o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
05-04-2011
kick ceramic
van 11 februari tot 27 maart 2011 werd in de halse stadgalerie de oude post werk vertoond van hedendaagse keramisten. als wij het woord keramiek horen, denken we vooral aan potten en beelden, maar niet aan zoiets als avant-garde! toch ben ik bijna twee maanden lang (ik was aangesteld als suppoost) geconfronteerd geweest met heel bijzondere kunstvoorwerpen en de reacties daarop van een heel bijzonder publiek.
zelf had ik na een paar weken al mijn
lievelingsobjecten uitgesorteerd. de installatie van unfold & tim
knapen, l'artisan électronique, waarbij het pottenbakken gecombineerd
werd met nieuwe digitale media, vond ik een technisch hoogstandje en was
een pubiekstrekker, maar slaagde er niet in mij te doen dromen. ook van de
lieflijke witte porseleinen gebruiksvoorwerpen van masami yamamoto en de
bokshandschoen van sisley xhafa was ik niet erg onder de indruk. de sponzen tabletten van martine de bruyn, de perfecte porseleinen schijven van christophe fink en zijn atlas der bewegingen waren werkelijk de moeite waard, maar toch ga ik me in dit bericht beperken tot de beschrijving van de kunstwerken die ik persoonlijk subliem vond.
zoals de zilveren fles op de porseleinen draaischijf waarop, volgens de
techniek van de anamorfose, een vogel (wielewaal!) werd weerspiegeld, op de
schijf alleen aanwezig in de vorm van een handgeschilderde aquarel van
een uitgerokken, onherkenbaar en vertekend beeld. jammer genoeg bezit ik
van het werk van sofie lachaert & luc d'hanis geen foto...
van lemm & barkey (keramisten houden blijkbaar van het ampersandteken!), die hier een porseleinen installatie toonden, gecreëerd naar aanleiding van een dansvoorstelling van needcompany, the porcelain project, heb ik wel een foto. le tourneur de toulouse, een soort wonderlijk draaiende 'lampadair' uitgevoerd in ragfijn porselein, op een draaivoet waarvan de randen subtiel en delicaat waren uitgerafeld. als je met je vingers langs de porseleinen draden aaide, hoorde je een heerlijk tingelend geluid, als van een bamboe windklok in een zenboeddistische tuin.
bezoekers vroegen mij dikwijls naar het werk van morgane deffense, een dame die een reiskoffer meebracht met porseleinen voorwerpen, die als een waaier uitgespreid op de vloer lagen. de kwaliteit van het porselein was optimaal, de referenties naar porselein als reisvoorwerp (porselein is uit het verre oosten tot ons gekomen, leveringen porselein werden in scheepsruimtes naar het westen vervoerd, het duurde soms jaren vóór ze hun einddoel bereikten, vele objecten gingen onderweg kapot) vond ik nostalgisch mooi.
georgette uittebroeck maakte voor deze tentoonstelling een enigmatisch kunstwerk. vele bezoekers en ikzelf wisten niet wat dit voorstelde: ingewanden, een reuzenpaddenstoel, hersenkronkels, schelpen, een zeemonster? maar bij een flitsbezoekje vertelde deze 65-jarige rondborstige dame met gloed dat zij een boomstronk in ontbinding had gemaakt, waarop een soort 'bellen' sybool stonden voor het nieuwe leven dat uit houtmolm ontstaat. haar realisatie en de verhalen errond vond ik uitermate boeiend, het materiaal stevig en wonderlijk, de binnenkant in een prachtig rood geschilderd. een onthutsend kunstwerk naar vorm en inhoud en pregnant aanwezig in de tentoonstellingsruimte. georgette vertelde mij ook dat zij zich nu verdiepte in de filosofie van nietzsche en daarrond wilde werken. bravo, gerogette, je bent een dame naar mijn hart!
de franse carole deltenre is een suprême feministe. zij vervaardigde een heel eigen komboloi, een interpretatie van de traditionele rozenkrans die alleen griekse mannen mogen manipuleren. het spelen met de kralen zou een vorm van meditatie zijn en leiden tot een gevoel van gelukzaligheid. de komboloi van carole deltenre is een porseleinen rozenkrans bestaande uit 99 +1 kraal. in elke kraal heeft zij de plooien en kronkels van een vulva getekend. dit kunstwerk toont de vrouwelijkheid open en bloot, maar tegelijk is deze realisatie een bewuste aanklacht tegen de duistere praktijk van de besnijdenis.
tot slot een kunstwerk van de parijzenaar damien gernay van dustdeluxe, voor mij het mooiste kunstwerk van de tentoonstelling. eigenlijk had damien een buffetkast moeten meebrengen, waar ook op dezelfde wijze de emailverf van 'afdruipt'. het geheel wekt associaties op aan een ontbijtgevecht met klodders zwartebessenstroop of vloeibare chocolade. ook is het alsof dit kleitablet druipt van bloed en tranen. ik vond dit kunstwerk heel erg zen, indrukwekkend.in zijn simpele eenvoud!
de vraag die ik me tenslotte de hele tijd stel: hoe komt het dat deze tentoonstelling zoveel leuke en toffe mensen kon aantrekken, die verrukt fluisterend doorheen de ruimte schuifelden en achteraf spontaan hun indrukken in het gastenboek neerpenden?
keramiek zit blijkbaar in de lift! bij deze kunstwerken werd niet alleen het zintuiglijke, het sensuele tasten en voelen van de mens geactiveerd, maar het visuele element werd gelinkt aan beweging.
het maken, het vertonen, het bekijken van dit soort avant-garde keramiek: een weergaloos spel, een verrukkelijke belevenis, niet alleen voor de kunstenaar, maar ook voor de toeschouwer!
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
