Ik heb even een moment gewacht met het dagboek. Alles moest ik even op me in laten werken,het bericht van mijn zus. Ze hadden haar zoon dood aangetroffen in zijn huis. Dat viel allemaal niet mee,want je kind verliezen is een ramp.
Het gedicht wat ik gemaakt had voor haar:
Een zwaluw is uitgevlogen,het doet pijn maar eens zullen we weer bij elkander zijn.
Ja de carnevalsdagen,voor vele even de remmen los. Bij ons in het dorp gaat het ook nog een beetje dorps. Maar we hebben wel de landelijke krant de Telegraaf gehaald. Want het mokkelbal op de Donderdagavond word al redelijk bekend overal.. Het is ook wat ik hoor een superbal bij Nelleke en Jack. Want cafe Marktzicht leent zich daar uitstekend voor. Er mogen dan ook alleen maar dames in,zelfs Jack mag niet binnen. Op de Zaterdag de kinderoptocht het was leuk maar niet zo gek druk. Maaar de kinderen hebben er van genoten,en daar gaat het om. Op Zondag de grote optocht het was heel erg goed. Veel wagens en veel muziek,en de kleine groepen waren ook top. Het motto was dit jaar <we draaien allemaal door>.
