Rick met z'n opa.

‘Moederdag…? Da’s een uutvinding van de winkeliers’, vond pa vroeger. Nee.. hij deed er niet aan. Wat wij deden moesten we zelf weten. Bij mijn weten hebben we er thuis altijd wel iets mee gedaan toen het in de mode kwam. Het zit hem natuurlijk niet in grote cadeaus. Ik meen zelfs dat het pas begon te spelen omdat tante Hermien op moederdag voor opoe kwam, die met opa bij ons in woonde.
Toen wijzelf kinderen hadden hoefde ik alleen maar thee op bed, mag toch wel eens per jaar. Na onze eerste gezamenlijk wakker worden na onze trouwdag wilde ik graag met Wim een beschuitje eten op bed, maar hij wist me heel tactisch aan het verstand te peuteren dat het verspilde moeite was. Hij had een gruwelijke hekel aan ‘krummels in bedde’. Nou ja… eens per jaar dan, met verjaardag of moederdag. Ik moet er tegenwoordig ook nog ziek bij zijn voor me zoiets overkomt.
Het mooiste zijn de persoonlijk gemaakte frutsels van de kinderen die ze meestal met de juf hadden gemaakt. Ik heb nog ergens wat verfhandjes op een wit lapje liggen, een kleihangertje met een lachebekje en een met een figuurzaagje uitgezaagde G van Gerhard.
Judith is altijd heel creatief op gebied van verrassingen. Zo nodigde ze beide moeders eens uit op een soort brunch en vandaag ging ze met haar moeder naar de film terwijl Gerhard bij ons kwam buurten met een mooi boek èn bloemetje. Mark en Jennifer kwamen wat later langs met Eva en zo was de dag alweer rond. En Rick dan… Rick? Die lijkt wat dat betreft op z’n opa. Het is trouwens zijn weekend niet. Hij volgt een strak schema. Volgende week is het weer zover, dan komt hij deze kant weer op, eerder niet of er moet iets heel bijzonders aan de hand zijn. En als ik hem zou vragen:'Rick kom je zondag nog... het is moederdag?' Dan zou hij ad rem antwoorden:'Moederdag... wat is dat?'