nieuwjaarsnacht.

mijn vestibule mooi versierd met lichtjes en wenskaarten...

n. had vreemde hapjes met geroosterde peperkoek + eendelever + uien- en vijgencompote + partjes verse vijg + schijfjes rode biet + peterselie klaargemaakt... mmmm... nog lekker ook...

de champagne werd ontkurkt...

en in de ijsemmer geplaatst..

n. pronkte met haar madmenjurk...

de foto's met de supergesofistikeerde camera van a. waren superwazig.. daarom maakte ik gauw een selfie!

maar deze foto vond ik dan weer erg artistiek, haha!

rond middernacht was het queen op tv. het vuurwerk barstte los toen freddy mercury wijdbeens I want to break free inzette...

Freddy Mercury - I Want To Break Free (HQ 1986) par STARDUST72

maar de meest wonderlijke mail kreeg ik van s.

anders altijd heel ernstig en ingetogen...

nu werd ik overrompeld met taalpareltjes uit, vermoed ik, het verzekeringswezen.

nog nooit zo gelachen.

Uw computer heeft mij een kind toebedeeld. Maar ik heb zover ik weet helemaal geen kind. En al helemaal niet van Uw computer waar ik niets mee had. Want die snertjongen was overal en nergens op de straat. Ik moest meerdere scherpe bochten nemen voor ik hem goed raakte.

Wie mijn portemonnee gestolen heeft kan ik niet zeggen, aangezien er van mijn familie niemand in de buurt was. Zelfs mijn eigen man niet. Laat dat duidelijk zijn.

Uw argumenten zijn werkelijk zwak. Voor zulke lelijke uitvluchten moet u toch echt een dommer iemand zoeken maar die zult u bijna niet kunnen vinden. Ik heb het daar met mijn overbuurvrouw over gehad. Die begreep het ook al niet.

Meteen na de dood van mijn man ben ik helemaal weduwe geworden. Het is maar dat u het weet en dat u dat onthoud want ik word al behoorlijk vergeetachtig.

Ik had de hele dag planten ingekocht. Toen ik de kruising naderde, groeide er plotseling een flinke struik in mijn gezicht en ik kon het andere voertuig totaal niet meer zien.

Mijn fiets kwam van het voetpad af, raakte een Porsche en reed zonder mij verder.

01-01-2014 om 00:00 geschreven door nicole2  

mijn herinneringen zijn wollig

als ik moeite doe om ze me te herinneren lijkt het

alsof ik mezelf een beetje dronken voer met een glaasje cognac.

nochtans doemen soms beelden en moves op,

zij onderbreken mijn gedachten, mijn handelingen, mijn gemoedsrust.

ik kan mij dan onmogelijk langer concentreren

op dagelijkse beslommeringen

als het soppen van lingerie in zeepwater

of het bedenken van een kerstdiner.

ik ben mij ervan bewust dat ik op die momenten

ogenblikkelijk terug wil naar het verleden.

ik wil tussenbeide komen, om het beter te doen dan toen.

om fouten en stommiteiten, dingen die ik zei, dingen die ik deed

in de soft-rauwe grondtoon van mijn jeugd, te herschikken.

mijn herinneringen zouden warmer zijn, vriendelijker, menselijker.

ik zou me minder moeten schamen over mijn egoïsme,

ik zou mensen minder hebben gekwetst

en zelf ook minder kwetsuren hebben opgelopen.

herinneringen drijven bijna altijd in een schuimig bad van melancholie.

zij lijken sterk op het gevoel dat binnensluipt na een coïtus,

een mengeling van onbehouwenheid en oneindige zachtheid,

een soort kloppend nazinderen van lacherigheid, wellust, tederheid,

onstuimigheid, stomende levenskracht enz...

aan al mijn blogvrienden:

een gelukkig

een onstuimig

een teder

nieuw jaar 2014!

30-12-2013 om 00:00 geschreven door nicole2