o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
12-03-2014
lights on
al een maand deze blog niet aangevuld. ziek geweest (griep, hoofdverkoudheid, vervelende oorontsteking...). me bijna 3 weken mottig gevoeld. kamerarrest. als het winderig was of regende, mocht ik niet naar buiten. het was ALTIJD WINDERIG EN REGENACHTIG IN DE VOORBIJE WINTER. van de gelegenheid gebruik gemaakt om te rommelen in mijn kamer/werkkamer (of liever: alles zogezegd te ordenen en tot de ontdekking komen dat ik altijd te weinig plaats heb, teveel boeken...).
toch ook zo moedig geweest in de weekends vrijwillig te werken in de oude post, als suppoost en gids. fijn!
op dit ogenblik de derde van een reeks tentoonstellingen omtrent de duisternis en het licht.... net nu is het tweede luik van no lights on bezig: (zie ook deze link: http://www.ringtv.be/videos/zina-20-februari).
licht!
ach, mijn relatie met licht is bizar. eigenlijk wil ik me al jaren verbergen in de schaduw. ik ben eenschaduwvrouw. eigenlijk ben ik bang van licht.
maar sinds verleden jaar zoek ik het licht.
eens kijken: maar in twee van mijn gedichten heb ik het duidelijk over geen licht/licht:
licht, verblindend wit licht. laat me niet alleen in dit licht.
(vlier, uit de bundel sapkracht, 1999)
ben tussen haakjes, schaduwvrouw met gradaties. want er is
schaduw en schaduw. spetterschaduw, donkere schaduw. chillen toch, die schaduw. maar niets - zeg het nu zelf – is aangenamer dan halfschaduw. eigen schaduw benadert kernschaduw. aan buitenste begrenzing dringen eindelijk lichtstralen door. onvermijdelijke bijschaduw, op de grens van, onder open kroon bijvoorbeeld. ach mijn liefste, koester mij, koester mij! fluisterzon op aangezicht, nekje in het duister. no more light, no more light!
(schaduwvrouw, chlorofyl 2, uit de bundel de tuinen van thevenet, 2012)
jaja, licht is soms beangstigend. soms ook fantastisch. sinds enige dagen zit ik in de zon in mijn tuintje. heb al een knalgeel boterbloemeke ontdekt en de bloempjes van de forsythia bloeien schroomvallig open.
daar is de lente, de zon!
daar is het licht!
ik publi hier een kleine fotoreportage, gerealiseerd door mijn vriendin anne de cremer. zij heeft een naturel oog voor composite, lichtinval, ritme. sommige foto's zijn bijna professioneel. soms overstijgen ze de mainstream-fotografie en bekomt ze een supertake. een publicatie in een glossy magazine waardig!
veiled lady lamp van damien gernay.
een authentiek mijnlampje, omgetoverd tot een kunstobject door jos devriendt. de petroleum is vervangen door een led-lampje!
dit is echt een goede foto.
lichtvlek op het schilderij van wannes lecompte wordt als het ware herhaald en ondersteund door de zonnevlek op de fotolijst van jan marechal.
knappe compositie, dynamisch, ritmisch...
ook hier kondigt de spinachtige move op het schilderij van wannes lecompte de designlamp van nathalie dewez aan.
ja, dames en heren, er is zonlicht, daglicht, neonlicht, spotlicht, eeeuh.... kaarslicht, gloeilamplicht, hallogeenlamplicht, spaarlamplicht, ledlicht ....
niet gemerkt dat een bezoekster zo'n mooie sjaal aanhad...
dit zijn realisaties van de brusselse nathalie dewez: de standing moon-lamp en de spinachtige staande lamp, heel stijlvol en elegant!
het licht in de de spinlamp kun je dimmen!
de installatie van franziz denyz wekte heel wat vragen en reacties op. een enigmatisch kunstwerk!
de kunstenaar liep stage in japan, daarom deze materialen: papier(karton), hout, steen...
de lampion bestaat uit een stapel vierkante kartonnen lijstjes, geel geschilderd en samengehecht met kopspeldjes. de stenen vond franziz in een veld in de rupelstreek. het zijn bakstenen die te lang in de oven hebben gelegen en dus mislukt zijn. de lamp is een luxueus designermodel, genaamd tolomeo, van de italiaanse designer michele de lucchi en geproduceerd door artemide.
tja, het was een hele discussie omtrent deze installatie. hoe kun je het commentaar van franziz deniz interpreteren:
beter eerst een italiaanse designlamp ontwerpen, voor je je waagt aan een japanse lampion...
tot slot: nog even mijn administratie in orde brengen en de visitekaartjes nalezen...
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
