Beste Jan Vis ,creatief filosoof in Nederland,

VOORWOORD: Deze brief is een antwoord op de herhaalde opwerping van studenten als zouden “goed en kwaad niet bestaan”. Lieve studenten, jullie dwalen en in jullie postmodernistisch gedoe haspelen jullie alles door elkaar. Op die manier komen wij nergens. Ook de Nederlander Jan Vis behandelt dit moeilijke onderwerp en daarom adviseer ik jullie om eerst zijn creatieve filosofische verhandelingen te lezen, zodoende kunnen jullie de eigen dwalingen daarin herkennen. Ik beantwoord op zijn uitlatingen zodat mijn studenten aan zijn teksten kunnen refereren als een werkdocument. Deze brief is een pamflet a la Voltaire, die schitterende geest die ik zeer bewonder. Ik zal Vis scherp weerleggen opdat het duidelijk zou zijn wat ik te zeggen heb. Het gaat hierbij niet om Vis, het gaat om het lucratief amalgaam van postmodernistische ideetjes dat zo eigen is aan deze tijd. Blaas maar wat uit de darmen en u zal het ver brengen in deze tijden. Mijn betoog daarentegen is coherent en consistent, maar helaas ,eigenlijk… zeker weten doe ik het allemaal niet. Ik weet het niet. Hoogstens geloof en hoop ik om zo juist als  mogelijk dit moeilijke onderwerp benaderd te hebben ten behoeve van mijn studenten. Tenminste, zo duidelijk en zo coherent als enigszins mogelijk binnen mijn beperkte mogelijkheden.

Jan,

U laat nergens gras over groeien. Ik ben een slechte clown, maar U noemt zich een “creatief filosoof.” Het filosofisch  deelgebied dat u zo creatief bestrijkt wordt hier in de Zuidelijke Nederlanden weinig beoefend, meer bepaald: het is hier onbekend.

Waar haalt u trouwens het woord “creatief” vandaan want “creativiteit” is normaal niet voor menselijke wezens weggelegd, hoogstens is inventiviteit op begenadigde momenten voor mensen als u en ik haalbaar. En trouwens, met “creatieve filosofie” zijn er in loop der eeuwen nare dingen gebeurd, wist u dat? Geeft u ook eens een definitie en een voorbeeld van zogenaamde “creativiteit?” Wat moet ik mij bij “creatief filosoof” zoal voorstellen? Vergeet het, u bent geen creatief filosoof maar u wil als ik een slechte clown zijn, en daar is niets mis mee maar ook dit is voor u te hoog gegrepen. Ik refereer slechts aan enkele pagina’s van uw immense afvalberg aan “creatieve geschriften” en eerlijk gezegd Jan, krijg ik er nu nog buikpijn van. Mocht u foute champignons zijn toegedaan, verlies de moed niet want het busje komt zo, maar U blijft echter wel verantwoordelijk voor de verwarring die u bij anderen sticht. Nu ter zake.

1)      U stelt dat “alle mensen gelijk zijn” en u refereert aan de “terechte idealen van de Franse Revolutie: gelijkheid, broederlijkheid, vrijheid.” Bedoelt u met gelijkheid dan “met de grond gelijk”( Napoleon)? Hoe komt u erbij dat alle mensen gelijk zouden zijn? Zij zijn niet gelijk, maar alle mensen zijn wel gelijkwaardig. Alle mensen zonder onderscheid, en precies dat maakt het verschil.

Het valt zelfs te betwijfelen of alle mensen “broeders” zijn. Laten wij het in uw geval houden op cafékennissen want wat u zegt dat hoort thuis aan de cafétoog, tussen drinkebroers die de vrijheid nemen om er nog maar ééntje tot zich te nemen. Daarmee gezegd zijnde dat onze persoonlijke vrijheid ook haar beperkingen heeft. Schol!

       2)  U schrijft:” De realiteit is dat beweeglijkheid en starheid één zaak zijn en de

             realistische mens heeft die werkelijkheid begrepen.” Beste cafékennis, wat is een  realistische mens, en geeft u eens een definitie van”werkelijkheid”?

                                                                                                                                                        Voor creatieve filosofen zijn beweeglijkheid en starheid misschien één zaak maar normalerwijs zijn het twee zaken.

 Trouwens“beweeglijkheid” staat tegenover “on= niet- beweeglijkheid” en niet tegenover “starheid” zoals u abusievelijk schrijft. Wie onbeweeglijk is, die is daarom per definitie nog niet star. Vraag dat maar eens aan een jachtluipaard. In Tao spreekt men zelfs van “de  onbewogen beweger” en de acupunctuur  bestempelt energie als “een web zonder wever.” Beweeglijkheid en onbeweeglijkheid mogen dan wel twee verschillende begrippen zijn, maar ze zijn wel mekaars complementaire tegendelen zoals het mannelijke het vrouwelijke nodig heeft om mannelijk te kunnen zijn (en omgekeerd).  Er is geen “bewegen” zonder “niet bewegen”, maar er is wel starheid zonder beweging.  Bewegen en niet bewegen zijn mekaars tegendelen en een tegendeel kan pas volledig tegendeel zijn(/door/ in/ met/) het andere tegendeel. Zoiets noemt men dan complementariteit. Bewegen en niet bewegen zijn dus mekaars complementaire tegendelen.

Beweeglijkheid en starheid zijn dus niet één, zoals u abusievelijk schrijft; helemaal niet want zij hebben vrijwel niets met elkaar uitstaans.

Mocht het helpen: bijvoorbeeld, het woord volledig is samengesteld uit “vol” en “ledig” en dat zijn ook twee verschillende begrippen maar ze zijn toch mekaars tegendelen die enkel samen mekaar kunnen ver-vol-ledigen om uiteindelijk één volledig geheel te kunnen vormen. “Vol” en “ledig” zijn alweer mekaars complementaire tegendelen.

Laat dit alvast duidelijk zijn voor de realistische mens, beste Jan, want anders gaat u straks nog  beweren dat de Noord en de Zuidpool één zaak zijn en dat is brute pech voor de pinguïns want die zouden dan, binnen uw discours plots op de Noordpool terecht  komen.

Er zijn ook tegenpolen en die liggen aan weerskanten van, en op dezelfde gemeenschappelijke as. Deze as is een soort “ verbindende eenheidsas”. Tegenpolen kunnen echter nooit verenigd worden, zij kunnen hoogstens met elkaar verzoend worden. Tenminste: wij kunnen ons ermee verzoenen of wij kunnen proberen die tegenpolen te verzoenen. Maar niemand kan de Noordpool met de Zuidpool “verenigen” precies omdat het twee tegenpolen zijn. Het volstaat om vast te stellen dat ze altijd tegenover mekaar zullen liggen en dat ze mekaar in evenwicht houden. Daar moeten wij ons dan maar mee verzoenen. Zo zijn goed en kwaad ook mekaars tegenpolen, zij zullen altijd tegenover elkaar liggen en wij moeten ons verzoenen met zowel het goede als het kwade.  (Vraag is wel of wij ons moeten verzoenen met het kwade in ons of/en buiten ons, of/en met het bestaan van het kwade in ons of/ en buiten ons? Of met alle kwaad en met alle goed.) Wat nu precies goed of kwaad is, wel dat dienen wij uiteindelijk in eer en geweten en in het diepst van onszelf  uit te maken, wetende dat wij zelf verantwoordelijk en aanspreekbaar zijn voor onze beslissingen en onze handelingen. Wij  kunnen enkel proberen een goed mens te zijn, maar uiteindelijk zullen wij toch één pool moeten kiezen want gelijktijdig wandelend op twee wegen komen wij nooit op onze bestemming.

Anderzijds kunnen complementaire tegendelen wel verenigd worden. Die kunnen wij wel bewandelen op één en dezelfde weg. Volgt een praktisch en een hopelijk duidelijk voorbeeld: Man(yang) en vrouw(yin) zijn geen tegenpolen maar zij zijn wel mekaars complementaire tegendelen. Beide tegendelen kunnen dus wel “verenigd”worden. Beste Jan, uw moeder was één deel van het tegendeel en uw vader was het andere deel van het tegendeel. Helaas, voor uw vader volstond het niet om zich met uw moeder te verzoenen om een creatief filosoof als u tot leven te wekken. Neen, ze verenigden zich met elkaar en uit die vereniging ontstond als rijpe vrucht der vereniging de creatief filosoof die u later geworden bent. Yin moet zich immers met yang verenigen om iets creatiefs voort te brengen en de voortplanting is dan zowat het summum van menselijke creativiteit. Alhoewel… er altijd vragen daaromtrent onopgelost zullen blijven.

Tussen twee haakjes; bent u wis en waarachtig als creatief filosoof geboren of bent u gewoon normaal op de wereld gekomen?

Beweeglijkheid en onbeweeglijkheid zijn dus niet één, maar het zijn evenzeer mekaars complementaire tegendelen die dus verenigd kunnen worden.

Goed en kwaad zijn dan weer mekaars tegenpolen: zij liggen op dezelfde as maar gelukkig  kunnen zij, zoals de Noord- en de Zuidpool wel met mekaar verzoend worden. Ook zij zijn niet één want de Noordpool kan niet tegelijk de Zuidpool zijn en omgekeerd. Zo ook  kunnen wij niet tegelijkertijd goed en tegelijkertijd kwaad doen. Zelfs het goede dat wij aan onszelf doen ten koste van het kwaad aan een ander is daarom het goede nog niet.

Kwaad blijft kwaad en goed blijft goed, want als wij die duale logica verlaten dan kunnen wij alles goed praten en meteen alle ethiek overboord gooien. Dan geldt enkel nog de wet van de sterkste of de meest kwaadaardige en de vraag is of wij zulke wetten wensen. (Sommigen beweren dat deze wet al altijd gold.) Goed en kwaad kunnen enkel via de gemeenschappelijke as naar de andere pool gekeerd (bekeerd) worden zodat wij ons tenminste met het kwaad in onszelf kunnen verzoenen. Het kwaad zowel als het goede is dan een deel van ons zijn, maar zulk integreren is enkel voor heiligen weggelegd. Heiligen kunnen  kwaad met goed vergelden want  de Heilige is nu “heel” geworden, en dat betekend dat heiligen in de heelheid of in de eenheid zijn. Zij zijn licht en liefde geworden, zij zijn de banale dualiteit ontstegen.

Maar vermits (zoals u neerbuigend en satirisch schrijft) ”mensen te dom zouden zijn om het Goddelijk licht te zien” kunnen wij die eenheid inderdaad niet meteen te pakken krijgen.

Dat is helaas zo, maar mensen zijn echt niet zo dom als u het laat uitschijnen, dat heeft trouwens met domheid niets te maken. “Mensen” zijn enkel blind en ze horen niet goed en daarom snappen “mensen” als u en ik de eenheid niet “vol-ledig”.

Ikzelf snap er ook niet veel van, maar U begrijpt ongeveer helemaal niets van wat u  over de eenheid schrijft.en bovendien is uw taalgebruik zo schabouwelijk onnauwkeurig dat het licht uitvalt bij lezing  van uw creatieve geschriften. Sorry hè..

U schrijft: “God is het ultieme “één” en dat is “de absolute maat der dingen”. Snapt u dat zelf wel? Ik snap dat namelijk niet want niemand kan “de ultieme éénheid” rationeel snappen, wij kunnen daar enkel over “woordkakken” maar wat wij misschien wel kunnen snappen is “tweeheid”. Wij kunnen de yin en yang snappen als complementaire tegendelen die eigenlijk één geheel zouden moeten vormen, maar verder kunnen wij slechts  een zweem van eenheid vermoeden of ervaren, en dan nog heel uitzonderlijk… U doet net alsof u de eenheid tutoyeert, of u ze dagelijks  als een plakje Peijnenburg bij het ontbijt serveert.

Verder stelt u nog dat geloven een “onvolwassen fictie” is en verder “geen enkele denker is gelovig”. Vervolgens kijkt u neerbuigend vanuit uw Oer Hollandse hoogten naar “allen die geloven en zich keren tot het licht”.

Jan, de definitie van “geloven” is nu eenmaal niet dezelfde als die van “denken”. Geloven begint pas waar het denken spaak loopt en dat schijnt in uw geval bij de eerste denkactiviteit spaak te lopen.

Geloven is ook het complementaire tegendeel van denken en samen maken zij deel uit van onze transcendente functie die ons van dieren onderscheid. Onze transcendente functie is dan op haar beurt weeral het complementaire tegendeel van onze immanente functie die wij met alle dieren gemeen hebben. Dieren zijn immanent en zij hebben geen transcendente functie zoals wij mensen. Skepp bijvoorbeeld wil het geloof bewezen zien op rationele gronden ( het is wetenschappelijk bewezen dat God niet bestaat) maar geloven is niet hetzelfde als weten, in tegendeel, de definitie van geloven is precies dat wij “niet weten” en daarom geloven wij. Men gelooft altijd op niet rationele gronden.

Verder schrijft u: ” Als je nu eens kijkt om je heen dan is heel de samenleving doortrokken van opzien naar boven met als gevolg een ontzettend geworstel om zo hoog mogelijk te komen en de reactie is vertrappelen van een ander. En dit gedoe is niet van gisteren, maar het is kenmerkend voor de beschavingen die onvolwassen zijn”. Dat is nu eens een schoolvoorbeeld van onvolwassen onzin, maar ondanks uw tooglogica  is daar met veel goede wil iets van aan. Alhoewel ik persoonlijk van het tegenovergestelde overtuigd ben, namelijk dat men te veel naar beneden en niet genoeg of verkeerd naar boven  gekeken heeft.  waardoor men niet zag dat alles  eigenlijk één zou moeten zijn. (aarde en hemel zijn alweer mekaars complementaire tegendelen). Maar omdat ik mij niet kan indenken dat uzelf ooit naar boven maar voornamelijk naar beneden gekeken heeft, bent u zelf als geen geplaatst om alle menselijke onnozelheden door de eeuwen heen te begrijpen. “U redeneert namelijk “als een konijn op de plein” zou Wasseige zeggen.

Ach beste Jan, weet u, reeds na de lezing van één pagina van uw creatieve filosofie heb ik besloten om mij definitief naar boven te keren.“Iedereen vond dat de wereld gered moest worden” schrijft u. Welnu, ik vind dat niet want stel maar eens dat ik u zou redden. Stel dat wij ooit samen in de hemel zouden komen en dat ik eeuwigdurend naar uw gezever zou moeten luisteren. Stel u dat eens voor! De pluimen zouden na 1 minuut reeds in het rond vliegen want u zal het ook daar niet kunnen laten om  flink uw duit in uw zakje te doen.  Het belerende toontje waarop u de wereld wil verlichten met uw onzin waande ik in deze tijd uitgezongen. U betreurt het dat gelovigen( bijna debielen) nooit in discussie met u gaan. Daar kan ik inkomen.  Maar de reden daarvoor zou wel eens kunnen zijn: “Never argue with idiots. They drag you down to their level and then beat you with experience.”  U beledigt mensen. Gelukkig is het christelijke concept van vergeving eindeloos en dus voor herhaling vatbaar. Ik vergeef uw kilometers “creatieve filosofie” en dan te bedenken dat ik hier niet meer dan één website pagina van uw oeuvre heb trachten te ontkrachten. U zou het anders willen, maar u denkt gescheiden Cartesiaans en dat is uw goed recht. Sinds men niet meer in God gelooft is men bereid in letterlijk alles te geloven, maar als wij over onze essentiële vragen schrijven, dan betekent dit op zich reeds dat wij beperkt en onnozel zijn. Tenminste ik, maar waarom doet u zich voor alsof ook u niet onnozel en beperkt zou zijn?

En zie, mijn vriend, voor een vriend van Tao komt het erop aan om “Goddelijke” (hemelse) en intellectuele inzichten samen met rationele kennis te completeren. Dat wil zeggen dat geloven en weten geen tegenstellingen hoeven te zijn, maar zij zijn wel mekaars complementaire tegendelen. Tenminste, dat zouden zij kunnen zijn.

Mijn vriend, dat wil zeggen dat wij transcendente functies als geloven en weten die ikzelf “onze hemelse zolders van hoogmoed” noem, kunnen completeren met onze (aardse) kelders van onnozelheid (onze immanente functie) Zolders van hoogmoed en kelders van onnozelheid.

U veracht bovendien mensen en niet hun ideeën. U bent gevaarlijk. U hebt een roeping tot zeveraar en een missie tot woordkakker. Dit alles vergeef ik u, doe dus rustig verder en laten wij mekaar voortaan bekampen met rationele argumenten en elkaar vergeven op niet rationele gronden maar ik eis dan wel dat u met mij op mijn open blog nota bene in discussie gaat zoals u dat vroeg.   

Auteur: Walter Marsoul

Brief nr 1:

                                               DE  KRACHT VAN DE BRON.

Dag beste X,

Blij met je lange mail. 

Bronkracht zeg je? Sta mij toe die metafoor wat verder uit te werkten.

Woorden zijn maar woorden. Ik wil geen leraar Tai Chi zijn, dat hoofdstuk ligt al lang achter mij. Eigenlijk wil ik enkel nog met rust gelaten worden en een vrij mens zijn. Maar zoals je schrijft wil jij absoluut leraar worden en is de bron een toepasselijke metafoor voor de leraar. Dat is juist, maar ik stel vast dat wij niet dezelfde definitie van een bron hanteren.Verwarring begint als wij niet van dezelfde definities vertrekken. En zelfs al geven wij dezelfde definities, dan nog is het makkelijker op de maan te landen dan twee mensen te vinden die elkaar volledig begrijpen. Op de maan landen is technisch mogelijk, dat is trouwens bewezen.

Dit terzijde, de bron dus.

Bronnen bekommeren zich niet om wat er met hun water gebeurt dat naar boven borrelt. Bronnen denken ook niet, anders zouden ze tot de vaststelling komen dat het nutteloos is om om water boven te halen omdat vieze en vuile mensen stroomafwaarts afval in haar water gooien of er een riool van trachten te maken.  Zelfs indien vieze mensen haar bronwater met een open riool verwarren, dan nog is het de taak van de bron om niet op te houden met uit de diepten water op te pompen. De essentiële taak van een zaaier is te zaaien en de essentie van de bron is het om bron te zijn en het te blijven. Dit is tevens ook haar enige sterke punt, een ander sterk punt heeft de bron niet.

Je zegt dat ik een bron ben en nu ja, dat vind ik zelf nogal overtrokken. Laten wij het daarom op een fonteintje houden dat water spuit als het daar goesting in heeft. Mestal is dit niet het geval. Toch zouden leraars eigenlijk bronnen kunnen zijn. Bronnen hebben geen verheven gedachten, zij denken niet. Zij meten zich ook niet met andere bronnen om het meeste of het zuiverste water te geven… Bronnen houden zich niet bezig met concurrentiestrijd of vergelijkende warentesten want uiteindelijk geven ze allemaal (behalve olie-of gasbronnen) min of meer hetzelfde water (H2O) maar precies dit H2O is dan wel een levensnoodzakelijke element voor alles wat leeft, voor alles wat wil leven of wil overleven.

Zelfs als wij onze beken, stromen of rivieren totaal vervuilen, dan nog blijven hun bronnen in principe zuiver. Toch moeten wij zorg dragen voor de kwaliteit van onze bronnen want als wij zomaar waterlopen blijven vervuilen dan zullen uiteindelijk ook hun bronnen vervuild of vergiftigd worden. Zo werkt dat nu eenmaal.

Wij hebben er bijgevolg alle belang bij om zo weinig mogelijk water te vervuilen willen wij zuivere bronnen en dus zuiver water tot ons nemen. Zo, zo is de cirkel dan rond.

Er zijn mensen die zich geroepen voelen om “een zuivere bron voor anderen te zijn omdat zij geweldig zuiver water van eerste kwaliteit menen te produceren”. Zulke gedachtegang is mij vreemd want ik wil geen bron zijn. Mijn water is af en toe van uitmuntende kwaliteit, maar helaas is het niet altijd van even zuivere kwaliteit. Zelfs al heb ik de bedoeling om zuiver water te produceren, daarom is het nog niet zuiver. Zuivere bedoelingen zonder realiteitszin zijn een vorm van (al dan niet gevaarlijke) hoogmoedswaanzin. Ik neem dan ook voor mijn rekening dat zeer veel, ja té veel zogenaamde volksontwikkelaars en verlichten zelf eigenlijk bronvervuilers zijn die zo grof en zo sluw zijn de rekening van hun vervuiling ook nog eens aan anderen te presenteren.      

Mensen zijn echter zo slim hun eigen bronnen te kiezen om daaruit het water te putten dat zij menen nodig te hebben maar dat zegt nog niets over de kwaliteit van de bron. Mensen kiezen ook vervuilde bronnen. Er zijn ook mensen die meer water putten dan ze eigenlijk nodig hebben en, dan zijn er ook nog die zomaar het water van de bron verspillen. Er zijn er die de kwaliteit van hun bron eigen bron niet genoeg waarderen of ze overwaarderen. De kwaliteit van je eigen bron juist inschatten is een kunst op zich, het is een blijk van intelligentie.

Maar daar heeft de bron in principe allemaal geen last van, zij geeft water voor iedereen zonder onderscheid of “aanzien des persoons”. 

Erger is het dat er mensen bestaan die anderen beletten om bronwater te putten omdat zij menen dat de bron er enkel voor hen zou zijn. Nogmaals, dat kan de bron in principe niets schelen…die geeft gewoon water voor iedereen.

Zelfs als mensen ( die beweren een bron voor anderen te zijn ) uit jaloersheid hun eigen bronnen vernielen of vergiftigen dan is dat jammer voor anderen maar dan nog blijven bronnen water geven.

Er zijn nu eenmaal mensen die elke bron waaruit anderen drinken doelbewust en volgens uitgewerkt plan vergiftigen. Zulke mensen zijn niet jaloers op wat anderen bezitten maar zij zijn jaloers op het feit dat anderen er zijn, op het feit dat anderen leven. Zij zijn niet jaloers op het water, maar wel op de bron zelf. Levensnijd heet dit, en daar is geen kruid tegen gewassen.  Deze meest sluwe en gevaarlijke “bronvergiftigers “ die vergiftigen de eigen bron waaruit zij drinken niet zelf.  Neen, en dat is het perverse: zij laten die vergiftigen door brave maar “onwetende” mensen die het eigenlijk allemaal goed bedoelen”. Die onwetende inzetbare bronvergiftigers zijn uiteraard “zelfmoordterroristen”.  Het zijn meestal idealisten met een “missie”, tenminste dat menen zij toch te zijn. Wel, als het kwaad bestaat dan moet het wel zoiets in die zin zijn… Deze idealisten zijn wel hoogmoedig en hoogmoed betekent dat onze moed te hoog is en ons begrip te laag voor de dingen die wij doen. Hoogmoed betekent dat “onze moed te hoog is” en niet in verhouding tot de dingen die wij  aankunnen. Onze moed is te hoog voor ons kunnen en begrijpen en moed zonder juiste inzichten kan een explosieve en fatale cocktail worden.

Helaas voor jou werd jij (wetens en willens) ingezet om een bron te vergiftigen. Men kende namelijk je zwakke kanten en je zere plekken. Jij was trouwens niet de enige die ingezet werd voor het zogenaamde “goede doel”… Dat was niet eens zo erg voor mij, ik ben handig genoeg en kan veel pareren en ben meestal wel enkele stappen verder,  maar het was vooral erg voor wie van mijn bron meende te kunnen drinken. Nu is de schade aangericht, ze is “geleden”.

En natuurlijk was het ook erg voor jou die niet begreep wat er gebeurde, jij zag de mechanismen niet omdat je verblind was door je “hoogmoed”.  Jij bent nu eenmaal een hoogmoedig mens.

Tot daar. Je hebt nu de intentie om energetisch iets onder ogen te zien. Goed zo.

De school bloeit omdat alle bronnen worden gekoesterd. Jij wenst mij succes, maar mijn persoonlijk succes is onbelangrijk; succes hebben is niet eens zo moeilijk en ik heb het succes dat ik wens te hebben. Onbelangrijk.  Belangrijker is wel dat elke gevorderde student nu zelf een natuurlijke bron geworden is en daar kan niemand tegenop. Natuurlijke bronnen worden niet door anderen geboord, ze zijn er of ze zijn er niet maar ik heb begrepen dat jij voor bron aan het leren bent…Zo?

Je “vergeeft” mij zeg je…Hoezo? Mij hoef je niets te vergeven, en ik hoef jou ook niets te vergeven, maar de vraag is of anderen jou  kunnen vergeven want tenslotte heb jij - hoe dan ook - een poging gedaan om hun bron te vergiftigen. Precies dat neemt men je kwalijk. Weet je, zo erg is dat allemaal ook weer niet. Wij hoeven ook niet te overdrijven

Dank voor je schrijven. 

Walter.