o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
17-12-2007
oranje
1.
haha! tegenwoordig zap ik regelmatig naar de kookprogramma's van de donkere britse schoonheid nigella lawson. deze dame vertolkt met brio een kookmadame die duidelijk zelf immens veel plezier beleeft aan haar kooksessies. niet alleen begeieidt ze haar pruttelende stoofpotjes met charmante kreetjes en gefluister, zij is ook intens gevoelig voor de geuren en kleuren, voor de versheid en de kwaliteit van het voedsel. zij beschrijft de metamorfoses van de ingrediënten tijdens het bakken en braden met zalige termen als tongstrelend,
mals, krokant, smeuïg, delicaat, perfect match, overheerlijk, hemels, goddelijk... zij heeft ook intense aandacht en een goed oog voor de presentatie, de vormen en de uiteindelijke kleurencombinaties van haar gerechten. een schitterende madame voor een schitterend kookprogramma, om duimen vingers van af te likken!
deze inleiding om opgelucht aan te kondigen dat mijn clémentineconfituur na enige inleidende experimenten perfect is gelukt. ik ben natuurlijk niet zo knap (in alle opzichten) als nigellaatje, maar toch heb ik me bij het pruttelen van en het roeren (met een houten lepel!) in de schitterend oranje confituur bijna zo vrolijk gevoeld als deze dame. het turen in de smeuïge jam bezorgde me een uitgesproken erotisch genot, mijn zorgen verdwenen als sneeuw voor de zon en hehe, ik raad iedereen aan zich enkele uren in kokende oranje jam te verdiepen als ultiem middel tegen winterblues!
2.
de aandachtige lezer van mijn voorlaatste bericht weet misschien nog dat ik de afghaanse clémentines (het waren eigenlijk spaanse, maar ik kreeg ze van afghanen) uiteindelijk in vier partijen had verdeeld. nadat het probleem van de kortsluiting was opgelost kon ik eigenlijk beginnen, twee dagen te laat weliswaar, maar de gesuikerde rondellekes zagen er nog ijsfris uit, want ik had de nachtvorst langs een raamspleetje binnengelaten. mijn keukentje fungeerde als een reusachtige ijskast en alle voedsel werd zo perfect gedurende de twee 'sluitingsdagen' geconserveerd. een mens moet wat inventief zijn en een algehele kortsluiting in een keukentje mag de pret zeker niet bederven.
nu, om een lang verhaal kort te houden: de eerste partij rondellekes kookte ik zoals aangegeven op de verpakking van de minutesuiker. vijf minuten dus, maar het resultaat was een vloeibaar papje jam. bij de tweede partij voegde ik een poederzakje pec, verdikkingsmiddel dus, het resultaat was al heel wat beter. de derde partij liet ik gezellig drie kwartier inkoken (zoals in het turks recept), het hele huis rook na afloop naar mandarijntjes (heerlijk!). de vierde partij kookte ik samen met de eerste partij (die ik nog eens wou laten inkoken) gedurende ook vijfenveertig minuten en ik voegde er drie zakjes pec bij. resultaat: schitterende, vaste confituur, heerlijk smeerbaar op de boterham, maar ook geschikt als accompagnement bij gebraad en wit vlees.
het verdelen in de potten verliep een beeje onhandig (moeilijk mikken in kleine potjes!) maar met een natte doek veegde ik daarna het gegozzel schoon. ik telde 20 potten jam, in alle formaten: van snoezige kleintjes tot reuze weckpotten! fantastisch! ik heb er reeds vijf weggeschonken en 1 opgesoupeerd, want tja, dames en heren, het is bijna kerstmis, tijd voor kadootjes, smulpartijen en kleine, delicate genoegens...
3. (nawoord)
vóórik aan bovenstand blogbericht begon (het zal het laatste zijn voor dit jaar!) ben ik toch even blijven stilstaan bij de kleur oranje*. op internet* vond ik dit:
Positieve associaties met de kleur oranje.
Plezier, trots, verheldering, doorzettingsvermogen, voortplanting en sexualiteit.
ach, ach, de positieve eigenschappen van de kleur oranje vind ik helemaal bij mezelf terug, de negatieve eigenschappen natuurlijk ook. want ik beken: ondanks mijn engelentaaltje ben ik geen engel, en in mijn rijk gevuld leventje heb ik al die mooie en lelijke emoties met volle teugen kunnen ervaren. maar toch was het vervaardigen van oranje confituur in deze donkere dagen een uitgesproken positieve ervaring, die voor dagenlange vrolijkheid en hilariteit heeft gezorgd in mijn stoffig winterhuisje.
terwijl ik deze zinderende zinnen neerschrijf, denk ik ook voortdurend aan mijn gedicht oranje, jaren geleden neergepend en volgens een goede vriend een van mijn beste, vrolijkste, meest persoonlijke gedichten ooit.
vóór ik iedereen een zalig kerstfeest wens, wil ik deze verzen nog eens overpennen. beste lezers, in onderstaande gedicht zijn jullie de plechtige getuige van mijn metamorfose: in de winter verander ik in een schitterende, sappige sinaasappel....
ORANJE
(de zachtste winter ooit)
melkbeige licht zoent het
nepschuim
in dit land, afwisselend roze,
afwisselend azuur.
soms valt regen bij sluiers.
stromen vocht lijmen
roodomrande ogen dicht - wanhopig
klapwieken
ijle gordijnen van nooit helderder
water.
toch heerst hier de paarse geur
van hyacinten,
de suikerkleur van fruit.
doordringend oranje vult
me, als een kussen. ik ben een
sinaasappel, een vrucht
met een bloedsomloop, barstensvol
vezels sap. nauwelijks
berijmd schetter ik oranje, een
barenswee in hoogwinter.
mijn lijf deel ik in partjes.
vrolijk schommel ik,
een wankel, veelkleurig schip.
zuiderse bitterzoetheid
doet amberkleurig sap sijpelen,
het dringt doorheen dromen
van sneeuw, dringt diep in de
harten van ijs. onsneeuw,
wolken weliswaar, winter. de
zachtste winter ooit.
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
