o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
06-10-2012
retrospectieve willie cools (vrouwen met hoofd, mannen zonder hoofd))
ik nam een reeks foto's
van de schilderijen in de beethovenzaal. ik beperkte mij tot de doeken met rood
als hoofdkleur. want, dames en heren, het evenement speelde zich af in
een stralend decor, nl temidden van de schilderijen van willie!
eerst toon ik de dames zonder hoofd (dus zonder hoofdpijn?)
dit horizontale schilderij was opgehangen aan de
trap. heel mooi vind ik de donkerroze spatten verf op het lichaam van de
damsfiguur. de vrouwen van willie cools hebben wel geen hoofd,
maar des te meer armen en benen!
maar onderstaande dames hebben een hoofd en
volgens hugo, ook geen hoofdpijn. een kwinkslag aan het adres van de
geëmancipeerde dames, die ook willen meetellen. maar elke vrouw ervaart nog
dagelijks hoe moeilijk het is om in een mannenwereld het hoofdje erbij
te houden...
daaom vind ik - en dit is een kleine afwijking in mijn bericht - de naakte
hompen mannenvlees zonder hoofd van kunstenares berlinde de bruyckereook
een echt statement!
Installation view, Mysterium Leib. Berlinde De Bruyckere im Dialog mit Cranach und Pasolini, Kunstmuseum, Bern, 2011
(ik heb altijd gezegd, dames, als het jullie teveel wordt, schrijf en schilder
erover en maak een eigen kunstwerk!)
.
terug naar willie's verrukkelijke vurighheid. dames (met een hoofd) en heren (zonder hoofd).... kijk en geniet!
een toemaatje: het laatste schilderij dat ik publi is een doek
uit de prille beginperiode. jo beweerde dat zijn vader zeker niet zou hebben
gewild dat dit getoond werd tijdens deze retrospectieve, want helemaal niet
zijn stijl.
oeps! de laatste tijd dwarrel ik van de ene
tentoonstelling naar de andere. ik verdrink bijna in mijn notities!
vandaag wil ik toch onderstaand bericht afwerken, het stond sinds eind september in
de startblokken: de retrospectieve tentoonstelling omtrent willie cools
in duffel. duffel, zegt u, nooit van gehoord, nooit geweest? wel, wel, ik ook
niet, tot die bewuste 21 september!
hoe klein en bescheiden dit stadje ook is, het bezit een schitterende
kunstkring: de pelicaen, onder kundige leiding van dhr. hugo
van vlaslaer, die zijn loopbaan als leraar fysica vaarwel zei om zich
prompt te wijden aan literatuur en kunst.
sinds ik het kunstwereldje onveilig maak, ben ik zelden getuige geweest van zo'n
feilloos georkestreerde presentatie van een artistiek evenement!
hugo schreef een schitterende speech, die om beurten door mevrouw lili
stevens, schepen van cultuur, hugo himself en woordkunstenares christa
met veel panache werd gebracht. de samenwerking verliep op rolletjes.
mevrouw de schepen had haar rol tot in de puntjes voorbereid, hugo zei zijn
tekst met een ondertoon van humor en christa las met verve de teksten en gedichten voor! daarna konden we naar hartelust rondsurfen (om een
modern woord te gebruiken), niet alleen op de receptie maar ook op de tentoonstelling. op de benedenverdieping
werd trouwens ook interessant werk van willie cools getoond, uit vroegere en andere reeksen.
op deze foto jo cools
(zoon van), schepen lili stevens, hugo van vlaslaer
en woordkunstenares christa vluymans:
dit is christa, die met gevoel voor nuances
voorlas. na de receptie vergezelde ze mijn vriendin betsy en ik naar het
station en bleef zelfs wachten tot de trein kwam. hoe attent! onderweg vertelde
ze dat in duffel vroeger een stevige wollen stof werd geweven, die dan naar
engeland werd verscheept om duffel-coats van te maken.in duffel worden trouwens
verrukkelijke pralientjes verkocht in de vorm van kleine duffel-coats.
schattigf!
Lili:
Willie was een fervent tegenstander van de
conceptuele kunst. In de uiterste vorm is dat rommel van je zolder halen, die
naast elkaar schikken zodat er toch iets van uitgaat en dan plaats je dat
rommelensemble in een museum voor hedendaagse kunst. Het is door de kunstenaar
bedacht, is een schepping en het kan liefhebbers van het genre treffen. Maar je
moet voor dat soort beeldende kunst niet kunnen, niet kunnen schilderen, beeldhouwen,
etsen of wat dan ook .Willie was overtuigd dat beeldende kunst zonder kunnen
niet kon. Hij heeft zelfs een manifest tegen de conceptuele kunst uitgedeeld in
Antwerpen aan het museum.'
Hugo:
Hij schilderde zelfs vrouwen zonder hoofd... Maar enkele dames op een vernissage in een
galerie vroegen hem: Waarom schilder jij vrouwen zonder hoofd?Wil jij zeggen dat wij geen hoofd hebben,
niet kunnen denken? En de WW, welwillende Willie schonk de Willie-vrouwen
daarna steeds een hoofd met verstand en zonder hoofdpijn.'
jo cools luisterde bedachtzaam naar de sprekers.
aan het eind nam hij zelf het woord en plaatste het werk van zijn vader in een
tijdskader. alhoewel willie op de academie les kreeg van 'impressionistische'
leraars, evolueerde hij al vlug naar een vorm van neo-expressionisme, een
richting in de schilderkunst met als ijkpunten karel appel en cobra. tegelijk
ontwikkelde hij een eigen stijl en experimenteerde met allerlei technieken.
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
