EEN PLEIDOOIxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

VOOR DE AFSCHAFFING VAN

DE MULTICULTURELE SAMENLEVING

Voor twee kleine mensjes Rani( India) en Sara Hussein

(Pakistan) Ik ben hun opa.

 Cultuur en natuur.

De natuur is de natuur. Ik wandel in de natuur op zoek naar bosuilen.

Het bos behoort tot de natuur en ik stel vast dat de dieren die vrij in  het bos leven niet behoren tot de cultuursector, maar wel tot de natuurlijke gang van zaken in het bos. Dat is een geruststellende vaststelling want die zullen alvast niet gesubsidieerd moeten worden! De natuur is de natuur want  de bosuil kan niet op eigen houtje beslissen om een uurtje vroeger op stok te gaan. Het diertje heeft geen vrije wil, en hoe het ook  zijn best zou doen, het zal altijd natuurgebonden (immanent) leven..

De wetten van de natuur zijn de zijne hij kan bijvoorbeeld niet beslissen om dit voorjaar slechts 2 eieren in plaats van 3 te leggen want familieplanning behoort nu eenmaal niet tot zijn familiecultuur..

Zelfs al zou de schepen voor cultuur en bosbeheer zijn  aandacht wekken door hem met een dagelijkse portie muizen te verblijden, dan nog is het niet waarschijnlijk dat onze bosuil op  het cultuuraanbod van zijn gemeente zal in gaan.

 Mensen mogen dan nog veel met dieren gemeen hebben, maar toch is er iets fundamenteels dat hen onderscheidt van natuurgebonden dieren zoals bijvoorbeeld de bosuil. Wij zijn niet alleen natuurgebonden (zoals de bosuil), maar wij kunnen ons tegelijk ook natuurverbonden voelen . Zelf  kan ik namelijk uren naar de oneindige  zee turen en zelfs het gevoel hebben dat ik die zee ben en die zee in mij is. Dan wil ik alleen zijn: mensen hinderen omdat ze in vergelijking met de natuur ongeveer niets te vertellen hebben. Ik kan daarentegen uren luisteren naar de branding terwijl de branding diep in mij is.  Daar kan ik “vlinders in de buik” van krijgen en ik weet zeker dat de meeste mensen wel eens dat zelfde gevoel van eenheid hebben ervaren. Wij mensen kunnen ons om de een of andere reden diep verbonden voelen met de wind, de sterren aan het firmament, de lucht, het zand en het eeuwig ruisen van de bomen of de zee. Wij kunnen ons daarin letterlijk verliezen en ons daar gedachteloos stilletjes en diep gelukkig en geborgen in weten. Ik kan mijn rationele functies op stand by zetten en dat is geen vlucht uit de wereld maar wel een bewust ervaren van de wereld zoals die werkelijk is. Dat heet dan gelukkig zijn, maar gans de” exotische reisbranche” maakt daar misbruik van door te suggereren dat dit geluksgevoel ook te koop zou zijn in exotische bestemmingen…Alles is tenslotte te koop en precies daarom zal de reissector die gevoelens cultiveren en commercialiseren. Het woord is gevallen: cultuur dus, want ondertussen zijn wij geen natuurmensen, maar wel cultuurmensen geworden. Wij kunnen de wereld “verbeteren”door die te cultiveren, door bijvoorbeeld naast ons roereitje, ook nog eens het klimaat wat op te warmen. Kortom: cultuur alom!.

Samengevat; Wij mensen kunnen niet enkel natuurlijke (immanente) activiteiten (eten, slapen, wandelen, ons voortplanten etc.. zoals de bosuil), maar wij kunnen ook culturele (transcendente) activiteiten ontplooien. Wij kunnen transcenderen.

Een hoofdzakelijk  natuurverbonden bestaan zoals de vroege middeleeuwer die op het ritme der seizoenen leefde is sinds de Verlichting een marginaal  bestaan geworden en vandaag is het zeer moeilijk om nog puur natuurgebonden of zelfs natuurverbonden te leven.  Het schitterende boek “Montaillou”toont  hoe de middeleeuwer  met en in harmonie met de natuur leefde,  zijn bestaan was ingebed in het ritme der seizoenen, in het steeds weerkerende spel van licht en donker. Hij maakte deel uit van de natuurlijke cyclische orde en van de onveranderlijke gang van zaken in de natuur. Zijn tijdelijk verblijf op aarde was slechts een toevallige reflectie van de Goddelijke eeuwigheid. Alle dingen en ook hijzelf lagen in andere handen dan de zijne en tot hij naar God zou wederkeren leefde hij aardegebonden en verbonden in de vreze Gods. Wij kunnen de middeleeuwer niet verwijten dat zij in de middeleeuwen leefde, maar  sinds de Verlichting  begon de mens wat cyclisch of krom was recht te trekken of naar zijn hand te zetten.Wegen die vroeger hun natuurlijke loop volgden werden rechtgetrokken, spoorlijnen werden recht, vliegtuigen vliegen recht naar hun bestemming en dit alles op het ritme van de klok. Wij ontdekten onszelf en onze eigen plaats op aarde in het hier en nu, wij exploreerde  onze eigen hersens en onze eigen mogelijkheden en tot nu toe vonden wij geen echte begrenzingen.  Waar de middeleeuwer een circulair tijdsbesef en dus een besef van het oneindige had, evolueerde de nieuwe Renaissance mens naar het lineaire, het eindige. Hij ontdekte het gefragmenteerde, het detail, hij zag zichzelf in de spiegel en zei tegen zichzelf:”Hei, dat ben ik!”Ik, hij cultiveerde de natuur en zichzelf. 

. Tot daar. Dit belangrijk onderscheid tussen tussen natuur en cultuur, tussen natuurgebonden  en cultuurgebonden zal ons in staat stellen om vanaf nu een klaar en helder pleidooi  te houden voor de afschaffing van de verplichte en opgedrongen multiculturele samenleving.

                                                             Auteur: Walter Marsoul.

 2 De Natuur en het Taoïsme.

Ik herhaal nogmaals dat het Taoïsme  geen te recupereren filosofie is a la Patricia, maar wel een natuurmystiek en dat wil zeggen dat de vriend van Tao zich vooral geborgen zal weten en voelen in de natuur (in het immanente) Pech dus voor wie meent dat men  iets van het Taoïsme zou kunnen begrijpen door er over te lezen of het te bestuderen. Dat zijn wel leuke dingen voor de mensen, maar zowel Lao Tse als Zwang Tse hebben ons daarvoor gewaarschuwd. “Spuug uw verstand uit” zegt Tswang Tse. Taoïsme heeft ook niets met romantiek van doen, met een glaasje wijn bij de ondergaande zon. Niets van dat, want voor de Taoïst is de natuur de grote onderwijzeres in wie hij zich diep geborgen weet. Tenslotte is de Taoïst een stuk natuur. De natuur leert hem alles omdat hij bereid is zich door de natuur te laten beleren. De natuur voedt, beschermt en verwarmt en de Taoïst beseft dat. De natuur is perfect zoals die is en bijgevolg is Taoïsme een kwestie van zo weinig mogelijk in de natuurlijke gang van zaken in te grijpen(wuwei), zelfs ons denken verstoort de natuurlijke gang van zaken. Spontaniteit en eenvoud is mogelijk als wij beseffen dat de mens geen stuk cultuur, maar wel een stuk van de natuur is en dat er in diezelfde natuur niets verloren gaat en ook de mens maakt op die regel geen uitzondering. In de diepe verbondenheid met de natuur is het “ ware geluk” te situeren en nergens vinden wij zulke sterk doorgedreven hunkering naar eenvoudig geluk in het immanente. Het is dan ook niet te verwonderen dat in de huidige kunstmatige, virtuele, rationeel ingestelde en ingewikkelde culturele wereld mensen ongelukkig moeten zijn.

Ongelukkig zijn is normaal want wij moeten het stilaan stellen met de laatste restjes nepnatuur. Ergens beseffen wij dat allemaal wel en het is dus ook normaal dat wij opnieuw heimwee koesteren naar een ongecompliceerd natuurlijk leven. Hoe verder wij ons van de natuur verwijderen, des te ingewikkelder wij het leven maken en des te meer dat wij naar de simpele eenvoud van een “natuurlijk” bestaan zullen verlangen. De hippies uit de jaren 60 beseften dat, en ik herinner mij dat wij op afgelegen boerderijtjes gingen leven om er selder en porei en nog wat andere natuurlijke gewassen te telen. Kortom: het was opnieuw zaak om het eenvoudige bestaan van natuurverbonden lieden te leiden, in de natuur, met de natuur om er opnieuw het ritme der seizoenen te aanschouwen. Ik herinner mij dat wij als de avond was gevallen bij het open haarvuur soms met z’n twintigen op de tonen van Bob Dylan eindeloos zaten te filosoferen over al die dingen. Wij voelden ons nieuwe mensen in nieuwe tijden, en voor de anderen(het klootjesvolk) waren de oude culturele tijden niet veranderd. Voor hen bleef de toenmalige industriële cultuur die wij zozeer verachtten het summum, maar zij waren dan ook aangepast, terwijl wij een onaangepast en ongebonden, ja een eenvoudig natuurverbonden leven wensten te leiden. Och, het was allemaal een beetje naïef en wij hadden dwaze gedachten, maar toch leefde er toen hoop op “betere tijden” (lees; meer natuurlijke tijden)tot een paar jaar later rare walmen de bovenhand kregen op natuurlijke geuren en kleuren.

Wat is nu kenmerkend voor de natuur? Dat zijn geen fietsende Zimbabwanen, maar wel de vaststelling dat alles in de natuur cyclisch verandert en alles verandert altijd en wel volgens een voorspelbaar en natuurlijk scenario. Dat scenario zulle wij de natuurwetten noemen en wij mensen maken deel uit van de natuur en bij gevolg hebben wij geen apart stel natuurwetten die alleen voor ons en desnoods nog voor onze leguaan zouden gelden(dierenliefde als reactie op een onnatuurlijke Culturele samenleving?) Zonder één uitzondering loopt ons leven in verschillende achtereenvolgende fasen. Dit is de weg van Tao: verwekking, geboorte, groei, volwassenheid, ouderdom en dood en het leven opent zich en het sluit zich vanzelf. Of wij dat nu leuk vinden of niet, wij volgen allemaal de natuurlijk stroom van het leven(Tao), weliswaar allemaal op onze eigen manier en met onze eigen mogelijkheden(Te Tao).  Tao betekent dus “De Weg”, en zoals gezegd is Tao het “dynamisch ordeningsbeginsel” van de natuur in de ruimst mogelijk kosmische zin. Daarom zijn de wetten van de “hemel” ook precies dezelfde als de wetten op aarde en daar zal conform het eeuwige Tao, tot in der eeuwigheid niets, maar dan ook niets aan veranderen. Maar Tao schept ook de dingen en Tao laat bijvoorbeeld de planten, de dieren en de mensen ontstaan, groeien en bloeien.

Als de natuurlijke cyclus voorbij is dan keert alles opnieuw naar het eeuwige Tao terug en de cyclus kan opnieuw beginnen alweer volgens de wetten van Tao.

Alles verandert immers altijd Ook Taichi is geïnspireerd op de wetten van Tao, (Tai Chi is een gecodeerde beweging die de natuurlijke gang van zaken niet wil forceren.) Tai Chi bestaat uit gecodeerde bewegingen en de “bewogen beweger” laat zich bewegen volgens de wetmatigheden van de natuur waarin hij zichzelf kan herkennen. De beoefenaar brengt die natuurwetten in beweging, zo is nu eenmaal het spel en aldus zijn de regels.

Uiteraard staat het elk mens vrij om natuurwetten te aanvaarden, of natuurlijke regels te volgen, maar in het Taoïsme is “gelukkig zijn” wel synoniem van regels en wetten volgen waardoor men zich geborgen kan voelen, zich gedragen weten door een natuurlijke gang van zaken(wuwei). Of zulks een vluchtheuvel, troost of hoop zou zijn voor de uiteindelijke fatale afloop van het leven, tja, dat zijn allemaal intellectuele en ego gerichte “fantasietjes” die de Taoïst zich niet kan permitteren en trouwens ze zijn tijd en energieverlies. Daar heeft Tao allemaal niets mee te maken en piekeren is tiijdverlies, meer nog; piekeren is een ziekte.

“Zo zo? Hoe zo? Ja maar…. dat is allemaal goed en wel, en si en la, en zus en zo, en morgen en overmorgen….” , ach, dat weet ik ook wel, maar trek eens zelf uw plan daarmee. Los je eigen probleem eens zelf op en neem van Tao wat nuttig is voor jou en gooi de rest overboord. Er is immers altijd wel een enerzijds en een anderzijds te bedenken, maar wie te veel denkt of piekert verstoort op zich reeds de natuurlijke gang van zaken. Handel dus niet spontaan, zoek de stilte niet op, kieper de natuur op straat en neem dan maar pillen; kortom handel eens normaal..

Tao is dus veeleer een kwestie van natuurlijk en spontaan verbonden handelen (a la Kim Clijsters) daar draait het om en daar gaat het trouwens in Tai Chi Chuan ook om. Kom ook niet vertellen dat men Kims “handelen vanuit de buik” niet bij de rubriek verstandig handelen kunnen indelen.

 3. Cultuur en het Taoïsme.

Als er bij voorbeeld op de gezonde boerenbuiten een parachutist uit de hemel in een biologisch moestuintje uit de lucht ergens op aarde valt, helaas, dan kunnen wij dit niet tot de natuurlijke gang van zaken rekenen, maar wel tot de culturele gang van zaken. Normaal vallen er geen parachutisten uit de lucht.. Zelfs bij ontketende natuurelementen als bijvoorbeeld windkracht zeven, zelfs dan kunnen wij een vallende parachutist, in tegenstelling tot bijvoorbeeld motregen, niet als een natuurverschijnsel aanrekenen. Zulke vallende objecten zijn niet een gevolg van onze natuurlijke, maar wel van onze culturele activiteiten. Als wij nu de snelheid waarmee die parachutist naar beneden suist gaan berekenen is dit opnieuw een culturele activiteit en zo kennen wij een gigantische hoeveelheid aan culturele activiteiten. Een ander voorbeeld? Zelf kunt u er wel duizenden bedenken.

Ons onderwijssysteem deugt niet, het is zelfs niet te hervormen, daarvoor is het te laat. Ons onderwijssysteem moet afgeschaft worden ten voordele van het echte leren. Voor dat geld kan men iets meer zinnig bedenken. Toen ik in de Arenberg in Leuven Taichi lessen gaf voor studenten sinologie 2 lic. verwonderde het mij telkens hoezeer ons onderwijs erin slaagde om de band met de natuur als cultureel hinderlijk te ervaren. Hoe konden die studenten nu iets van Tao snappen als hun kop vol Chinese karakters zat, terwijl zij hun eigen lijf verloren hadden? “ Hoeveel punten staan daar op mijnheer?” Ons onderwijssysteem kan niet deugen omdat het enkel onze hersens  op een eenzijdige en niet  natuurlijke manier voedt. Jammer, ik had met die kinderen echt te doen als zij wekelijks hun volgestopte hoofden kwamen presenteren..

Nogmaals; Tao is geen leerstof, in tegendeel, het is een natuurmystiek. Het is eerder nog een natuurreligie(religie betekend opnieuw verbinden.)

Het is geen filosofie zoals wij die kennen

“Spuug uw denken uit” zegt Zwang Tse, stop  uw denken, of denk aan de “global warming”, om vast te stellen dat wij mensen in staat zijn om eeuwenlang op grote schaal ongelooflijk primitief te denken. Eddy Wally heeft in 1961 reeds gezegd:” Onvoorstelbaar, dames en heren!”. Als wij het contact met de natuur verliezen  blijken wij trouwens niet in staat om in grotere culturele verbanden te denken, laat staan in grotere gehelen.

Over cultuur kunnen wij bondig zijn. “Cultuur” omvat alles wat niet tot het domein van de “natuur” gerekend  wordt: antieke cultuur, eetcultuur, werkcultuur, communicatiecultuur, ontspanningscultuur, partijcultuur, organenzwendel, raamprostitutie, belastingontduiking… het zijn allemaal culturele activiteiten.

Zo is schilderkunst een culturele activiteit, en zelfmoordterrorisme is dan weer een culturele activiteit met spirituele motieven. Zelfmoordterrorisme is zelfs een typisch culturele activiteit, want geen enkel dier is bereid om zichzelf en andere dieren die zij niet eens kennen omwille van culturele of spirituele motieven of culturele verschillen op te blazen. Puur cultuur, en zelfmoordterroristen gebruiken cultuurmiddelen die wij hen zelf aanreikten. Geen enkel dier wil zichzelf aan flarden blazen om de aandacht op een hoger doel(alweer cultuur) te vestigen of om in de hemel te komen. Kom niet vertellen dat dit een karikatuur zou zijn, want geen enkel fatsoenlijk dier wil  aldus de media aandacht naar zich toe te trekken (alweer cultuur) of een cultuurschok(alweer cultuur) teweeg brengen. Tenslotte zijn dieren zo gek nog niet als ze er uitzien: zo zal geen enkel dier het eigen hol aan een ander dier verhuren of onderverhuren; alweer cultuur. Zo zal geen enkel dier “het eigen hol opwarmen” om het uiteindelijk onbewoonbaar te maken. Geen enkel dier zal er aan denken in een virtuele wereld te gaan leven omdat de dagelijkse wereld te alledaags en te saai geworden is. Geen enkel dier zal er aan denken om de oorlogen tegen soortgenoten te privatiseren. Wat de mens wel met alle dieren, (ook met zeer gemene dieren) gemeen heeft zijn de immanente functies en zijn natuurlijke activiteiten. Wat hem van het dier onderscheidt is zijn vermogen tot het ontplooien van culturele (en dus ook morele en religieuze) activiteiten. Dit alles om duidelijk te stellen dat wij in onze zogenaamde “superieure westerse cultuur “zelfs in staat blijken te zijn om zelfs het woord cultuur niet of selectief te begrijpen. Wat ons niet belet om wat wij niet begrijpen wel te subsidiëren.

4.  Herinneringen uit de natuur.

Herhalen wij nogmaals dat de mens slechts gelukkig kan zijn wanneer hij ingebed is in een natuur die hem warm ontvangt en verwelkomt. De natuur als thuishaven om er thuis te komen. Oud kolonialen herinneren zich, (zo zeggen ze), na jaren de warme natuurlijke geuren van Afrika. Zelf herinner ik mij nog de natuurlijke geuren die er in de keuken van mijn beide grootmoeders hingen. Ik herinner mij namelijk mijn natuurlijke “roots”.  Ik herinner mij het hoe ik in 1949 achter mijn vader die onderwijzer was, dagelijks 12 km naar school fietste. Ik herinner mij de velden, de warme zomers en de koude winters waartegen ik opzag. Zo herinner ik mij nu een ongeval omdat ik vanwege sneeuwvlokken zelfs de weinige auto’s die er toen reden niet had zien aankomen. Ik herinner mij dat mijn vader de grote kachel ontstak en ik ruik de geur van het hout. Ik herinner de stilte in de gewassen op de velden en ik hoor de melkkruiken in de melkerij waar wij dagelijks tweemaal voorbij fietsten. Ik zie de enorme paardenkont waar ik al vroeg tegenaan moest kijken als mijn vader weer eens op een of andere veldweg een uur of twee stond te praten met een boer met een klak die met regelmaat “nondedjuuuu” tegen zijn paard riep. Zelfs paarden stonden stil.

Ik meen dat ik tijdens het lange wachten daar in de velden, wel, ik meen dat ik daar heb leren mediteren. Wat moest ik anders doen?

Het beste is het geheim te vergroten en zo  herinner ik mij ook de immens grote en spannende schooltuin van mijn grootvader die ook onderwijzer was. Het was een boomgaardtuin met perzikbomen, peren- en appelbomen, krieken en kersen. Er stonden mispels en zurkel. Mijn grootvader teelde groenten die nu al lang uit de mode zijn en ik herinner mij haast alle gewassen, Alle rijen groenten, de geurige palmhaagjes, de dahlia’s met de oorwormen, de bessenstruiken de kronselstruiken en de zes bijenkorven. Mijn grootvader was een imker. “Die tuin is dezelfde tuin die gedurende 2 wereldoorlogen 12 mensen voedde” zei mijn grootvader en het spannende daaraan was dat die 12 mensen toen allemaal nog in leven bleken te zijn…dat is toch onvoorstelbaar interessant.

Tijdens de vakantie waren alle neven en nichten er…ik herinner mij ’s avonds voor het slapengaan het spaarzaam licht in de immense keuken, het “jagen van de kachel” terwijl mijn grootvader geheimzinnige verhalen vertelde die zijn grootvader hem verteld had. Dat waren onvoorstelbaar interessante geschiedenissen die allemaal een soort geheim in zich verborgen,  maar die ook allemaal een didactisch einde kenden. Daar viel altijd wel iets van op te steken, daar viel altijd over na te denken want zijn verhalen waren een mondelinge overdracht, een initiatie in het werkelijke leven. Zij waren onze gids om te overleven en de natuur speelde daarin altijd een hoofdrol.

De natuur, het natuurlijke leven kan ons immers veel leren want de natuur is onze standaard. Helaas, die natuur wordt door de mens niet enkel gecultiveerd, maar ook zonder verstand geëxploiteerd. De pure natuur is verdwenen en zodoende hebben wij ook onze “grote wijze onderwijzeres” de laan uit gestuurd. De PC heeft het gehaald op het rustig beschouwend aanwezig zijn in de natuur.

Cultuur heeft het gehaald van natuur, maar er is meer want cultuur is niet langer een poging om de natuur te beheersen, maar wel een voorlopig geslaagde hoogmoedige poging om de natuur te overheersen. Cultuur is een poging geworden om van de natuur niet onze natuur, maar wel “mijn privé wingewest te maken”. Cultuur is een poging geworden om van de wereld niet onze wereld maar wel “mijn privé wereldwijd wingewest” te maken en daarin willen wij de grootste zijn. Vervoer heeft niet tot doel om ons te vervoeren, maar onze wagens dienen om onze frustraties te etaleren. Reizen doen wij niet om iets te ontdekken maar wel om onze levenstandaard te etaleren of te bevestigen. Wij zijn een egocentrische naamloze, stuurloze, autistische overgecultiveerde samenleving geworden met meer nevenwerkingen dan werkingen terwijl er ook bij ons nog zoveel armoede is.

Dan is er nog de grootschalige landbouwcultuur die weinig uitstaans heeft met de natuur. Teveel varkens en teveel kippen. Er zijn de ingewikkelde chemische verbindingen waarvan geen kat nog weet welke effecten zij in de toekomst voor het milieu zullen teweeg brengen. Er zijn de mestoverschotten uit de landbouwcultuur.

Een loslopende koe die ergens aan een waterkant staat te grazen vertoont weinig culturele uitstraling. Zij heeft alles met natuur van doen, maar de boer daarentegen “cultiveert” zijn veestapel;  zijn quota en zijn mestactieplan zijn puur culturele en grootschalige aangelegenheden geworden maar helaas wordt daardoor de verhouding tussen cultuur en natuur weer eens serieus verstoord. Er zijn de  verplaatsingen, kortom: des te meer cultuur des te minder natuur. Wij leven nu eenmaal in het “Cultureel Tijdperk !” 

                                     Auteur: Walter Marsoul.

5. Een pleidooi voor de afschaffing van de multiculturele samenleving.

Nogmaals: alles wat niet tot natuur gerekend kan worden is cultuur. Wij stelden dat er nog weinig “natuurlijks” maar te veel “cultuurlijks” overblijft.

Men zou het niet vermoeden, maar het is hier op aarde momenteel één en al cultuur wat de klok slaat. Vanwege onze culturele activiteiten moet het klimaat er aan geloven, en dan te bedenken dat de Chinezen pas nu serieus met hun culturele activiteiten beginnen. Dit is toch waanzin…Cultuur en nog eens cultuur, al cultuur wat de klok slaat! Als archeologen over duizend jaar onze huidige beschaving zullen opgraven dan zullen zij massa’s afzettingen uit het huidige “Cultureel Tijdperk” aantreffen en men zal over 1000 jaar versteld staan over al het cultureels dat er zoal uit de grond te voorschijn zal komen… Het is haast niet te geloven, te gek om los te lopen.

Waarom zouden wij dan die culturele samenleving idealiseren? En bovendien; waarom zouden wij dan de multiculturele samenleving moeten idealiseren? Trouwens, zou er iemand kunnen vertellen wat het woord multiculturele samenleving zoal betekent? Hallo, er is niemand thuis zeker? Straks  meer, maar eerst een fantasierijk ommetje.

6. Fantasierijk ommetje.

Sta even een fantasierijk uitstapje toe? Een studente archeologie anno 3000 tijdens graafwerkzaamheden op de cultuursite in Muizen:

”Hoera professor!” 

“Wat heeft uw gejuich voor betekenis juffrouw Priscilla Penseels? Vraagt professor Freddy Schupmans, cultureel archeoloog verbonden aan het SEWO (Schep Eens Wat Op) Instituut.

“ Yess  bingo professor, deze volledig intact bewaarde TGV trein met onderstel stamt  uit het Cultureel Tijdperk!”

“Toch alweer geen cultuur zeker…voor alle zekerheid toch eerst een labootje Priscilla meisje”

“Dank u wel professor Schupmans, fast forward met de cultuur, nog  vlug een digitaal shotje en breakfast on Pluto with  X- Men .”

(Deze laatste zin  zou in het Groot Dictee der Nederlandse Taal en  Letteren niet misstaan, want omstreeks het jaar 3000  zal het vocabularium van onze Nederlandse taal definitief in die richting geëvolueerd zijn . Maar dat ter zijde.)

Tot zover dus de opgravingen en het onderzoek omtrent de vondsten in de TGV Cultuur site van Muizen onder de bezielende leiding van Freddy Schupmans, cultureel archeoloog verbonden aan het SEWO .

 En zo zal dat er in het jaar 3000 aan toegaan, want letterlijk op alle plekken: in de aarde, in de ruimte, op de bodem der oceanen, overal zal men culturele afzettingen of sporen en cultuurfragmenten uit het huidige Cultureel Tijdperk aantreffen.

Komt daar nog bij dat haast al onze culturele activiteiten ook “commerciële activiteiten” zijn. In ons Cultureel Tijdperk zijn commercie en natuur,  natuur en  cultuur,  cultuur en commercie één onoverzichtelijke kleurloze vies ruikende portie gemengd geworden. Bijna alles is cultuur en alles is te koop.

Cultuur en natuur zitten aan elkaar geklit en daarom zal alles in het jaar 3000  bij het omhoog spitten ook ranzig ruiken. Freddy en Priscilla hebben bij hun graafwerkzaamheden continu last van kwalijke geurtjes die zelfs vanuit een reeds 1000 jaar vervlogen Cultureel Tijdperk constant naar hen komen toegewaaid.

“Priscilla meisje ,De natuur moest er toen uiteindelijk  aan geloven, zelfs hun landbouw met genetisch gemanipuleerde zaden was toen puur cultuur,  pure commercie geworden (cultuurgronden, cultuurgewassen etc..)”.Natuur…wel,  dat  waren pretparken en serreplanten voor het vensterraam geworden, natuur was synoniem van cultuur geworden!” Die lui waren gewoon gek.

 Advertentie. “Boer zoekt een normaal gezond en natuurlijk vrouwmens dat kan koken, kinderen kan krijgen en voor haar computer kan zitten wegens automatisering van mijn bedrijf.. Dik is geen probleem.  Goet  met beesten om kunnen en goet karakter hebben sterkt tot aanbeveling”

“Boer zoekt vrouwmens dat kan koken, kinderen kan kopen en de koe kan melken. En verder, niet te veel tralala of complimenten, maar ze moet wel goed voor de beesten zijn. Ze mag gerust naar de stal stinken, dat doe ik ook. Kandidaten moeten zich aanmelden voor Pasen.” Zulke advertenties komen wij nooit tegen… Wij mogen dan wel veel over de natuur praten of er zelfs mee dwepen, maar voor de werkelijkheid van een natuurverbonden bestaan, voor de eenzaamheid van een leven in de stille natuur deinzen wij terug . Trouwens, moderne boeren hebben nog  weinig met natuur en bijna alles met cultuur van doen .  “Boer zoekt misschien nog wel een boerin, maar Molly Bekkers zoekt al lang geen boer meer. Zij zoekt een partner en ze droomt niet van de natuur, maar wel van cultuur. Boer weet zulks, boer zoekt misschien nog wel een frisse en natuurlijke boerin om zijn koeien te melken…maar boerin zoekt daarom nog geen boer.

Wat zij zoekt is een leuk boerenknulletje dat zich kan verplaatsen, een terrasje kan doen, een intellectueel waar ze een goed gesprek kan mee voeren. Eentje dat haar begrijpt; Een levensgenietertje, een natuurfilosoofeke om samen met hem naar jonge kalfjes te kijken. Eentje met Alfa- Romeootje, eentje dat houdt van reizen en gezelligheid. Een knuffeltje, en natuurlijk eentje met ruime culturele interessetjes, eentje dat kan koken met natuurlijke productjes..  en dan samen in het natuurtje. Natuurlijk. Kortom, boerin zoekt geen natuurmens met poten aan zijn lijf, zij zoekt een cultuurmens. Natuur is out en Cultuur is hot.

                                                 Auteur: Walter Marsoul.

De multiculturele samenleving als vorm van criminaliteit.

Er is veel, te veel, veel te veel cultuur onder de mensen.. Er is beangstigend veel cultuur in dit huidige Cultureel Tijdperk.

Er is onbegrijpelijk veel, te veel cultuur en niet de natuur maar wel de cultuur is bezig om de aarde om zeep te helpen. Mensen zijn gestrest en geweld is een probleem geworden. Men wordt thuisloos, en terwijl wij de meest gesofisticeerde zinloze producten ontwikkelen lijdt de helft van de mensheid onder watergebrek. Alsof er nog geen cultuur genoeg zou zijn; belooft de Multiculturele Samenleving nog meer cultuur en.. dus nog minder natuur. Multi? Wat moet men zich bij Multicultureel voorstellen? Kan iemand zulks vertellen want het woord alleen al is een misdaad tegen de menselijkheid .

De Multiculturele Samenleving houdt een vals commercieel, emotioneel en ethisch appel in, ze is een dekmantel voor milieucriminaliteit en voor onze onverantwoorde dwaasheden. De Multiculturele Samenleving berust op vals woordgebruik. Lao Tse en Twang Tse hebben ons voor de gevolgen van verkeerd woordgebruik gewaarschuwd “Men kan mensen immers alles verkopen op voorwaarde dat men het in een beuzzeke inpakt”. Multi betekent: verscheiden, veel, breed, op vele domeinen, verschillend enz. Multi, nog meer cultuur dus, maar dan meer verscheiden? Wat bedoelt men precies met het woord mulicultureel? Trouwens hoezo multicultureel, want nu reeds leven wij toch al in een omniculturele samenleving? Bedoelt men misschien: “vele vreedzame culturen die vreedzaam naast en vreedzaam met elkaar samenleven, culturen die in onderling respect voor elkaar en met elkaar samenleven? Bedoelt men mensen die, elkaar verrijkend samenleven en hun visies en hun thee uitwisselen? Ach, in de gewone culturele samenleving was dit ook al niet het geval. Alsof een chirurg zou zeggen: “Op één been kan men niet staan en daarom zal ik dan  het tweede been ook maar amputeren?”.

Was de  Culturele Samenleving in het Cultureel Tijdperk al een gruwel, dan is de Multiculturele Samenleving een nachtmerrie en het huidige Omnicultureel Tijdvak is reeds aangebroken en dat is een tragiek.

Wanneer zullen wij op het chaospunt gekomen zijn waar de aarde zich niet langer kan herstellen? Op het kantelpunt, op het keerpunt, op dat dead point worden de gevolgen onherroepelijk en onvoorspelbaar. Misschien is het niet te laat, alhoewel wij vanuit taichi weten dat wat na het dead point komt onvoorspelbaar maar ook oncontroleerbaar zal zijn. Dura lex,sed lex.

Deze verhandeling is niet meer dan een warm pleidooi voor de onmiddellijke afschaffing van de multiculturele samenleving, een pleidooi voor een miniculturele en een maxinatuurlijke samenleving. Die zal er nodig zijn want elk cynisme doodt uiteindelijk alle leven. Deze verhandeling is een pleidooi voor fatsoenlijk woordgebruik. Het is mijn kleine bijdrage tot intellectuele eerlijkheid. Ik heb niets te winnen of te verliezen, dat is geen punt. De vraag is niet in welke wereld mijn kleinkinderen zullen leven, de vraag is of ze nog in deze wereld zullen kunnen en mogen leven. Dat wens ik hen.                    

                                            
Auteur: Walter Marsoul.

PLEIDOOI VOOR DE AFSCHAFFING VAN DE MULTICULTURELE SAMENLEVING EN VOOR DE INVOERING VAN EEN MINI CULTURELE EN EEN MAXI NATUURLIJKE SAMENLEVING.

WIJ KUNNEN HET TIJ NOG KEREN!