Zoeken in blog

Inhoud blog
  • Masereel in Gent
  • Musee
  • De moederboom
  • Nieuwe versie
  • Copulation in English
  • Mourid Barghouti
  • Sinterklaas en Zwarte Piet
  • SIGN OF THE TIMES
  • Het cijfer 22
  • Droomtussendoortje
  • Colum McCann
  • pandemie-gedicht
  • Juli Zeh
  • Poppendroom
  • De kunst van het nietsdoen

    o primavera heerlijke bloemennaam, betekent ook begin
    Over mijzelf
    Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
    Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
    Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
    Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
    een lief okerkleurig scharminkel

    literatuur, cultuur, small talk
    06-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pudding en poezen

    Ik verveel me nooit. Gewoon, in het dagelijkse leven, la vie quotidienne (zoals mij eerste echtgenoot een beetje smalend zei, want hij had moeite met het leven) voel ik me altijd overrompeld. Een continue tsunami.

    Mensen en dingen komen op me af, in groten getale. Zegt men dit wel, schrijf ik dit juist, waar komt deze ouderwetse uitdrukking vandaan? Uit mijn linkeroor, mijn rechteroor, uit al mijn openingen, mijn onderonderbewustzijn?

    Op maandag 2 juli keek ik op het marktpkein in Halle naar het WK. Toen de eerste goal binnenknalde, juichte ik, maar het was een Japanse goal, geen Belgische. Iedereen bekeek me meewarig.

    Een paar dagen geleden droomde ik van twee kleine poesjes die in een kom smeuige gele pudding ploeterden. Ik haalde ze eruit, ik weet nog dat ik de neiging had hun pelsje af te likken, maar toen verdwenen de poesjes, ook mijn droom was weg. Ik schrok wakker, badend ik het zweet.

    Gisteren kon ik gratis een hypnose-sessie bijwonen, ik was enthousiast, maar het ging niet door, omdat mijn gezelschap een beetje bibberig stond tegenover hypnose.

    De ober noemde me 'juffrouw'.

    Ik schreef een gedicht, voor iemand, die iemand was blij mijn muze te zijn. Maar iemand anders dacht ook dat ik dit gedicht speciaal voor hem (haar) geschreven had. Mooi zo, zodra je een gedicht publi, is het van iedereen.

    Elk moment een avontuur.


    Maar soms wil ik leeg zijn, net als boeddha.

    06-07-2018 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:small talk
    >> Reageer (1)
    19-06-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paswoord

    Hoezee! Heb eindelijk mijn oude blog weer kunnen activeren.

    Gebruikte altijd maar het verkeerde paswoord! Maar nu kan ik weer aan de slag!

    19-06-2018 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:small talk
    >> Reageer (0)
    14-09-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.CATACOMBEN

    Een ontdekking in Passa Porta: het underground- en avant-gardetijdschrift Terras. Nr 12 is duidelijk UNDERGROUND.

    Terras #12 gaat ondergronds, in de veronderstelling dat er in de krochten van de kunst meer valt te halen dan op de bel-etages met hun cleane salons. Onderaardse literatuur is raadselachtiger, onverwachter en zeker niet keurig.

    Zie http://tijdschriftterras.nl/thema/12-catacomben/

    De dames doen het goed in dit tijdschrift: bijdragen van Caroline Lamarche, Marguerite Young, Yoko Tawada, Maud Vanhouwaert enz...

    Maar ik selecteerde de Duitse Sonja Vom Bracke. In onderstaand fragment houdt zij zich nog een beetje in: 

    Heelal zonder plattegrond

    Vertaling: Ton Naaijkens

    Liep de Auerstraße in, door bouwgebied en vergat na te gaan welke weg al achter me lag – geen draad, een binnenwringen en je binnenpraten tot de stad ophield te sjorren in fibers. Fever-, cyberland, afgewend, was amper bestemming, voor het bange vertoeven.

    Een kerkhof, daarin het theater, de dametjes oud en mottig, in hun jassen gemuft. Hoeden van raven. Hun kibbelende conferentie die getal na getal rond het klimopgraf rankte. Maar hun gegoochel verstoof (ik geef toe gesnikt te hebben).

    Flinke heisa. Daarna alleen nog een paar hoedenveren die geen veren waren en op de grafsteen dwarrelden die een grafsteen was, en zo voorts maar voor altijd, regelrecht in de rommeltuin van de afwezigheid waarin ik vervolgens opging.

    De kliniek van fel licht buiten de muren een opkalken van nuchtere tijdstippen. Molm en bandendepots bepaalden de tocht, het autohuis, in de wand van een brug, bood koffie aan. ‘Ga maar zitten, haarscherp en flanken echt! Dit vel is slachtvee, goed gesorteerd, koepeldak naar believen en hier, die plastic knop temt, wat je zegt– zeg het maar! Wat krijgen we nou?! Begrepen? Geen spatjes; ga er maar gewoon vantussen.’





    Over de auteur:

    Sonja vom Brocke (1980) komt uit Hagen en studeerde filosofie, germanistiek en anglistiek in Keulen, Hamburg en Parijs. Ze publiceerde veel in tijdschriften en werkte vaak samen met kunstenaars en musici. In 2010 verscheen de kleine bundel Ohne Tiere, in 2015 Venice singt bij de toonaangevende uitgeverij kookbooks. Ze won er de GWK-Literaturpreis 2015 mee (een prijs van de Gesellschaft für Westfälische Kulturarbeit).

    Over de vertaler:

    Ton Naaijkens (1953) is vertaler, essayist, redacteur van de tijdschriften Filter en Terras en hoogleraar Duitse literatuur en vertalen aan de Universiteit Utrecht. Hij vertaalde werk van Robert Musil, Paul Celan en Ernst Meister. In 2016 verscheen zijn vertaling van de bundel Chicxulub Paem van Daniel Falb.

    14-09-2017 om 10:01 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (2)
    29-08-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Christina Guirlande. http://users.skynet.be/guirlande/ zie ook: bijlagen!

    'Ach, dat dichten. Jouw gedichten vind ik altijd zo verrassend, Nicole. En zo super-origineel.


    Vertalen doe ik doodgraag, ook al is het niet eenvoudig. Ik blijf er zelfs 's nachts voor op! In september verschijnen er enkele van mijn vertalingen uit het Frans in een tijdschrift, o.a. een heerlijk surrealistisch gedicht van Prévert. Ik stuur het in bijlage mee. En ook, als voorbeeld, een (heel mooi) gedicht van Martin Carrette zaliger dat ik naar het Frans vertaalde en eentje uit het Duits naar het Nederlands'.

    Aan het woord is hier Christina Guirlande, stadsdichteres van Dendermonde. Niet zo lang geleden bracht ik haar, samen met N. een bezoek. We werden zeer hartelijk onthaald op broodjes, heerlijke koffie en thee, zelfgebakken taart en cake, chocolaatjes en cranberrysap.

    Maar voor we aan deze heerlijke koffietafel mochten gaan zitten, kregen wij vooraf een rondleiding in Dendermonde. Wat een fantastisch stadje! Wij waren daar nooit geweest! Eigenlijk zijn onze Vlaamse provinciestadjes op en top de moeite waard. Zij zijn een omgeven door een aura van .... welvaart. Getuige daarvan de mooie historische gebouwen (in Dendermonde het Stadhuis met Belfort en prachtig vernieuwde Lakenhalle of de Sint-Pieters- en Paulusabdij op de Vlasmarkt bijvoorbeeld), de nette wijken, de goed onderhouden bruggen over rivieren en kanalen, het aanbod van winkels en horecazaken... Let wel: ik nuanceer. Als je een stad bezoekt (als toerist dus) zie eerst en vooral de mooie aanblik van de stad; de inwoners kennen natuurlijk ook de minder voordelige kantjes.

    Maar ik wil niet afwijken van mijn verhaal. Het eerste wat Christina en haar lieve echtgenoot Maurice ons lieten zien, was haar gedicht geschreven ter ere van Prudens Van Duyse, aan zijn standbeeld op de Vlasmarkt. Naast zijn beroep als archivaris, was Prudens Van Duyse (Dendermonde, 17 september 1804 - Gent, 13 november 1859) zijn leven lang bedrijvig als letterkundige en publicist.

    Het standbeeld van Prudens Van Duyse

    De tekst is niet goed zichtbaar, op mijn smartphone kon ik hem voldoende uitvergroten, maar op deze pagina lukt dat niet!

    Voorleessessie uit Christina's nieuwste kinderboek, 'Blaar en Tok trekken de wereld in'.

    Christina ziet eruit als een dame op een vintage prentje, met haar naturel krulhaar, het kapsel met een scheiding aan de zijkant, haar meisjesachtige gelaatstrekken en haar supervrouwelijke jurkjes.


    Met blinkende oogjes en duidelijk veel plezier vertelde Christina over haar boekje, dat zij liet illustreren door een kunstenares, een dame die helemaal alleen in een afgelegen boerderijtje woont, heel excentriek!

    Wie een kijkje wil nemen in dit boekje, kan met onderstaande URL een gratis preview krijgen:


    Blaar en Tok trekken de wereld in

    Auteur: Guirlande, Christina
    Illustrator: Janssen, Lieve

    Uitgeverij Het Punt

    GRATIS PREVIEW (blaar_en_tok_preview.pdf, 2,789 Kb) [Download]



    Heb altijd grote bewondering voor N, die oosters kalm naar twee taterende oude dames kan luisteren. Maar ach, zij leest, net zoals ik, constant, zit op de Afdeling Woord aan de Academie en heeft dus ook veel respect voor dichters.

    En tenslotte: onderstaande foto werd genomen door Maurice. Het is een mooie prent, de tinten zijn in harmonie en de lavendelblauwe bloemen rechts kondigen waarempel de wintermode aan. Blauw en lila zijn dan de trendy kleuren!


    Bewaren

    Bewaren

    Bewaren

    Bewaren

    Bewaren

    Bewaren

    Bewaren

    Bewaren

    Bewaren

    Bijlagen:
    Astene.doc (27 KB)   
    De Zwaan.doc (26 KB)   
    Zo schilder je het portret van een vogel.doc (28 KB)   

    29-08-2017 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (0)
    12-08-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bomen kietelen

    Wat maakt nog indruk op mij? Weinig. Mensen vervelen me, ze zijn er meestal alleen maar op uit zichzelf naar het voorplan te manoeuvreren. En ach, zoadra ik dat voel geef ik ze bijwijlen een waaier aan complimentjes, bewonderende blikken, lovende woorden. Broodkruimels gooien naar beestjes in de zoo. Maar diep in mezelf zeg ik: fuck you. Si je t'aime, prends garde a toi.

    Toch besef ik ook, dat heel veel mensen lief zijn, vriendelijk, een beetje naief, dat wel, maar beschaafd, competent en goed. En ik ervaar de wereld nog altijd als een wonder. Of liever: ik kom een boom tegen en wil hem kietelen, omdat hij zo oud is, omdat hij reusachtig is, zo mooi krom gegroeid. Een schitterende boom, die er gewoon is, die zichzelf niet perse wil profileren, maar die gewoon bestaat, zoals de zee.

    (Dat kietelen gebeurde daadwerkelijk enige dagen geleden in het Povinciaal Domein van Huizingen, aan de kasteelvijver. We namen vlug een kiekje, ik moest oppassen dat ik niet in de vijver terechtkwam, haha!)

    Of wij smullen van een perfecte pizza. Dat overkwam ons in Oostende, trattoria Picobello, op de Adolf Pieterslaan.


    Of ik kruip onder de wol met een boek: Het hermetisch zwart van Margeurite Youcenar en ik kom daar een intrigerende paragraaf tegen, die me zo boeit dat ik hem enige keren na elkaar lees en tja, dan maar overpen:

    Op een keer nam hij voor verscheidene dagen brood mee en waagde zich tot aan het woud van Houthulst. Deze bomen waren het overblijfsel van de hoog opgaande wouden uit de heidense tijd: vreemde raadgevingen daalden van hun bladeren neer. Met geheven hoofd, van onderen tegen die dichte massa's van lover en naalden aankijkend, verdiepte Zeno zich opnieuw in de alchimistische speculaties waar hij op de school, of in weerwil van de school, een begin mee had gemaakt; hij vond in elk van die plantaardige piramiden het hermetische symbool terug van de omhoostuwende krachten, het teken van de lucht, die deze mooie woudwezens omspoelt en voedt, van het vuur, waarvan zij het vermogen in zich dragen en dat hen misschien zou vernietigen. Maar deze drang omhoog vond zijn tegenwicht in een drang naar beneden: onder zijn voeten bootste het blinde en stille volkje van de wortels in het donker de oneindige vertakking van de twijgen in de lucht na, richtte zich behoedzaam op een onbekend nadir. Hier en daar verried een te vroeg vergeeld blad onder het groen de aanwezigheid van de metalen waaruit het zijn substantie had gevormd en waarvan het de transmutatie bewerkstelligde. de druk van de wind deed de grote stammen doorbuigen, zoals het noodlot de mens.

    Plotsklaps wil ik lezen over alchemie, een heel mysterieuze besogne. Dat 'vreemde raadgevingen van bomenkruinen op mij neerdalen', wil ik ook wel ervaren. En dat metalen zouden aanwezig zijn in mijn substantie, wel: een interessant uitgangspunt, want ik voel me al een hele tijd als van zilver.



    Het hermetisch zwart (Frans: L'Œuvre au noir) is een roman van Marguerite Yourcenar die verschenen is op 8 mei 1968 en vertaald werd naar het Nederlands door Jenny Tuin in 1971. Het boek kende onmiddellijk een groot succes bij het Franstalige publiek en werd door de jury unaniem bekroond met de Prix Femina.

    In Het hermetisch zwart wordt het tragische lot beschreven van de zestiende-eeuwse medicus, alchemist en filosoof Zeno. We volgen hem bij zijn studie, op zijn reizen door Europa en het nabije Oosten en in zijn werk als hofarts. Zeno staat als mens van vlees en bloed op het breekpunt tussen middeleeuwen en moderne tijd, tussen religie en een nog nauwelijks te verwoorden atheïsme. Yourcenars roman geeft een intrigerend beeld van een tijdperk dat gekleurd werd door contrasten.

    Bewaren

    12-08-2017 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (0)
    22-07-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Coloma 2017

    Ter gelegenheid van 21 juli wandelden wij door het wondermooie park van het kasteel Coloma in Sint-Pieters-Leeuw. Jammer, de vele rozen waren reeds uitgebloeid, verslenst, verbrand, verpulverd. Toch kon ik nog enkele bloeiende exemplaren strikken voor een kiekje.







    Ik had mij mooi uitgedost voor het uitstapje, met mijn schitterende bloese met provencaalse motieven en mijn mooie groene halsketting van klompjes Afghaanse jade, mijn leuke waaiervormige oorbelletjes en mijn blauwgroene tas uit Italie. Had zelfs de tips van de dames op http://www.advanced.style/ indachtig, een nieuwe fond de teint van Yves Rocher aangebracht, een lichtroze ipv de opaalkleurige die ik in de winter gebruik. Mooi, maar mijn dochter zei dat je 'zag' dat ik was opgemaakt, al gebruikte ik maar een likje van een miilimeter.

    N. pronkte met haar nieuwe glanzende sneakers...


    Tenslotte nam ik een foto van deze wonderlijke paddestoelen, die groeiden in de wonde van een omgehakte boom!

    Bewaren

    22-07-2017 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:small talk
    >> Reageer (1)
    18-07-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zodra het vrouwelijke ontspoort begint de wereld te wankelen

    Oeps! Al bijna vijf maanden geen bericht meer gepost. Is het zo, dat ik minder tijd heb omdat ik steeds - en dat is onvermijdelijk - ouder word? Misschien wel, maar hoogstwaarschijnlijk had ik ook wat tijd nodig om na te denken over wat ik hier nu eigenlijk doe. Of misschien was ik dit tokkelen een beetje beu. Mijn huisgenoten hebben een afwisselend bioritme en soms heb ik moeite om me daar bij aan te passen. Zelf slaap ik niet zo best de laatste maanden, zodat ik mijn vroege, rustige schrijfuurtjes mis.

    Maar ik beloof beterschap. Heb me 'bevrijd' van een project dat veel negatieve energIe opslorpte (omdat ik er helemaal niet meer achter stond). Eigenlijk hield ik vol voor de anderen.

    Nu weet ik het zeker: dit moet ik nooit meer doen! Als iets mij niet bevalt, stap ik eruit, zo eenvoudig is het.

    Ik wil weer schrijven, publiceren, meedoen aan literiare events enz. Er ligt al een pakketje teksten klaar. En ik droom weer knotsgekke dromen, dat geeft me vreemd genoeg een gelukkig gevoel.

    Lees op dit moment 'Alle verhalen' van Truman Capote.

    Een tijdje geleden genoot ik van Fred Vargas. Zeer spannend, mysterieus, koud broeierig en toch intellectueel hoogstaand kan deze dame schrijven. Wat een snoepje! Een citaat:


    “Zodra het vrouwelijke ontspoort begint de wereld te wankelen. Eigenlijk maken mannen elkaar alleen maar af omdat vrouwen dit niet doen. Maar zodra zij de rode lijn overschrijden staat de wereld op zijn kop.”



    Truman García Capote (New Orleans, 30 september 1924 – Los Angeles, 25 augustus 1984) was een Amerikaans schrijver. Hij schreef fictie, non-fictie, korte verhalen en theaterstukken. Zijn bekendste werken zijn In Cold Blood (1966) en de novelle Breakfast at Tiffany's (1958). Van zijn werken zijn ten minste twintig films en televisieseries gemaakt.





    Fred Vargas, pseudoniem van Frédérique Audouin-Rouzeau, (Parijs, 7 juni 1957) is een Franse historicus, archeologe en schrijfster. Als pseudoniem voor haar boeken koos ze de naam "Fred Vargas". Fred is de afkorting van haar naam Frédérique, terwijl ze met Vargas hetzelfde pseudoniem koos als haar tweelingzus Joëlle, die als schilder werkte onder de naam Jo Vargas. De naam verwijst naar Maria Vargas, een personage dat door Ava Gardner werd gespeeld in de film La Comtesse aux pieds nus. Haar broer is historicus Stéphane Audoin-Rouzeau.


    Bewaren

    Bewaren

    18-07-2017 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (1)
    20-02-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lezen, schrijven

    1. Ik schrijf boeken omdat het een goede discipline is, omdat ik hou van zinnen en ik er van hou dingen te ordenen op een Word-document. Ik hou ervan elke avond woorden te tellen en ik hou ervan af te maken wat ik begonnen ben. Ik hou ervan boeken te schrijven, de mijne of die van anderen, omdat dit me het meest interesseert. Ik respecteer Hemingway misschien voor alles, omdat hij zelfmoord heeft gepleegd, omdat ik, zoals hij, niet weet hoe te leven, niet weet hoe te overleven en misschien ook omdat de idiote eigenaar van dit huis in Seine-Maritime waar mijn gezel en ik hoopten ons voor de duur van een weekend te kunnen ontspannen, zegt dat ik gek ben.

    Zij is een beetje labiel, niet?, vroeg ze met een grote glimlach aan mijn geliefde, alsof ik me niet in dezelfde kamer bevond, alsof het simpele feit dat ik schreef me buiten de wereld van de emoties bracht, zo zeker als toen die  hoteleigenaar me bij de arm nam, me begeleidend naar de deur - alsof ik geen pijn kon hebben.

    Julia Kerninon, Une activité respectable, p. 56-57.

    In de boekenbijlage Lire van Le Monde lees ik soms sublieme commentaren omtrent nieuwe literaire beloften. Ik lees bij voorkeur recensies over boeken geschreven door (jonge) dames. Zij zijn, denken en voelen zoals ik was, jaren geleden. Sinds mijn kennismaking met het werk van de Mexicaanse Valeria Luiselli en onze eigen jonge literaire 'godinnetjes' Annelies Verbeke, Lize Split en de Maartjes en Grietjes en Nina's, ben ik ongelooflijk nieuwsgierig geworden naar jong vrouwelijk schrijftalent in onze Lage Landen. Ik weet dat vorige zin omgekeerd had moeten geconstrueerd worden: ik had eerst de Nederlandstalige namen moeten noemen en dan uitbreiden naar 'de wereld'. Maar sinds ik in mijn studietijd voor mijn diploma Engels Henry James heb gelezen en Jean Reys en Katherine Mansfield en Edna O'Brien en last but not least Virginia Woolf, heb ik 'The English Connection' nooit losgelaten, om niet te spreken van mijn 'French Connection' (want ben ook dol op Franse schrijfsters!)

    Nu even terug naar Lire: een paar weken geleden prijkte een leuk fotooke van Julia Kerninon op de voorpagina. De naam leek me een beetje Iers, maar neen, Julia is een Française, geboren in Rouergue, niet ver van Nantes.





    Bovenstaand fragment uit Une activité respectable had ik zelf kunnen schrijven, vind ik. Het laatste deel is een beetje mysterieus: leven schrijfsters dan buiten de wereld, kunnen zij niet tegen pijn, zijn zij labiel, moeten zij een beetje gechouchouteerd worden?

    Ach, vragen die ik me ook altijd stel: waarom trek ik mij het liefst terug uit de wereld? Kan ik niet tegen gruwel? Waarom schreef ik het gedicht de wonderen van de wereld, een persoonlijke versie van Adam Zagajewski's Probeer de verminkte wereld te bezingen?

    Desondanks prefereer ik dus nog altijd de illusie van liefde en schoonheid boven de gruwel van het dagelijks bestaan.

    2. Maar, beste lezer, ben natuurlijk ook een fan van schrijvers, mannen dus. Een van mijn favorieten is de Italiaan Alessandro Baricco, die me met onderstaande drie verhalen helemaal heeft betoverd. Zijn stijl doet me dit keer een beetje aan Beckett denken en het tweede verhaal eindigt met een prachtige paragraaf over de liefde.

    Lezen dus!

    20-02-2017 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (0)
    02-02-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dromen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Al meer dan 20 jaar schrijf ik mijn dromen op.
    Soms komen er vele dromen na elkaar, soms komen ze sporadisch. Soms ook schrijf ik maanden lang niks op, soms ook gedurende een jaar.

    Heb al 92 dromen. Bij droom nummer 100 stop ik.

    Droom nummer 92


    Samen met Bart De Wever op een schoolfeest. Of was het een receptie? Veel volk, tuttige dames.

    Ik betaalde voor een drankje met een biljet van 50 euro. Ik kreeg een groot zilveren muntstuk als wisselgeld, het leek een drachme of een obool. Er stond een dolfijntje op, zoals op de afbeelding van een muntje in de nieuwe bundel van Eva Gerlach, Ontsnappingen, op p. 47, juist onder de titel van de cyclus het slapeloze. De dolfijn springt op bij de sikkelvormige haven van de stad Zankle, nu Messina.

    het slapeloze bevat gedichten over scheepgaan, een zeereis, orakels, een wrak, een strand, een aankomst.

    Bart schrok: mijn munststuk was wel 320.000 frank waard. Hij wilde dat ik hem het munstuk overhandigde, ze hadden zich vergist met het wisselgeld, zei hij. Hij zou alles in orde brengen.

    Verdorie, hij wou me bestelen.

    Mijn geld pikken!

    Januari 2017

    02-02-2017 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (0)
    31-12-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.2016-2017

    1. Op deze laatste dag van het jaar 2016 wil ik toch nog een bericht posten, want altijd altijd heb ik veel te zeggen, zijn er ervaringen waarover ik wil schrijven, veel moves and events...


    Ach, nog nooit ben ik de politiek, de plaatselijke en de internationale, zo beu geweest. Heel mijn leven heb ik mij proberen progressief op te stellen, dank ik toch (het is maar sinds een paar decennia dat ik mezelf als zodanog wil omschrijven, ik besefte wel dat ik opviel in een wereld van stijve, koele, egocentrische en fantasieloze mensen. Maar ik hoorde eens iemand zo over mij spreken en ik dacht toen: ja, dat ben ik, vooruitstrevend...)


    Moet echter bekennen dat ik tegenwoordig hopeloos verward de politieke evenementen volg in de media. Hoe komt het toch, dat ik, na toch jarenlang hoopvol het gedachtengoed te hebben ondersteund van de zgn linkse partijen, het gevoel heb dat alles naar het 'slechte' is veranderd? Oorlogen, vluchtelingenstromen verdomme, aanslagen, armoede, agressiviteit en graaicultuur zijn de woorden die deze tijd zogenaamd zouden kenmerken. Zeggen ze, de media. Zelf geloof ik in niks meer. Hypocrisie in alle kampen.

    Trump zou een slechte president zijn? We zullen zien. Misschien is hij een homeopatisch president, haha! De democratie en het kapitalisme de beste aller regeringsvormen? Zeker niet in het Midden Oosten, vermoed ik en bij ons betwijfel ik, of wij wel zo vrij zijn als we wel denken en of dit eigenlijk moet betreurd worden enz... Ach, ik heb zo bij elke ideologie mijn bedenkingen, soms vind ik een linkse politicus stom en een rechtse politicus origineel. Bij de Groenen vind ik nog altijd de helderste en slimste discours, het vrijheidsideaal van de liberalen doet me nog altijd dromen. Angela vind ik een toffe, sterke politica.

    2. Misschien komt mijn afkeer wel door mijn leeftijd. Ik ben rijp, haha, doorgaans zijn onze leiders jonger en natuurlijk doorzie ik hun moves enz... Ach, misschien zou het wijzer zijn geenn kranten meer te lezen, niet naar het nieuws te kijken. Me alleen bezighouden met koken, tuinieren, naar mijn huisgenoten kijken en luisteren...


    3. Gelukkig kunnen wij nog lachen. Ik ben dol op mensen die mij aan het lachen krijgen en op tweede kerstdag keken we naar de filmversie van AbFab. Hilarisch! Alhoewel het een Engelse versie was en wij het vlugge cockney soms niet helemaal konden volgen, henben wij ons toch een kriek gelachen mat de gekke capriolen van Patsy en Edina. Wat een duo!



    4. Ik schrijf deze laatste post om finaal nog eens te benadrukken dat, niet alleen in deze wintertijd, maar ALTIJD ALTIJD,  niets gaat boven een leuke filmavond of toneelavond of beter nog: een goed boek!

    Heerlijk, lekker ingeduffeld lezen in bed!

    En mijn leukste eindejaarskadootjes waren natuurlijk... boeken!

    Hieronder de covers van mijn 'bedgenoten'...

    * Ik kreeg twee verrukkelijke haiku-boekjes van A.
    Grappige haiku's van Soseki en haiku's van Basho, de grote meester, met haiga van Manda.





    d'humeur mechante
    tu ne dis mot
    grande campanule

    zo slechtgehumeurd
    je zegt waarempel geen woord
    grote klokjesbloem





    au creux de la main
    givre d'automne
    fondrait sous les pleurs

    in je handpalm zou
    een herfsthagelbui
    smelten onder je tranen

    Ende vandennachte zal ich lezen ende verdwalen in twee vuisten dikke boeken:



    Een superintrigerend levensverhaal.
    Ik vertel er niets over, dit is een aanrader!



    Lieve Alice, zo goed kun jij vertellen, ik open je boek en ben al vertrokken... al lezend het nieuwe jaar 2017 in, verrukkelijk toch...

    31-12-2016 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (1)
    29-11-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eva Mouton

    STREETART IN OOSTENDE. WIJ HIELDEN VOORAL VAN DE TEKENINGEN VAN EVA MOUTON OP WINKELRAMEN...

    'De volgende dag (op mijn échte verjaardagsdag) vertrokken we naar zee. Daar konden we rusten! Daar konden we doodgaan! Maar eerst nog een aperitiefje...'

    http://www.evamouton.be/nl/blog/teksten/aan-zee/





    Entrepot Lafayette, Madridstraat

    Passe Vite, Hertstraat

    Gino Boutique, James Ensorgalerij

    Ferm

    29-11-2016 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:cultuur
    >> Reageer (1)
    22-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kunst in het dorp

    Jammer, heb geen tijd meer om uitgebreide geschreven berichten te posten. De notities voor deze post dateren al van een maand geleden. Mijn werk (secretariaat en boekhouding) voor de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen slorpt mij geheel op! Maar ik wil ook werken aan eigen teksten en  gedichten. Vind ik nog belangrijker dan reportertje te spelen. Misschien wordt het volgend jaar anders, heb ik meer tijd. Wat volgt zijn kleine fotoreportages van tentoonstellingen en events die ik bijwoonde. Ook goed!

    Mijn vriendin Anne en ik brachten op 18 september 2016 een bezoek aan Kunst in het Dorp, uitgave 2016. Van hun website neem ik deze aankondiging over:

    'Kunst in het Dorp wordt voor de vijftiende keer georganiseerd. 

    Deze multidisciplinaire tentoonstelling wordt georganiseerd in het ontmoetingscentrum Ter Loo in Bellingen.
    Uit meer dan 50 inzendingen werden 39 kunstenaars geselecteerd die elk een locatie op de site of in het gebouw aangewezen kregen.
    De kunstenaars integreren hun werken in de verschillende ruimtes en in de tuin van dit voormalige kasteel-klooster.
    Naast kunstvormen zoals keramiek, schilder- en tekenkunst, beeldhouwkunst, glaskunst, fotografie, poëzie, audiovisuele kunst en muziek wordt er ook aandacht besteed aan installatiekunst.'



    Vanuit het raam: de tuin van Ter Loo, met vlag en wimpel.


    Anne met belichting

    De plafonds in het kasteel: verrukkelijk om naar te kijken!

    ... en zien we daar niet een erotisch tefereel aan het plafond hangen? 

    zie: w.persinfo.org/2014/04/25/erotische-taferelen-ontdekt-klooster-ter-loo

    'BELLINGEN – In de eetzaal van de zusters van het klooster in Bellingen hangen er twee erotische taferelen aan het plafond. Die zijn recent ontdekt nadat er een afschermende laag plaaster was weg gehaald. Vermoedelijk werden de liefkozende zeemeerminnen voor de blikken van de zusters afgeschermd toe ze in 1920 hun intrek namen in het klooster dat voordien een kasteel was...'

    Potsculpturen van Leen Cools uit Itterbeek

    David Deweerdt

    Tout le poids du monde

    Het personage draagt al het lijden van de wereld, een wereld waar geweld dagelijks is geworden


    Koraalriffen en zwammen van Ireen Van Praet, Mechelen

    DEZE KUNSTENARES HAD HAAR WERKEN IN DE DOUCHE GEINSTALLEERD.

    ZE OPENDE EEN PARAPLU, DRAAIDE DE KNOPPEN VAN DE DOUCHE OPEN EN DAAR WERDEN HAAR KUNSTWERKEN GLINSTERENDE DIEPZEEKORALEN...

    Dit was een supergrappig moment!



    Portemonnees en sjacochen in glas, van Gaby Berger







    Juwelen van Wilfrieda Van De Velde

    De naam en de auteur van deze installatie ontsnapt mij.

    Ik weet nog dat dit een spelletje was: wij moesten de sinnasappels plaatsen op ons lievelingsportret!

    Zo veranderde het landschap voortdurend...






    Mmmmmpf! De versgebakken taart was superlekker...

    22-09-2016 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:cultuur
    >> Reageer (1)
    15-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.niet de minste wolk



    Kumo harete
    omoi azuredo
    koto mo ha no
    chireru nageki wa
    omoidemo naki

    Ono no Komachi

    Pas le moindre nuage
    Quoi qu’il en soit les souvenirs
    mots et feuilles
    chutent – et mes soupirs
    je n’en ai plus souvenance


    Niet de minste wolk
    Wat herinneringen betreft
    woorden, bladeren
    vallen – mijn verzuchtingen
    herinner ik me niet meer

    Maandag 13 september 2016: de warmste septemberdag ooit. Temperaturen boven de 30 graden. Niet de minste wolk aan de hemel. Het smelt.

    Sinds enkele dagen voel ik mij belabberd. Helemaal upside down. Mijn bioritme is verstoord, mijn spijsvertering protesteert. Ik slik voedsel naar binnen, zonder eigenlijk honger te hebben. Ik slaag er niet in mijn dagen zinvol door te brengen.

    Komt door de slechte nachtrust: in mijn slaapkamer is het snikheet, ondanks de ventilator die lucht verplaatst van noord naar zuid en van oost naar west en omgekeerd. Omdat ik veel water drink moet ik af en toe. Ik schuifel naar de badkamer en zie van op de overloop dat beneden het licht nog aan is. Zouden mijn huisgenoten....? En ja, zij kunnen ook niet slapen. Grinnikend schuiven wij aan de ontbijttafel en smullen van een rozijnenboterhammetje. We wisselen mompelend wat grappige posts uit via whatsapp en sluipen daarna zuchtend de trap op naar onze respectievelijke kamers.

    Ik wikkel mezelf rond vier uur in de ochtend in een diepe slaap, dromend van babies en badkamers. Om de babies was ik erg bezorgd, ik moest ze voortdurend instoppen, want ze woelden zich bloot. Om in de badkamers te geraken moest ik door een doolhof van duistere vestibules en kamertjes en tenslotte moest ik buizen ombuigen en aansluiten met andere buizen voor ik mijn handen kon wassen.

    Vreemd, deze laatste stralende zomerdagen voel ik mij duidelijk onwel, om niet te zeggen negatief. Ik las ergens dat aanhoudende hitte bij sommige mensen een inzinking kan veroorzaken. Schreef de befaamde Engelse dichter Lawrence Durell niet over zijn verblijf in Argentinië, dat de gloedhete, stoffige atmosfeer van Buenos Aires hem in een depressie deed belanden?

    Ik ben alles en iedereen beu, word ziek van de uitingen van egoïsme en vooral het gepoch van mensen rondom mij. Heb bij momenten zelfs een grondige hekel aan mijn vrienden en vriendinnen. Wil innerlijk protesteren als ik weer een idioot verhaal moet aanhoren over idiote mensen. En het ergste: ik kom de laatste tijd toevallig ‘people’ tegen, die ik al eeuwen niet meer heb ontmoet en die zeer persoonlijke opmerkingen maken in de zin van: ‘dat ze me vroeger gekend hebben’ - en ze voegen daar ongevraagd een foute profilering, genaamd herinnering, aan toe. Mijn verzuchtingen van toen ben ik al decennia kwijt, maar zij schijnen zich al mijn dromen te herinneren. Argh! Hebben zij met hun mosselverstand (sorry) niet door dat zij zich richten tot iemand die totaal anders is dan zij veronderstellen?

    Ik kan natuurlijk zelf, om te kalmeren, een gedicht of een verhaal schrijven over mijn herinneringen en verzuchtingen van toen. Dan krijg ik gegarandeerd een beter gevoel, want zo heb ik de indruk mijn leven te kunnen controleren. En dan kan ik er weer om lachen, om mijn dromen en vroegere verlangens. Maar het boeddhisme zegt me, dat alleen totale onthechting me kan bevrijden van pijn. Het komt er dus op aan cool te blijven en alle herinneringen van me af te laten glijden, als was ik een vierkant, glibberig ijsblokje. Toch?

    Ach, gisteren las ik nog in Brieven uit Genua, een meesterlijke roman geschreven door Ilja Leonard Pfeijffer, dat het verleden en de toekomst niet bestaan, dat wij ons alleen bewust kunnen zijn van het nu. Fijn dat te vernemen! En in het nu – toch, toch - wil ik me bezighouden met de mensen die ik liefheb. En aardig blijven voor de wereld, ondanks mijn stommiteiten en de stommiteiten van anderen.

    Zie je wel, het schrijven van dit stukje heeft me geholpen me te bevrijden uit mijn mediterrane depressie!



    15-09-2016 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (2)
    07-08-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De poëziebus!



    Hier zit ik in de trein naar Leuven. Kijk niet naar mijn lectuur: de Flair, geleend van N. Leuk onnozel tijdschrift, geschikt voor een ontspannen moment. Alhoewel ik nogal sceptisch oog: dit lijkt wel een stripboek!

    Een half uurtje later keek en luisterde ik naar een fan-tas-tisch poëzie-evenement!

    In de eerste week van augustus reden maar liefst 24 podiumdichters uit Nederland en België, in een prachtige rode oldtimerbus door de lage landen om onderweg op te treden. De bus stopte in tien steden op de route en alle optredens waren gratis toegankelijk. Subliem!

    Zodra ik een uitnodiging (op facebook) had gekregen, plande ik een uitstap naar Leuven... maar een half uurtje sporen met de trein. Er was een optreden in Barboek, een boekhandel-koffiebar in de Schrijnmakersstraat. Waw! Wat had ik graag meegedaan... en warempel, een zekere Wibo sprak me aan ‘of ik ook een dichteres was’ en ‘of ik wou meedoen’. Op de twee vragen wou ik positief antwoorden, maar ik had jammer genoeg mijn repertoire-map niet bij. Argh! Er zat niets anders op dan braaf te luisteren, met een koffietje en een mmmmmmm heerlijk pralientje...


    Eerlijk gezegd: heb me ontzettend geamuseerd! Wat een wervelwind aan poëzie... De groep dichters was zooooooh divers: jong, oud, mannelijk, vrouwelijk, debutant, ervaren, bruin, blond, roodharig, blank, zwart, basané, alternatief, getatoeëerd, met of zonder bril, met een tulbandje, een hoed, een kaalkopje... jonge goden, ouwe rotten, lieve jongemeisjes, dames met (verdiende) kapsones...

    Hieronder de link naar een filmpje met interviews. Ik mocht ook iets zeggen, haha!

    http://www.robtv.be/nieuws/leuven/poeziebus-houdt-halt-leuven#.V6L6QMI8iqX.gmail





    De poëziebus!





    Dit is lady Jana Beranová!

    Jana Beranová was stadsdichter van Rotterdam in 2009 en 2010. Ze schreef onder andere over de Maas, het bombardement van Rotterdam, 40 jaar Poetry International. Maar ook over het herbegraven van naamloze doden, over muren voor de manifestatie Rotterdam voor Gaza, over een vondeling. Veel gedichten schreef ze op eigen initiatief, sommige in opdracht. Om poëzie meer zichtbaar te maken in de stad, zette zij het project op: Gedicht van de Maand, keuze van de stadsdichter. Daarin staat ook het gedicht van de internationaal bekende Syrisch-Libanese dichter Adonis Het vieren van eenzaamheid, in een vertaling van burgemeester Ahmed Aboutaleb. Het gedicht Klare taal is door beeldend kunstenaar Guido Marsille omgetoverd tot een stalen wegwijzer die in 2012 blijvend is geplaatst in het park Het Oude Westen.

    (Geknipt en geplakt, bibliotheek Rotterdam. Jana is 84!)

    https://www.bibliotheek.rotterdam.nl/stadsdichter/eerdere-stadsdichters-link



    De sublieme Edith de Gilde uit Den Haag. Edith draagt voor met swung, perfecte dictie en superintelligente tonaliteit.

    What a poet!



    Van dit sympathiek drietal heb ik alleen de naam van de middelste dichter onthouden: Mon. Hij had een sterk, expressief nummer en bleek een leuke knul!



    Richard had een grappig gedicht over een lange jongen. Als je lang bent, moet je voor iedereen dingen van de bovenste plank van de kast halen. Zijn gedicht kwam ook van de bovenste plank!



    Dit schatje heet Lies Vandenhende. Zij kwam uit Antwerpen. Voor een jonge Vlaamse dichteres droeg zij heel zwierig voor, met krachtige stem en stevige présence. Bravo!



    Oeps! Knappe Gijs (rijzig, stoer, met opvallende oorringen en het profiel van een havik) had toffe tattoes op zijn armen. Maar dit kikkerpersepectief belemmerde (ahum!) wel mijn zicht!



    Natasja Ivanovitch trok het zich niet aan en giechelde om zoveel mannelijke ijdelheid.... maar zij was uiteindelijk erg onder de indruk van Gijs zijn berookte stem.

    07-08-2016 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (1)
    01-08-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het kerkje van Sint-Amands

    Jos De Decker uit Elingen heeft een voorliefde voor de mooie kerkjes van het Pajottenland. Hij vindt zo'n kerkje ideaal als decor voor kleinschalige poëzie-events. Gisteren was het weer zover: om zijn zomerproject 'Er is licht- HET SPROOKJE MENS' af te sluiten had hij enige dichters uitgenodigd om in het Sint-Amandskerkje in Elingen uit eigen werk voor te lezen.





    Het typische interieur wachtte ons op: beetje mysterieus, beetje kitscherig, altijd sacraal...

    Jos De Decker leidde de voordracht in. Hij las een gedicht voor van Rabindranath Tagore, over het licht. Daarna een gedicht dat hij had geschreven voor Hubert van Herreweghen. Jammer, de foto die N. maakte was mislukt!

    Daarna was ik aan de beurt. Ik las een gedicht over een sinaasappel, een kiwi en een peer plus mijn 'cultgedichten' (weerberichten en de dichter), dan kwam Herman Leenders, vrije stadsdichter van Brugge, en tenslotte Veine Peeters, die grappige poëtische verhalen voordroeg... plus een gedicht over een mandarijntje, haha!



    Hierboven een fotooke van Herman Leenders.



    Dit is Veine. Af en toe zette hij zijn gestrekt handje aan zijn mond, alsof hij ons een roddel wou influisteren... cute!

    Ik publiceer hier zijn gedicht mandarijntje, heel leuk:

    mandarijntje

    ik pel een mandarijntje
    mijn duim dringt tussen
    vaste pel - opperhuid
    met poriën - en vruchtvlies
    o zo zacht. De nagelriem
    krijgt zowaar vlug weggelikt
    een voorproefdrupje sap

    binnen mooi gedeeld
    in partjes - halve maantjes
    beentjes voorzichtig open
    gelegd met beide handen
    de haartjes verwijderd

    en dan een na een de partjes
    gesmaakt met getuite lippen
    lichte druk van de tong en lik
    daar komt het sap

    ik pel een mandarijntje
    en denk aan Clementine

    Veine Peeters

    Veine merkte doodleuk op dat zijn gedicht aansloot bij mijn sinaasappelgedicht:

    ORANJE
    de zachtste winter ooit

    melkbeige licht zoent het nepschuim
    in dit land, afwisselend roze, afwisselend azuur.
    soms valt regen bij sluiers. stromen vocht lijmen
    roodomrande ogen dicht. wanhopig klapwieken
    ijle gordijnen van nooit helderder water.

    toch heerst hier de paarse geur
    van hyacinten, de suikerkleur van fruit.
    doordringend oranje vult me, als een kussen.
    ik ben een sinaasappel, een vrucht
    met een bloedsomloop, barstensvol vezels
    sap. nauwelijks berijmd schetter ik oranje,
    een barenswee in hoogwinter. mijn lijf
    deel ik in partjes, vrolijk schommel ik,
    een wankel, veelkleurig schip.

    zuiderse bitterzoetheid doet
    amberkleurig sap sijpelen, het dringt
    doorheen dromen van sneeuw, dringt
    diep in de harten van ijs. onsneeuw,
    wolken weliswaar, winter.

    de zachtste winter ooit.



    Ach, de micro bedekt mijn neus. Links van me een Madonna met kind. Zij dragen opzichtige zilveren kroontjes.  Beetje komiek...



    Tja, eigenlijk stond ik een beetje ongemakkelijk. Of moest de micro beetje lager? Of hoger? Mijn teksten lagen op tafel en ik had de indruk dat ik moest 'doorzakken' !



    Een prachtfoto van Jos en zijn vriend Jan Vanhaelen uit Dilbeek



    Groepsfoto met dichters...



    Na de lezing werden wij getrakteerd op oeroude biersoorten uit de streek:  geuze of kriek of faro...



    En ik kreeg deze geschenkbox mee naar huis...

    01-08-2016 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (1)
    16-07-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Knokke de zoete
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



    Ben altijd nieuwsgierig geweest naar auteurs uit mijn streek. Jos Pierreux uit Pepingen heeft al heel wat thrillers gepleegd en omdat ik altijd maar Scandinavische en Engelse thrillers plus een heleboel anderstalige boeken lees (en liefst door elkaar en met elkaar), wou ik deze zomer toch eens een Pierreuxke.... Dus bracht ik gisteren De man die niet van vrouwen hield mee uit de bib.

    De boeken van Pierreux spelen zich altijd af in onze glorieuze badstad Knokke. Oeps! Onlangs was ik met N. op stap in Knokke. In het toerismebureau vroeg ik of er - buiten de boetieks en de m'as -tu-vu brasserietjes ook iets 'te zien' was. En ja, er waren beelden geplaatst langs de dijk, op het strand en ook op pleintjes. En de lieve jongedame aan het onthaal toonde ons op haar PC (ze zwaaide het ding helemaal om!) een foto van een beeld: De plassende engel (ROSE DES VENTS II) van Wim Delvoye. Deze foto staat waarempel ook op de cover van een boek van Jos Pierreux!

    Pierreux schrijft stevige en ingenieuze thrillers, met soms grappige en soms wrange episodes. Zijn paragrafen zijn doorspekt met verwijzingen naar de actualiteit, naar de kunst en natuurlijk ook naar shopping items. We bevinden ons nu eenmaal in Knokke! De personages hebben allemaal kleren met merknamen, de resto's zijn alle van het chique allure. Zoals het natuurlijk hoort in een stad als Knokke...

    P. wijdt soms onnodig uit, vind ik (in een thriller moet de handeling opschieten), maar in De man die niet van vrouwen hield speelt hij heel lenig met flash backs, mysterieuze tussenfragmenten waarbij je moet gaan zoeken bij welk hoofdstuk die nu passen.... Zijn taal is soms te. Als je het geduld hebt dit allemaal te verorberen en bereid bent zijn stellingen met een korreltje zout te nemen, valt zijn stijl wel te smaken, vind ik. Hij is een no nonsense-auteur, met een voorliefde voor een bijtend-ironische sfeer. Romantiek en poëzie moet je met een vergrootglas zoeken.

    Voor de rest: hieronder nog enige leuke kiekjes van onze trip naar Knokke. Het zand op La Plage was, herinner ik me, mooi wit en ragfijn.



    In de trein controleerde N. of ze wel alle doosjes en potloden bijhad, want ze is een fan van 'schmink'.



    Zelf leek ik nog een beetje slaperig...



    Deze fontein spuwt roze schuim... schitterend!

    Als je op de rand zIt en er is een vleugje wind word je ondergedompeld in roze bruis...



    Het Albertplein. Om gefotografeerd te worden bij dit beeld is een ommetje naar Knokke zeker de moeite waard.

    Ossip Zadkine maakte De Dichter en Knokke kocht het beeld in 1963.



    Het beeld is gemaakt in polyester en geeft op gevoelige wijze uiting aan de zanger van de vrijheid.

    De dichter houdt de lier van Orfeus tegen de borst geklemd en op zijn hals en borstkas lezen we een gedicht van Paul Eluard.



    Deze gebogen (koperen?) gestalte staat op een strandhoofd, de Bréartstraat/ Albertstrand. TOMORROW MAN MADE BY THE SEA  van Catherine Francois staat blootgesteld aan eb en vloed, weer en wind en symboliseert de strijd van de mens tegen de natuur. Indrukwekkend. We stonden reeds over de vloedlijn om deze foto te kunnen maken! Een nattevoetenbadje deed deugd!



    DE ZEE, DE GROTE BEELDHOUWER (zie eerste foto bovenaan links) van Jean-Michel Folon is een koperen manneke dat op een golfbreker zit. 2 x per dag verdwijnt dit beeld volledig onder water!



    Voor een live fotooke waren wij net te laat: het manneke ging kopje onder!




    Dit beeld, daar was ik van gepakt!


    Leuk: een skatende gorilla op de dijk!



    Torso



    De kers op de taart: deze leuke madammekes in de Melissa Delille Art Galery BlaBla, beeld van Jacky Stappers (keramiek).

    Zeedijk 687, http://www.melissadelille.be/

    16-07-2016 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (0)
    06-06-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Servaisacademie

    Afgelopen weekend speelden de laatstejaars van de afdeling woord van de Servaisacademie in Halle een spetterend toneelstuk in het zaaltje van de Oude Post. Het beste wat ik dit seizoen heb gezien in Halle, want bijvoorbeeld de vorige toneelvoorstelling in CC 't Vondel (Liefde, van NT Gent, met Els Dottermans en Ann Miller) was een regelrechte flop.

    Wij zijn trouwe bezoekers van het CC 't Vondel - hebben een abo - maar volgend jaar zal ik beter uitkijken als ik mijn keuzes bepaal.

    DANK JE VOOR DIT OGENBLIK (Merci pour ce moment) is een toneelstuk gebaseerd op de bestseller van Valérie Trierweiler, ex-partner van de Franse President François Hollande en vertelt het verhaal van hun breuk.

    In regie en bewerking van Willem Carpentier, met Cynthia Brees, Marc Vandersmissen en Natasja Van Overstraeten. Ze werden begeleid door het gloednieuwe cello-ensemble van de academie!

    Hieronder enige stills uit de try-out, vrijdagavond.



    in de grappige openingsscène vertelt N. aan het publiek hoe intelligent zij wel is, haha!



    Marc en Natasja in de rol van psychiatrische verplegers. Cynthia (Valérie) is ingestiort en moet naar de kliniek.



    Marc is hier Hollande.  Hij is pas verkozen als president en is niet te houden van vreugde en arrogantie.

    Een still van de opvoering zelf. De acteurs zijn duidelijk deftiger gekleed dan op de try-out.

    Het cello-ensemble van de Servaisacademie, onder leiding van Ann Van Hecke





    De actrices kregen een mooe rozentuil, die prijkt nu in onze woonkamer...

    06-06-2016 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:cultuur
    >> Reageer (0)
    02-05-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dansende aliens

    Ach, ach, verleden weekend moest ik op zaterdag voor CC 't Vondel suppoosten voor een kleine tentoonstelling over dans. Na mijn badje rustte ik even op mijn bed (tot mijn haar droog was!) en ik greep met wild gebaar naar De Morgen magazine, het weekendkatern dat naast mij op de grond lag. Ik zwaaide er tamelijk wild mee in de lucht (zie je de berweging?) en daar viel een promotiekaartje van Hello Fresh uit het magazine, met de punt naar beneden, recht in mijn linkeroog!

    Pijn dat dit deed... eerst een gevoel alsof mijn oog doorspiest werd, daarna een furieus brandend gevoel en daarna een irritante opeenvolging van prikkels. Mijn oog was in een oogwenk (passende uitdrukking!) doorlopen van rode adertjes en ik werd enorm kwaad: waarom moest zoiets stoms mij nu overkomen, ik had geen tijd om naar de apotheker te rennen voor een flesje OCAL, want ik moest in het cultuurcentrum zijn en ben dan maar vertrokken, zonder lenzen en met een kloppend gevoel in mijn oog. De rode adertjes waren gelukkig al vlug foetsjie, maar de pijn bleef de hele tijd. Ik moest daar gelukkig in het halfdonker zitten, want er speelden videofilmkes (met een beamer) en zo kalmeerde ik toch een beetje.

    Maar mijn collega A. maakte mij bang: zij had een identieke ervaring gehad met de punt van een bloemblad (jeweetwel, zo'n lang lintvormig blad van een dahlia met heel scherpe punt) toen zij een ruiker wou maken en de bloemen lossneed in haar tuin. Oeps! Zij was direct naar de spoed vertrokken, want zij was ogenblikkelijk blind van die punt. Zij is een week lang als een zeerover door het leven gegaan, met een ooglap op en elke dag een nieuw verband. Nu zou alles genezen zijn, maar zij kan niet in de zon lopen want dan prikt haar oog. A. denkt dat die punt haar oog heeft geperforeerd en ze een gaatje in haar oog heeft. Haha, zoals je ziet was dit een verhaal over (bijna) aliens, wezens met geperforeerde ogen... Dus: laten we het gewone leven omarmen, gewoon is al ingewikkeld genoeg!

    Bovenstaand fragment komt uit een lange mail naar een vriendin (die net een oogoperatie had ondergaan!) en ja, Nicolleke was weer in een ingewikkelde toestand terechtgekomen, haha! Maar naast dit creepy verhaal wil ik toch enige foto's tonen van de tentoonstelling. Ik zat in de zaaltjes waar het over danskostuums en de architectuur van de dans ging. Caroline Wittemans is de ontwerpster van dit megagroot hemd waar drie dansers tegelijk inkunnen (hoe ze worstelen met elkaar en rekening moeten houden met elkaars volume ziet u ook op de foto) en in de jas zitten repen rek om de beweging te vergemakkelijken...

    Ook heb ik leuke kiekjes gemaakt van het bezoek van mijn vriendin Lieve in het zaaltje dat omgetoverd was in een disco. Op een fotooke dans ik de twist! Argh! mijn dochter vond dat wij ons gedroegen als aliens...





















    02-05-2016 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:cultuur
    >> Reageer (0)
    19-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dromenverzamelaars

    De laatste tijd veel gelezen, sporadisch, gericht, wild, achterstevoren, in 1 ruk, fragmentarisch...

    1. Eerst en vooral mijn geliefde Patrick Modiano, Franse nobelprijswinnaar, de moderne Proust, die mij in een oogwenk terugbrengt naar mijn zwerftochten in Parijs, naar mijn verleden. De sfeer is verrukkelijk geheimzinnig, herinneringen werden niet doorgeseind op facebook of in de vorm van een mail, maar bevinden zich in kartonnen kruideniersdozen: postkaartjes volgekriebeld met woordjes, brieven, verkreukte stukjes bruin inpakpapier, dossiertjes of wat daar toen ook voor doorging, vergeelde foto's, treintickets, volgeschreven bierkaartjes, programma's van het theater of de cinema met mysterieuze codes of onleesbare aantekeningen...

    Vooral de beschrijvingen van het nachtelijk Parijs vond ik adembenemend, ik herken alle straatnamen en zeLfs heel wat gebouwen (zoals het cafe Le Luxembourg van in de roman L'herbe des nuits).





    Le Luxembourg (le café « 66 » du roman) dans les années 1970.

    2. In deze roman van Jonathan Galassi ben ik nog bezig. Een heerlijk boek voor wie van lezen, schrijven en boeken houdt. Het centrale personage, de dichteres Ida Perkins, wordt op een zo danig levenechte manier opgevoerd, dat ik me ongerust begon af te vragen waarom ik die naam nog niet kende. Ik was al halverwege de roman geraakt, toen ik besloot haar te googelen.....Ida bestond niet echt, maar was een creatie van Galassi! (Ik werd op zeker moment wantrouwig, want de gedichten die werden geciteerd vond ik maar flauwtjes). Maar Galassi is wel degelijk een toffe schrijver, zijn boek is onderhoudend, grappig, spannend en op een bepaalde manier meeslepend!

    'Dit is een liefdesgeschiedenis. Een verhaal over de goeie ouwe tijd, toen mannen nog mannen waren en vrouwen nog vrouwen en boeken nog boeken, met een gelijmde of zelfs genaaide rug, een stoffen of papieren omslag, een fraaie of minder fraaie kaft en een muffe, stoffige, heerlijke geur. In een heerlijk naar oud papier geurende wereld vechten twee New Yorkse uitgevers van de oude stempel jarenlang om een vermaarde dichteres. Zij draagt haar eigen geheimen met zich mee, die de levens van hen allemaal zullen veranderen.'

    3. En natuurlijk ben ik begonnen in Het tumult van de tijd, een mysteriieus-filosofische roman van de onvolprezen Julian Barnes.

    'Wat laten we achter aan het eind van ons leven? Wat hebben we wérkelijk bijgedragen, los van onze artistieke of intellectuele prestaties? En welke prijs hebben we daarvoor moeten betalen? Dit zijn de vragen die steeds terugkomen in het werk van Julian Barnes, of het nou om zijn doorbraakroman Flauberts papegaai gaat, of om zijn moderne klassieker Alsof het voorbij is. In Het tumult van de tijd, misschien wel zijn meest diepgaande werk tot nu toe, verkent Barnes deze thema’s opnieuw – nu via de fictionele biografie van een van de grootste componisten van de twintigste eeuw, Dmitri Sjostakovitsj.'





    4. Maar enkele nachten geleden, (miss insomnia was weer aanwezig, ik woelde en woelde in mijn bedje) las ik een verrukkelijk boekje (een kadootje van mijn dierbare echtgenoot), geschreven door niemand minder dan Patti Smith. 

    Een glaneur is een arenverzamelaar, de titel betekent eigenlijk: verzamelaar van achtergelaten dromen. Hieronder de cover van dit juweeltje, met een oude foto van de kleine Patti. Daaronder een foto van de grote Patti. Zij schrijft over de tijd dat haar sokken altijd vormeloos waren, omdat zij ze vol knikkers stopte en zelfs een grasspriet een object van verbeelding was...



    19-04-2016 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (0)
    03-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Carnavalsconcertje, 2 maart

    Olala dat carnavalsconcertje! Zoals altijd had ik me in mijn enthousiasme vergist van tijdstip: het concertje begon om 19.30u, maar ik had heel de tijd gelezen: 14.30u. Hwahawah! Om 14u stonden we daar al, N. en ik met mijn blauw fardeke. N. moest foto's maken.

    Wij dus prompt op café. We hadden honger en bestelden een superlekkere croque bij Duo. Mmmm.... maar ik was al omgeven door een blauwe gloed, zo ongeduldig was ik om mijn blauwe gedichten voor te dragen.


    Ik had eerst een zot idee: een rode carnavalsneus opzetten, of mijn lippen blauw schilderen, die rode pruik van jaren geleden terug opdiepen enz... Maar ach, ik dacht bij mezelf: dametje, je bent bijna 70, doe niet zo mal. Maar het was carnaval.


    Het licht kwam van boven. Op mijn wit kopje een effect van jewelste. Wazige fotookes. Zei tegen N. dat ze mij van bovenaf moest fotograferen of in profiel. 'Moet ik dan aan het plafond hangen?' zei ze giechelend. We hadden pret.

    Het concertje was superleuk. Zo vertederend, die eerste pogingen om een melodietje te spelen op de gitaar, van de eerstejaars. Het mooist klonk het samenspel, met Marie en Ward.

    Ik moest 2 x voorlezen. Eerste sessie: mijn blauwe lentegedichtjes. 's Morgens was de lucht blauw en scheen het zonnetje, maar 's avonds was het bar koud en regende en waaide het. Maar ik blauwde en blauwde. Het laatste woordje van 'café bluenote' was 'ultramarijn'. Ultramarijn is een blauw pigment, dat gewonnen wordt uit lapis lazuli, een kostbare halfedelsteen. De mooiste zijn afkomstig uit Afghanistan. Ultramarijn betekent 'van over de zee', omdat het pigment in de middeleeuwen in Europa binnenkwam langs Venetië.

    blauw
    blauw zijn de pakjes
    van de voorbijrijdende renners
    met hier en daar
    flitsen van gele en paarse
    en witte en rode vlekjes

    voorbodes
    van de winterdood
    van de zich ontstapelende lente


    blauw
    blauw zijn de blauwgekielde boerkes
    met rood & wit genopte neusdoeken
    geelkoperen snottebellen
    obsederend ritme van dansende gilles
    op de grote markt in halle

    lente, carnaval


    café bluenote

    spaarzaam sprenkelden we woorden
    over het mosgroene kleed
    bij een lekker glaasje wijn
    en een knabbeltje verbeelding
    noemde ik je mijn lief, mijn lief
    van ultrmariijn



    Mijn tweede voorleessessie: tanka en kyoka. Omtrent carnaval. Het ging over vreemd geklede reizigers, make-uppen in de trein, de onbedaarlijk blauwe jurk en de knalrood gestifte lippen van een jongeman, de okerkleurige tekens op een lichaam, de kobaltblauwe mond en de rode neus van een clown.

    N. zei dat het goed was en ik geloofde haar.

    winterstation
    op het doorregend perron
    verschijnen plotseling
    van overal, van nergens
    vreemd geklede reizigers

    vandaag carnaval
    vrolijk opent het meisje
    haar doosje make-up.
    oogschaduw, poeder, lipstick-
    de reizigers kijken steels

    ochtend, carnaval
    hij verft zijn lippen knalrood
    en stapt in een japon
    van onbedaarlijk blauw
    zo treedt hij uit het duister

    ik tooi mijn lichaam
    met tekens van gele oker
    kobaltblauw mijn mond
    en hagelwit mijn handen
    rood de neus van een clown

    there's something
    in the air! in het café
    zoent een dame
    haar twee roze poedels
    en ook elke klant



    Johan vertelde, dat het geluid van 'onze' gitaar niet te vergelijken is met de ongeevenaarde klanken op de flamenco-gitaar.

    Leerling was een beetje zenuwachtig. Leraar Johan verklapte een geheim: eet een banaan vooraf, dan word je rustig.

    Samenspel: Marie, Johan, Ward. Het mooiste plaatje.


    Achteraf nog een kriek (ik verkoos een rood wijntje: Mouton Cadet) in het Parlement, de leukste kroeg van Halle

    03-03-2016 om 00:00 geschreven door nicole2  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:literatuur
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 11/04-17/04 2022
  • 24/01-30/01 2022
  • 14/06-20/06 2021
  • 07/06-13/06 2021
  • 15/02-21/02 2021
  • 30/11-06/12 2020
  • 23/11-29/11 2020
  • 28/09-04/10 2020
  • 21/09-27/09 2020
  • 14/09-20/09 2020
  • 24/08-30/08 2020
  • 20/07-26/07 2020
  • 18/05-24/05 2020
  • 04/05-10/05 2020
  • 27/04-03/05 2020
  • 13/04-19/04 2020
  • 06/04-12/04 2020
  • 27/05-02/06 2019
  • 25/03-31/03 2019
  • 29/10-04/11 2018
  • 24/09-30/09 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/09-17/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 17/07-23/07 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 26/12-01/01 2017
  • 28/11-04/12 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 11/01-17/01 2016
  • 30/11-06/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 31/08-06/09 2015
  • 24/08-30/08 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 10/11-16/11 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 09/12-15/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 02/01-08/01 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 13/08-19/08 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 24/12-30/12 2012
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 02/11-08/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 12/10-18/10 2009
  • 05/10-11/10 2009
  • 17/08-23/08 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 03/08-09/08 2009
  • 27/07-02/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 08/06-14/06 2009
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 04/05-10/05 2009
  • 30/03-05/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 12/01-18/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 18/02-24/02 2008
  • 11/02-17/02 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 21/01-27/01 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 17/12-23/12 2007
  • 10/12-16/12 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 08/10-14/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 10/09-16/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 02/07-08/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 02/04-08/04 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 26/02-04/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 12/05-18/05 1980

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Welkom op mijn blog!
    Zoeken met Google



    Startpagina !

    Mijn favorieten
  • it's not only rock and roll, baby, not only rock and roll
  • anemoon
  • Ward Mertens schrijft


    Laatste commentaren
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Copulation in English
  • Jou blog is echt mooi. Ik heb in Halle gewerkt ook in Lembeek. (Fernand.)
        op De bus nemen in Amman.
  • Wens u nog een fijne dag (Dirk)
        op De bus nemen in Amman.
  • Avondlijke repliek (Frits Schetsken)
        op CATACOMBEN
  • vriendelijk blog bezoekje (kinrooi webradio)
        op REKTO VERSO
  • Goedemorgen (Dirk)
        op REKTO VERSO
  • Heb een mooie zonnige warme donderdag (tricia)
        op Japanse schrijfsters
  • Waw! (Ward Mertens)
        op Japanse schrijfsters
  • Waw! (Ward Mertens)
        op Japanse schrijfsters
  • Goedemorgen (Dirk)
        op Japanse schrijfsters
  • Zondag (Ward)
        op Pudding en poezen
  • Knap gedicht! (Ward Mertens)
        op CATACOMBEN
  • Eeuwige jeugd (troebadoer)
        op Coloma 2017
  • Fijn je weer te lezen (Ward Mertens)
        op zodra het vrouwelijke ontspoort begint de wereld te wankelen
  • Boeken (Ward Mertens)
        op 2016-2017
  • Ben ook dol op de mannekes van Eva (Ward Mertens)
        op Eva Mouton
  • Alsof ik er zelf bij was (Ward Mertens)
        op Kunst in het dorp
  • Prachtig stuk (Ward Mertens)
        op niet de minste wolk
  • Goedemiddag (Dirk)
        op niet de minste wolk
  • Ziet er supertof uit! (Ward)
        op De poëziebus!
  • Categorieën
  • cultuur (116)
  • literatuur (174)
  • small talk (57)

  • Mijn favorieten 2
  • Wat ik nu ben heeft geen taal bij u

  • Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    netpiraat
    blog.seniorennet.be/netpira
    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!