Mijn favorieten
  • natoken
  • hettysite
  • Vekabo Camping De Boomgaard Vorden NL
  • michel
  • ani
  • ludovicus
  • fotojacht
  • paolo
  • hetty1943
  • saartje
    Welkom op HETWIMPEL, herinneringen van een Achterhoekse in Drente
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Onze bordercollies Tessa en Scott hadden een prachtig nestje met 7 pups.
    Foto
    Foto
    Hoofdpunten blog hetty1943
  • Rick en Epke...
  • Hattem
  • Zaterdag
  • Knipscheer..??
  • Drie generaties
    Categorieën
  • Aartsen (0)
  • Bijenhof De Haar (0)
  • Bijenhof Wildenborch (0)
  • Coba en Hendrik Jan (0)
  • De Boomgaard t/m 1962 (0)
  • De Haar 1946-1950 (1)
  • Eggink Boskamp tot 1940 (2)
  • Fam Eggink Boskamp na 1946 (0)
  • fam van der Kolk Schoolpad (3)
  • fam. van der Kolk (0)
  • fam.van der Kolk Emmen Kuifmees (0)
  • Harwig (0)
  • Herman Eggink USA (0)
  • Wim Stork/ Holvrieka (0)
  • Wimhetty vanaf 1965 (2)
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Een verslag over de hoogtepunten van onze reis naar Nieuw Zeeland met de ANWB is te lezen bij hetty1943 of op www.hettysite.nl 3 nov. '07--19dec. '07
    Archief per maand
  • 04-2015
  • 02-2014
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 05-2012
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 12-2010
  • 10-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 02-2010
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
    Blog als favoriet !
    Foto
    Categorieën
  • Aartsen (0)
  • Bijenhof De Haar (0)
  • Bijenhof Wildenborch (0)
  • Coba en Hendrik Jan (0)
  • De Boomgaard t/m 1962 (0)
  • De Haar 1946-1950 (1)
  • Eggink Boskamp tot 1940 (2)
  • Fam Eggink Boskamp na 1946 (0)
  • fam van der Kolk Schoolpad (3)
  • fam. van der Kolk (0)
  • fam.van der Kolk Emmen Kuifmees (0)
  • Harwig (0)
  • Herman Eggink USA (0)
  • Wim Stork/ Holvrieka (0)
  • Wimhetty vanaf 1965 (2)
  • Categorieën
  • Aartsen (0)
  • Bijenhof De Haar (0)
  • Bijenhof Wildenborch (0)
  • Coba en Hendrik Jan (0)
  • De Boomgaard t/m 1962 (0)
  • De Haar 1946-1950 (1)
  • Eggink Boskamp tot 1940 (2)
  • Fam Eggink Boskamp na 1946 (0)
  • fam van der Kolk Schoolpad (3)
  • fam. van der Kolk (0)
  • fam.van der Kolk Emmen Kuifmees (0)
  • Harwig (0)
  • Herman Eggink USA (0)
  • Wim Stork/ Holvrieka (0)
  • Wimhetty vanaf 1965 (2)
  • Een Achterhoekse in Drente
    of... wie lang leeft kan veel verhalen
    Memories
    14-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Weerspiegeling

    Opa Eggink of... Johan- oom zoals hij in de buurt ook wel genoemd werd. foto: Henk Braakhekke.

    Ik ben er een beetje uit…. uit het lezen van gedichten. Toen ik vroeger verplicht een aantal gedichten uit het hoofd moest leren, vond ik dat helemaal niet erg… integendeel. Ik maakte zelfs schriftjes met gedichten die me het meest bevielen. We hadden zelfs een gedichtenbundel: Weerspiegeling, een bloemlezing uit de Nederlandse Poëzie van 1880 tot heden. En dat heden bleek, bij het nakijken voorin,  1949 te zijn. Opa Eggink bleek ook geïnteresseerd in mijn gedichtenbundel.  Toen hij op mijn verjaardag kwam, ik denk in 1959, wilde hij hem graag lenen en hij knoopte het boekje achterop zijn fiets. Aan het eind van de verjaardag fietste ik  altijd een eindje met hem mee terug, tot aan de spoorlijn vlak voor het Medler. Hij had opoe beloofd om daar altijd even af te stappen, want hij was zo doof als wat. Daar namen we afscheid en  fietste hij verder en ik weer terug naar de Boomgaard. Bij het oversteken van de Ruurloseweg op het Medler werd hij geschept door een vrachtauto. Hij raakte bewusteloos en werd per ziekenauto naar het ziekenhuis in Lochem gebracht. Toen hij daar weer bij zijn positieven kwam bleken zijn verwondingen gelukkig wat mee te vallen, maar wat hij zag… daar was hij stomverbaasd over. Dertig jaar ervoor had hij ditzelfde beeld al gezien in één van zijn dromen of visioenen. Het plaatje van zijn bed bij het raam, de boom buiten en zijn hoofd in het verband.
    Zijn fiets zat natuurlijk ook in de kreukels, het boekje  kreeg ik enigszins gehavend terug. Ik heb het altijd bewaard.

    Maar nu... we hebben een bijzondere gedichtenmiddag gehad en mijn liefde voor gedichten is weer opgepoetst. Zie: www.hettysite.nl weblog 1 --13 februari





    14-02-2014 om 15:18 geschreven door Hetty  


    Categorie:Eggink Boskamp tot 1940
    >> Reageer (0)
    13-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Homoet of Hoenwaard
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vaak heb ik Wim horen vertellen over zijn jeugd in Hattem, hoe hij zittend op het paard van buurman van 't Land naar Homoet ging om die weg te brengen. De boeren woonden allemaal nog in het stadje en in het voorjaar werd het jongvee naar de gemeente weide op Homoet gebracht. Dat werd dan eerst bij de pomp naast de Grote kerk gebrandmerkt en dan ging het in optocht naar de Hoenwaard, één van de uiterwaarden van de IJssel die nooit overstroomde maar waar tot midden vorige eeuw geen boerderijen stonden. De scholen waren dicht op die dag zodat de kinderen het hele gebeuren konden meemaken. Toen we vorige week in het Jan Voerman Museum in Hattem waren zag ik daar foto’s van de verhuizing van de koeien naar Homoet. Toen pas kon ik me er een echte voorstelling van maken. Tot dan had ik het alleen van horen zeggen. Beelden doen ook wat. Daarom deel ik ze graag met jullie.

    13-08-2013 om 19:51 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (0)
    12-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Verkentoren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In het Voerman Museum hangt dit schilderij van grote historische waarde. Het is geschilderd door Peter Snayers uit Antwerpen in 1629 en laat het Spaanse aanvalsregiment onder bevel van graaf Salazar zien. Op de achtergrond zie je de Grote kerk en de burcht de Dikke Tinne. De aanval op de poort mislukte, misschien wel zoals onderstaande legende vertelt, en de troepen trokken zich plunderend terug.

    De Hattemer toren richting Hoenwaard heeft nòg een naam: de Vèrkentoren met de klemtoon op de eerste lettergreep en niet van het woord verkèn dat van het werkwoord verkennen komt. Het komt van het woord varken, knorremans, die in de Middeleeuwen vrij rondliep in het stadje en z’n kostje daar op kon scharrelen.
    Als klein maar strategisch gelegen vestingstadje was Hattem in vroeger eeuwen vaak het doelwit van belegeringen. Grote legertroepen vlijden zich dan neer in het veld, betrokken hun stellingen en sloten de aan- en afvoerwegen af. Kaartspelen en dobbelstenen werden tevoorschijn gehaald om de lange uren te vullen en de verveling te verdrijven die gepaard ging met het langzaam uithongeren van de Hattemers binnen de muren.
    Maanden en maanden kon dat ‘spel’ zo doorgaan in een ultieme strijd om de sterkste zenuwen.

    Dat het met de moraal van de Hattemers wel goed zat blijkt uit de legende die de ronde doet over de naamgeving van de Verkentoren die een prachtig uitzicht gaf (en geeft) over de uiterwaarden en de weg richting Heerde

    Het was weer eens raak. Al maanden lag de vijand voor de poorten van de stad om de Hattemers te dwingen een toontje lager te zingen. Er zat niet veel schot in de zaak. Aanvallen op de stevige stadsmuren en dito poorten hadden weinig effect en werden zonder al te veel moeite door de Hattemers afgeslagen dankzij de ketels kokende pek en olie die klaar stonden en de ervaren kruisboogschutters op de muren. Keer op keer toog de vijand onverrichterzake terug het veld in waar het lange wachten weer begon.
    Maar… binnen de muren had men nog steeds voldoende voedsel. In de stallen van de vele stadsboerderijen liep tenslotte genoeg eetbaars rond en ook de molenaar op de stadswal had nog een aardige voorraad graan liggen voor het malen van meel en het bakken van verse broden. Toch werd men het wel zat om niet het vrije veld in te kunnen.
    Jan de Slager werd het na geruime tijd eveneens zat en ging tot actie over. Hij was niet groot, eerder klein, maar met spieren als kabeltouwen. Hij dook de stal in, greep één van zijn varkens en toog ermee naar wat wij nu kennen als de Verkentoren.
    Met enige moeite klom hij de trap op. Eenmaal boven gekomen tilde hij het varken boven zijn hoofd en schreeuwde de vijand met bravoure toe: “Hé jongens, hebben jullie honger? Kom dan maar een stukje halen als je durft!” De vijand gaf het op en met de staart tussen de benen dropen ze af. Sindsdien staat de toren richting Hoenwaard bekend als de Verkentoren.


    Op het kasteel de Wildenborch ging het er vergelijkbaar aan toe, alleen was hier het vlees echt op, op één varken na. Elke morgen werd het dier flink aan de staart getrokken zodat het gilde als een mager varken en de vijand dacht dat er al weer een varken geslacht werd en de voorraad onuitputtelijk leek. Ook daar droop de vijand af.

    12-08-2013 om 18:11 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (0)
    11-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vesting- en Hanzestad Hattem
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hattem wordt er een versterkte stad op de noordrand van de Veluwe. Het stadsplan van Hattem laat zien dat de huidige kerk dan al een belangrijke rol speelt . De tufstenen toren dateert uit de 12e eeuw en er wordt aangenomen dat er naast de parochiekerk op de Gadsbergh, al een kapel met toren stond op de huidige plaats in het centrum van Hattem. Met het verlenen van de stadsrechten in 1299 wordt dus ook het kerkelijke centrum verplaatst. De nieuwe kerk wordt gewijd aan de apostel Andreas en is zo de patroonheilige van Hattem.[1]
    In 1401 kregen de burgers die binnen de stadsmuren woonden van hertog Willen de Hoenwaard, in de volksmond Homoet, waar ze hun vee mochten laten grazen en steen mochten bakken. In 1404 werd het kasteel St. Lucia gebouwd. Dit gebouw zou bekend worden als "de Dikke Tinne". Deze naam dankt het kasteel aan de dikke muren, die de dikste van Nederland waren. In 1778 werd dit kasteel gesloopt omdat de gemeente besloot om de stenen te verkopen. In 1786 werden Hattem en Elburg bekend omdat daar de prinsgezinde kandidaten voor de vroedschap niet werden geaccepteerd en de verkiezing als een interne zaak werd beschouwd. De sterke patriottische beweging stond onder leiding van de advocaat Herman Willem Daendels. Binnen een maand hebben de troepen van stadhouder Willem V de opstand onderdrukt. In het Voerman Museum zagen we o.a. een schilderij dat de Spaanse troepen, die in 1629 voor Hattem liggen, uitbeeldt. En deze tekening laat de de troepen van stadhouder Willem 5 zien, bovenaan op de tekening. De patriotten uit Hattem staan al klaar bij hun bootjes om over de IJssel te vluchten.

    11-08-2013 om 18:19 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (1)
    10-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hattem
    Klik op de afbeelding om de link te volgen In het Bakkerij Museum heb ik al eens horen vertellen hoe de naam Hattem ontstaan zou zijn. Het is de 18e eeuwse legende van de duif.
    De burgemeester had mooie duiven waarvan er op een dag eentje weg vloog. Hierdoor was de hele stad in consternatie. De stadspoorten werden meteen gesloten zodat de duif niet zou ontsnappen. Maar ja… een duif hè… die vloog er overheen.
    Het was een geluk bij een ongeluk. Een oude vrouw die voor de poort stond ving de duif en riep: Hier… ik ‘had 'em’. En daarom is deze kreet verbasterd en werd het Hattem.
    Het zou waar kunnen zijn....
    In het Bakkerij Museum worden de Hattemer duifjes verkocht. Ze worden gemaakt van bloem, honing, suiker èn wat verfijnde specerijen. En daarbij nog wat noten en zuidvruchten.
    Dat Bakkerij museum is zeker de moeite waard. Voor kinderen is er in vakantietijd en op woensdagmiddag een speciaal programma waarbij er zelf broodjes gebakken mogen worden en wordt er op een leuke manier een speciale voorstelling gegeven.

    Wikipedia meldt twee heel andere redenen voor de naam Hattem:
    De naam "Hattem" is een typische heemnaam. Wat deze naam echter precies betekent is onduidelijk. Er zijn grofweg twee veronderstellingen. Hattem zou het heem zijn van mensen die eerder tot de stam van de Chattuarii (ook wel Hattuarii of Hatten) behoorden of het heem van mensen wier leider Hatto heette. De laatste veronderstelling is gebaseerd op het feit dat de meer dan de helft van de heemnamen afgeleid is van een persoonsnaam. Waarschijnlijk vinden de Hattemers de laatste veronderstelling de juiste of de leukste, gezien de naam van de voetbalclub Hatto Heim
    Hattem wordt omstreeks 800 voor het eerst in de geschiedschrijving genoemd. Hattem kreeg zijn stadsrechten in 1299 van graaf Reinoud I van Gelre en is een Hanze- en vestingstad.

    10-08-2013 om 17:39 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bollebak en Kladdegat
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Nichtje Suze en haar vriendin bij Kladdegat, afgelopen jaar op de brug aan de Dorpsweg. Hij ligt veilig aan de ketting. Het beeld werd gemaakt door Jan Erik Barendsen in 1993.

    Zoals wij vroeger in Linde de Bollebak hadden waarmee je bang gemaakt kon worden, hadden ze in Hattem Kladdegat. Het was een soort hondachtig beest. Ik denk ook dat die misschien dezelfde functie had. De bollebak, een soort watergeest, huisde voornamelijk in gevaarlijke kolken of beekjes en opoe hield ons op die manier bij de gevaarlijke laoke weg.
    Kladdegat was meer het Hattemer spook. Het hondachtige wezen huisde in de donkere tunnels onder de stadsmuren aan de Adelaarshoek, inderdaad, in het Spookhuys. De Hattemers rilden als ze ’s nachts het naargeestig gehuil en het gerammel van kettingen meenden te horen.
    De spookhond was zo levensecht dat ze het ’s avonds laat niet waagden om zich in donkere hoekjes rondom de stadsmuur te begeven. Tot in de 20ste eeuw bestond er nog een heilig ontzag voor Kladdegat, waarvan opvoeders dankbaar gebruik van maakten: ‘Pas maar op, anders komt Kladdegat je halen.’

    Angst. Aan de ketting, de ogen vol vuur.
    Vastgeketend aan Hattems muur
    Met een boog er omheen, anders doet hij u wat!
    Waakt u voor spookhond 'Kladdegat'.

    10-08-2013 om 10:26 geschreven door Hetty  


    Categorie:Eggink Boskamp tot 1940
    >> Reageer (0)
    09-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Spookhuys
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het restaurant het Spookhuys in het enig overgebleven gedeelte van de middeleeuwse burcht St. Lucia te Hattem, in de volksmond de Dikke Tinne genoemd vanwege de imposante torens.
    Op deze unieke locatie waar volgens zeggen nog steeds een spook rondwaart, kunt u genieten van onze specialiteiten.

    Vier jaar heb ik in Hattem gewoond, maar nooit heb ik verhalen als deze gehoord. Maar het Spookhuis bestond toen allang net als het Daendels poortje waar je af moest stappen als je er per fiets wilde passeren. Maar nu Kladdegat ter sprake komt, vind ik dit volgende verhaal:

    Lang geleden vertelden de Hattemers uit eigen ervaringen dat de verhalen over spoken in 't Spookhuys geen sprookjes waren. Spoken die in de nachtelijke uren rond dwaalden en heimelijk, in de ondergrondse gangen, spookhond ´Kladdegat´ontmoetten.
    Er zijn verhalen rondom die spookhond Kladdegat: Spoken bestaan.

    Op een nacht zat Arend- Janszoon rechtop in bed. Hij hoort de klok slaan en telt de slagen. Het is 12 uur, de tijd van het spook, hij weet het zeker. De koeien houden op met eten en staren verstijfd naar de trap als hij de klok 12 uur hoort slaan.
    Ze zien hoe het spook de trap af dwaalt, over de deel zweeft en verdwijnt in de gangen onder ´t Spookhuys. Na enkele minuten is het weer rustig, helemaal stil, alsof er niets gebeurd is.
    In de tuin van het huis staat een geraamte met een sabel, het ontzielde lichaam van een kozak, een verdwaalde Rus. In de nacht was deze overvallen door generaal Souman, de dappere generaal die de kozakken keerde. Nazaten van hem wonen nog in de stad.
    Broer Albert neemt op een nacht de sabel mee in de hoop het spook te kunnen imponeren. Om twaalf uur 's nachts staat hij onder aan de trap, zwaaiend met zijn zwaard. Al zwaaiend zakt hij plotseling ineen als een pudding. Als hij bijkomt vertelt hij dat hij een vreemde man onder aan de trap heeft gezien. "Daarboven aan de trap," zegt hij "en hij heeft mij met vuurspuwende ogen aangekeken!"
    Het spook in ´t Spookhuys deinsde nergens voor terug. In de onderaardse kerkers dwaalde hij rond. De kreten van zijn slachtoffers, aan ketenen gebonden, waren in de wijde omtrek nog te horen!
    Het was Jan Visscher, een stoere bewoner van Hattem, die begin 1800 de spookhond te lijf ging. Het hondengat, waar de spookhond woonde, werd door Jan eigenhandig dichtgemaakt.
    Een stenen muur van behoorlijk kalk en steen
    maakte dat het spook 'Kladdegat' voorgoed verdween...

    09-08-2013 om 15:07 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (0)
    01-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De geut'ndrieter
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hattem is niet alleen een heel oud middeleeuws stadje, 700 jaar stad is een paar jaar terug nog uitbundig gevierd, maar ook is heel veel bewaard gebleven zoals wij in het Voerman Museum ook het een en ander tegen kwamen. Maar wat ons bij de Dijkpoort meteen opviel was de stenen afbeelding van een zittend mannetje. Daar word ik altijd zo nieuwsgierig van en ging op zoek… en… vond.

    De geut’ndrieter
    Wat zit er toch op de muur achter de Dijkpoort?
    Is het echt een man die hier zijn behoefte doet?
    Jazeker. Het beeld verwijst naar de uitbouw van de poort. Deze fungeerde in de negentiende eeuw als toilet voor de poortwachters. Riolering hadden ze nog niet in de middeleeuwen, dus de uitwerpselen vielen zo naar beneden. Het beeld kreeg al gauw de bijnaam geut’ndrieter.

    Toen ik Wim vertelde van de geut’ndrieter bij de Dijkpoort moest hij lachen: ’Echt Hattems um der zoiets van te maken, net as de Strontkleppe'.
    Dat woord drieten wordt ook in de Achterhoek gebruikt èn in Twente. Een paar bekende uitdrukkingen:
    Noe he'j ’t schaop an ‘t driet'n , --oh wat erg, nu hebben we gedonder in de tent
    Ik loat mie nich in 'n tuk driet'n. --Ik heb met jou nog een appeltje te schillen,
    Er is zelfs een songtekst van Jovink En De Voederbietels met : Schoap An't Drieten
    ‘s Winters as de boer'n ies driet dan is ’t kold. -- 's Winters, als de boeren ijs poepen dan is het koud)
    Opoe Bijenhof bezigde het woord drieten vooral als ze kwaad was: Och … loop toch hen drieten.
    En een klein kind werd vaak wat liefkozend: mien drietebuul genoemd
    Wim kent trouwens nog een uitspraak van een echte Hattemer die goed kwaad was op een van de neven van der Kolk: ‘Kom es hier ie…dan za’k oew köppien op een päöltien zett’n. Wie het herkent mag het zeggen…

    01-08-2013 om 00:00 geschreven door Hetty  


    Categorie:fam van der Kolk Schoolpad
    >> Reageer (2)
    30-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn zolder is een museum...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Soms komt er iets boven water waarvan je vergeten was dat je het had. Toen Jos en Margo op de Boomgaard hun huis aan het inrichten waren kwamen er na 55 jaar een paar schoolschriftjes van mij te voorschijn. En als ik in de grote hutkoffer van Wim kijk vind ik van onze kinderen het een en ander. Maar ik ben niet de enige die dingen bewaart. Toen ik in Hattem begon aan mijn onderwijzersloopbaan was het de tijd van Pinkeltje en ik heb in die tijd de kinderen heel wat verhalen voorgelezen. Eén van de ouders zocht een model om te schilderen en vroeg, ik denk via zijn dochter, of ik wel zou willen. Och waarom ook niet. Ik had een kamer bij de fam. Sobering en had behalve mijn schoolwerk weinig meer te doen. Het werd een aardig schilderij dat jarenlang bij mijn ouders heeft gehangen en nu boven ons bureau een plekje heeft gekregen. Dochter Hannie vond het niet echt lijken, ik sta er wat ernstig op en enigszins geflatteerd. Als dank voor het meegekregen schilderij gaf ik toen een boek van Pinkeltje. Dat werd zo gewaardeerd, dat ze het nog steeds als een soort relikwie bewaart. 'Mijn zolder is net een museum', meldde ze, en stuurde de foto van het 50 jaar oude boek. 'Van juffr. Eggink 1963', staat er voorin. Zo kun je lekker mijmeren als je eens op de zolder rondstruint. Toch erg leuk om te horen.

    30-07-2013 om 08:47 geschreven door Hetty  


    Categorie:Wimhetty vanaf 1965
    >> Reageer (1)
    29-07-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over keukens en...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Onze inrichting aan de Eijerdijk in 1965.

    Ik mag graag naar huizenprogramma’s kijken. Nee, ik blijf er niet voor thuis maar als ik er toch ben kijk ik het liefst naar oude Engelse huizen, schuren, molens, die gerenoveerd worden en dan in oude stijl. Wat later zie je op SBS 6 Huizenjacht en dat is toch heel andere koek. Hoe vaak heb ik de kreet van de jongeren gehoord: ‘Dat is niet mijn smaak’, wanneer er een toch splinternieuwe keuken of badkamer in zit. Dan kun je nog beter een ouder huis nemen om op te knappen, maar ook die zijn prijzig.
    Ons eerste onderkomen was bij juffr. van der Meulen aan de Eijerdijk in Hattem, een grote woonkamer met banken onder de ramen, een slaapkamer met planken vloer die aanvankelijk in de olie gezet werd, een keukentje dat ook de doorloop naar de tuin was. En daarin werd eigenhandig door Albert Sobering en Wim een granieten aanrechtblad geplaatst met twee kastjes eronder en een gordijntje in het midden onder de gootsteen. Wel hadden we een splinternieuw gasfornuis met een ruitje in de ovendeur waardoor je het bakproces kon volgen. Dat was op dat moment de grootste wens van Wim wat betreft de inrichting. Wanneer er gebadderd werd was dat aan het aanrecht nadat we een paar ketels water aan de kook hadden gebracht. De geiser kwam pas toen we Gerhard kregen.Verder was onze inrichting voor die tijd vrij strak te noemen en beviel me de mix van oud en nieuw.
    Ons keukentje in Aalten was een standaard Bruinzeelkeuken, ook niks mis mee. Ongeveer dezelfde zelfde kregen we in Hengelo aan de Jan Voermanstraat, maar toen we eenmaal aan de Marnixstraat gingen wonen in ons eerste eigen huis gingen we zelf aan de slag. Het werd een heel lang aanrechtblad met daaronder een paar degelijke kastjes en losse apparatuur: wasmachine, droger èn een afwasmachine. We waren er heel blij mee, vooral met de afwasmachine want met opgroeiende kinderen en regelmatig invalwerk voor mij was dat een uitkomst.
    En ook nu nog ben ik heel tevreden met mijn degelijke landelijke keuken met losse apparatuur en kijk toch regelmatig naar de interieurarchitecten die op de I-pad laten zien hoe een van de favoriete huizen er na een verbouwing en met een strak interieur er uit zou kunnen zien.

    29-07-2013 om 13:14 geschreven door Hetty  


    Categorie:Wimhetty vanaf 1965
    >> Reageer (2)
    14-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moederdag...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Rick met z'n opa.

    ‘Moederdag…? Da’s een uutvinding van de winkeliers’, vond pa vroeger. Nee.. hij deed er niet aan. Wat wij deden moesten we zelf weten. Bij mijn weten hebben we er thuis altijd wel iets mee gedaan toen het in de mode kwam. Het zit hem natuurlijk niet in grote cadeaus. Ik meen zelfs dat het pas begon te spelen omdat tante Hermien op moederdag voor opoe kwam, die met opa bij ons in woonde.
    Toen wijzelf kinderen hadden hoefde ik alleen maar thee op bed, mag toch wel eens per jaar. Na onze eerste gezamenlijk wakker worden na onze trouwdag wilde ik graag met Wim een beschuitje eten op bed, maar hij wist me heel tactisch aan het verstand te peuteren dat het verspilde moeite was. Hij had een gruwelijke hekel aan ‘krummels in bedde’. Nou ja… eens per jaar dan, met verjaardag of moederdag. Ik moet er tegenwoordig ook nog ziek bij zijn voor me zoiets overkomt.
    Het mooiste zijn de persoonlijk gemaakte frutsels van de kinderen die ze meestal met de juf hadden gemaakt. Ik heb nog ergens wat verfhandjes op een wit lapje liggen, een kleihangertje met een lachebekje en een met een figuurzaagje uitgezaagde G van Gerhard.
    Judith is altijd heel creatief op gebied van verrassingen. Zo nodigde ze beide moeders eens uit op een soort brunch en vandaag ging ze met haar moeder naar de film terwijl Gerhard bij ons kwam buurten met een mooi boek èn bloemetje. Mark en Jennifer kwamen wat later langs met Eva en zo was de dag alweer rond. En Rick dan… Rick? Die lijkt wat dat betreft op z’n opa. Het is trouwens zijn weekend niet. Hij volgt een strak schema. Volgende week is het weer zover, dan komt hij deze kant weer op, eerder niet of er moet iets heel bijzonders aan de hand zijn. En als ik hem zou vragen:'Rick kom je zondag nog... het is moederdag?' Dan zou hij ad rem antwoorden:'Moederdag... wat is dat?'

    14-05-2012 om 00:00 geschreven door Hetty  


    Categorie:fam van der Kolk Schoolpad
    >> Reageer (0)
    13-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Normaal
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Tijdens een optreden van Normaal in de jaren 70 was Willem Duyn eens te gast.

    foto: Henk Braakhekke.

    Ze hebben hun eigen publiek, altijd al gehad, en hun fanclub heet Anhangerschap. Afgelopen week was de Achterhoekse popgroep Normaal zelfs vlakbij ons in Schoonoord, nu al voor de 26e keer. De hele omgeving liep uit, vanuit Westenesch ging het zelfs met een speciale kar die kant op. ‘Ie wet wel’, vertelde de buurvrouw, ‘waor ze allemaole met bier gooit’. Ja… toen wist ik het wel. Het schijnt de dag van het jaar te zijn.
    De week ervoor waren we in de Achterhoek op weg naar Doesburg en ineens stuitten we op een oude zwartgeschilderde caravan met Zwarte Cross er op. De jongens die blijkbaar even hoge nood hadden stonden aan de kant te plassen. Die waren al flink aan het bier voordat ze op de beroemde Zwarte Cross in Lichtenvoorde waren, waar ook Normaal zou optreden.
    Wat het mij doet? Helemaal niks, nou ja…. als ik Bennie Jolink eens op de tv hoor in een programma en ook wel als hij zingt… voel ik toch weer iets als verwantschap. Door de taal… of zou het komen omdat ik in die twee jaar, van 1960-1962 dat ik naar de Groen van Prinsterer Kweekschool in Doetinchem fietste, af en toe stopte bij hun latere stamcafé de Tol/ annex kruidenier in Velswijk. Op de terugweg van school na een lange dag wil een mens wel eens wat hongerig worden. Nee van Normaal met z’n Hendrik Haverkamp hadden we toen nog geen idee. Toch schijnt dat dit café bij het ontstaan van de popgroep een centrale rol gespeeld heeft.

    13-05-2012 om 19:15 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (0)
    12-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nostalgie...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een nostalgisch plaatje. De tijd van de melkbus met een nummer is voorgoed voorbij. In 1971 gingen we met pa en mama naar Hessen op vakantie. We logeerden in een Natuurvriendenhuis op de Meissner. Iedereen hielp mee. De een hielp opruimen, de ander afwassen. Pa zorgde ‘s morgens dat het terras aangeveegd werd. Ook hier kwamen de nieuwe plannen van de Nederlandse regering ter sprake: alles moet groter, meer koeien, melkquotum...
    Toen we thuiskwamen op de Boomgaard kwam het gesprek op de nieuwe melkstal met melktank die aangeschaft zou moeten worden. De stal kwam er en waar de melkbussen met 575 er op van de Boomgaard gebleven zijn? Geen idee. Misschien heeft er ook wel zo’n bord aan de weg gestaan.

    12-05-2012 om 14:15 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (3)
    11-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opa Johan en zijn radio
    Klik op de afbeelding om de link te volgen En... de binnenkant van de radio... voor de techneuten onder jullie.

    Al hebben jullie deze foto al eens gezien, na de velomobile van opa Harwig kan deze er ook nog eens op: de zelfgebouwde radio van opa Eggink. Deze was het huwelijkscadeau van opa en opoe voor Gerrit en Hanna. Joop wist te vertellen dat deze zonder certificaat is, want dat kostte indertijd nog eens ƒ2,50.
    Ze zullen er beslist blij mee geweest zijn, maar toch was er wat ongenoegen vertelde Hanna aan haar zus Heintje toen ze samen in het Zorgcentrum de Borkel verbleven.
    Heintje en Koos hadden bij hun huwelijk een bruidskoe gehad. En Hanna had het gevoel gehad dat ze met 'lege' handen het huwelijk in was gegaan. Maar misschien kwam dat gevoel pas later. De familie Voortman had al koeien zat, maar ja... het ging bij haar om het idee.







    Mèt koptelefoon en voltmeter

    11-08-2011 om 00:00 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (1)
    10-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Twee speciale opa's
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De beide opa’s, opa uut Barchem en opa Baard, om ze maar bij hun extra naam te noemen, hadden nog meer overeenkomsten. Geen van beide waren het doorsnee opa’s. Beiden waren het van die uitvinders. Opa Eggink bouwde al heel vroeg zijn eerste radio. Er is ook nog een perpetuum mobile geweest die een jaar lang bleef bewegen en tot opa’s verdriet het na een jaar begaf. Hij was een pacifist en socialist en als zodanig lid van de PSP die in 1957 ontstond. Opa Harwig was een vurig aanhanger van de SDAP, later de PvdA, een echte rooie rakker werd wel gezegd. Hij hield wel van nieuwe ideeën en kwam ergens in de jaren 30 met zijn tweepersoons fiets. Neef Jan wist te vertellen dat hij er wel een motortje onder had laten zetten. Hiermee deed hij mee in de Oranje optocht. Deze foto heb ik al eens eerder laten zien, maar ik vind hem zo speciaal dat hij nog eens mag.

    10-08-2011 om 00:00 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (0)
    09-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opa Harwig
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Van de ene bijzondere opa naar de andere. Dit is de vader van oom Jaap, opa Harwig met zijn laatste vrouw. Hij wordt door neef Wim nog altijd opa Baard genoemd.
    Hoewel zeer verschillend hadden onze beide opa's wel eenzelfde passie. Ze waren allebei fel tegen het gebruik van alcohol. Hier waarschuwt hij tegen misbruik van alcohol.

    Zijn anti- alcohol waarschuwing is duidelijk. Op de linkerkant zie je:
    Alcohol kweekt kinderleed
    Met alcohol op de wegen
    Grijnst de dood u tegen
    Wie drinkt denkt niet
    Wie denkt drinkt niet!


    En speciaal voor het Oranjefeest op Koninginnedag het grotere plakkaat:
    Viert uw Oranjefeest
    Als mens en niet als beest
    Weest uitgelaten, dol
    Maar zonder alcohol


    09-08-2011 om 00:00 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (0)
    08-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Johan- oom
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het is al weer een paar weken geleden dat Jannie Dinkelman me deze aardige foto van opa Eggink toestuurde. Hij is afkomstig van Henk Braakhekke, in die tijd een buurjongen van de Egginks op de Boskamp. Hij stuurde een aantal foto’s uit die goeie ouwe tijd naar een zus van Jannie en zo kwam deze weer via haar bij mij terecht. Ze noemde dit een foto van Johan oom, zo werden de buren wel genoemd net zoals opoe wel als Dine meuje aangeduid werd. Als Henk Braakhekke net zo fanatiek met foto’s in de weer is als neef Joop, hoop ik dat er misschien nog meer los zal komen. Deze foto lijkt me gemaakt op de plek waar de melkbussen naar toe gebracht werden en ik zie behalve het melkkarretje waar opa op zit, nog een handvat van een ander melkkarretje. Waarschijnlijk is die van Braakhekke en Henk zal z’n fototoestel meegenomen hebben naar dit afhaalpunt aan de weg.

    Met dank aan Jannie Klein Ikkink- Dinkelman en Henk Braakhekke

    08-08-2011 om 00:00 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (0)
    07-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Henk als prof
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Jannie reageerde op het vorige stukje. Zo blijf je als ex- Achterhoekse toch op de hoogte. Deze foto van oom Herman en tante Netty aan het ontbijt op de Boskamp is echt een heel mooie. Die zag ik ook op tafel staan bij de waarschijnlijk 90e verjaardag van opa. Zo waren Herman en Netty er toch bij, samen met de bandjes die Herman stuurde.

    Hallo Hetty,

    Even een aanvulling. Henk Braakhekke is een professionele fotograaf, heeft jaren voor de krant gewerkt. Hij maakte ook in de buurt foto's. De foto van ome Jan en tante Jantje met oom Herman en tante Nettie aan het ontbijt is ook door hem gemaakt. Henk is nu met pensioen en is zijn archief van duizenden foto's aan het bekijken en als hij weet wie hij er blij mee kan maken stuurt hij ze door.

    Groeten Jannie

    En nu maar hopen dat er ook iets leuks voor mij bij is.


    07-08-2011 om 23:26 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (0)
    06-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Coba Bijenhof
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zomaar een foto uit de jeugd van mama toen ze op de Haar woonde. Ik vermoed dat het midden jaren 30 is. De zwarte kousen worden nog volop gedragen. De lage klompen met zo'n leertje over de wreef zaten wat beter dan de mannenklompen. En vaak bij een foto op De Haar is er een paard, veulen of hond in beeld. Dit moet wel een 'zinnig' ding zijn om zo los aan de hand te blijven staan voor de foto. Ik denk dat ome Sjoerd Aartsen al in beeld is met zijn vierkante boxje anders denk ik niet dat er veel foto's als deze zouden zijn.

    06-07-2011 om 00:00 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (0)
    05-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gijs op hoge noren...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nog een plaatje uit de oude doos van Ton Heekelaar. Het is een foto uit de mobilisatietijd in 1939 en onze Gijs was al aardig kundig op de hoge noren.
    Tante Mies was ook een sportief schaatster wist mama te vertellen. Hadden ze de beginselen van het schaatsen al een beetje onder de knie gekregen op een ondergelopen stukje weiland achter een oude keukenstoel, dan konden de jongelui uit Barchem en de Wildenborch zich uitleven op de gracht van kasteel de Wildenborch.

    05-07-2011 om 00:00 geschreven door Hetty  


    >> Reageer (0)


    Foto

    Foto


    Inhoud blog
  • Over licht... en donker...
  • Weerspiegeling
  • Homoet of Hoenwaard
  • De Verkentoren
  • Vesting- en Hanzestad Hattem
  • Hattem
  • Bollebak en Kladdegat
  • Het Spookhuys
  • De geut'ndrieter
  • Mijn zolder is een museum...

    Welkom bij De Vrolijke Bloggers
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    Zoeken in blog


    Laatste commentaren
  • nqSOZRfW (VkAynsEd1)
        op Opoe Bijenhof
  • 7RcFNpR3aMLv (Kk3Ssia0W)
        op Vrachtwagenchauffeur!
  • dVn5RyRBbCnU (DiFncmiJ96vU)
        op Meer liefhebbers...
  • gpdqr0qvVu (oCIza6Swq)
        op De geut'ndrieter
  • RFBTIos189zM (WkvP1GKXmX5)
        op Tom en Joan... friends for ever!
  • Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Enkele van m'n schilderijen.
    Interesse?
    Welkom op
    www.hettysite.nl.
    Foto

    Foto

    Foto

    Welkom, je hebt al 1
    keer m'n blog aangeklikt.
    Kom je gauw nog eens terug ?




    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    crea_powerpointgroep
    blog.seniorennet.be/crea_po
    Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!