o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
10-08-2014
kunstkring aureool
lokale artiesten of nationale artiesten? belgische of buitenlandse kunst? ik vind alle soorten kunst interessant...
moet wel bekennen dat ik al vlugger de trein neem om naar tentoonstellingen in brussel of antwerpen te gaan, want ik bezit geen auto en ik neem vlot het openbaar vervoer. evenementen in het pajottenland gaan aan mij dikwijls voorbij....
maar vorig weekend trok ik toch naar het stedelijk park hier in halle, waar de jaarlijkse tentoonstelling van de kunstgroep aureool plaatsgreep, voor de 43ste keer...
dit zijn jeanne en jenne. jeanne vervaardigt kantwerkjes en wondermooie juwelen, jenne (lucas) is de organisatrice van deze tentoonstelling.
deze juwelen zijn versierd met swarovski-parels. aan een armband of een collier werkt jeanne soms een hele maand. ze vertelde me dat er in dit ambacht vele technieken bestaan. sommige juwelen worden zelfs gebreid of gehaakt.
theo o. schilderde de rommelmarkt op het pleintje achter de basiliek. heel kleurig en levensecht!
dit lijkt wel een foto. maar neen, het is een schilderij. mevrouw lucas noemt dit genre realistisch impressionisme, omdat het een impressie is van de realiteit, het leven in de stad halle, in dit geval.
de bloemenmarkt op het possozplein. alsof je erbij staat!
ik vermoed dat dit een impressie is van een heel klein straatje in halle. hoogstwaarschijnlijk het vissestraatje, in de winter.
dat wirwarrende van lover, de grilligheid van de takken....heel mooi weergegeven door dirk van kerckhoven.
in zijn eenvoud en rechtlijnigheid is dit een subtiel stilleven...
dit surrealistisch schilderij is van mevrouw lucas. zij beschilderde de kader in de kleuren van het schilderij. wat is hier te zien? een woestijnlandschap met een diepe zandput. een geweer naast het hoofddeksel van een soldaat uit het vreemdelingenlegioen. een strandstoel en een witte parasol. een onderzeeër in de lucht.
in dit schilderij zijn er details op te merken die in de realiteit niet mogelijk zijn. een onderzeeër in een rode woestijnlucht? moet kunnen!
het onnozele parasolleke geeft geen schaduw. de camouflagekleuren bij deze ligstoel passen niet bij een woestijnlandschap. het hout is ook niet woestijns. de poten vertakken... lekker irreëel!
pavlin, de bulgaar, gebruikt feërieke kleuren... zijn stijl kan dan ook een feëriek magisch realisme genoemd worden...
maar toch is hij geboeid door het vrouwenlichaam...
moet eerlijk bekennen dat dit het leukste schilderij is. die lieve koeikes van marc sterckmans...
mooi lijnenspel, mooie studie van een koe
dit schilderij van hendrik de greef vind ik bevreemdend. hoogstwaarschijnlijk spelen ook licht- en spiegeleffecten op deze foto een rol (zie de weerkaatsing van de huizen in de parklaan rechtsboven), maar door de vlekkerige techniek, het verwarrende lijnenspel, de wazige personages is dit een bijzonder schilderij. het maakt een sterke indruk op mij. als in een droom komen wollige herinneringen in me op. plots bevind ik me weer in dat park in warchau, waar een piano werd bnnengebracht en waar zomaar een concertje werd gegeven op een warme zomerdag. ik herinner me ook het oude dametje dat naast mij op een stoel zat, haar sneeuwwitte haar gekapt in een sierlijke wrong, het tere lila van haar jurk, haar fragiliteit, haar blij luisteren...
wat een schilderij kan teweegbrengen!
dit mooie porselein werd vervaardigd door een dame die zich lin van laat noemen. ik dacht tot nu toe altijd dat zij een vietnamese was, maar zij woont wel degelijk in halle.
haar bakoven bevindt zich in frankrijk, maar lin van is een echte belgische.
wij hadden kaartjes voor een filmvoorstelling/concertje genaamd jeruzalem, in het koninklijk atheneum in oostende. de film was opgenomen vÓÓr de recente gebeurtenissen in gaza, dus eigenlijk niet meer actueel. er waren 3 schermen: in het midden werden beelden geprojecteerd van de stad jeruzalem, aan de zijkanten deden de inwoners hun zegje. wij vonden de commentaren eenzijdig en onjuist.
veel meer plezier hadden we toen we het huis henri serruys binnenliepen. daar hield alexandra verhaest een mini-tentoonstelling. haar beelden lijken wel verstilde scènes, een beetje zoals bij een tableau vivant. maar er is iets mysterieus aan de hand met deze lichtbeelden...
uit de commentaren:
Temps Mort/Idle Times is het resultaat van Alexandra Verhaests jarenlange fascinatie voor kunst uit de late middeleeuwen en de vroege renaissance, voor de symboliek, het kleurgebruik, de bevreemdende personages. Deze fascinatie vertaalt zich op een intrigerende manier in haar werk Temps Mort, waarbinnen ze een familiedrama vertelt gebruikmakend van die vormelijke referenties
de dame links vooraan knippert voortdurend met haar ogen...
de vlinder in dit stilleven beweegt echt!
een beetje afschuwelijk waren de beelden van alexandra. ook hier, op dit karkas, wonderlijk fladderende vlinders...
je ziet het hier niet, maar op het tafelkleed zwermen vieze mieren...
deze dame rimpelt voortdurend haar voorhoofd en weent dikke tranen...
deze serieuze man integendeel vertrekt geen spier...
ook deze dame lijkt in kramp...
in het leopoldpark sporen van protest voor de 373 dode kinderen in gaza, om het leven gekomen in de periode tssn 8 juli en 3 augustus 2014
Leopoldpark, Oostende
Het Leopoldpark in Oostende werd tussen 1861 en 1870 aangelegd, gedeeltelijk over de oude stadswallen van Oostende. Het park werd ontworpen door tuinarchitect Louis Fuchs (1818-1904) naar het model van een Engels park, met bruggetjes, wandelwegen en bloemperken. De fraaie muziekkiosk werd in 1885 ingehuldigd. Sinds 1963 vindt ook het wereldberoemde bloemenuurwerk er haar vaste stek. In 2006 werd het Leopoldpark beschermd als monument.
en vreemde in het water drijvende hoofden....
"Allegorische koppen", bronzen drijvende installatie daterend van 1998 naar ontwerp van de Gentse kunstenaar Leo Copers (° 1947), en gelegen in de vijver (zuidzijde) van het Leopoldpark. De kunstenaar had deze beelden aangetroffen op een Frans gemeentelijk openluchtdepot, waar ze oorspronkelijk deel uitmaakten van een monument voor de advocatuur. Geeft de koppen een nieuwe rol in zijn kunstwerk. "Rechtspraak", "Welsprekendheid", "Rechtvaardigheid" en "Geschiedenis" kijken elk een andere kant op; het water reikt hen tot aan de lippen en belet hen te spreken. Bronzen hoofden (afm. 54 x 38 x 34 cm) gemonteerd op vier vlottende elementen.
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
