de trotse nederlandse stad rotterdam werd tijdens de tweede wereldoorlog platgebombardeerd. de verrijzenis daarna was indrukwekkend. rotterdam werd een van de weinige nederlandse steden met een hoge skyline en de talloze wolkenkrabbers geven de stad een hypermodern, internationaal allure. 

elk jaar vindt in rotterdam ook een groots poëziefestival plaats, poetry international. wij waren uitgenodigd op een boekpresentatie.

ik kopieer en plak eerst de aankondiging:

Schilders en dichters gaan voor Gaza

Onder leiding van een professionele veilingmeester gaan bekende Rotterdammers als Straatkrant redacteur Sander de Kramer, oud-CBK directeur Hans Abelman, deelraadsvoorzitter Carlos Gonçalves, D66 gemeenteraadslid Salima Belhaj en Adriaan Zeijlans bij de speciale kunst en cultuurveiling proberen €10.000,- extra binnen te halen voor de medische campagne van de Stichting Palestina. Dit doen zij door onder andere een gedicht van Jules Deelder, een bronzen kat van Albert Kramer en een aquarel van dichter-schilder Rien Vroegindeweij te veilen. De veiling vindt plaats op zaterdag 13 juni van 13.00 tot 18.00 uur in het Centrum Beeldende Kunst aan de Nieuwe Binnenweg 75 te Rotterdam.

Tijdens de veiling presenteert uitgeverij De Brouwerij de Nederlandse vertaling van Mahmoud Darwish bundel Waarom heb je het paard alleen gelaten. Darwish, die vorig jaar overleed, was een graag geziene gast op Poetry International. In samenwerking met Poetry International zullen internationale dichters, onder wie Mourid Barghouti (Palestina), Dunya Mikhail (Irak/VS), Matthew Sweeney (Ierland), Luke Davies (Australië) en Nederlandse dichters als Jana Beranová, Rien Vroegindeweij en Salah Hassan werk van Darwish en van henzelf voordragen.

gosh! niet alleen zou ik naar gedichten van mijn geliefde mahmoud darwich kunnen luisteren (wiens bundel trouwens uitstekend vertaald werd door Kees Nijland en Asad Jaber), ook van de gedichten van jana beranova, stadsdichteres van rotterdam, matthew sweeney en luke davies (wiens werk ik reeds kende) zou ik kunnen snoepen.

ik vind een namiddag of avondje poëzievoordracht heerlijk, dus hadden wij (a. en ik) gezwind treintickets richting rotterdam gekocht. maar owee! deze reis zal voor altijd in ons geheugen gegrift blijven! we vertrokken thuis om acht uur en kwamen maar om halftwee in rotterdam centraal aan.....met een halve dag vertraging.

reden? in antwerpen was een bovenkabel gebroken en de ganse flow reizigers werd geëvacueerd naar een treintje richting kapellen. dan 20 kilometer met bussen naar essen, dan op een treintje naar roosendaal, dan weer op de trein naar rotterdam. tussendoor wachten, wachten, wachten...onder begeleiding van het rode kruis en de politie.

ik had 's morgens al een vreemd voorgevoel: toen ik poesje pipo van zijn portie poezenkorrels perfect fit für verspielte energiebündel pour les petites boules d'énergie voor speelse deugnieten voorzag, glipte het zakje pardoes uit mijn handen en daar rolde een zee van korrels over de keukenvloer... daarna morste ik een grote plas koffie op tafel en ik wist het: vandaag zou een onvergetelijk gekke dag worden, met stommiteiten en miserie, vandaag zou alles vierkant draaien haha!

argh! toen we in het kunstencentrum arriveerden, was het eerste deel van het programma reeds afgelopen. toch kon ik nog naar de schitterende barghouti luisteren (die niet van retoriek houdt, naar hij zelf zegt, opmerkelijk, voor een arabier!) en de voordracht van luke davies en matthew sweeney vond ik helemaal ok. 

sweeney, een ierse dichter, was vooral heel erg iers, dat wil zeggen: helemaal dronken (van poëzie!), hij droeg zijn gedichten met de nodige zwier voor, maar vooral luke vond ik heel pittig. een laatste vers van zijn gedicht blijft door mijn hoofdje spoken: 

and I loved him for his pretending.

hij had het over zijn vader, dat hij hield van zijn vaders doen alsof, oooooh.. Yes, I' m a great pretender... het liedje van The Platters startte onmiddellijk op en ik bleef het de hele tijd binnensmonds zingen, tot laat in de namiddag zelfs, op een zonnig rotterdams terrasje, bij het verorberen van een vegetarische koekoe... 

ik hou van mensen die kunnen doen alsof. doen alsof ze dromen, doen alsof ze iemand zijn, doen alsof ze liefhebben, doen alsof ze gelukkig zijn, of treurig, of plezant. doen alsof houdt ons in leven, we moeten zowel de droefheid als het geluk op een staander kunnen zetten, er afstand van nemen, er naar kijken en luisteren, als was het iets buiten onszelf.

dan kan het helemaal geen kwaad.

Bijlagen:
http://australia.poetryinternationalweb.org/piw_cms/cms/cms_module/index.php?obj_id=8190   
http://ireland.poetryinternationalweb.org/piw_cms/cms/cms_module/index.php?obj_id=11102   
http://mouridbarghouti.net/Mouridweb/english/index.htm   
http://www.youtube.com/watch?v=PtXnUEW_OXw   

1.

ik heb een geliefkoosd pintenplekje in halle: een neventerrasje van het café de sleutel op het possozplein, onder de platanen. daar spreek ik dikwijls af met vrienden om een pint te pakken. het bier is er lekker en goedkoop, je zit wat afgezonderd van het café- en grotemarktgewoel en je kunt er ook een balleke verorberen met een kuipje mosterd, een lekkernij die heerlijk smaakt bij een frisse orval, mijn favoriet ardens bier dat naar mijn mening nergens anders in halle op zo’n puike wijze wordt geserveerd.

verleden zaterdag had ik weer prijs. het was wel een beetje kil buiten maar op een of andere manier belandden we toch onder de platanen. ik vertelde aan mijn schrijfmaatje over mijn aardbeienconfituuravontuur. dit keer was het experiment grandioos gelukt: dikke, smeuïge brokken aardbei in een schitterend karmozijnrode jam met tegelijk stevige en zachte textuur.

(van mijn afghaanse buurman had ik een grote hoeveelheid rijpe bioaardbeien cadeau gekregen, als dank voor mijn hulp bij het schrijven van een brief. ik was al om zes uur 's ochtends begonnen met het sorteren van de vruchten, ik wou de te rijpe exemplaren eruit en hield  uiteindelijk nog een enorme hoeveelheid flink gewassen vruchten over, die ik dan gezwind tot heerlijke confituur verwerkte).


ik zeg altijd bij mezelf: ik wil bij literaire gesprekken niet afdwalen, niet beginnen kletsen en roddelen, maar ondanks mijn goede voornemens lukt dit nooit. nadat ik een kersvers (ik wou bijna zeggen: aardbeienvers) verhaal van mijn maatje w. (nee, niet een supersized maatje in een kledingwinkel voor dames met een grote maat, maar de schitterende initiaal van mijn schijfvriend, in het engels klinkend als debbeljoe) onder de loepe had genomen, nadat ik mijn gedicht noet uit mijn tas had opgediept, mijn vorderingen in het sublieme dans, dans, dans van haruki murakami van commentaren had voorzien, nadat ik 's nachts komen de vossen van cees nooteboom en een sublieme dichtbundel van william cliff aan mijn maatje had uitgeleend, kwamen de tongen los en begon het leukste deel van dit literair bedoelde gesprek: een sessietje small talk.

ik vertelde w. (bij het verorberen van het balleke) hoe ik per ongeluk in mijn tuintje vliegen had ingeslikt en mijn haar had verbrand bij het aansteken van een flinterdunne havannasigaar (verbrand haar stinkt trouwens verschrikkelijk!). debbeljoe vertelde me over zijn voornemen om de reuzengrote opgeblazen badeend te gaan bekijken die in de hasseltse kanaalkom ronddobbert (hilarisch!) en natuurlijk had hij het ook over de verkiezingen...

2.

ach, de verkiezingen... eigenlijk wil ik niet teveel tijd besteden aan een item dat ik heb losgelaten (literatuur is al overrompelend genoeg), maar toch las ik de ochtend van de resultaten dat tim vanhamel, rockmuzikant, er ernstig over dacht naar wallonië te verhuizen en op het vrt-nieuws zeiden ze dat weer 450 banen worden geschrapt bij dhl..

daarom knip en plak ik hieronder mijn recent mailverkeer met mijn maatje, de lezer moet maar zijn conmclusies trekken...

Subject: RE: la belle

From: Ward Mertensmsn.com

Date: 8/06/2009 20:51

To: Nicole Van Overstraeten@telenet.be

Lieve Aardbeiendame,
 
Ik kan jouw analyse alleen maar bijtreden.
 
Gisterenavond gelezen in William Cliff. Leest zeer vlot, zit vol spitse humor en literaire vondsten. Heerlijk!
 
Groeten,

Ward Mertens @ chocolat


 

Date: Mon, 8 Jun 2009 06:42:20 +0200
From: nicole.van.overstraeten@telenet.be
To: wardmertens@msn.com
Subject: Re: la belle

vanmorgen zoemde al een blogericht door mijn hoofd betreffende de verkiezingen, misschien schrijf ik het wel op. wallonië stemt prachtig links, maar ik heb ook een vaag vermoeden dat de ps en de cd&v voor beide bevolkingsgroepen eenzelfde emo-waarde hebben. wat hun regeringen er in de praktijk zullen van terechtbrengen: wel, ik ken het klimaat in halle en ik ben me er meer en meer van bewust dat ik eigenlijk een grootstedelijke (brusselse) mentaliteit heb. ik bracht ook bijna 40 jaar van mijn leven door in grootsteden. maar wat weet ik van la flandre profonde? niets. ben altijd verbaasd dat vlamingen zo vlaams willen zijn, heb de indruk dat zij steeds bezig zijn met het construeren en reconstrueren van een ego, een platstrijken van een gedeukt gevoel van eigenwaarde. terwijl ik vind dat een gevoel van eigenwaarde niets te maken heeft met pathologie...

wanneer zullen politici zich eens gaan bezig houden met echt grote thema's: het sociaal en ecologisch klimaat, de natuur, werkgelegenheid, menswaardigheid, vriendelijkheid???

dit klinkt erg soft, maar ach, ik vind vriendelijkheid en hoffelijkheid belangrijk...

mvg

nicole

ward mertens wrote:

Hey Nicole,
 
Het was gezellig onder de platanen (met Orval en balleke) en ik ben benieuwd naar mijn ontdekkingen in de poëziebundels.
  
Ik ben vandaag voor het eerst elektronisch gaan stemmen en ben de uitslagen aan het volgen via de vrtnieuwssite. Ik weet dat ik niet verbaasd zou mogen zijn, maar dit was niet de uitslag die ik verwachtte. 'k Ben wel blij dat Ecolo het goed doet, maar verdorie toch, de vlamingen stemmen niet (meer?) op Groen. Qua zetels lijken ze wel status quo te blijven. Wel goe dat ze in Halle een procent vooruit gaan. Over Leuven is er nog niets bekend. Tijdens het stemmen zag ik dat Erwin op de lijst stond. Ik heb hem een stem uit sympathie gegeven.
 
Genoeg verkiezingen gezien en erover nagedacht. Ik zwier mijn computer over 5 minuten uit.
 
Morgen nieuwe week, hopelijk een nieuw hoofd, veel schrijven en graag zien. Daarvoor heb ik Groen! niet nodig
 
Groeten,

Ward Mertens @ chocolat  

3.

Bien, bien, na alle esbattementen en turbulentie, ben ik toch echt van plan om vanaf deze zomer de mooie steden en dorpjes in wallonië te gaan ontdekken…

09-06-2009 om 00:00 geschreven door nicole2