o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
15-08-2012
museum m. 2
ik was ook verrukt over de verzameling middeleeuws beeldsnijwerk in de eerste zaal. deze zaal is opgedragen aan Veronique Vandekerchove, hoofdconservator* van museum m.
hieronder een kleine reportage...
zie eens wat een mooi kapje (twee figuren, 16de eeuw, brabant) en daarbij horend een leuk snoetje...
dit lijkt wel een veelpotig monstertje, maar het is een madonna
geen cherubijntje, maar een putto (16de eeuw, brabant)
schitterend detail uit een wandtapijt
het kleine zaaltje met de vitrines
* M. huldigt Veronique Vandekerchove.
Conservator
Veronique Vandekerchove kwam dit jaar om het leven bij een tragisch
verkeersongeval. M Museum Leuven draagt de grote zaal met het
laatgotisch beeldsnijwerk aan haar op. Deze zaal werd gekozen in
samenspraak met haar gezin en met architect Stéphane Beel. De
gedenkplaat kreeg een ereplaats aan het begin van het museumparcours.
derde en laatste episode omtrent ons bezoek aan museum M.
we maakten een heleboel kiekjes, just for fun.
het was die dag marktrock in leuven en de straten waren mooi versierd.
foei! wat lijk ik een dikke mama op deze foto! maar geen nood, ik las onlangs dat je op foto en vooral op film minstens 10 kilo zwaarder lijkt.
dus: geen complexen....
er was trouwens weer wat aan de hand met onze fototoestellen. a. was vergeten de batterijen op te laden en ik wist niet meer hoe ik de flits moest afzetten, want in het museum mocht je niet flitsen. daarom zijn sommige foto's een beetje flou, maar we noemden dit dan maar flou artistique.
toch een raar effect, volgende foto's!
eigenlijk heb ik twee gezichten...
toch nog een beetje flouflou...
met het programma picasa kun je mooi contrasten instellen. de prachtige gelaatsvorm van deze dame komt mooi uit met een beetje extra belichting...
en wonder boven wonder viel het licht juist goed bij deze guitige dames. een snapshot van twinkeloogjes...
wat ik oorspronkelijk niet kon zeggen van dit kiekje. zonder picasa had ik op deze foto veel meer rimpels, bulten en vlekjes, maar met een beetje meer belichting heb ik een gave huid.
alhoewel ik toch een beetje de indruk geef de namiddag in een ierse pub te hebben doorgebracht, zo vrolijk zie ik er uit!
het uitstapje naar leuven kreeg nog een staartje: gisteren droomde ik tijdens mijn siësta deze vreemde droom:
14
augustus 2012
Droom
nummer 56
Een
slanke man met kortgeknipt donkerblond haar danste met mij. Ik stond
op zijn voeten, hij walste vooruit en ik dus de hele tijd achteruit.
Hij droeg een bruine daimleren jas en hij hield mij heel dicht tegen zich aan.
Het ging allemaal heel vlug, ik bevond me in een roes.
Daar
kwam Jaak aangefietst, mijn redder in nood. We gingen eten, maar er
was geen bord meer voor mij.
Het was het mooie bloemetjesservies
van de vaste collectie van museum M.
Ik
wou absoluut uit zon bord eten en deed dus vlug de afwas!
een
stralende zaterdag 11 augustus. afspraak aan het museum m.* in leuven.
schitterend museum, sinds 2004 helemaal vernieuwd. had ik nog nooit bezocht!
een verrassing dus, en wat voor een! naast de permanente collectie liepen er wel
4 tentoonstellingen, waaronder de monumentale en vooral kleurrijke wall drawings van de
amerikaanse kunstenaar sol
le witt (1928-2007). deze tentoonstelling heet niet voor
niets colors. waw! 5 zalen, volledige verdiepingen vol kleur,
colors, couleurs, färben, väri, färgلون, 色...
ik
voelde me bij het betreden van die zalen vol heftigheid helemaal opgewonden,
wist niet of ik dit nu goed vond of niet. oeps! in recordtempo liep ik door de
ruimtes, helemaal overdonderd. ik snapte er niets van...
maar van 1 ding was ik overtuigd: de realisatie van deze tentoonstelling kon
niet het werk zijn van 1 man, maar was een project waaraan ontelbare kunstenaars
hadden geparticipeerd*.
en ja, in het docu-filmpje zag ik hoe 10 jonge kunstenaars en meer dan 60
studenten van 7 belgische kunsthogescholen en academies meehielpen met
schilderen en tekenen.
wat was dit nu eigenlijk voor een tentoonstelling? wat was er eigenlijk te
zien? ik keerde op mijn stappen terug en maakte gezwind enkele fotos* ...
argh!
ZOVEEL BLAUWBLAUW EN ROODROOD EN GEELGEEL kwam op me af, kurieuzeneus als ik
was wou ik er meer van weten!
ZOVEEL BLAUWBLAUW EN ROODROOD EN GEELGEEL....
haha, beste lezers, natuurlijk moeten jullie de tentoonstelling zien, maar
hieronder toch een poging tot summiere duiding:
* sol le witt gaat systematisch uit van de vier primaire kleuren, zwart,
geel, rood en blauw.de rechte lijn vormt de eerste
basis, en komt aanvankelijk voor in vier absolute richtingen:
verticaal, horizontaal en 45°diagonaal van links naar rechts en 45°diagonaal
van rechts naar links.
* op progressieve wijze worden deze vier lijnrichtingen en
kleuren in lagen op elkaar gebracht en resulteren in alle
mogelijke combinaties van kleuren en richtingen.
* door
het gebruik van divisionistische technieken brengt hij ook kleuren
naast elkaar aan, zodat secundaire kleuren op het netvlies
van de kijker ontstaan. een strook opgebouwd uit een combinatie van zwart, geel
en rood ervaar je zo als oranje.
* vanaf de jaren zeventig werkt sol le witt ook met geometrische vormen,cirkel, vierkant en driehoek en later ook met de secundaire vormen,
rechthoek, trapezium en parallellogram.
* het uiteindelijke resultaat: een veelheid aan effecten en
complexe tonaliteiten!
wall drawing 449 doet denken aan egyptische piramides,
de subtiele kleuren die als het ware in de muur verzonken lijken roepen
associaties op met italiaanse renaissance fresco's op muren van
kapellen en kerken.
tussen haakjes: wat doet die lieve schooljuf tussen de piramides? zij doet alsof ze streng is, maar haar leerlingen hebben veel plezier...
deze dame is zo onder de indruk dat zij bijna automatisch een fiere houding aanneemt. misschien beeldt zij zich in dat zij tussen al die kleuren en vormen een reis maakt naar het oude egypte... is zij misschien de reïncarnatie van hatsjepsoet, de eerste vrouw van farao thoetmosis II en zelf een farao van de 18de dynastie van hetoude egypte?
Hatsjepsoet
Hatsjepsut, Amensis
waaaaw!
argh!
stulpt de kleine kubus nu naar buiten of naar binnen? gezichtsbedrog!
dit lijken wel wapenschilden of hekkens van een ranch of een manège...
kurieuzeneuzemosterdpot
tenslotte:
als kers op de taart deze schitterende foto van het dakterras van museum m. heel surrealistisch en zo wit! naar het schijnt dacht de schooljuf dat dit een speelplein was, want ze begon te rollen met de bollen....
* museum m.:
Het prille begin van M ligt in het stadhuis van Leuven. Daar groeit een
18e-eeuws rariteitenkabinet vanaf 1823 - en over een periode van bijna
200 jaar - uit tot een stedelijk museum. De idee van 'kunst als ambiente', kunst als deel van het leven en de
maatschappij, sluit goed aan bij de diversiteit van het museum en is de
basis voor een nieuw museumconcept. Dat wordt in 2003 vertaald naar een
architecturaal behoefteplan. Stéphane Beel Architecten wordt eind 2004
aangesteld als ontwerper van een nieuw museumcomplex. Beel spreidt zes
bouwlagen over twee bestaande (het voormalige academiegebouw en de
woning Vander Kelen-Mertens) en twee nieuwe panden.
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
