o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
15-04-2010
pablo neruda: het eerste wat ik zag
in het beginhof van diest werd tegelijk met literatuur op zondag (zie bericht van 5 april 2010) een kleine antiquariaat-boekenbeurs ingericht. ik zag daar dat oude wenskaarten van het interbellum aan 2 euro het stuk werden verkocht en ook schafte ik mij voor 50 cent een licht vergroende (want de kaft was oorspronkeliijk bloesemgroen) dichtbundel van pablo neruda aan, de vijftiende zang uit zijn canto general, ik ben ( yo soy)*.
pablo neruda schreef dit meesterwerk begin vorige eeuw. vannacht las ik het eerste gedicht en ik was weer eens voldaan. weg met mijn schuldvraag van: wat lees ik weer voorbijgestreefde poëzie en ben ik dan zelf zo'n kwakkel geworden dat ik hier in mijn warme bedje lig te genieten van de poëzie van dode dichters, in het trendy literaire wereldje hoogstwaarschijnlijk niet meer modieus???
maar pablo neruda is grandioos. daarom pen ik, net als james ensor, teksten die ik knap vind over in mijn schriftje, mijn eigen leuke blog, mijn literair dagboek après la lettre... wie weet reproduceer ik binnenkort een gelijksoortige radieuze tekst over wat ik het eerst zag, want ook mijn jeugd speelde zich af van station tot station...
De grens (1904)
Het eerste wat ik zag waren
bomen, ravijnen
met wilde bloemen getooid, wilde schoonheid,
vochtig gebied, bossen die ontvlamden,
en de winter achter de wereld, onmetelijk.
Mijn kindertijd: natte schoenen, geknakte stammen
geveld in het woud, door kevers verslonden,
overwoekerd doorlianen,
zoete dagen boven de haver
en de goudblonde baard
van mijn vader die vertrekt
naar de majesteit van
de spoorwegmaatschappij.
Voor
mijn huis groef het zuidpoolwater
diepe paden, poelen van duister leem
s zomers veranderd in gele atmosfeer
waardoor de karren huilden en kraakten,
zwanger van negen maanden koren.
Vluchtige zon van het Zuiden:
stoppels, rookwolken
boven wegen van scharlaken aarde, oevers
van rivieren met uitgeholde bedding,
hoenderhoven
en paardeweien
waar de middaghoning schitterde.
De stoffige wereld kwam trede voor
trede
de schuren binnen, tussen tonnen en touwen.
naar graanzolders vol met de rode
oogst
van de hazelaar, al de oogleden van het
bos.
Het leek alsof zij in haar
hete
zomerdracht opsteeg
met de dorsmachines,
langs hellingen, op de
met struiken geverniste aarde,
rechtop tussen de
eiken, onuitwisbaar,
klevend aan de wielen
als vermorzeld vlees.
Mijn jeugd reisde van station tot
station: tussen
de rails,kastelen van nieuw hout,
mijn huis zonder stad, nauwelijks
beschut
door vee en appelbomen met onbeschrijfelijke
geur,
liep ik, tengere jongen; mijn bleke
gestalte
werd doordrongen van verlaten
bossen en pakhuizen
vol graan.
* Pablo Neruda, Canto General, IK BEN, VIJFTIENDE ZANG, Masereelfonds Poëzie,1981, Gent
2010 is het ensorjaar in oostende. wij
hadden gratis kaarten voor de tentoonstelling bij ensor op bezoek
in mu.zee. gisteren dus om halfelf de trein op, het was zonnig en fris,
ideaal wandelweer. maar aan zee waaide het heftig en in de schaduw was
het barkoud. toch waren de bloesems reeds van de partij. hieronder een take van me (ik poseer werkelijk) in het leopoldpark.
gelukkig bood het mu.zee beschutting, de tentoonstelling in de romestraat was een aangename en (ver)warm(d)e intro voor
ons maandeljks oostends uitstapje. want wij zijn gek op oostende, onze
liefste badstad...
heb mij altijd afgevraagd of ik nu wel hield
van james ensor, van zijn maskers, zijn skeletten (hierbij een grappige aankleding van een doodshoofd)
Ooit waren wij iemand anders.
Vin Diesel in The
Chronicles of Riddick(2004)
zijn stillevens met
schelpen, zijn intrede van christus in brussel en zijn burleske
spelletjes en parades betreffende leven en dood... feit is dat mu.zee wel een mooie tentoonstelling heeft
opgebouwd rond deze gevierde en beruchte kunstenaar, zo met afwisselend moderne crèmekleurige zetels en oude tapijten en meubeltjes en
installaties met oude witzwarte en sepia foto's en snuisterijen en
brocante uit de belle-époque, verspreid over de zalen van de eerste étage
van het gebouw... op de achtergrond oude muziek en het geruis van het
afspelen van authentieke filmpjes over oostende in de belle-époque, die
je in mysterieuze salonnetjes terzijde kon bekijken.
in het blauwe
salon (dat zo genoemd werd naar het authentieke blauwe salon in het
ensorhuis) hangt een reuzengroot wandtapijt. een imitatie van de
oorspronkelijke intrede van christus in brussel, een doek (2,5 m. op
4.3m) geschilderd in 1889 en dat nu in het getty museum in los angeles
hangt. dit meesterwerk licht schitterend op in het mu.zee, een
feest voor het oog. maar ik vertoefde met graagte in het literaire
salon, waar ik las dat ensor fragmenten van zijn geliefkoosde auteurs in
schirftjes overpende... in vitrines heel oude fragiele exemplaren van
boeken uit ensors bibliotheek, ik lees zelfs de datum 1903 op de
voorpagina van een van de boekjes...
maar in een betreffende uitgave van knack* lees ik net een artikel, geselecteerd uit ensors biografie*, waarin zijn raadselachtige relaties met enige dames wat nader worden belicht. tja, ensor keek, fantaseerde en schreef over vrouwen, maar ze konden hem niet echt over de streep halen. de auteur van dit artikel vergat echter te vermelden dat ensor toch ook schitterende vrouwenportretten schilderde. wij fotografeerden stefanie in het wit, een dame aan het ochtendtoilet en de oestereetster.
en helemaal onderaan ziet u een surrealistische foto van een dame die uit het oorspronkelijke raam van ensors atelier naar buiten kijkt. mooi, toch?
* KNACK EXTRA, 2de jaargang 2, 5 februari 2010,
België -ISBN 0772-3210
* Eric Min, James Ensor. Een biografie, Meulenhof/Manteau, 2008
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
