bijna snakken naar het einde van deze flutzomer. de laatse weken te maken gehad met allerlei bobokes: muggen- of spinnenbeten, weet niet waarvandaan, maar ze zaten zelfs tot in mijn haar en het jeukte de hele tijd, blaasjesbroebels tussen mijn vingers als het dan weer snikheet was zoals gisteren, een tintelende rechterhand omdat ik tot stukken in de nacht pd james had gelezen en mijn vingers tijdens de slaap klem raakten onder dat dikke boek, chronische insomnia en tegelijk ook nieuwe nachtmerries in de korte slaapuurtjes in de vroege ochtend enz enz...

leve september, als het fris en koud wordt en de zon de boomkruinen omvormt tot gouden wolken...

.

tot mijn grootste consternatie ook te weten gekomen dat de met vegetatie begroeide gebouwen in warchau (van vorig bericht) nep zijn! ik had in de maand juli een mailtje gestuurd naar jaroslaw kozakewicz. op 18 juli kreeg ik antwoord:


On 2011-07-18, at 06:14, Jarek Kozakiewicz wrote:

Dear Nicole and Ward,

Thank you very much for your kind e-mail. 

As far as the "Nature of/for living" is concerned, the film which is on show at BOZAR is just an artistic fiction. I was asked to present a project regarding the modernist architecture of the 60 and the 70 which still is a problem in contemporary Poland because of a-human solutions. Since I'm interested in ecology and environmental problems and I work quite often with scientists, I came up with the idea of this artistic science-fiction in order to show the urbanist and architectural absurd solution in the communist Poland in an undirect and quite an ironic way. I ment also to point out some urbanistic problems in Warsaw such as the lack of green spaces. 

Which means that the modernist buildings are not covered with vegetation and this is just an imaginary situation. I chose the form of documentary film in order to make it ironic and funny.

you can find more information about "Nature of/for living" and some other projects of mine on my website: www.kozakiewicz.art.pl.

With my very best wishes,

Jaroslaw

  --- the forwarded message follows ---

From: Nicole Van Overstraeten <nicole.van.overstraeten@telenet.be>

Date: 16 lipca 2011 07:20:17 CEST
To: jarek.kozakiewicz@akademie-solitude.de
Subject: Nature of/for Living (2007)

Dear Sir

We admired your project Nature of/for Living (2007) in the expo The Power of Fantasy in Bozar, Brussels.
We were all the time asking ourselves: is this thing real, or is this a product of the imagination of the artist?

In other words: can we really visit in Warsaw those magnificent buildings covered with vegetation?

And also: where can we find more info about the project, what did nature do, what did the artist do?

Once more: congratulations for this magnificent project!

Nicole & Ward
Belgium

argh! voor de zoveelste keer tot de conclusie gekomen dat ik tamelijk lichtgelovig ben. eigenlijk geloof ik alles, haha, het is zeker geen heldendaad mij voor de zoveelste keer in het ootje te nemen... soms vind ik fantasieën zo mooi dat ik wenste dat ze werkelijkheid waren. vooral als de werkeljkheid rauw, ontluisterend, grof, ontgoochelend lelijk en verwerpelijk is. dan is fantasie de reddingsboei, de opstap naar een nieuwe  hemel. een van de redenen denk ik, dat ik reeds als kind onderdook in de literatuur: een paar uurtjes lezen en de saaie realiteit vernevelde in een spannend of dromerig gebeuren.

.

maar soms is de realiteit niet te evenaren, ze is dikwijls dramatischer, intenser nog dan om het even welke verbeelding.

want de zomer, die voor mij gelijk staat aan toch wel enkele weken zon, aan terrasjesbezoek, aan uitstapjes en de welige weelde van het nietsdoen, aan lezen en luieren - dus: van het dieproze vertoeven in een ingebeeld paradijs.... is een zomer van rampen geweest. niet alleen regende het constant in de maanden juni, juli en augustus, er deden zich in de wereld onvergelijkbare drama's voor. epidemieën, mediaschandalen, seksschandalen, massamoorden, vreselijke onweders met dodelijke afloop, overstromingen...  we hebben het deze zomer allemaal gehad!

.

desondanks ben ik in de regenmaand juli begonnen met het schrijven van een verhaal, met de alomvattende en tegelijk nietszeggende titel: regen. eigenlijk een verhaal over de illuminati, een geheim genootschap gelinkt aan aliens en wiens doel het is de wereldorde over te nemen. ook lady gaga inspireerde mij, tegelijk ook het project van jaroslaw, dat zoveel indruk op mij gemaakt had dat ik het wou 'gebruiken' in mijn verhaal.

deed ik dit om de vervelende realiteit, de dagelijkse confrontatie (mede door de media) met die rampscenario's  te ontvluchten? is het leven dat ik beschrijf in mijn verhaal mooier dan de regenrealiteit deze zomer? ja en neen.

door dit verhaal te bedenken voelde ik me niet langer overgeleverd aan actoren: mensen, dingen, gebeurtenissen.... die, vond ik mezelf teveel overweldigden (tegen natuurrampen is bijvoorbeeld niemand opgewassen). neen, ik kon ze loslaten en creëerde een klein stukje eigen werkelijkheid, een entiteit die ik zelf maakte en voor een klein deel zelf bestuurde - want natuurlijk schrijft een verhaal ook zichzelf! maar toch: terwijl ik zat te tokkelen, en ook toen ik mijn eerste versie (met veel te veel verkleinwoorden en bijvoeglijke naamwoorden) samen met een vriend las en herlas, verveelde ik me absoluut niet, integendeel: ik vond het leven plots weer spannend en interessant. 

ben ik iemand die de realiteit niet aankan, ben ik een vluchthaas, een controlefreak, een verveelde vrouw, a lunatic? neen.  ik vind het nog altijd gewoon heerlijk om verhalen te bedenken, terwijl ik onder mijn afdakje zit en luister naar de regen. a. steekt voor mij een paar kaarsjes aan, ik schenk me een piepklein glaasje cognac biscuit in, rook eenmalig een sigaartje met de smaak van rum en amaretto en daar vloeien mijn gedachten ineen tot ideeën, die dan de volgende vroege ochtend, door een geheimzinnige chemie in mijn hoofdje, omgezet worden in zinderende zinnen. een nieuw verhaal betekent voor mij: mezelf vernieuwen. weg met de flutzomer en ikke daar middenin. it's over... ik zeg dus: een nieuwe herfst, een nieuw geluid.

oeps!, daar floept onbewust de aanhef van het gedicht 'mei' van herman gorter door de chemie van mijn hoofdje. de verzen plots omgezet naar de herfst toe...

Mei

Een nieuwe lente en een nieuw geluid:

Ik wil dat dit lied klinkt als een gefluit,

Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht

In een oud stadje, langs de watergracht-

In huis was 't donker, maar de stille straat

Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat

Nog licht, er viel een gouden blanke schijn

Over de gevels in mijn raamkozijn.

herfst

een nieuwe herfst en een nieuw geluid:

ik wil dat dit lied klinkt als de regen

die ik vaak hoorde in een zomernacht

in mijn achtertuin.

in huis was 't donker, maar het stlle terras

vergaarde schemer, op de trapjes flakkerde laat

nog kaarslicht, er viel een gouden blanke schijn

over de muurtjes over de struiken

jaja, nu moet ik natuurlijk verder dichten, maar dit blogbericht is al te lang geworden. ik voeg hier twee links aan toe, eentje over de illuminati, eentje over herman gorter.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Illuminati_%28orde%29 en 

http://www.cambiumned.nl/poeziegortermei.htm

(met daarbij een utube-filmpje, getiteld women in art. helemaal zoals ik mezelf zie: de kameleonvrouw!)

04-09-2011 om 00:00 geschreven door nicole2