o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
31-01-2014
gedichtendaggedicht
gisteren gedichtendag. ik mailde een gedicht naar vrienden en bekenden.
begon mijn vaderlandeen aantal jaren geleden, daarna verdween het in een map. onlangs, bij het recupereren van teksten op mijn doorgebrande usb-stick, vond ik het terug. ik schrapte en schaafde. eindelijk was ik tevreden met het resultaat.
verrassing:
kreeg leuke reacties.
sommige (fijne) collega-dichters vonden mijn vaderland gewoon mooi en bedankten me hoffelijk.
anderen deden hun best om gauwgauw ook een gedicht te sturen, voelden zich geroepen om ook een gedichtgedichtgedicht te schrijven (in overtreffende trap).
vertederend!
de gedichten die ik kreeg zijn geïnspireerd, roerend, grappig.
maar nog fijner vond ik het, dat ook 'gewone mensen' (niet-dichters) een reactie binnenstuurden.
blij was ik, dat mijn mini-project zoveel succes had.
heb me dus danig geamuseerd.
in bijlage verzamelde ik enige reacties en de (toch heel fraaie) gedichten.
hierbij dank ik iedereen (met een virtuele zoen!) die moeite deed om mee te doen..
mijn vaderland het land van mijn vader, mijn vaders vaderland - het land dat mijn grootvader bewerkte.
ogenschijnlijk diep liggend in de bellingenstraat (komende van de edingense steenweg moesten we rechts, net vóór de windmolen van hondzocht, het straatje in) het huis van grootvader, links op honderd meter. zijn land rechts op tweehonderd meter. zei toen nonkel roger: prachtig toch, wonen op een plek waar je de wijde horizon ziet! leve het platteland, de boerenstiel, het land van mijn vaders vader!
we hielpen die zomer met de oogst. ’s avonds rustten we uit bij het vuur. we aten aardappels, zwartgeblakerd, met zout uit de hand. om de beurt dronken we dorstig van amberkleurig schuimend tafelbier. daarna speelden we voetbal in het kniehoge gras aan de rand van het land van mijn vaders vader. de reusachtige hond van nonkel roger rende wild tussen mijn wijde spreidstand, ik viel bijna om van verbazing! plots had ik een rijdier, een paard. ik reed trots als een pauw op mijn paard, prinsesje van organdie op het land van mijn vader, mijn vaderland.