Terwijl iedereen in de weer is met spotprenten, vrijheid van meningsuiting en andere vormen van geweld dacht ik gisteravond terug aan een korte ontmoeting, afgelopen zomer in Turkije.
Zoals vele anderen waren wij deze zomer in Turkije. Wij hadden een heerlijk, vervallen en afgelegen hotel met een prachtig uitzicht over de Egeïsche zee. Verder helemaal stereotype met een zwembad aan zee. Het allerleukste vond ik echter de enorme variëteit aan nationaliteiten. We werden omringd door Russen, Fransen, Duitsers, Engelsen, Polen, Tsjechen, Israëli, Hollanders en onze vrienden de Belgen. Voor het eten zat ik elke avond op een muurtje naar de zonsondergang te kijken boven de Egeïsche zee, met mijn MP3 speler op mijn hoofd, om me even helemaal terug te trekken in mijn eigen wereldje. Die avond was het Jaques Brel: Mijn Vlakke Land. Toen ik daarna in de rij stond voor het eten hoorde ik achter mij iemand praten in verrukkelijk Belgisch. Ik stond echter wel even raar te kijken toen ik omkeek en daar een zwarte jongen zag staan die ergens het midden hield tussen een Surinamer en een Noord Afrikaan. Ik moest er om lachen en sprak hem erover aan. "Maar eigenlijk ben ik een Marokkaan," sprak hij met zijn Vlaamse tongval. Hij vertelde me dat hij morgen weer naar huis ging en dat hij wel terug verlangde naar zijn eigen land. Ik kon het niet laten: "Maar voel je je nou meer Belg of Marokkaan?" "Awel, madame," zei hij lachend, "ik ben een Vláming!" "Dan wil je dit vast wel even horen terwijl je op het eten staat te wachten," en ik haalde mijn MP3 speler van mijn hoofd en hing hem bij hem om. Zijn ogen gingen wagenwijd open. Daarna boog hij zijn hoofd een beetje naar beneden en legde zijn handen om zijn oren en verdween in het Vlakke Land. Toen het nummer voorbij was kwam hij weer omhoog met zijn hoofd en zette de koptelefoon af: "Jaques Brel ken ik wel, maar aléz; ik wist niet dat hij ook in het Vlaams zong! Dit ga ik mij toch ook aanschaffen." Zijn vriendinnetje was er inmiddels bij komen staan. Zij was ook Vlaams, maar dan Turks.
Uit Weblog Annis Annis
Reacties op bericht (4)
07-05-2008
Groetjes
Hallo Wir War,
Ik wens je fijne avond en voor morgen een mooie dag!
Groetjes van Cates.
07-05-2008 om 19:33
geschreven door cates
de wereld is zo klein als een dorp
Zalig weertje, geniet ervan.
Xxx Alida
07-05-2008 om 16:57
geschreven door Alida
knap geschreven
goede middag lieve blogvrien(in) ik kom je een heel zonnige midweek wensen wij gaan ook alle jaren naar Turkye en ja hoor de laatste tijd zitten er meer russen dan ander volk liefs Frieda
07-05-2008 om 14:52
geschreven door Frieda
Multiculturele samenleving
In welk land men ook komt, is men verbaast dat sommige mensen die bepaalde taal van het land spreken, en toch zien zij er heel anders uit dan de autochtonen, dat is nu de nieuwe samenleving en hopen dat degene die naar dat andere land gaan zich ook aanpassen aan dat land, hun kultuur leren kennen en vooral de taal en niet andersom. Respect voor mekaar dat is wat men nodig heeft in deze samenleving en dat is niet zo gemakkelijk voor iedereen, maar het is ook zo dat men niet te snel een oordeel mag vellen over die andere mensen, wij moeten ook respect hebben voor hun waarden.
Lieve wirwar vele groetjes en dikke zoenen van Agneta
07-05-2008 om 13:21
geschreven door Agneta
WENS
Lieve mens
dat tijd, liefde en
warme genegenheid
"al moet je nog wat wachten"
je ergste zeer op een moment
iets gaan verzachten
dat is mijn liefste wens
Auteur:
Ina Sipkes De smit
hulpverlening
je bent bang maar in plaats van je vast te houden geven ze je een pil
je bent eenzaam maar in plaats van vast te houden geven ze je een pil
je bent verdrietig maar in plaats van je vast te houden geven ze je een pil
je bent wanhopig maar in plaats van je vast te houden geven ze je een pil
je bent van dit alles depressief geworden ze geven je een pil maar in plaats van je vast te houden
je weigert de pil en begint de strijd tegen je verslaving terwijl niemand je vasthoudt
AUTEUR :
MANJA CROISET
Ik wil sterven
Ik wil niet dood maar enkel sterven dood is zo definitief dood is enkel om te erven sterven klinkt zo lief
Sterven is een zoeter heengaan dood, ik houd er niet van dus waarom de dood verkiezen terwijl ik sterven kan
Auteur : Yvonnne Gommer
YING EN YANG
Volstaat een oogblik om elkaar te verstaan,
dan fundeert de basis om samen te gaan,
de echte verstandhouding klikt zo meteen,
en is als Ying en Yang, onafscheidelijk een.
Auteur : Herman Coppens Bedankt Herman en Mieke voor de toelating .
Jou
als ik lach lach ik om jou als ik huil huil ik om jou als ik gelukkig ben komt dat door jou
..
Zo nietig en verdrietig
maar de pijn zo groot.
Manja Croiset
Zonder tranen
huilt mijn lichaam.
Manja Croiset
.
Waarom zijn veel mensen
zo bang om liefde te uiten ?
Een paar lieve woorden op
het juiste moment kunnen
veel meer plezier geven
dan welk geschenk ook.
Gastenboek
ZET JE RUSTIG ERGENS NEER , LUISTER
NAAR DE MUZIEK LEES WAT OM TE ONTSPANNEN
EN SCHRIJF JE OPRECHTE MENING NEER.
WirWar
LIEFSTE
ik zoek een woord
een heel nieuw woord
een woord dat niemand kent
ik zoek een woord
dat zeggen wil
dat jij de liefste bent.
Hans Hagen
Doodgaan behoort tot het
zeer weinige dat niet zou
mogen. Toch wordt het
veel gedaan.
Jan Eijkelboom
Het kan een minuut
duren om verliefd te
worden, een uur om
iemand aardig te
vinden, een dag om
van iemand te houden,
maar een leven lang om
iemand te vergeten.
Woordje voor
woordje vallen
de zinnetjes
hun pootjes
Tranende ogen
verteren verdriet zoals
de maag het voedsel.
Arthur Verthé
Open je deur voor zelf-
vertrouwen - het kan
zelfs het donkerste huis
verlichten met inspirerende
gedachten.
Heel dichtbij
Ik zie lichtjes in je ogen
kom eens heel dichtbij
Ik zie mij
Je ogen zijn twee
spiegeltjes
zie jij het
ook bij mij
Hans Hagen
WE VERBORGEN ONS
graag in woorden.
Patatje, zei ik. En je wist dat ik jou bedoelde. Witte, zei je. En ik wist dat je mij bedoelde.
Opeens riep er iemand: Flierefluiters ! En we wisten dat hij ons bedoelde.
Geert De Kockere
Met veel op weg naar ooit zoek ik tegenwaarde van vloeibaar streven
Elk moment lijkt een begin uit tijd gesneden gericht op heden gedoemd tot nooit
Gedempt leven
te veel ooit te weinig nu wordt hier geschreven
Auteur : Ed Klein Goldewijk
Lichtje
Die kleine lichtjes zijn de sterren die grote lamp daar is de maan ik weet niet waar het knopje zit ze gaan vanzelf aan
Hans en Monique Hagen
Het opperste geluk in het leven is de overtuiging dat je bemind wordt om wie je bent, of liever, bemind wordt ongeacht wie je bent.