Hoewel zijn “Abarth Works Museum” in Lier mag worden beschouwd als zijn levenswerk, is Guy Moerenhout ook conservator van een rallytijdperk dat zijn gelijke niet heeft.
De verste “officiële” deelname aan een rally, die in de beschikbare archieven te vinden is, is de Antwerpen-Liège-Antwerpen in 1975. Daarin staat genoteerd Guy Moerenhout met een BMW en Leo Willekens als vakkundig navigator. Het duo eindigde zevende. Na verschillende merken te hebben gereden geraakte de vooral op tuning ingestelde rallypiloot in de ban van Italiaanse verleiders, Fiat’s, Abarth’s, Lancia’s en recent ook van Lada…
De kroon op een heel leven van inzet voor de rallysport in het bijzonder, blijft toch zijn Guy Moerenhout Racing Team, waarin Abarth voor altijd een synoniem van zijn klinkende naam is geworden. Op deze Oldtimerbeurs van Genk, meer bepaald op het forum van “Icons” stelt Guy een Fiat 131 Abarth Groep 4 tentoon. Deze werd voor het eerst gepresenteerd op het Salon van Genève 1976. Hij was bedoeld de 124 Abarth Rally in Fiat’s Racing Team te vervangen.
Van deze auto werden 400 stuks gebouwd, waarvan Fiat er voor de competitie 25 als “workscars” reserveerde. De hier getoonde Carling Black Label Colors ondersteunen een algemeen stoer allure. De bodydelen en de slijkweerders zijn polyester, de portieren hebben een aluminium buitenhuid. De velgen gaan van 3,5” tot 11 x 15” (duim).
Onder de motorkap zit een viercilinder van 1995 cm3. In weerwil dat de krachtbron een sportieve richting uitwijst geeft de boring x slag met 84 x 90 mm toch een lichte lange-slagkarakteristiek. De compressieverhouding is met 12 : 1 redelijk hoog en de cilinderkop biedt 16 kleppen onderdak. Het maximum vermogen tussen (158 kW) of 215 pk en 172 kW of 235 pk wordt via een Cema-versnellingsbak met rechte vertanding dogbox of een ZF-vijfversnellingsbak naar de wielen overgebracht. De motor wordt gevoed door Weber-IDF-carburators of met injectie.
De wielbasis bedraagt 2490 mm, de spoorbreedte vooraan 1460 mm, achteraan 1456, dit alles in een totale lengte van 4190 mm, een breedte van 1720 mm en een hoogte van 1360 mm. Ongeladen weegt de vierwieler 980 kg. (Walter Rombauts/Foto's:Paul Vanrusselt)
NICO HÜLKENBERG VINDT WIND EN ZAND ENIGSTE NATUURLIJKE BIJDRAGE IN BAHREIN
Volgende zondag wordt in Bahrein de tweede GP Formule 1 van het seizoen gereden. Het circuit dat midden in de woestijn ligt zal het toneel van de eerste "nachtrace" worden. Het is een zéér technisch tracé waarvan de Duitser Nico Hülkenberg vindt dat wind en zand er de enige natuurlijke bijdrage aan zijn. De Renaultrijder is echter erg gemotiveerd om zich in de spits van het veld te mengen. De Franse motorleverancier aan Red Bull en Mc Laren, zag zijn zes motoren in Australië allemaal binnen de punten eindigen. Teken van betrouwbaarheid én snelheid.
Waarvoor vooral Mc Laren dank zegt. Ploegmaat Carlos Sainz en Nico Hülkenberg sturen alvast positieve noten naar de hoofkwartieren in Enstone in Engeland en Viry-Châtillon in Frankrijk. Zover van huis willen ze dat de mensen die bij het Renault Sport Formula One Team werken, weten dat Cyril Abiteboul, teammanager, hen met goede vooruitzichten voor deze race wil overladen. Carlos Sainz jr liet weten dat hij het prettig vindt op zo'n lumineus circuit te rijden. Het heeft iets van een videospelletje vindt hij. Of hij dat zondag wint is maar de vraag. (Walter Rombauts/Foto's:Renault)
Hoewel zijn “Abarth Works Museum” in Lier mag worden beschouwd als zijn levenswerk, is Guy Moerenhout ook conservator van een rallytijdperk dat zijn gelijke niet heeft. Dat speelde zich af in een periode waarin BRC en BASC organisatorisch onderling, maar beiden ook met de Sportcommissie van de Koninklijke Automobielclub van België in dispuut gingen.
De verste “officiële” deelname in de archieven aan een rally, de Antwerpen-Liège-Antwerpen in 1975, staat genoteerd met een BMW en Leo Willekens als vakkundig navigator. Het duo eindigde zevende. Na verschillende merken te hebben gereden geraakte de vooral op tuning ingestelde rallypiloot in de ban van Italiaanse verleiders, Fiat’s, Abarth’s, Lancia’s en recent ook van Lada…
Dat merk werd in 1966 door Fiat via een joint/venture aan de Russische regering overgedragen en beleeft nu onder impuls van Renault een heuse wederopstanding. Zo zette Guy Moerenhout in de jongste Boucles de Bastogne drie Lada’s in. Lada die afstamt van de Fiat 124 uit 1966.
Maar de kroon op een heel leven van inzet voor de rallysport in het bijzonder, blijft toch zijn Guy Moerenhout Racing Team, waarin Abarth voor altijd een synoniem van zijn klinkende naam is geworden. Op deze Oldtimerbeurs, meer bepaald op het forum van “Icons” stelt Guy een Fiat 131 Abarth tentoon.
Zijn meest opgemerkte deelname is evenwel de Historic Targa Florio Rally vorig jaar met de Fiat Abarth 750 GT Record Monza. Het 72 km lange bergcircuit op asfalt met vulkanisch stof van de altijd rokende Etna, is op zijn netvlies gebrand. In zijn geest ziet hij daarin zijn grote Abarth-voorbeelden naar de zege rijden. Hij absorbeert daarvan zoveel geestdrift dat hij zich tot een stukje van de grote Abarth-puzzel heeft opgewerkt. Hij is niet meer weg te denken in dat grote tableau. Mocht iemand dat Belgische stukje eruit nemen, zou Abarth met een akelige leemte opgeschept zitten. (Walter Rombauts/Foto:wr)
CHRISTIAN DELFERIER, DE EERSTE BELG DIE EEN WRC-RALLY WON
Icons ontving op de Oldtimersbeurs ook de wellicht meest gelauwerde rallynavigator van ons land. Dat is Christian Delferier (77) die meer dan een halve eeuw zijn stempel op de rallysport drukte. In 1966 begon hij met Lucien Bianchi in een Citroën DS21. En vandaag, anno 2018, proeft hij van wedstrijden met elektrische auto’s. Bovendien is hij een gegeerd adviseur voor zowat alle automerken die zich in de moeilijke rallysport op hoog niveau willen begeven. Dat komt omdat hij in zowat alle autotypes heeft genavigeerd: voorwiel-aangedreven (Citroën DS), achterwiel-aangedreven met of zonder klassieke transmissie (Renault Alpine, DAF met de variomatic) als vierwiel-aangedreven krachtbeesten als Mitsubishi in de Dakar.
Het jaar 1973 is voor de bescheiden grootmeester op het navigatorzitje, mogelijk één van de beste geweest. Hij won niet alleen met Jean-Louis Haxhe in een DAF 66 de ondergesneeuwde “Boucles de Spa”, maar reed ook al met Jean-Luc Thérier in een Renault Alpine A110 WRC-rally’s. In de Griekse Acropolisrally won hij en werd zo de eerste Belg die een proef uit het World Rally Championship op zijn naam bracht. Dit gegeven zou echter maar het begin zijn van een weg naar nog grotere roem.
Zijn navigatiewerk werd zo bekend dat iedereen hem in het telraamzitje naast de piloot wilde. Hij voegde nog een overwinning toe in 1974 in de “Rally Press on Regardless” in een Renault 17 Gordini. Met Jean-Claude Andruet in een Fiat 131 Abarth won hij drie keer in het WRC. Onze archieven zeggen dat hij er 26 WRC-evenementen heeft opzitten. Christian reed in alle continenten. Dus ook de Dakar waarin hij met de Brit Andrew Cowan in een Mitsubishi vierde werd. Zijn beste uitslag in de vijf keer dat hij daaraan deelnam. We schreven toen 1990. Christian geniet nu van zijn wereldbekendheid en brengt veel tijd door met oude vrienden. (Walter Rombauts/Foto's: Icons)
Bijna letterlijk uit goud gesmeed, reed Eddy Joosen aanvankelijk de autosport binnen. Als lid van de Nationale Renstal Excelsior, liet hij zéér snel zijn naam klinken met een Alfa in klimkoersen en ook in Francorchamps. Daar boekte hij zijn grootste successen door er in 1977 en 1982 de wereldvermaarde 24 Uren van Francorchamps op zijn naam te schrijven. Te gast als Vlaams autosport-icoon was hij een graag geziene gast op de jongste Oldtimerbeurs in de Limburghal in Genk. Daar organiseerde het gespecialiseerde blad “Icons” een samenkomst van beroemde namen. Toen Eddy Joosen op de praatkruk zat, pikte de Icon-moderator direct in op het historische tijdperk waarin BMW de plak zwaaide in de toerwagens.
“Mijn zege in 1977 met Jean-Claude Andruet zal me steeds als de mooiste bijblijven”, opende Eddy Joosen zijn terugblik op wat een gouden autosportcarrière is geweest. “Het waren moeilijk bevochten races maar de BMW 530i lag als een Zwitsers uurwerk in onze handen. Net als andere teams kenden we ook tegenvallers in de race, maar maakten die telkens weer goed. Onze voornaamste concurrent, het team van Rudy Eggenberger, moest opgeven. In ons kamp stelden we vast dat de velgen scheurtjes vertoonden. Een probleem dat groter werd en onze zege bedreigde…”
“Wat nu ondenkbaar is geworden deden we toen… Aan Eggenberger vragen of we hun betere velgen mochten gebruiken ! Ons verzoek werd ingewilligd ! Meteen wisten we dat we op verder pech na, de 24 Uren zouden winnen. Het spreekt voor zich dat de recent betreurde Rudy Eggenberger één van mijn beste vrienden is gebleven.” (Walter Rombauts/Foto's: Paul Vanrusselt)
DIRK VERMEERSCH'S FIAT 124 ABARTH WEERSPIEGELT SUCCES ALS RACER EN ZAKENMAN
Dirk Vermeersch palmares in de autosport overlopen is binnen deze beperkte ruimte onbegonnen werk. Onthouden we van hem dat 1977 het knallende jaar was waarin hij de 24 Uren van Zolder op zijn naam schreef. Meteen ook het jaar dat hij als reserve-piloot werd aangeduid bij het succesvolle Juma-BMW team. Hij reed in de training de vierde tijd, maar het waren wel Eddy Joosen en Jean-Claude Andruet die gezamenlijk de 24 Uren van Francorchamps 1977 op hun illustere namen schreven.
Dirk overkwam in 1986 een ernstig rallyongeval dat zijn autosportactiviteiten afsloot. Maar vechter zoals hij is, zette hij door in de autowereld en werd officieel Lancia- en Maseratidealer. Met de cijfers die hij daarmee opbouwde kon hij de zaak gunstig overlaten om…in Tulette aan de voet van de Mont-Ventoux een wijngaard en een B&B te beginnen. Op dit moment heeft hij zijn “wijnboeren” verzet naar Suze La Rousse, iets dichter bij Bollène in de Rhône-vallei. Zijn LePlan Rhône GT Wines zijn ondertussen bekend en te koop in de betere wijnhandel zoals dat mooi wordt gezegd.
Als mens, autocoureur en wijnbouwer heeft Dirk en zijn charmante dame Hélène het hoogste trapje betreden dat je in een mensenleven kunt bereiken: terugblikken op een succesvol, voldaan leven. Hij had er de bijbel niet voor nodig. In zijn jonge jaren, zeg maar de woeste, wilde jaren tijdens dewelke hij bijna letterlijk over bergen sprong, spoorden kranten, autobladen en supporters hem aan op dat hoogste trapje te stappen. And he…made it !!! Dirk Vermeersch was niet op de Oldtimerbeurs in Genk wegens een belangrijke wijnbeurs in Frankrijk. Maar zijn wijn en zijn Fiat 124 Abarth stond daar wel te blinken.
Die fascinerende auto is een creatie van Pininfarina die hem voorstelde op het Salon van Genève in 1972. Maar pas in november van dat jaar werd hij officieel gelanceerd als 124 Abarth Rally. De voornaamste wijzigingen die werden aangebracht sloegen op het mechanische vlak. Zo werd de 1756 cm3 viercilinder met twee bovenliggende nokkenassen opgevoerd met 7,5 kW (10 pk) tot 94 kW (128 pk) tegen 6000 t/m. De versnellingsbak heeft vijf overbrengingen.
De hoofdingreep voor 1972 tot 1975 was echter de Mc Pherson onafhankelijke wielophanging achteraan, de rolbeugel en een nieuw stuur en dashboard. Klassieke bumpers werden weggelaten en ook sportvelgen lieten bredere banden toe. Het gewicht werd licht teruggedrongen en mede daardoor kan de auto 190 à 200 km/h halen.
De tentoongestelde versie van Dirk Vermeersch heeft nog complementair twee indrukwekkende vérstralers op de motorkap. Uiteraard ontbreken de stickers niet als “GT Wines” en “LePlan Vermeersch”. Ze laten geen twijfel over dit object dat een rijdend uithangbord is voor de familie. Ook dochter Ann en haar man Sebastien hebben al lange tijd geleden hun intrek genomen en voor het nageslacht gezorgd.
In de hall van “Icons” stak de auto af tegen vele andere, behalve dan die van Guy Moerenhout en de Mustang van Adelbert Engler, eigenlijk die van Johnny Hallyday. Die 131 Abarth van Abarth-synoniem Moerenhout in Carling Black Label-kleuren, die van Hallyday uit de jaren ’67, ’68 om reden dat de Franse rockster er de Rally van Monte Carlo mee reed. Sowieso een blikvanger. Het pikante detail voor iedere fiere autobezitter bij “Icons”, was dat naast de technische gegevens van de 124 Abarth Rally een fluwelenhouten kistje stond met zes LePlan GT-wijnen in. Soms kreeg het kistje evenveel aandacht als de auto…(Walter Rombauts/Foto's: wr)
MEMORIES: HEDENAVOND START DE NEGENDE RALLY DE DRIE ZUSTERSTEDEN
We schreven 27 november 1974 in de Gazet van Antwerpen. Een bijdrage over de negende Rally De Drie Zustersteden dewelke die avond aanvatte en Vanierschot/"Jimmy" als eersten het podium zagen afrijden. Zo lang geleden, enkel memories. Meer niet.(wr)
ADELBERT ENGLER PROMOOT MUSTANG SNELLER DAN ZIJN SCHADUW
Beschaafd als geen ander doet hij toch aan het Wilde Westen denken. Misschien heeft het te maken met het feit dat hij “Mister Mustang” is. Op de Oldtimerbeurs in Genk zorgde hij dan ook dat de Ford Mustang Coupé V8 van Johnny Hallyday in kopie daar kon pronken. “Hij is gebouwd in 1965” legt Adelbert uit. “De cilinderinhoud van de 4700 cm3 V8-motor werd vervangen door een 5800 cm3. De duidelijke overvierkant-karakteristiek van de eerste motor werd verlaagd. Van de aanvankelijke 101,6 x 72,8 mm verlengde men de slaglengte naar 79,8 mm waardoor de motor een hoger koppel werd toebedeeld. Het maximum vermogen werd van 147 kW (200 pk) bij 4500 t/m naar 255 kW (306 pk) bij 5500 t/m opgevoerd. Edelbrock 4 Venturi carburatoren lieten de “bom” drinken. Tot hij van 0 naar 100 km/h kon in 8” en een top van 190 km/h in zijn bereik lag.”
Als kind in Heusden-Zolder was hij al betoverd door een witte Mustang. “Ik begon er miniatuurtjes van te verzamelen” vertelt Adelbert (55) ons op de Icons-stand in Genk. “Maar in 1998 vond mijn partner het tijd om eens een Mustang op ware grootte te kopen. Dat leidde tot de aankoop van een oldtimer Mustang uit 1971. Daarna volgde er snel andere en ik besloot om van mijn passie mijn beroep te maken. Te zien aan de “Mustang Garage” in Heusden-Zolder is hem dat aardig gelukt. Hij leeft en werkt daar letterlijk tussen zijn duizenden grote en kleine Mustangs.
“Een Mustang wordt niet bekeken als een andere snobistische auto. Het gaat hem over dat galopperend paardje op de motorkap. Zwierige kracht en geen dreigend steigerend paard zoals op een beroemd Italiaans merk. Het brabbelende geluid van de krachtige motoren roept ook geen agressiviteit op. Hij verzoekt eerder tot gezapig cruisen, genieten van de rit. Natuurlijk heeft de Ford Mustang ook goede prestaties geleverd in de autosport” lacht Adelbert. Dat is te beamen en daarbij komt ook de naam van Belgisch coureur Pierre Rubens naar boven. Onder een pijpenstelenregen kwam die met zijn Ford Mustang uit de toen echte haarspeldbocht van “La Source” in Francorchamps en gleed spinnend de afzink naar “l’Eau Rouge” af. Er gebeurde verder niets en Pierre Rubens plaatste de Mustang hoog in het klassement. (Walter Rombauts/Foto's: Paul Vanrusselt)
De replica van de Johnny Hallyday-Mustang in Genk heeft de Marchallampen zoals bij de auto waarmee Johnny in 1967 de Rally van Monte Carlo reed. Henri Chemin, directeur van Ford France, zat naast hem als copiloot. Om de auto te promoten schreef hij in 1965, 1966 en 1967 verschillende Mustangs in onder Ford France. De rockster nam deel aan de edities van ’66 en ’67. Maar vorig jaar kreeg Adelbert Engler de uitnodiging om met deze Mustang deel te nemen aan de legendarische “Monte-Classics” !
De auto was direct een publieksmagneet omdat hij met de lederen band op de motorkap “a look alike” van Johnny’s auto is. Maar de spectaculaire rijstijl van Adelbert Engler viel ook in de smaak. Het leek wel kinderspel voor hem om de zware auto over de bergwegeltjes van de Maritieme Alpen te sturen. Niet evident, maar als je nu vandaag Adelbert in zijn kanariegele nieuwste Mustang ziet snorren, weet je dat hij dat kan. “Mister Mustang” was een animerende gast op het Icons-treffen van Vlaamse autosporticonen.(Walter Rombauts/Foto's:Icons-of-Elegance)
FREDY FRANSSEN WAS 28 KEER ATOOMKLOK NAAST GILBERT STAEPELAERE
De samenkomst van Vlaamse autosporticonen in de Limburghal in Genk schonk ook aandacht aan de navigators in de rallywagens. Die mannetjes die omwille van een laag zwaartepunt lager zitten dan de piloot en nauwelijks over de voorruit kunnen kijken. Toch zijn ze de precisieklokken die maken dat de bestuurder de “kist” op de soms aalgladde smalle wegeltjes kan houden. Zo redden ze hun beider hachje en scoren in het beste geval de zege in een rally.
Eén van de meest iconische navigators was op de Icons-stand aanwezig: Fredy Franssen. Hij loodste vele grote namen naar fabelachtige overwinningen. Gilbert Staepelaere was één van de bekendste daarvan. Als ze beiden in de Ford Escort zaten hing er een loodzware nucleaire spanning. Omdat de twaalfvoudige Belgische rallykampioen altijd wilde winnen.
Echter ook omdat “Fred voor de vrienden van destijds” atomisch geladen was. In zijn beroepsloopbaan was hij een toonaangevende deskundige van het “International Atomic Energy Agency” (IAEA). Dus konden zijn piloten op de grootste accuraatheid tellen. Fredy reed met Wilfried Vranken in een Ford Escort Groep 1 en ook zat hij naast Jef Schroven in de Datsun 240Z.
“De navigator is maar een onderdeel van het hele team” legt Fredy uit. “De preciesheid waarmee de assistentie, de zwaar onderschatte mecaniciens de hele teampuzzel mee invullen, is mee doorslaggevend voor een resultaat aan de meet. Alles telt mee. Zelfs mijn gewicht. Ik woog 52 kg en dat scheelde om een goede chrono neer te zetten.”
Fredy reed met Gilbert Staepelaere 28 rally’s. Toen Gilbert in 1996 overleed eindigde een historische periode. Maar zoon Gert nam in 2016 symbolisch de fakkel over door met een replica van de Ford Escort van het Ford Castrol Kinley-team deel te nemen aan de 43ste editie van de Rally van Tielt…Met Fredy Franssen als navigator. Na de rally had hij lof voor de zoon van zijn grote coureur. Die replica was minutieus gebouwd door een fan, Marie Ghesquiere, die er drie jaar aan werkte.
“De laatste keer dat ik met Staepelaere reed was in de Bosporusrally in Istanboel. Een chaotische rally. Op sommige speciale ritten kwamen vrachtwagens in de tegengestelde richting gereden. Het was meteen onze laatste zegetocht want Ford maakte op dat eigenste moment bekend dat ze met rallysport stopten. Het was een triestig moment. Nu nog denk ik dikwijls aan Gilbert Staepelaere omdat onze namen ietwat onafscheidelijk zijn. Bovendien creëerde hij de “Drie Musketiers”: Patrick Snijers, Marc Duez en Robert Droogmans. Het zijn alle drie autosport-iconen geworden. Het drietal is legendarisch in de rallysportgeschiedenis”. Zoals Fredy zelf in Genk met zijn 82 lentes als een diamant schitterde. (Walter Rombauts/Foto's: Paul Vanrusselt)
De Oldtimersbeurs in Genk heeft zijn tiende succesvolle editie beleefd. In die ruime Limburghal was er een babbelhoek van het olldtimerblad "Icons". Dit naast een hall waarin opmerkelijke auto' van Belgische autosport-iconen stonden tentoongesteld. Bij Icons was Yvette Fontaine eregaste en ze vertelde voor de micro tegen de bezoekers ronduit over haar fantastische autosportloopbaan. Ik wil hier dat portret van een grote dame nog eens bondig samenvatten.
Begonnen in 1964 met een Mini ging Yvette Fontaine snel zowat alle disciplines van de autosport proeven: rally's, klimkoersen, circuit en zelfs uithoudingsraces. Ze is terecht trots op haar prestaties en als we die overlopen zal iedereen begrijpen waarom. Yvette vertelt:
"Toen ik begon reed zowat iedereen met zijn eigen, gewone auto. Die werd gebruikt in alle disciplines. Dat was gewoon zo in die tijd. Maar snel werd ik ontdekt door automerken die me met getunede exemplaren kansen boden om aan hoogstaande wedstrijden deel te nemen. Na een succesvolle deelname aan de Tulpenrally, lonkten toch meer en meer de races op circuit. Zo kwam ik terecht bij het Ford Chevron Racing Team waarin ik me kon meten met de grote jongens."
Wat Yvette Fontaine niet onderstreept in deze uitleg is dat die namen luisterden als Jean-Pierre Gaban, Claude Bourgoignie, Jean-Claude Franck en andere Alain Dex'. Die verschoten zich regelmatig een aap dat een jongedame hen zo nu en dan onder verschrikkelijke druk zette. Samen met Gilbert Staepelaere in de rally's en Yvette op circuit, mag worden gezegd dat ze de Ford Escort groot hebben gemaakt. Maar Yvette reed soms tegen nog grotere jongens als de Schot Jackie Stewart, drievoudig wereldkampioen Formule 1 in 1969, 1971 en 1973. En zelfs Sir Stirling Moss had tijdens een ontmoeting in het Casino van Knokke veel lof voor haar autoprestaties.
"Zo werd ik dan in 1970 Algemeen Kampioen van België met die Ford Escort. Het was de eerste keer dat een vrouw die titel behaalde. Ik was er héél fier op en het kriebelde naar meer. Omdat ik al vaak de 24 Uren van Francorchamps had gereden, kreeg de mythe van de etmaalrace in Le Mans grotere aantrekkingskracht op mij. In 1974 was het zover. Met Christine Beckers en de Franse Marie Laurent reed ik in een Chevron B23 - eigendom van Christine Beckers - de wereldvermaarde race in La Sarthe. Na een zware wedstrijd tegen verbijsterend hoge snelheden, eindigden we zeventiende algemeen maar wonnen wel de 2 liter klasse". Dus weer iets om fier op te zijn.
In 1974 reed ik opnieuw de 24 Uren van Le Mans. Dit keer met Anny-Charlotte Verney in een Porsche 911 Carrera RS. We werden elfde algemeen. Le Mans is bij die twee keer gebleven. De mooiste tijd van mijn loopbaan bracht ik eigenlijk door bij het Ford BP Racing Team, toen nog geleid door Maurice Claes, maar globaal moet ik voor alle mensen die mij omringden dankbaarheid betuigen, want ze hebben veel voor mij gedaan en betekend."
De Ford Escort TC stond in de hall van "Icons" te pronken. De kampioenenauto van "Une Grande Dame". Yvette Fontaine heeft ook een fascinerend biografisch boek geschreven. Onder haar klinkende naam op de cover staat het geheim van haar rijk beleefde, omzeggens unieke autsportloopbaan: "Mijn passie". Het moeilijk in materie te vatten gevoel waarmee gedreven mensen tot grote daden of prestaties worden geleid. Yvette Fontaine is een monument in de autosport. Degene die met een hoofdletter "A" wordt geschreven. Het etiket "Icon" kan er zelfs tegen verbleken. Want haar allure reikt verder dan dat.(Walter Rombauts/Foto's:wr)
Natuurlijk is het Vettel en Ferrari die de GP van Australië hebben gewonnen. Bij analyse van de uitslag is er iets opmerkelijks. Renault levert zes motoren aan in de Formule 1. Twee voor het eigen team, twee voor Red Bull en twee voor Mc Laren. Alle zes zijn de coureurs en auto's in de punten geëindigd. Ricciardo (Red Bull) 4e, Alonso (Mc Laren) 5e, Verstappen (Red Bull) 6e, Hülkenberg (Renault), 7e, Vandoorne (Mc Laren), 9e en Sainz jr. 10e. Mocht Max Verstappen die 360°-spin niet hebben gemaakt, had hij zich zowaar tussen de groten vooraan gemengd.(wr)
