Het was op een zondagmorgen en je kwam de nachtshift af. Je motor was nu niet bepaald een race-model. Een dronken autobestuurder reed je langs achter aan. Je belandde op het beton en alles was voorbij. In één klap. Thuis vernamen je zwangere vrouw en je drie kinderen het vreselijke nieuws. Ik had altijd gedacht dat jij een overlever was, vooral als ik zag hoe jij je uit allerlei problemen kon loswerken. Ik heb me dus vergist. Ik zal je ondanks alles nooit vergeten.
Het was een beroerde week, vooral door de begrafenis deze week. Gelukkig waren er ook lichtpunten. Feest op school bij de kinderen. We moesten ons delen: mijn vrouw ging met Hannah en haar klasje wandelen en ik speelde bingo met Lukas en zijn schoolvriendjes. Winnen zat er niet in, daar was ik al nooit goed in, maar Lukas vond het spannend! Morgen gaan we naar de kerstmarkt in Aken met de collega's van mijn vrouw. Jammer genoeg ziet het er naar uit dat het winters beestenweer wordt. Ik kan nog altijd gaan schuilen in de dom en de domschat gaan bewonderen.
Vrienden Ik herinner me de tijd toen zomers nog zonnig waren en winters nog nooit van de opwarming van de aarde hadden gehoord. Ik herinner me de zorgeloze tijden van ongebroken onschuld.
