Ja, die Gerrit. Van alle markten thuis. Ik vroeg hem:Man man hoe redt je dat? Opnieuw zon mooie bestelling. Zit je soms in veel besturen? Nee dat wil hij niet meer. Dat heeft hij jaren gedaan, zat zelfs 12 jaar in de gemeenteraad. Nee .hij heeft de vrijheid geproefd. Hoewel zijn Burton een soft cap heeft gaat hij er s winters toch wel eens mee op uit. Want, zo zegt hij, ik heb verwarming in die Burton. Bovendien reist met zijn Annie op zn bejaardenpas per trein het land rond en heeft alle leuke steden al bezocht. Deze week waren ze in Assen om het Drents Museum te bezoeken. Hij trof het, vertelde hij, er was een expositie van Wout Muller met veel vrouwelijk bloot en ronde vormen. Assen had dus meer te bieden dan Bartje, die mooi staat te wezen bij de ingang van het Museum. Nee.. Gerrit is bij de Lionsclub en kent daar wat mensen die personeel hebben en toch vaak op zoek zijn naar leuke sint- of kerstpresentjes. Bovendien gaat er van ieder verkocht boekje 1 naar de Stichting Papoeajeugd naar School. Dat sprak hen ook aan. Zo kun je iets voor elkaar betekenen.
Een jaar of wat geleden kwam de Achterhoekse groep Boh Foi Toch - betekent zoiets als: tjonge jonge het is me wat - naar Emmen. Daar ben ik helemaal fan van. Wij er dus naar toe. Ik genoot. Die Hans Keuper met z'n lange haar en z'n accordeon. En de liedjes.... pure nostalgie. Maar om ons heen kon je merken dat de interesse minder was. Ze konden de Achterhoekse luisterliedjes denk ik niet goed verstaan. Na de pauze kwam Daniel Lohues uut Erica met zijn streektaalgroep Skik in aktie. Toen barstte de Muzeval bijna uit z'n voegen van lawaai èn enthousiasme. Van Ben en Diny heb ik begrepen dat de luisterliedjes van Boh Foi Toch plaats hebben gemaakt voor een mengeling van hùn muziek en die van de Achterhoekse rockgroep Normaal. Ze vonden het lawaai èn de entourage helemaal niks!
Vandaag nog wat Achterhoekse uitdrukkingen:
In t land van belaoven gao-j dood van de honger ( aan beloftes heb je niets)
Geld is ok neet alles: n hond wil t nog neet vretten.
Niks veur niks en weinig veur n betje
Leu dee niks te zeggen hebt praot vake t meest
Hee kent alle talen, behalve be- talen
Dee (den) is zo kort veur de konte ( gezegd van iemand die snel aangebrand is) Ik ken die uitdrukking alleen als: Dee ( den) is nogal kort veur de kop.
A-j oew geld wilt zien stoeven, Koop dan tabak en doeven ( over dure hobbys gesproken)
I-j leert de leu kennen a-j n arfenis mot verdelen
'n Hond vunt zien weg met de neuze, mensen met de ellebaogen....
O ja en nog een koekje uit Gerrits boekje!
Terwijl ik koekjes sta te bakken Kijk ik terloops naar Sport op Drie Daar spreekt Edwajd van Kuilenbojg, Ontsnapt bij de logopedie.
Opoe Bijenhof geb. Barmentloo was afkomstig uit Voorst, inderdaad aan de rand van de Veluwe. Haar taal heeft natuurlijk grote invloed gehad op de taal die wij thuis spraken.
Ik kenne mien pappenheimers wel zo zuutjes an Noe moj de poot wel stief hollen ( niet toegeven)
Ut is hier niet um te harden. ( veel te heet) Oe gedachten kan niemand leazen. Och wie heb toch effen onze neuze laoten zien. Drie vrienden is één te völle.
Wat bin ie toch een uulskuuken. Hie kon nog net ut veage lief redden. De aardigheid is der kats af. Die luu dreiden umme as een blad an de boom.
Natuurlijk nog gauw een koekje van Gerrits deeg!
Geluk, hoe vind je nou geluk? Gevlooi in lange rijen boekjes? Hamlet spelen, duizend keer? Of toch dat bakken van die koekjes?
N.H. Kerk in het centrum van Vorden, met op de voorgrond een prachtig beeld van een zich lekker op de rug rollend paard. Nadat twee keer zo'n beeld gestolen is werd deze zo stevig verankerd dat dat niet meer kan!
Mocht je denken dat je de leukste spreuken van de Achterhoekse spreukenkalender in de eerste helft van het jaar tegenkomt dan heb je het mis. Ook aan het eind van het jaar heeft die nog rake spreuken in de aanbieding. Hier komen er nog een paar.
Better n blind peerd as n läögen halster (variant op Beter iets dan niets)
Wee altied met beide bene op de grond steet Kump nooit n trad wieter. ( Je moet ook eens wat durven)
Laot die bedankjes maor, Want daor hek de zolder al vol van liggen.
Leren is een zwaor wark, Maor iets afleren is nog zwaorder.
Wee hellig met de voes op taofel höwt, dut zich zeer.
Ik bun een betjen an ut krömmelen. (licht werk)
Een gierigaard en een nötteboom, Moj heel hard schudden, Veur dat ze wat geef.
t Weer is as n kindergat: Efkes dreuge en zo weer nat.
In t land van belaoven gao-j dood van de honger (aan beloftes heb je niets)
Met een koekje voor vanavond van Ard Steiger:
Ik ga vanavond koekjes bakken Met echte koemelk, weet je wel. Die staat al romig geel te glanzen, Bedekt met zo'n nostalgisch vel.
Laat De drie Notebomen voor uw wasgoed komen. Met verbazing kijk ik naar het oude houten hangertje, waar dat met zwarte letters op staat. Ik heb geen idee waar ik dat opgeduikeld heb. Waarschijnlijk heeft het altijd al dienst gedaan in mijn kledingkast. Ik ben aan het strijken en ineens, terwijl ik het overhemd van Wim er ophang, valt mijn oog er op. Ik kijk verder en kom de bekende kleerhangers tegen met S H Aartsen er op. Pa en ook mama hadden altijd kleding die in de kleermakerij van oom Sjoerd Aartsen gemaakt werden. Ik ben daar vaak boven in die kleermakerij geweest. Daar zaten ze vaak echt in kleermakerszit op de werktafels. En het rook er zo lekker. Waarnaar?... Gewoon naar een kleermakerij stoffen en krijt en naaimachines. Diny en ik werden vroeger vaak voorzien van een mooie jas, een overgooier of een feestjurk. Mama was er erg op gesteld dat wij er net zo netjes uitzagen als Gerke, Carin en Janneke. Dan kom ik de luxe kleerhangers van Oostvogel Hengelo tegen. Nadat Wim ooit in een winkel van Hij in Hengelo van een snotneus van een verkoper de opmerking kreeg:Maar meneer u moet die broek ook niet tot onder uw oksels optrekken, wilde hij daar nooit meer heen en . Ik mocht ook niet! Ha! Hij en Zij zijn ondertussen We geworden. Ik kom er hier in Emmen nog wel eens, maar ik kan toch bijna nooit iets vinden. Nee nu is Schomaker zijn favoriet geworden. Je wordt er prettig geholpen. Hier is de klant nog koning! Die mooie ouderwetse houten kleerhangers zijn er niet meer. Het is nu allemaal kunststof. Ook niks mis mee.
En voor vanavond:
Ik ga vanavond koekjes bakken, Ik bak bij vreugde en verdriet. Groots en meeslepend wil ik leven En dat gaat zonder koekjes niet.
Ik heb al best veel fotos in voorraad om uit te kunnen kiezen om bij een stukje op de site te zetten, maar bij de duinpan van Giel afgelopen maandag ging ik op zoek naar een echte duinpan. Ik kwam op het internet op een mooie fotosite terecht mèt duinlandschap. Ik mailde de fotografe Carla of ik haar duinlandschap mocht gebruiken. Intussen had ik al een koekjesbakkende Eva gevonden om bij die duinpan te plakken. Vandaag mailde deze Carla dat ik haar duinen mocht gebruiken wanneer ik haar naam er maar bij vermeldde. Intussen had ik nog eens gekeken naar die mooie fotos. Er waren er zo heel wat bij die in Landleven geen slecht figuur zouden slaan. Prachtig om te gaan schilderen.
Vooruit ...met een koekje van vanavond
Ik ga vanavond koekjes bakken Drie voor jou en drie voor mij. En als je mij dan heel lief aankijkt, Maak ik er nog soesjes bij.
Wanneer je een pup laat merken dat hij geweldig is als hij op je schoot springt, blijft hij dat natuurlijk doen. Queeny is zon hond. Ze springt zo bij je op schoot en we mogen blij zijn dat het geen afmeting St Bernard geworden is. Ook kan ze dood liggen. Dat heeft Eva haar geleerd en ze speelt mee in allerlei toneelstukjes die ze verzint. Queeny doet niets liever. Drie à vier keer per week zet Mark haar s morgens gewoon bij ons achter het hek en aan het eind van zn werkdag haalt hij haar weer op. Tessa vindt het nog steeds niet geweldig. Nu Scott er niet meer is wil ze echt no 1 zijn èn blijven. Queeny weet gelukkig haar plaats. In haar gedrag is ze helemaal Scott. Terwijl Tessa in elkaar duikt als je haar aait en meteen gaat liggen, zit Queeny rechtop tegen je been en haar kop gestrekt naar boven om geaaid te worden. Gisteren kwam Mark ook tussen de middag even pauze houden bij ons. Hebben jullie de houtkachel niet aan? Je hebt nu toch hout genoeg. Even later snorde de kachel. Mark zat er naast Queeny op schoot en Tessa aan zn voeten!
Met een koekje van Giel
Ik ga vanavond koekjes bakken En kies met zorg elk ingrediënt Omdat voor fijne kwaliteiten Het aankomt op de laatste krent.
Ach wat is er leuker dan je eigen koekjes bakken. Eva en Robin vinden het prachtig om op woendagmiddag bij ons de handen uit de mouwen te steken. Deze middag werd er gebakken, maar vandaag is Eva aan het schilderen en Robin is met de bladblazer bezig. Dan hebben ze ook wel weer een koekje verdiend.
Ik ga vanavond koekjes bakken Maar ik weet nog niet waar en hoe. Misschien dat ik, nu 't voorjaar nadert Het maar eens in een duinpan doe.
Meer dan een jaar heb ik mijn best gedaan koekjes voor u te bakken.--zo schrijft hij aan zijn collega's. 's Avonds deed ik dat, als ik de plichten van roeping en dagelijks brood in voldoende mate vervuld achtte. Eerst brood, dan pas koekjes.
Dit schrijft Giel d'Arrest in het voorwoord van z'n bundeltje verzen die hij. De koekjes van vanavond noemt!
Met zijn toestemming zal ik jullie er nu een paar aanbieden en later steeds eentje als aanvulling. Koekjes eet je ook niet allemaal tegelijk...... toch?
Ik ga vanavond koekjes bakken Dat is wat ik je hier vertel. Het mag dan wat onnozel klinken, Maar lekker zijn ze wel.
Ik ga vanavond koekjes bakken. Denk alleen eens aan de geur. En aan al die leuke vormen. En ze zijn zo mooi van kleur.
Ik ga vanavond koekjes bakken, Bitterkoekjes deze keer. mijn e-mail werkt vandaag niet En mijn voeten doen zo zeer.
Het laatste gedichtje uit de bundel De ontketende eend:
Proost.
Ik ging maar zo een Burton bouwen Met de gedachte: nu of nooit! Vandaag mogen de kurken knallen, want mijn bolide is voltooid.
Hoe bruisend eindigt de campagne: De burgemeester komt en toast Met sekt, clairette en champagne Op deze nieuwe Burton. Proost!
Gerrit Dales vermeldt in zijn boekje dat zijn alter ego's hem geholpen hebben. Zijn colofon vermeldt dan ook de volgende medewerkers en let op de gebruikte letters:
Colofon omslagontwerp : Geert Lidras Fotobewerking omslag : Ger Dielstra Tekst achterflap : Ard L. Steiger Foto's : Burtoneigenaren; Ardi Legters Vormgeving : Grades Liter Chef Poetry Labs : Dries Galert Techn. supervisie : Age Rilderts Projectcoordinatie : Siert Algert Regie : Giel d'Arrest
Tussen de middag kwam Mark even langs en zag de boekjes die Gerrit me net toegestuurd had. Hij ging er mee zitten en kon bijna niet meer ophouden met lezen. Deze laatste,"Proost", las hij me zelfs voor! "Ooo", zei hij, "wanneer ik meer tijd en geld had ging ik er ook zo een bouwen".
Ik heb alle Burtonfoto's in het boekje De Ontketende Eend bekeken. Allemaal hebben ze de zgn soft top. Alle bouwers waren blijkbaar gecharmeerd van dat open dakje.
Het allereerste Burtonvers:
Bouwplan
Ik ga vandaag een Burton bouwen, Zo'n Eend met peper in z'n reet Waarin je de moderne wereld Voor eventjes totaal vergeet.
Ik wil de wind rondom mijn oren, Ik wil de zon recht op m'n kruin. Wanneer ik lekker rond kan toeren Dan ben ik in m'n knollentuin.
Ik kan het gewoon niet laten. Hier komt nog zo'n Burton-vers. Wanneer Gerrits handen 's avonds tot rust kwamen na al het gesleutel gingen de grijze hersencellen nog even door!
Catwalk
Ik ga vandaag een Burton bouwen. Intussen speel ik met de vraag: Wat trek ik aan in mijn bolide, Rijdend langs de erehaag.
Moet er het liefst een race-pak komen Of ga ik liever meer op sjiek? Wat het ook wordt, ik steel de show wel En maak de blits voor mijn publiek.
Waarschijnlijk heeft de taal van het volgende Burtonvers uit de bundel De Ontketende Eend te maken met de afstudeerscriptie van Gerrit over het volgens hem "onfatsoenlijke" onderwerp: De 17e eeuwse kluchten van W D Hooft.
Dolende ridder
Ik gae vandaegh een 'Burton bouwen Anders en vint ick geen geneucht Myn jagen gelt noch maeght noch vrouwen In 't ys'ren paart slechts ligt myn vreucht.
'k En geef geen cnol door 't woud de sporen 'k Geef harnas soo voor Burton-jack. De schiltcnaep die myn droom wild' storen Kreeg reeds een 'Bahco in syn neck.
Laat-middeleeuwse inscriptie, ontdekt tijdens recente opgravingen bij kasteel Duckenburg.
Wat is nu eigenlijk een Burton? Ik ben eens aan het zoeken geslagen en ben de volgende definitie tegen gekomen.
Nostalgische funauto voor dagelijks gebruik. De Burton is gebaseerd op een 2CV onderstel. Daarom zijn de kosten zoals brandstofverbruik, aanschafsprijs, belasting, onderdelen en verzekering zo laag. De 2CV biedt een ideale basis door zijn eenvoudige maar doeltreffende techniek. Citroën heeft in 45 jaar ruim 5 miljoen eenden gemaakt. De Eend is daardoor ongelooflijk goed uitontwikkeld en doordacht. De vering en wegligging van een 2CV zijn, voor wie er nog nooit in gereden heeft, een openbaring. Het gewicht van een Burton is ongeveer een derde lager en maakt remweg, acceleratie en vering nog beter dan bij de Eend.
Je kunt je Burton uitvoeren met een hardtop, voor dagelijks gebruik, of met een softtop. Deze is meer bedoeld als een nooddak tegen regen en kou en kan er binnen een minuut afgehaald worden. Elke Burton is anders. Er zijn vele kleuren. je kunt kiezen voor spatborden of cyclewings, voor een voorruit of aeroscreens, 2CV dashboard of luxe klokken. voor 2CV velgen of sportvelgen. Ook het interieur kan naar eigen smaak en budget worden ingericht. Bovendien is de kofferruimte van 710 liter groot genoeg voor 6 kratten bier. De prijs voor zo'n zelfbouwpakket is er al vanaf 3995 Deze informatie heb ik gevonden bij de Burton Company. In 2000 kwam de eerste Burton uit en in datzelfde jaar werden er al 98 verkocht.
Na het eerste korte mailtje volgden er wat uitgebreider contact. Gerrit meldde dat ik ook maar even moest googlen met de naam Giel d' Arrest. Onder die naam....zet de letters maar even weer in de goede volgorde treedt hij met een vriend op met een eigen liedjes- en poëzieprogramma van een uur. Het wordt graag gebruikt als afsluiting van een team- of studiedag. Ik werd er heel nieuwsgierig naar. Bovendien vertelde Gerrit over zijn hobby: de Burton oftewel een zelfgebouwde auto op het onderstel van een lelijke eend. Hij vond het een hele uitdaging met alle ups en downs van dien. Hij had s avonds nog energie over en dichtte zo een stuk of 50 gedichtjes over die bouwerij allemaal mijmeringen. Op aanraden van mede Burtonbouwers liet hij er 100 boekjes van drukken met fotos van een stuk of 40 zelfgebouwde Burtons. Veertig van die bouwers kregen het met hun eigen gepersonaliseerde voorblad met eigen Burton. Daarna maakte hij een rondrit door Nederland om op vier plekken die boekjes te gaan afleveren . met handtekening natuurlijk. Geloof maar dat dat een feestelijke rit geweest is. De rest is ook al uitverkocht. Jammer, want ik kende de humor nog van deze Gerrit die mij vroeger alles wijs kon maken. De eerste sportdag die ik met die klas meemaakte zou heel apart worden, er zouden ook bokswedstrijden zijn, ja ook voor de meisjes! Ik zag ze al voor me met bloedend gezicht. Ach zei Wim daar al van. Je bent nog niks veranderd. Jij trapt nog steeds overal in Tja en hij kan het weten! Ik vroeg Gerrit daarom om een paar voorbeelden van z'n gedichten. En die kreeg ik. Geweldig! Ik zag ook een actuele foto van hem .. heel herkenbaar, maar ook lekker grijs geworden. Ha ha!! Wanneer ik toestemming krijg zal ik jullie een paar van die leuke gedichten laten lezen!
Het bestuur van IJsvereniging De Scheve Schaats. 5e van r. Hennie Reindsen
Ik begin nu toch nieuwsgierig te worden hoe het mn klasgenoten vergaan is na 20 jaar na de reünie. Van Joke M weet ik dat ze een aantal jaren Ambtenaar van de Burgerlijke Stand in Hengelo G geweest is en dat ze als raadslid 12 jaar in de gemeenteraad heeft gezeten. Hennie sprak ik pas nog op de Boedeldag van de kerk bij Diny en Benny van de Bonekamp zoals we nog steeds zeggen. Dat hij jarenlang directeur van De School met den Bijbel is geweest in Vorden, de school waar mijn basis gevormd is, wist ik. Eigenlijk is hij een zeilfanaat, maar nu is het wel een motorboot geworden. Maar wanneer je gaat zoeken op het internet .? Dan ontdek je dat hij nu behalve voorzitter van Oud-Vorden ook voorzitter van IJsvereniging De Scheve Schaats is. Henk Kets is ook directeur van verschillende Basisscholen geweest. Bovendien vind ik uit dat Erna Jager (-Kuiper) de dames van de Passage uit Nieuwlande a.s. maandag uitnodigt voor een avond met dias over een schoolproject in Gambia. Gerrit Dales is vice-voorzitter van de Lionsclub en ik vind iets over een dissertatie: Het overleg over het geïntegreerde grondstoffenprogramma van de UNCTAD- een politiek-economische analyse. Zou hij echt dr voor zn naam mogen zetten? Maar Wim Rutgers en Joke van Zorge blijven ook in mijn gedachten rondzwerven. Twintig jaar geleden waren ze een paar jaar terug in Hattem i.v.m. de studie van de kinderen en een studie Antilliaanse Literatuur van Wim. Ze waren behoorlijk verknocht geraakt aan Aruba en wilden zeker weer terug. Ja en dan is internet opnieuw een dankbaar instrument. Ik vernam dat Wim hoogleraar Antilliaanse Literatuur is geworden aan de universiteit van de Antillen. Ik heb zelfs een interview met hem kunnen beluisteren en een foto gezien. Hij vertelde dat hij alleen maar Nederlandse Literatuur vond op de scholen daar Joost van de Vondel Guido Gezelle enz. Hij heeft heel wat geschreven en zelfs de boeken van Miep Diekman herschreven voor de Antilliaanse kinderen. Hij vond het belangrijk dat de boeken die kinderen lezen ook dicht bij hun belevingswereld staan. Hij is indertijd Cum Laude geslaagd aan de Universiteit van Utrecht en terug gegaan. Ik heb gezocht naar zijn dissertatie en gevonden: Schrijven is zilver, spreken is goud Oratuur en auratuur en literatuur van de Ned. Antillen en Aruba. Hij heeft heel wat Antilliaanse literatuur verzameld. Wie geïnteresseerd is zoekt vast verder. Van Herman Harderwijk kan ik vinden dat hij de jeu de boule speelt bij club de Petangeske in Bergen op Zoom . Ha! Grada Bosch verkoopt blijkbaar boeken via Boekwinkeltjes.nl, maar ik kan ze niet vinden. Ook Evelien Scheurleer boeit me mateloos en ik vraag me af of die nog steeds in Nieuw Zeeland zit. Wie het weet mag het zeggen! Lastig is natuurlijk dat ik de achternaam van de getrouwde klasgenotes niet ken. Daarom kan ik weinig over hen vinden. Terwijl ik dit stukje bij elkaar schrijf komt er een mail binnen. Gerrit Dales meldt zich. Nooit eerder contact mee gehad. Hij had mn site ontdekt en reageerde. Toeval ?..... bestaat niet!
Joke en ik werden ook wel als kooksters meegevraagd door Dick en Wim van de Hengelose Jongensclub.
Telkens wanneer ik de foto van deze 3e klas van de Groen van Prinsterer Kweekschool zie bedenk ik me wat er toch van een aantal geworden kan zijn. Het is 20 jaar geleden dat ik de meesten gezien heb. Er zijn in elk geval een aantal (nu ex-)hoofden van basisscholen bij. Joke van Zorge is met haar man Wim Rutgers naar Aruba vertrokken. Evelien was naar Nieuw Zeeland geemigreerd. Maar enkelen hebben een iets andere richting gekozen. Herman is in het Sociaal-Cultureel werk terecht gekomen. Aad zit (nu zat) in de directie van een scholengemeenschap, net als volgens mij Gerrit Dales. De meeste meisjes van toen zijn in elk geval blijven werken zij het als part-timer. Miep zat al bij me op de MMS van het Baudartius. Op de reünie vertelde ze dat ze me benijdde dat ik de buitensporten zo leuk vond. Zijzelf zocht bij kastie of slagbal meestal een plekje waar ze geen bal zou krijgen. Nooit geweten. Grada was een vrolijke noot in onze klas. Ze trok veel met Gert-Jan en Aad op. Ze was er één van de bakker uit Bronckhorst en fietste elke dag op en neer, meestal met Henk Kets die ook vanuit Leesten dezelfde weg fietste. Want de meesten kwamen van ver. Haar moeder kon goed gedichten schrijven... ja ook in het Achterhoeks. Regelmatig stond er zo'n Achterhoeks gedichtje in de Geldersch-Overijsselse krant. Een paar voorbeelden hiervan gaan over Gert-Jan en Aad: 't Jammerhöltjen en De wagen in dutten en Rookverbod!. ...Alles uit het leven gegrepen. Ik kwam ze tegen bij het opruimen na de zoveelste verhuizing. De hele Achterhoek was op De Groene vertegenwoordigd, van Arnhem tot Winterswijk en Gelselaer. Eigenlijk kon ik met de meesten goed opschieten, maar Joke was altijd favoriet! Gek dat je elkaar toch in een nieuwe periode in je leven uit het oog verliest. Uit het oog... maar niet uit het hart, Joke!
Joke in 1962--middelste rij 3e van links. Ikzelf 5e van links.
Het zal ongeveer 20 jaar geleden zijn dat ik mn schoolvriendin Joke gezien en gesproken heb. Er was toen een reunie van de Groen van Prinsterer Kweekschool in Doetinchem. Dat was de leukste reunie die ik ooit meegemaakt heb. We hadden dan ook een klas hoe kan ik het zeggen . met sfeer. Ik kwam er pas in het derde leerjaar bij, omdat ik op de MMS gezeten had. Maar van het begin af aan was het één feest om in die klas te zitten. Joke woonde toen in Hengelo G hier vlakbij en samen fietsten we elke dag op en neer naar Doetinchem. Wanneer we erg nat geregend waren mochten we het eerste uur bij de verwarming zitten om te drogen. We hadden dezelfde achtergrond, beiden opgegroeid op een boerderij en ik denk ook beiden dezelfde humor. Wanneer klasgenoot Gerrit Staring ons achterop kwam met zn vierkante Fordje vroegen we gewoon aan mensen of we onze fietsen bij hen neer mochten zetten en reden dankbaar met Gerrit mee. Of we fietsten mee over Zelhem met Henny en Gerrit Dales.. Die terugweg ging altijd langzamer. We hebben wat afgelachen. Joke kwam na school in Balkbrug voor de klas en ik in Hattem. Beiden hebben zo onze mannen ontmoet. Toen we op weg gingen naar Obelink in Winterswijk kwamen we door de Zelhemse Enk en we reden langs haar huis, nu naast de boerderij van haar broer. Natuurlijk moest ik even kijken of Joke thuis was. Ja hoor dit keer was ze er. Je kijkt elkaar aan . En de tijd valt weg. Beiden wat grijzer geworden en wie weet ook wijzer. Samen met man Albert heeft ze al overal gewoond. Wanneer je vroeger1967in een afgelegen klein dorpje voor de klas ging staan dan hoefde je niet in militaire dienst zoals toen nog verplicht was. Zo kwamen ze in de Wieringermeer terecht. Veel later weer in Doetinchem en nu allang weer op de oude plek vlakbij haar oudershuis. Beiden zijn ze erg geinteresseerd in de politiek. Albert was die dag zelfs met de burgemeester van Bronckhorst mee naar Brussel voor een EU overleg. We hadden zoveel bij te praten ! Eigenlijk jammer dat we elkaar zolang uit het oog verloren waren. Tot Wim voorstelde om een andere keer verder te gaan. We waren immers op weg naar Winterswijk? Dan kan hij rustig in de caravan blijven lezen.
Ja, die Gerrit. Van alle markten thuis. Ik vroeg hem:Man man
hoe redt je dat? Opnieuw zon mooie bestelling. Zit je soms in veel besturen? 
