Een paar dagen geleden kreeg ik dit bericht in mijn mailbox:

Beste stadsdichter,

Lang geleden dat we elkaar nog eens gehoord/ontmoet hebben. Maar daarom hebben we niet minder stil gezeten.

Enkele jaren geleden heb jij je medewerking verleend aan het literair parcours ‘Dichter bij Vroeger’ in Halle. En opnieuw zou ik een beroep op jou willen doen. Ik leg het even uit.

De panelen van ‘Dichter bij Vroeger’ staan 3 jaar later nog steeds in het straatbeeld en ook de wandeling doet het nog steeds vrij goed bij Toerisme Halle. We willen de poëzie en ook de info op de borden naar de toekomst ontsluiten voor blinden en slechtzienden. Daarom gaan we de borden voorzien van een QR-code. Wandelaars die met een ‘QR Code Reader’ op hun gsm/tablet/of weet ik veel welk apparaat/ de QR-code scannen krijgen dan het gedicht/info te horen. Met deze verrijking richten we ons trouwens niet alleen tot de blinden en slechtzienden maar tot iedereen. Een gedicht ‘horen’ geeft immers een andere beleving dan een gedicht ‘lezen’.

Daarom hadden we graag gebruik gemaakt van jouw stem. De bedoeling is dus dat je in de studio je eigen gedicht(en) even komt inlezen. Indien je thuis over de nodige opnameapparatuur beschikt mag je de file ook doorsturen.

In het andere geval zou ik je willen uitnodigen in de studio. Ik zou deze opnames willen concentreren op 2 voormiddagen. Ofwel nu zaterdag 12/09 (11u-12u) ofwel zaterdag 26/09 (11u-12u)

Graag een seintje of je je op één van deze 2 momenten kan vrijmaken. De opnames zouden plaats vinden in Halle (in de studio’s van Stadsradio Halle, Brgensesteenweg 94 (vlakbij rotonde Zwarte Kat)

Sympathieke groet,

Geert Vanhassel

Wij dus verleden zaterdag naar de Steenweg op Bergen

Een eerste groep Halse dichters (3) breiden een vervolg aan het project Dichter bij vroeger. In de opnamestudio van Stadsradio Halle moesten we onze gedichten inlezen, met een koptelefoon op. Dan kun je jezelf horen lezen. Een superleuke ervaring!

(Met dank aan Geert Vanhassel).

MOLENBORRE

trompe l’oeil of vreemdgaan van ogen
niet de zwarte madonna blikt meedogend
over dit galactisch wit. aan de lunkerkant
gloeit een lantaarn, alsof deze muren
licht verlangen, alsof dit wit zijn
niet genoeg heeft aan sneeuw.

de oude huizen kijken koud en slaperig
naar niets. als reuzen van sneeuw leunen
zij zacht tegen elkaar, tijdeloos en teder,
zij knuffelen en zoenen zich scheef.
temidden van dit koele knetterwit,
het frisse grijs van ijs. een muur

staat haaks op dit sprookje
van blauw. daar waar eens de rivier
zich verloor tussen modder en goor, dekt
smetteloze sneeuw de opening, de bron.

Dit is de dichter Etienne Devisch. Het gedicht dat hij voorlas, kon ik niet horen. De deuren van de opnamestudio waren potdicht!

En dit is de dichter Pieter Deelen.

Mijn gedicht, aan het kanaal...

DAMPDECOR

op de brug over het kanaal zie ik
eindelijk de mist. spelende ijle spokenkinderen
over donkergroen water. een koude horizon,
met vuilbruine okers. achter schaduwen
laten bruisende oevers zich vermoeden.
boomtoppen bedekt met rokerige chocolademousse.
de moorkoppen van turner, bedenk ik,
en gloednieuw schuimig schilderij.
hoe ben ik in dit dampdecor nu het dodelijkst?
ordenen, zegt hij, ordenen. erg belangrijk.

naar alle afspraken gaan. elke dag
één appeltje eten. en last hebben
van het verleden, de heks die ik was.
naar de zonnekant lopen, ondanks de zon.
de baan oversteken, ondanks de voorbijrijdende
wagens. ondanks het vogellijkje voor me
op de weg. een glazen deur die ik niet
openkrijg. blauwe vingertoppen onder
schitterend bahama rood. duwen, zegt hij,
duwen. zie je wel, dat je moet duwen?

EN HiERONDER NOG ENKELE KIEKJES VAN DE LITERAIRE WANDELING,  ANNO 2013

15-09-2015 om 00:00 geschreven door nicole2