TAO EN HET SPROOKJE VAN DE KIKKERKONING.

Transformeren en veranderen.

(De enige manier waarop elke yin- yang relatie zin kan hebben)

°DE GEDAANTEVERWISSELING.

Een der knapste en meest diepzinnige openingszinnen ooit geschreven, die komt van Franz Kafka. In “De Gedaanteverwisseling”lezen wij de volgende openingszin:

“Toen Gregor Samsa op een morgen uit onrustige dromen ontwaakte, ontdekte hij dat hij in zijn bed in een monsterachtig ongedierte was veranderd.”

 Schitterende openingszin is dat! Laat onmiddellijk duidelijk zijn dat in de energetica en in de droomduiding “het bed” staat voor het verleden waarin wij allemaal “geslapen hebben” of waarin wij gewiegd werden. Als wij bv “ons bed onder onze arm meenemen”, dan nemen wij tegelijkertijd ook ons verleden mee. Tijdens zijn droom gebeurden er bij Gregor Samsa transformatieprocessen en zijn ontwaken is slechts de bevestigende manifestatie ervan.

Transformeren? Transformeerde de “eerste mens” Adam ook al niet tijdens een diepe slaap in “twee mensen”? In Adam en Eva? Transformeren dus, en het volstaat om in de spiegel te kijken om vast te stellen dat wij allemaal veranderen en transformeren. Van zaadcel werden wij een foetus, van foetus een baby en van baby transformeerden wij in een volwassen mens. Maar bij Kafka gebeurde dit transformatieproces negatief en dus net andersom: de mens Gregor Samsa transformeerde in één nacht in een monsterachtig ongedierte…Vreemd is dit!

Transformeren dus. Op de één of de andere manier transformeren wij allemaal. Om de zes jaar worden wij door de veranderingen in onze cellenstructuur fysisch zelfs compleet andere mensen en na ons leven transformeren wij in een hoopje aarde. Ons voedsel transformeren wij in bouwcellen of in afvalstoffen en zulk transformatieproces veronderstelt veranderen.

Alles verandert altijd en zelfs dezelfde rivier waar wij meermaals doorheen waden is nooit dezelfde rivier. Wij kunnen er wel een steen in verleggen zodat de rivier nooit meer dezelfde weg zal gaan, maar zelfs dat is eigenlijk een nutteloos gebaar want de rivier, zelfs de rivier van het eigen leven gaat zo wie zo nooit precies dezelfde weg. Alles verandert altijd, rivieren veranderen, en telkens als wij door de rivier waden zijn wij zelf veranderd. Rupsen transformeren in  vlinders, in de natuur transformeert alles op elk moment altijd. Maar wij mensen kunnen zelfs meer dan dieren: wij kunnen ook spiritueel transformeren.

°DE KONING ZIT IN DE PUT.

In het sprookje van de Kikkerkoning zien wij dat een  kikker die toevallig in een put sukkelde, en daar zijn ellendig leven leidde omdat hij niet uit zijn eigen put kon,  in zijn vorig leven eigenlijk een koning was geweest. Lager kan een mens eigenlijk niet zinken.

Die koning uit het sprookje van de kikkerkoning was getransformeerd in een vieze kikker(lees vies ventje) en zodoende moest de koning afstand nemen van zijn vorige status, hij moest zelfs afscheid nemen van zijn uiterlijke menselijke verschijning(lees: wordt een walgelijke opgeblazen kikker). Die koning was dus letterlijk aan lager wal geraakt(lees zat in de put). Sire moest afstand nemen van zijn sjieke kleren en zijn nette manieren. Sire transformeerde in een stomme kikker die doelloos in z’n putje rondhing(lees nietsnut) en die schijnbaar zonder enige aanleiding begon te kwaken(lees een of andere politieke boodschap aan de bevolking mededeelde) als hij daar toevallig zin in had(lees niet doelmatig en gericht handelen.)

Kortom: die putjeskikker- koning was in feite een oertragisch geval van negatieve transformatie want dieper kan een mens niet zinken.

Evenals die koning kan ook elk mens die niet tot bewustzijn komt ongemerkt degenereren. Elk niet bewust mens kan in zo’n lelijke gladjanus van een kikker transformeren 

Degenereren is wellicht een juister woord.

°HET PRINSESJE WEET VAN WANTEN.

En zie, wie komt daar toevallig aangedarteld? Wel, daar komt een monter prinsesje aangehuppeld. Zoals blinden geen blinden kunnen leiden, zo kon enkel een (yin) wezen van een hogere complementaire zijnsorde dan de zijne (yang) de kikker tot zijn oorspronkelijke Koninklijke staat transformeren. Hoe geschiedde zulks? Toevallig verzeilde de gouden bal waarmee het dartele prinsesje speelde in zijn kikkerput. Plons! Het toeval heeft ook zo zijn leuke kanten want die gouden bal staat symbool voor ‘de graal’, voor ‘de adel’ van het leven, voor het waardevolle en edele getransformeerde bestaan. Nu wil het toeval dat haar bal bijzonder diep in de put gevallen was en dat enkel die opgeblazen kikker in zijn putje haar de gouden bal kon terugbezorgen.

° DE SUPERMACHO KIKKER.

Maar zoals verwacht was die ‘kikker’ eigenlijk een uitgekookte macho en hij vroeg voor zijn diensten compensaties aan het prinsesje. Toen het prinsesje weigerde werd de kikker, zoals te verwachten was, driftig en vrijpostig. Hij gedroeg zich opdringerig, hij werd vervelend en bezitterig, eisend en jaloers. Dat zijn nu precies de kenmerken van een lager bewustzijn en hier krijgen wij meteen de eerste aanwijzingen waarom die koning eertijds in een lelijke kikker transformeerde.

Normaal wordt er van koningen toch verwacht dat ze geen plompe manieren hebben, maar die kikkerkoning wilde absoluut met het prinsesje tafelen. Erger nog: hij deed het prinsesje oneerbare voorstellen, hij wilde met haar naar bed voor ongewenste intimiteiten zodanig dat het prinsesje het lompe beest danig moe begon te worden. Tenslotte was dit een geval van stalling met seksuele intimidatie, een geval van schending van haar privacy.

Zij behoorde duidelijk tot een andere bewustzijnsorde als die van de kikker, en zoals dat in haar adellijke kringen gebruikelijk was kreeg het prinsesje het danig op haar adellijke heupen. In een defensief gebaar kwakte zij in een opstoot van assertiviteit het beest tegen de muur waardoor het uiteen spatte en met een knal ontplofte. Eigenlijk verlaagde zij zich aldus door het stellen van zo’n agressief gebaar tot dezelfde bewustzijnsorde als die van de eerste de beste vulgaire putjeskikker. De kikker kon haar bewustzijnsniveau nooit bereiken, maar het prinsesje kon zich wel verlagen tot zijn vulgair kikkerniveau en dit is een energetische wet. Een lager transformatieniveau is makkelijk haalbaar, maar om naar een hoger wezen te transformeren is er wel degelijk veel meer nodig.

°DE WARE TRANSFORMATIE ONTSTAAT NA EEN SCHOKKENDE GEBEURTENIS.

Kwak, plof! Toen het prinsesje de lompe kikker tegen de muur kwakte transformeerde die op slag van stoot opnieuw in zijn oorspronkelijke staat van koning. Hij begon zelfs positief te denken en hervond zijn nette galanterie en zijn hoofse manieren van weleer.

Wij hebben soms een confronterende schok nodig om onze ogen te openen  en soms moeten wij letterlijk met het hoofd tegen de muur lopen.  Of wij moeten eens flink tegen de lamp vliegen om nieuwe inzichten te verwerven.

Enkel door inzichten in, of het gebrek eraan kan een mens transformeren, maar dan nog is er een katalysator nodig… Zo gaat dat in het leven: als wij zelf niet tegen de muur lopen, dan kwakken anderen ons er wel tegen. Door die schokkende gebeurtenis transformeerde de kikker opnieuw in zijn oorspronkelijke staat van koning. Oef!

Het prinsesje herkende de koning onmiddellijk na zijn transformatie, (dat was niet eens zo moeilijk want zelfs kikker zijnde droeg hij zijn gouden kroon nog op het hoofd. Wat uiteraard een belachelijk gezicht was)

Zoals Gregor Samsa  in afzichtelijk ongedierte transformeerde, zo transformeerde de afzichtelijke kikker nu in omgekeerde richting. Hij transformeerde opnieuw  in knappe, charmante en wijze koning.

°BEIDE PARTNERS TRANSFORMEREN IN LIEFDEVOLLE HARMONIE.

Uit wat er dan volgt blijkt dat er zich bij elke transformatie altijd nieuwe perspectieven openen, er is nieuwe hoop, er is geloof in een nieuw begin en onverwachte kansen bieden zich aan. Het prinsesje verknalde zich zelfs hals over kop in de kikkerkoning en zo transformeerde zij zichzelf ook nog eens tot koningin.(Van doordeweeks prinsesje tot koningin op de Koninklijke troon is tenslotte een promotie.)

Wij stellen dus vast dat beide partners hun voordeel deden bij hun transformatie. Wij stellen vast dat beide getransformeerden  voortaan onafscheidelijk verbonden waren in een hogere bewustzijnsorde. De verdienste van het prinsesje was wel dat ze haar gouden bal absoluut terug uit de put wilde opvissen en dat zij bijvoorbeeld niet zei:”De Sint of mijn papa zullen mij wel een nieuwe gouden bal bezorgen”.

Neen, het prinsesje waardeerde wat ze bezat. Zij wist haar “gouden bal”, haar eigenheid (in tegenstelling tot die van de koning) te redden. Zij wist haar bewustzijnsniveau te vrijwaren en het naar waarde te schatten. Zelfwaarde gevoel en respect zijn kenmerkend voor alle edele mensen. Precies dat zelfwaarde gevoel herkende de kikker in het prinsesje en daarom vroeg hij haar onverwijld leed en lief te delen. La belle et la bete !. “En ze leefden nog lang en gelukkig want beiden waren door mekaars toedoen getransformeerd en dus onafscheidelijk met elkaar verbonden.

°ECHTE PAREN.

 Ik geloof persoonlijk nauwelijks in de slaagkansen van menselijke relaties. Tenzij,  tenzij beide partners het voornemen hebben om met vallen en opstaan, met hotsen en botsen ‘uit het putje te kruipen’ waarin ze terecht gekomen zijn of nog zullen komen. De vaste wil (ja, ik wil)om voort -durend afstand en afscheid te nemen van de eigen kortzichtigheid om samen te transformeren naar een hogere staat van bewust zijn is geen gemakkelijke levensopgave.

Maar enkel zodoende kunnen getransformeerde partners “echte paren of echtparen” worden die voor altijd verbonden zijn met mekaars transformatie mysterie. Samen belandden de kikker en de prinses immers in “een hogere orde van bewust zijn”, samen zijn zij nu meer heel,  ja ze zijn zelfs één volledig geheel geworden. In rangorde overstijgt de “kikkerkoning” nu zelfs de “koningin” die hem hielp transformeren.

Geen enkel mens kan twee mensen die elkaar nodig hebben om te transformeren  scheiden want wat God, (die de eenheid zelve is) verbonden heeft, dat kan geen mens nog scheiden.

Zo gezien krijgt het begrip trouw dan een rijkere invulling en wel deze:”Als een yin-yang paar afscheid en afstand neemt van het eigen egogericht persoontje, om samen de positieve kansen op transformatie te benutten, dan zijn zij trouw aan de twee belangrijkste principes van alle leven: verandering en transformatie.

Uiteindelijk is alles één: uiteindelijk volgt alles de wet van het eeuwige Tao. Uiteindelijk transformeert alles en mensen hebben elkaar nodig om ook geestelijk te transformeren want als wij de liefde niet hebben dan zullen wij altijd hol klinken zoals de putjeskikker vanuit zijn put kwaakt.

Wie zegt nu dat dit werkelijk ook zo is? Het Rode Kruis en ik zeggen zulks en de koning en zijn prinsesje leefden  nog lang en gelukkig in ‘de getransformeerde wereld der edelen.’ Zij kregen samen vele nakomelingen die, helaas voor hen, van vooraf aan zullen moeten beginnen…Pech voor alle nakomelingen, want transformatie is absoluut niet erfelijk. Jammer.

Shakespeare: De hinde die wil trouwen met de leeuw zal sterven aan de liefde.

Auteur: Walter Marsoul.

                        TAO EN HET VERHAAL VAN DE PUTJESKIKKER..

°OOST WEST, MIJN PUTJE IS NOG HET BEST!

Hier volgt nog een verhaal uit de kikkersector. Het is een Chinees verhaal en dat gaat als volgt. Er leefde eens een putjeskikker in een putje. Hij leefde daar al jaren als single zonder ooit zijn putje te verlaten, want hij kon er geen afscheid van nemen, hij kon er geen afstand van doen. Hij wist niet beter en hij wilde ook niet beter weten. Zelfgenoegzaam leefde hij zo in zijn “eigen smalle strook van bewustzijn”.

Op een mooie dag komt er toevallig een duin kikker zijn putje ingesukkeld. Die was toevallig “in andermans putje” te recht gekomen omdat hij zich in zijn sprongkracht danig misrekend had. De wind zat ook tegen.

Toen de duinkikker daar onverwijld wilde uitkruipen( afscheid nemen) ontstond er een merkwaardig gesprek. “Uit welk putje kom jij?” vroeg de putjeskikker.(Dat is zowat de klassieke vraag die alle simpele lieden met een smalle strook van bewustzijn overal ter wereld stellen.)

“Ik kom van bij de oneindige diep blauwe en heldere zee waarin je de zon kan zien ondergaan”.

 “Hoe groot is die zee dan wel, is die zee groter dan mijn eigen putje?” vroeg de putjeskikker. “Die zee is veel groter!” antwoordde de bezoekende duinkikker.

“Veel? Nog veel groter dan mijn eigen putje?  Maar, dat is onmogelijk want grotere putten als die van mij bestaan er niet” zei de putjeskikker.

“Toch wel, mijn put is zelfs vlakbij, je hoeft maar even over de rand van je eigen putje te kijken en je kunt mijn “zeeput” reeds in de verte zien liggen” Toen de putjeskikker na lang aarzelen en veel vijven en zessen eindelijk over de rand van het eigen putje keek, toen ontplofte hij eensklaps van het verschieten. Sommige dingen zijn immers te groot en te diep voor onze te smalle strook van bewustzijn. Ze zijn te ruim voor ons bevattingsvermogen waardoor integreren en transformeren onmogelijk wordt. Positief transformeren houdt immers in dat ook het bewustzijn zich verruimt.

Die putjeskikker ontplofte van het verschieten. Afscheid nemen van het leven  zonder afstand genomen te hebben van het eigen enge putje waarin men een ganse leven opgesloten zit, dat is op zich al een blijk van een niet bewust leven. Afstand nemen van het eigen putje vraagt op zich al een zekere graad van bewustzijn en wie daar niet aan toe is die wordt onvoorbereid geconfronteerd met een ruimere vorm van bewustzijn. Die krijgt een schok en die moet wel ontploffen.