De zelfrijdende auto is al onder ons. We zien hem nog niet uitdrukkelijk. Tegen 2020 zou dat een voldongen feit moeten zijn. Elektrisch. Uitstoot : 0. Dus ook belastingvrij (hihi). Zelfrijdend. Veilgheid...? De clan bestuurde kratten tegen de clan zelfrijdende robotten. Het wordt boeiend tegen dat we 8 miljard "human beings" als wereldbevolking tellen. Robotstofzuigers, robotten die auto's ineenzetten. Robotiek is ongemeen boeiend en bant de niet te ontkomen onvolmaaktheid van de mens uit. Ook al is hij door mensen ontworpen. Maar dat zijn dan ook "extra-terrestres", buitenaardse- en interplanetaire denkers die ver boven de veronderstelde intelligentie staat van de dagdagelijkse mens. De ontmenselijking is een feit. Niet meer te stoppen. Spijtig.
Maar anderzijds levert robotiek al leuke staaltjes van kunnen op. Dertig jaar geleden was ik uitgenodigd bij Toyota in Nagoya. In de directietuin van de fabriek staat een identiek "Manneke Pis" als in Brussel. Voor de Japanners was en is het een icoon. Zoals ook de Eifeltoren die in Parijs staat, maar ook vijftig meter hoger in Tokio. Op de weg van toenmalig hoofdvliegveld Narita naar Tokio lag er ook al, lang voor dat van Parijs, een authentiek Disney-land. Temidden van rijstvelden die ook bezaaid waren met huizen waarin werd gekamerd. Japan is altijd getekend geweest door - stiekeme maar diepgaande - erotiek. Ik houd het zedig, zoals de vijf werknemers die ik heb gezien in Toyota's motorenfabriek in Nagoya, of in Gifu. Ze droegen witte handschoenen.
Die fabriek produceerde toen 200.000 motoren. Geassembleerd met robotten. Die mannen met de witte handschoenen waren de onderhoudsploeg van de robotten. Verder waren er niet nog meer werknemers in de "factory". Als er een robot heet liep moesten ze hem afkoelen. Zo bleef het samenleven tussen mensen en robotten - net als vandaag - leefbaar. Die robotten moesten niet gaan roken, geen sanitaire boodschap doen, maakten geen slinkse bewegingen en staken je ook niet met een mes in de rug. Tot vandaag heb ik geen enkele robot in de gevangenis weten belanden. Al zegt mijn intuïtie dat weldra robotten de gevangenispopulatie zullen bewaken en op hun wensen zullen worden bediend.
Dat allemaal om te zeggen dat Japan - als je er oog voor hebt - een plezierig land is om te leven. Ik heb er verbijsterende dingen mogen zien. Ik heb er onwezenlijke levenslessen mogen leren. Alleen het begrip "ON" (onaflosbare morele schuld) eist een verklarende encyclopedie op zich. Fascinerend denkwerk. Maar in mijn tijd hadden ingenieurs in de auto een grote vrijheid hun - technische - fantasie de vrije loop te laten. Toyota organiseerde ieder jaar een "Idea Expo" in het land van de rijzende zon. Zoals robotten (bijlage) als "Road Runner", een berijdbaar paard. Auto's die in voordeuren en portaal veranderden, de gekste dingen eerst.
Doorgedacht hadden niet alleen de Toyota-ingenieurs volle vrijheid van handelen. Ook bij Honda was dat zo. Mister Nabuhiko Kawamoto (eerst hoofd van R&D, daarna President) lachte er altijd mee. Met de eerste wandelende robotten, maar ook met de racemotoren die zijn ingenieurs uit vernuft brouwden. Behalve de Honda V10 die Ayrton Senna en Alain Prost in de...Mc Laren hun onsterfelijkeid gaven. Dat was de hoofdzakelijke bezigheid van Mijnheer Kawamoto zelf.
Wat we vandaag, uitgerekend begonnen in het seizoen 2015 in de Formule 1, zien is dat Honda roduit sukkelt met die V6 Turbo Hybrid krachtbron. Tot mateloze ergernis van ceo Ron Dennis van Mc Laren, een historisch team. De idee is dwaas, maar stel nu dat zo'n jong stelletje techneuten een paar jaar geleden "carte blanche" kregen om hun fantasieën in die krachtbron te stoppen. En er niet echt in zijn geslaagd. Zo'n beetje zoals Porsche zich in de "500 Mijlen van Indianapolis" motorisch vergistte met Theo Fabi aan het stuur. Dit is maar een gedachtenflits. Fantasie is ondergeschikt aan de werkelijkheid. Die is altijd straffer dan men kan bedenken. Maar robotten zijn leuk. Noem ze in vele gevallen al speeltjes.(Walter Rombauts/Foto: Toyota Japan)
