o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
06-11-2007
cherubijnen 2 - het meisje met de feesten
(vervolg cherubijnen 1)
1.
het is november, wellicht de ideale engelentijd. toevallig ontmoette ik een paar dagen geleden op de trein een oude, lichtgevende serafijn* die al jaren op aarde in mensengedaante rondloopt. deze engel van de hoogste categorie verkondigde plechtig dat weldra een beeltenis van me door de hemelruimte zou worden gestuurd, zodat ik mezelf opnieuw zou ontmoeten vele jaren terug in de tijd.
deze welwillendheid vertoonde hij alleen maar op 1 voorwaarde: dat ik hem aardse informatie zou doorspelen omtrent een geheimzinnig personage, codenaam silk okie. ik voelde me plotseling meespelen in een of andere ouderwetse james-bondfilm, maar of ik de info heb gevonden en doorgestuurd, doet hier in dit blogje eigenlijk niet ter zake. toch zal het de aandachtige lezer niet zijn ontgaan dat boven dit bericht de beruchte beeltenis prijkt. de serafijn zal dus tevreden zijn geweest met mijn kreetjes en gefluister.
ik wil het hier in dit bericht eigenlijk hebben over cherub 2, een engeltje dat me onlangs werd voorgesteld door cherub 1. omdat cherub 2 tekenen vertoonde van gelijkenissen met mezelf, tientallen jaren terug, vond cherub 1 dat we moesten samenkomen om eventuele verleden en toekomstige metamorfoses te bespreken, we konden nooit voorzichtig genoeg zijn betreffende onzer beider levensloop, een verwittigde engel is er twee waard, als jullie begrijpen wat ik bedoel - vandaar ook bovenstaande beeltenis als ultieme baken.
zoals altijd bij een eerste kennismaking, maakte cherub 2 op mij een diepe, alhoewel licht mistige indruk. kon niet anders! als je dezer dagen als hemelgeest naar de aarde reist moet je met dit herfstweer door dichte mistbanken en voorbijdrijvende stormwolken. toch onderscheidde ik doorheen de slierten witte lucht een wonderbaarlijk wezen, dat me vreemd genoeg deed denken aanmijn droom omtrent een engelachtig koekendozendametje met roze wangen, een pruiilmond en een leuk krullenkapsel, helemaal gekleed in tule en zijde.. dit persoontje zat bovendien in een orangerie thee te drinken uit een bebloemd kopje, typisch engels natuurlijk....
maar ach en wee! cherub 2 was absoluut niet akkoord met mijn hemelcommentaar over onze eerste ontmoeting. niet dat zij een indruk wilde achterlaten van latex en leer, maar
euhm...engelse thee...toch niet. geef mij maar munt of sterke groene thee met kilo's suiker. tule, dan in een ballerinapakje op een terras in parijs. of in een bikini op de noordpool'.
oeps! van een duideljke profilering gesproken.....daarbij worstelde cherub 2 sinds haar (want dit keer is de cherub een zij) aankomst hier op aarde met echte mensenmuizenissen:
de laatste tijd krijg ik veel esoterische toestanden en goede raad over mij heen. mensen vinden het nodig om mij te zeggen dat alles goed komt, ying en yang, in het nu leven, grenzen verleggen, yoga, erin geloven. nee, nee, nee mijn gezond engelenverstand kan er niet meer tegen. gedaan ermee. ik wil wenen en ongelukkig zijn. janken als een hond in mijn bed. opstaan en de wereld vervloeken. oh hell-gevoelens kweken. niets meer schattigheid of bloempjes in de wei. ik ben op zoek naar evenwicht, het beruchte ik sta in het leven en adem. wel, ik kan het niet. ik ben dan maar extreem, de onevenwichtige onstabiele, die van niks iets begrijpt. soms in het hoog en soms in het laag. en daarom stuur ik berichten naar mijzelf 20 jaar later. ...
tja, cherub 2 is ondanks haar verzuchtingen 'in het hoog en in het laag' (wat betekent: in de hemel en op aarde) ijverig bezig een volwaardig mens te worden. moet ze ook, wil ze haar cherubijnenopdracht (wijsheid, kennis en inzicht brengen in het leven van iedereen) tot een goed einde brengen.
bij het afscheid vertelde cherub 2 mij echter dat zij desondanks toch de hele tijd door feesten in haar hoofd had, een fenomeen dat hoogstwaarschijnlijk te wijten was aan haar engelenafkomst. het wemelde van feesten die zich integraal en in technicolor, als op een supergesofistikeerd flatscreen plasmascherm in haar verbeelding afspeelden. oeps! haar ultieme droom was dat zij die feesten eens in de realiteit zou kunnen verwezenlijken, maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren...
of begreep ik het helemaal verkeerd: wilde zij misschien het concept van de feesten als een constante in haar geest bewaren, zodat zij met een simpele transformatietechniek, eigen aan de sjamanistische traditie, plotseling kon 'verhuizen' naar een subliem, uitzonderlijk feest, waarbij zij dan ogenblikkelijk in een lief feestbeest veranderde, terwijl haar omgeving zich simultaan aanpaste aan de kleur van elk feest afzonderljk?
hehe, wat een hemels, uitzonderlijk verhaal! vanaf nu noem ik cherub 2 het meisje met de feesten...
2.
ik moet toegeven dat de avonturen
van cherub 2 mij af en toe binnenpretjes bezorgen - ik ben dan ook een
eerbiedwaardige, ervaren, barokke putti - maar toch vind ik dat cherub
2, net zoals cherub 1, in de toekomst mijn volle steun en medewerking
moet krijgen in haar zoektocht naar mensengeluk. alle begin is moeilijk. cherub 2 stuurde mij niet zo lang geleden plotsklaps een licht alarmerend bericht: zij sukkelde met een ronduit dwaas mensenprobleem....
ik ben geopereerd!! ik vind dat cool. want ik woon in belgië en kan zomaar een ziekenhuis binnenwandelen en alles fixen wat fout is. niets ergs hoor, ik ben gewoon een wijheidstand kwijt, doet pijn, maar nu 3 dagen later, kan ik weer hartelijk babbelen.
haha! een engel die naar de tandarts moet! kom dat tegen!
maar, ach, dames en heren, liever dan mij vrolijk te maken over (hihi) een onnozel wijsheidstandje, wil ik hier (dit is een ernstige literaire blog, weetjewel!) finaal en uitgebreid aandacht besteden aan de liederen die cherub 2 componeert tijdens haar verblijf hier op aarde. zij schrijft sinds een tijdje fragiele, jonge spreekslierten en stuurt ze mij op. ik heb haar toestemming gevraagd ze in mijn blog te verwerken, want zelfs een engel beschikt over copyright, vermoed ik...
3.
Ik ging naar zee om zee te zien Ik was alleen en de meeuw wandelde mee Met onze poten in de zee hadden we het over de prijs van het brood en de kwaliteit van het water Ik ging naar zee om zee te zien Ik was alleen en de meeuw wandelde mee Met onze poten in de zee hadden we het over bellen blazen en onkruid in de vijver Ik ging naar zee om zee te zien Ik was alleen en de meeuw wandelde mee
deze spreeksliert gaf aanleiding tot volgende uitwisseling van berichten door het hemelruim:
' zie je wel, je beheerst de poëtische taal tiptop! inhoudelijk
ontwikkel je in dit gedicht een heel mooie gedachte: je wil de de zee
zien, je bent alleen, maar je eenzaamheid wordt 'gedragen' door de
meeuw, die zusterlijk, broederlijk, vriendelijk, liefelijk met je
meeloopt. de meeuw troost je. heel verrassend is dat je in je gesprek
met de meeuw niet praat over bijvoorbeeld de kleur van de wolken of het
water, maar over dagdagelijkse beslommeringen als de prijs van het
brood.
de
suggestie van 'bellen blazen' en 'het onkruid in de vijver' bezit
eigenlijk reeds een toegevoegde waarde, speelsheid bijvoorbeeld en het
onkruid als symbool voor iets wat wij mensen weg willen maar eigenlijk heel
natuurlijk is en daarom niet passend in het 'materiele' verhaal van
nuttigheid en efficiëntie.
heel
knap is de vormgeving van je gedicht. het zit perfect in elkaar, je
breekt de woordgroepen op de correcte manier af, de herhalingen (het
refrein!), de alliteraties en (binnen)rijmen versterken het ritme en
dus de poëtische kracht van deze luttele verzen. het woord 'vijver'
geeft dan weer een ander timbre aan: de ij-klank is afwijkend en is het
je bedoeling je gedicht wat mijmerend te besluiten of sluit je hiermee
je gedachtengang af (de zee is oneindig, de vijver eindig, want
afgebakend)? opvallend is dat je drie keer refereert naar water: de
zee, de vijver, het water.... opvallend is ook dat je geen leestekens
gebruikt, wel hoofdletters.
en
nu komt het: als ik een gedicht bespreek voeg ik er ook 2 percent
opbouwende kritiek aan toe (altijd, altijd vind ik wel iets, geen enkel
gedicht is volmaakt!) - ik hou niet van het woord 'poten' als je
refereert naar jezelf.
hehe, jij hebt als jonge engel kleine elegante voetjes, zeg!
(nooit zelf je waarde verminderen, dit geldt ook in het dagelijkse leven, heb een ultiem respect voor jezelf en je lichaam!)
maar
er is natuurlijk het probleem van de meeuw, van wie je wel kunt zeggen
dat hij poten heeft. wat te doen? een lief woord vinden dat bij jou en
bij de meeuw past? ik suggereer het diminutief: 'pootjes' veel
schattiger en ook passend bij de vogel.
natuurlijk
hoef je mijn suggestie niet te volgen, want eigenlijk
is je gedicht foutloos. dit is een krachtig, speels, grappig en
dromerig gedichtje, helemaal voor jezelf sprekend zoals ik je nu al ken.
(als je er in slaagt enkele gelijkwaardige gedichtjes te schrijven heb je al een cyclus!)'
cherub 2 antwoordde hierop bijna ogenblikkelijk:
Wauw, stiekem vind ik je bespreking wel heel fijn! Vreemd dat mensen opeens dingen zien in mijn woorden. Over
de binnenrijm en buitenrijm en woordgroepen en afbreken had ik nog
nooit nagedacht. Ik ken die termen, maar termen zijn mijn ding zo niet.
Ik lees gewoon hardop en hoor dan waar het rammelt. Maar wel fijn dat
iemand zulke woorden bij mijn gedicht plaatst. Opeens lijkt het zo
volwaardig. Alsof het echt iets betekent, terwijl het gewoon woorden
zijn die in een versleten map in mijn hemelse balzaal liggen. Het referen
naar het water doe ik vaak. Water vind ik zo iets vreemd. Het is een vreemde substantie, wij zijn
water. Ik vloei uit kranen. Ik begrijp je kritiek rond poten, maar
'pootjes' vind ik niet mooi. Ik wil vooral dat het aards blijft. Want dat
vind ik zo'n lelijke poëzie, zo'n zweverige toestanden. Verkleinwoorden
maken een gedicht vaak te. Met aards bedoel ik niet zwaar. Gewoon,
echt degenlijk, menselijk. Mens en dier hebben van die gekke dingen
waarmee ze op de grond staan, van mij mag dat best poten genoemd
worden.
tja, cherub 2 bevindt zich duidelijk in een toestand van constante verwondering over aardse toestanden! tenslotte stuurde ze me nog enkele hersenspinsels, die ik voor het einde van dit bericht heb bewaard:
Smeerkaas Het is niet waar dat ik altijd lach en toch Tussen kuip en madelief ligt een schoon uitzicht Maar ik zou de zee wel eens willen zien
Elke dag ruim je samen met de resten van het avondeten jezelf op Je leeft enkel nog van voordeur tot brievenbus De postbode rijdt voorbij
deze laatste gedichten zijn literaire
juweeltjes. het gedicht smeerkaas is
een eerder grappige verwoording van het (voor een engel heel begrijpelijk) verlangen naar ruimte, maar in de laatste spreeksliert weet cherub 2 op intense manier uitdrukking te geven aan mensengevoelens van ultieme vervreemdig, existentiele isolatie en eenzaamheid.
alhoewel zij nog niet zolang op aarde is verschenen, heeft cherub 2, ondanks haar jeugdige speelsheid en fantasie, bijna onmiddellijk de belangrijkste problematiek in het mensenbestaan gedetecteerd. wij stervelingen kunnen dus nog hopen op een betere toekomst, want o, jubel, er lopen hier op aarde schitterende cherubijnen rond (onzichtbaar weliswaar, maar toch duidelijk aanwezig!), die ons mensenkinderen perfect aanvoelen en dan ook de beloften in zich dragen van intense liefde en troost...
Het Nederlandse woord 'seraf' is via het Latijn afgeleid van het Hebreeuwse werkwoord saraph (branden), zie ook het akkadische woord sarapu (branden) en het middelegyptische śrf (warm zijn).
Men beschrijft hen als engelen
met vier gezichten en zes vleugels.
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
