|
Lieve vrienden,
Hier een update, we zijn nu woensdag, 31 mei 2006.
Het totaal aan bijdragen is 535. Het grootste deel heb ik reeds op mijn rekening overgeschreven gekregen.
Gisterenavond werd om veiligheidsredenen besloten pas deze ochtend te vertrekken naar Yogya. In de truck (een grote gesloten box van) stonden uiteindelijk 105 kartons drinkwater, melkpoeder en basisbenodigdheden voor persoonlijke lichamelijke hygiene alsook medicijnen. Allemaal gekocht dankzij jullie bijdrage en die van Indonesische vrienden en onbekenden.
Vanochtend ben ik naar de pasar gegaan om verse groente te kopen. Anggi had gisterenavond verteld dat er in de verre omtrek geen cassaveplanten en papayabomen met bladeren te zien waren omdat alle bladeren reeds geplunderd waren; die worden hier nl. als groente gegeten. Ik heb tamelijk grote voorraden (samen 155 kilo) bloemkool, wortel, selderij, prinsesseboontjes, kangkung, peulerwtjes, jonge uitjes en tomaten gekocht en heb de cabe, de pepers, niet vergeten. De vrouwen die de groente naar de auto torsten hebben samen Rp 25.000 gekregen. Een van hen vroeg of de groente voor Yogya was, en toen ik zei dat dat inderdaad de bedoeling was, zei ze dat ze uit Bantul kwam. Ook heb ik zout en een ander soort gezouten vis gekocht, naast de vis die gisteren gekocht was, en koffie bij mijn broer gehaald.
Gisteren uitgegeven: Rp 3.562.316
Vandaag uitgegeven:
155 kilo Groente Rp 451.000
7 kilo pepers (cabe) Rp 35.000
zout Rp 7.500
2 kilo gezouten vis Rp 60.000
2 kilo koffie Rp 48.000
3 draagsters Rp 25.000
------------------
Rp 26.500 Rp 626.500
------------------
Rp 4.188.816
Verder hebben we nog eens 50 kartons drinkwater gekregen (naast de 55 kartons van onszelf en 50 van de manager van onze brillenwinkel en haar familie) van de eigenaar van de box van en 500 broodjes van de eigenaar van de fruitwinkel naast onze brillenwinkel. Het transport (benzine en chauffeur) hebben we ook gratis gekregen.
We hebben ongeveer 370 besteed, wat betekent dat er nog 165 over is. Wat hiermee gedaan wordt hangt af van de noden van Anggi en haar buren. Vanochtend smste Anggi mij dat er een lijk was gevonden onder de ruines in het wooncomplex. Het was een bejaarde vrouw die in een soort van verzorgingshuis woonde en bezweek aan haar verwondingen zonder dat iemand het wist. De buren dachten aan dode ratten toen het hoe langer hoe erger begon te ruiken. Maar een van de verzorgsters zag de vrouw in haar droom. Ze vertelde dat ze dood was en wees de precieze plek aan waar ze later levenloos van onder het puin werd gehaald. Hulp van de regering hebben ze nog niet gekregen, hoewel er wel allerlei beloftes zijn gedaan. Konvooien trucks volgeladen met voedsel, donaties van particulieren, rijden van Semarang naar Bantul onder bewaking van de politie (die natuurlijk betaald wordt) om eventuele plunderaars te ontmoedigen.
De krant (kijk naar The Jakarta Post www.thejakartapost.com) staat vol van verhalen over hulpverlening die maar weinige delen van de getroffen streek heeft bereikt en de Indonesischtalige kranten melden diefstallen en plunderingen: vrachtwagens en autos worden gestopt en de chauffeurs worden gedwongen hun bagage af te geven. Ik weet niet of zulke berichten de internationale pers halen. Wij hadden gevreesd dat onze truck ook geplunderd zou worden, daarom ben ik zo blij dat dat niet gebeurd is. De truck is om 15.15 uur veilig aangekomen in Anggis complex in het zuiden van Yogya (eigenlijk al in de streek van Bantul), zij het wel langs allerlei omwegen want veel wegen waren afgezet. De groente is reeds uitgedeeld. Mensen stortten zich op de tandenborstels, niemand heeft tanden kunnen poetsen sinds de aardbeving. Vanavond worden na het avondeten de broodjes, de toiletartikelen en de waspoeder uitgedeeld. Het blijkt ook dat ik me in de getallen vergist heb. Er waren niet 250 mensen in het complex, maar 500, en nu zijn er ineens 100 mensen bijgekomen, die in hutten aan de kant van de rivier woonden en dus eigenlijk niet bij de complexbewoners hoorden, maar nu wel.
Leed verenigt mensen.
Janti
|
