommerrijk maakte. Soms was het moeilijk afscheid nemen van zoveel natuurpracht!
Bij het dorpje Bebenhausen komen we weer in de actieve wereld en ook in de hitte van de dag. Tübbingen komt in zicht, ons eindpunt voor vandaag.
Tübbingen is met zijn kleine 100000 inwoners een vriendelijke en vooral schilderachtige stad, gelegen aan de Neckar. Heel mooie vakwerkhuizen sieren de gevels en her en der vind je er schilderachtige hoekjes. Wij hebben te weinig tijd om al dat moois te bezoeken maar ik doe de moeite om er een paar uit te pikken.
Veel gevels zijn versierd met graffito (niet te verwarren met graffiti zoals wij dat kennen). Graffito is het bezetten van een donkere muur met een dun laagje kalk, daar worden dan figuren in geëtst zodanig, dat de donkere muur weer zichtbaar wordt. Het prachtige Rathaus aan de Marktplatz is hiervan een mooi voorbeeld. Ook de 15^de eeuwse Stiftskirche aan de Holzmarkt is de moeite waard. Verder is Tübbingen een studentenstad.
Aan de Tübinger universiteit studeren zo’n 25000 studenten, dat maakt van Tübbingen waarschijnlijk ook een stad met vele culturen. De astronoom Kepler onder andere, is een beroemdheid die in Tübbingen studeerde.
De Stocherkahne is een soort punter waarmee de studenten op de Neckar spelevaren in hun vrije tijd. Vanaf een eilandje in de Neckar heb je naar het schijnt een prachtig uitzicht op de oude stad, al wandelend over de lommerrijke Platanenallee.
Uiteindelijk bereiken we de camping. Druk, mooi en duur… maar kom alle voorzieningen zijn aanwezig en we kunnen er zelfs eenvoudig maar goed eten. Restaurants hebben op campings weinig succes, de meeste campingbezoekers koken hun potje zelf, vandaar…
Om 19u. waren de tentjes opgesteld en na een verkwikkende douche konden we ook eens aan eten denken, Herman had vernomen dat er in Tübbingen een cybercafé was. Een gelegenheid voor hem om weer wat foto’s te plaatsen, ik bleef achter, dronk nog een glas en zocht daarna mijn slaapzak op. Ik moet redelijk vlug in slaap gevallen zijn, want ik werd wakker van m’n broer die terugkwam.
Morgen wacht ons een tamelijk zware dag met de eerste beklimming tot nu toe!!!