Je droeg weer blauw die avond
In een schaduw van zwart licht
Er werd geen gat gedicht
Met de brief die je me nazond
Tijd draait alles om
Wat eerst prachtig was wordt lelijk
En wat je toen zo moeilijk vond
Daar denk je niet meer aan
Laat je me nog gaan?
Wat onaf was blijft wel liggen
Je maakt niets ongedaan
Blauwe ruis in mijn ziel en in mijn oren
Ik wil het niet meer horen
Maar het houdt nooit meer op
Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren
Het wordt alleen maar harder
En het houdt nooit meer op
Je draagt steeds blauw die avond
Op het scherm in mijn hoofd
In de brief die je me nazond
Heb je niets beloofd
Maar ook niets afgerond
Onaangenaam verdoofd
Blijf ik staren naar de grond
Blauwe ruis in mijn ziel en in mijn oren
Ik wil het niet emer horen,
Maar het houdt nooit meer op
Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren
Het wordt alleen maar harder
En het houdt nooit meer op
Laat je me nog gaan?
Wat onaf was blijft wel liggen
Je maakt niets ongedaan
Blauwe ruis in mijn ziel en in mijn oren
Ik wil het niet meer horen,
Maar het houdt nooit meer op
Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren
Het wordt alleen maar harder
En het houdt nooit meer op
